Al-Mulk

Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi

Play All
# Translation Ayah
1 بزرگ و بزرگوار است آن كه پادشاهى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
2 آن كه مرگ و زندگى را بيافريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما نيكوكارتر است، و اوست تواناى بى‌همتا و آمرزگار. الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
3 آن كه هفت آسمان را مطابق- يا بر- يكديگر بيافريد. در آفرينش خداى رحمان هيچ تفاوت- اختلاف و خلل و بى‌نظمى- نمى‌بينى پس ديگر بار ديده را بگردان و بنگر، آيا هيچ شكافى- خلل و نقصى- مى‌بينى؟ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ
4 سپس بار ديگر نيز ديده بگردان و بنگر تا ديده‌ات خوار و فرومانده به سويت بازگردد- بى‌آنكه عيب و نقصى در آسمانها بيابد-. ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَهُوَ حَسِيرٌ
5 و هر آينه آسمان دنيا- نزديكتر به زمين- را به چراغهايى- ستارگان- بياراستيم و آنها وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ
6 و كسانى را كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب دوزخ است، و بد بازگشتگاهى است وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
7 چون در آن افكنده شوند، در حالى كه مى‌جوشد- و آنها را فرو مى‌برد- آوازى دلخراش مانند آواز خران از آن بشنوند إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ
8 نزديك است كه از خشم پاره پاره شود. هر گاه گروهى- از دوزخيان- در آن افكنده شوند، نگهبانانش [به نكوهش و سرزنش‌] از آنها پرسند: مگر شما را بيم‌كننده‌اى نيامد؟ تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ
9 گويند: چرا، همانا ما را بيم‌كننده آمد، ولى تكذيب كرديم و گفتيم: خدا هيچ چيز فرونفرستاده است، شما جز در گمراهى بزرگ نيستيد. قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ
10 و گويند: اگر ما مى‌شنيديم و خِرَد را كار مى‌بستيم در زمره دوزخيان نبوديم. وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
11 پس به گناه خويش اقرار كنند، پس نابودى باد اهل آتش افروخته را! فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ
12 همانا كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند، آمرزش و مزد بزرگ دارند. إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
13 و گفتارتان را چه پنهان داريد يا آن را آشكار كنيد، همانا او بدانچه در سينه‌هاست داناست. وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
14 آيا كسى كه آفريده است نمى‌داند- آيا آفريدگار از آفريده خود با خبر نيست-، و حال آنكه باريكدان و آگاه است؟! أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
15 اوست كه زمين را براى شما رام كرد پس در اطراف و كنارهاى آن راه رويد و از روزى او بخوريد و [بدانيد كه‌] برانگيختن- در روز رستاخيز- به سوى اوست. هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
16 آيا از آن كه در آسمان است ايمن شده‌ايد از اينكه شما را به زمين فروبرد و آنگاه آن أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
17 يا از آن كه در آسمان است ايمن شده‌ايد از اينكه بر شما بادى سنگبار فرستد؟ پس بزودى خواهيد دانست كه بيم‌دادن من چگونه است. أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
18 و هر آينه كسانى كه پيش از آنان بودند تكذيب كردند، پس انكار [و كيفر] من چگونه بود؟ وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
19 و آيا به مرغان بر فراز سرشان ننگريسته‌اند كه بالها گشايند و به هم آرند؟ [تا ببينند كه‌] هيچ كس آنها را [در هوا] جز خداى رحمان نگاه نمى‌دارد همانا او به هر چيزى بيناست. أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
20 يا كيست آن كه سپاه شما باشد كه شما را در برابر خداى رحمان يارى كند؟ كافران جز در فريفتگى- فريب‌خورده شيطان- نيستند. أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
21 يا كيست آن كه شما را روزى دهد، اگر او روزى خويش بازگيرد؟ بلكه اينان در سركشى و رميدن [خويش‌] فرورفته‌اند. أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
22 آيا كسى كه نگونسار بر روى خود مى‌رود راه‌يافته‌تر است يا آن كه راست ايستاده بر راه راست مى‌رود؟ أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
23 بگو: اوست كه شما را آفريد و براى شما گوش و ديدگان و دلها پديد آورد. [ولى‌] اندك سپاس مى‌گزاريد. قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ
24 بگو: اوست كه شما را در زمين بيافريد و به سوى او برانگيخته و فراهم مى‌شويد. قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
25 و مى‌گويند: اين وعده كى خواهد بود، اگر راستگوييد؟ وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
26 بگو: همانا دانش [آن‌] نزد خداست و من بيم‌كننده‌اى آشكارم و بس. قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
27 پس چون آن [وعده‌] را نزديك‌شده بينند، روى آنان كه كافر شدند بد- زشت و تاريك و ناخوش- گردد و گفته شود: اين است آنچه مى‌خواستيد- مى طلبيديد-. فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ
28 بگو: مرا گوييد كه اگر خداى مرا و كسانى را كه با من‌اند هلاك كند يا بر ما مِهر و بخشايش آرد، چه كسى [شما] كافران را از عذاب دردناك پناه مى دهد؟ قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
29 بگو: او خداى رحمان است، به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم. پس بزودى خواهيد دانست چه كسى در گمراهى آشكار است. قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
30 بگو: مرا گوييد كه اگر آب شما [به زمين‌] فرو شود، چه كسى شما را آب روان مى‌آورد؟ قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ
;