Ya-Sin

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 یا، سین. يس
2 سوگند به قرآنِ دربردارنده حکمت، وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ
3 که تو یقیناً از جمله کسانی هستی که به رسالت فرستاده شده‌اند. إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
4 به قرآن سوگند که تو بر راهی راست قرار داری; راهی که به خدا منتهی می‌شود و تو را به نیکبختی می‌رساند. عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
5 قرآن از جانب خدای شکست ناپذیر رحمت گستر، نازل شده است; پس او بر منکران آن پیروز و بر باوردارندگان آن رحمت آورنده است. تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
6 تو را به رسالت برانگیخت و قرآن را فرو فرستاد تا مردمی را که پدرانشان به وسیله هیچ پیامبری بیم داده نشدند و از این رو در غفلت و بی خبری به سر می‌بردند، از عذاب الهی بیم دهی. لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ
7 قطعاً آن سخن (وعده عذاب دوزخ) درباره بیشترشان تحقق یافته است; از این رو این مشرکان ایمان نخواهند آورد; لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
8 چرا که بر گردن هایشان غُل‌هایی نهاده‌ایم و دست هایشان را با آن غل‌ها بر گردن هایشان بسته‌ایم. آن غل‌ها تا چانه هایشان کشیده شده و تمام گردنشان را پوشانده و سرهایشان رو به بالا قرار گرفته است، بدین سبب پیش روی خود را نمی‌بینند و راه راست را نمی‌یابند. إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِيَ إِلَى الأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ
9 و ما از پیش روی آنان حجابی و از پشت سرشان حجابی قرار داده‌ایم، به گونه‌ای که اطرافشان را پوشانده‌ایم، ازاین رو نمی‌بینند و هدایت نمی‌شوند. وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ يُبْصِرُونَ
10 آری، بر آنان یکسان است، چه بیمشان بدهی یا بیمشان ندهی ایمان نمی‌آورند. وَسَوَاء عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
11 اینان که غل‌ها بر گردن دارند و در حجابند، از هشدارهای تو بهره ای نمی‌برند و چنانند که گویی هشدارشان نداده‌ای. تو فقط کسی را هشدار می‌دهی و هشدار تو برای او سودمند است که قرآن را تصدیق کند و به سمت و سوی آن گراید و از خدای رحمان که برای او در حجاب است، بهراسد و در عین حال به رحمتش امیدوار باشد. چنین کسی را به آمرزش گناهان و بهشت که پاداشی ارجمند است نوید ده. إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ
12 ما خود، مردگان را برای کیفر و پاداش زنده می‌کنیم و کارهای نیک و بدی را که در دوران زندگی پیش فرستاده‌اند و نیز سنت‌های شایسته و ناشایستی را که از خود در میان مردم به جای گذاشته‌اند، همه را در کتابی ثبت می‌کنیم، و ما هر چیزی را در لوح محفوظ که پیشوای خلایق است و مقدّرات حتمی آنها را به روشنی دربردارد، برشمرده و ثبت کرده‌ایم. إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ
13 داستان مردم انطاکیه روشنگر بشارت‌ها و هشدارهای ماست. ای پیامبر، اهالی آن آبادی را آن گاه که فرستادگان ما بدان جا آمدند، برای مردم مَثَل بزن; وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ
14 آن گاه که دو تن از رسولان خود را به سوی آنان فرستادیم [و آنان مردم را به پرستش خدای یکتا و باور داشتن روز جزا فراخواندند]، ولی بی درنگ آن دو را تکذیب کردند; ما نیز با گسیل داشتن سوّمین فرستاده خود، آن دو تن را نیرومند ساختیم، پس هر سه نفر به مردم آن دیار گفتند: به یقین ما از جانب خدا به سوی شما به رسالت فرستاده شده‌ایم. إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ
15 مردم در پاسخ گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید و خداوند رحمان هیچ وحیی بر انسان فرو نفرستاده است، چرا که بشر شایسته نبوت و دریافت وحی نیست; ما نیز بشریم و هرگز از جانب خدا وحیی به ما نرسیده است، پس شما جز دروغ نمی‌گویید. قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ
16 رسولان گفتند: بی تردید ما به سوی شما به رسالت فرستاده شده‌ایم و همین بس که پروردگارمان این را می‌داند; لذا نه از تکذیب شما باکی داریم و نه نیازمند تصدیقتان هستیم. قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ
17 و بر ما جز ابلاغ آشکار پیام الهی، تکلیف دیگری نیست. وَمَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ
18 مردم آن دیار گفتند: ما [امر] شما را به فال بد گرفته‌ایم; به یقین اگر از این کار دست برندارید سنگسارتان می‌کنیم و عذابی دردناک از ما به شما خواهد رسید. قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ
19 فرستادگان ما گفتند: شومی شما با خود شماست. آن حق گریزی و باطل گرایی که در درونتان ریشه دارد، مایه شومی شماست. آیا اگر حق را برای شما یادآوری کنند آن را انکار می‌کنید و آن را به فال بد می‌گیرید و تهدید می‌کنید؟! شما مردمی هستید که بی اندازه مرتکب گناه شده‌اید، و همین موجب حق ناپذیری شما شده است. قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ
20 در این میان مردی از دورترین نقطه شهر شتابان آمد و گفت: ای قومِ من، از این رسولان پیروی کنید. وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ
21 از کسانی که برای رسالت خود، مزدی از شما نمی‌طلبند و خود هدایت یافته‌اند پیروی کنید و دعوتشان را بپذیرید. اتَّبِعُوا مَن لاَّ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ
22 و بدانید که آفریننده آدمیان، تنها معبودی است که شایسته پرستش است; پس چیست مرا که نپرستم آن کسی را که مرا پدید آورده و شما همه به سوی او بازگردانده می‌شوید و به سزای کارهایتان می‌رسید؟! وَمَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
23 آیا جز خدا معبودانی برگزینم که اگر خدای رحمان زیانی برای من بخواهد، شفاعت آنها چیزی از آن زیان را از من دور نمی‌سازد و [خود نیز] نمی‌توانند مرا نجات بخشند؟! أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلاَ يُنقِذُونِ
24 اگر جز خدا معبودانی را پرستش کنم، در آن صورت قطعاً در گمراهی آشکاری خواهم بود. إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
25 ای فرستادگان خدا، همانا من به پروردگارتان ایمان آورده‌ام; پس گواهی مرا بر یگانگی خدا بشنوید و گواه باشید. إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ
26 ولی مردم انطاکیه آن مرد مؤمن با اخلاص را به قتل رساندند، و بی درنگ از جانب خدا به او ندا رسید که: به بهشت در آی. آن مرد در آن سرای گفت: ای کاش، قوم من می‌دانستند، قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ
27 که پروردگارم گناهانم را بخشید و مرا از بزرگواران درگاهش قرار داد. بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ
28 و پس از شهادت آن مرد هیچ لشکری از آسمان بر قوم او نفرستادیم تا از آنان انتقام گیرند، و پیش‌تر نیز برای نابود کردن تکذیب کنندگان لشکری فرو نفرستادیم. وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاء وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ
29 وسیله نابودی آن قوم، تنها یک صیحه بود، که ناگهان همگی خاموش شدند. إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ
30 دریغا بر این بندگان، که هیچ پیامبری برایشان نیامد مگر این که پیوسته او را مسخره می‌کردند. يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
31 آیا درنیافته‌اند که چه بسیار نسل‌ها را پیش از آنان هلاک کردیم؟ آیا ندانسته‌اند اکنون گرفتار کیفر الهی اند و نمی‌توانند به سوی اینان بازگردند؟ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ
32 و جز این نیست که همه بندگان در پیشگاه ما گردآوری می‌شوند و در روز قیامت برای حساب و جزا احضار می‌گردند. وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ
33 و همین زمینِ مرده برای آنان آیت و نشانه‌ای بر رُبوبیّت خداست که آن را با رویش گیاهان زنده کردیم و از آن دانه‌ای بر آوردیم که از آن می‌خورند. وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ
34 و بوستان‌هایی از درختان خرما و انگور در آن قرار دادیم و چشمه‌ها در آن برشکافتیم; وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ
35 تا از میوه آن بوستان‌ها که خدا پدید آورده و دست هایشان آن را به عمل نیاورده است بخورند; پس چرا خدا را با اقرار به ربوبیت او و اظهار بندگی در برابرش، سپاس نمی‌گویند؟! لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ
36 منزّه است آن که همه جفت‌ها را آفرید; از گیاهان و حیواناتی که زمین آنها را می‌رویاند و پدید می‌آورد، و از آدمیان و آفریدگانی که بدانها آگاهی ندارند; او همه را به صورت نر و ماده آفرید. سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ
37 و برای آدمیان نشانه‌ای دیگر بر ربوبیت و یکتایی خدا در تدبیر امر آسمان‌ها همین شب است که روز را از آن به در می‌آوریم و ناگهان آنان دوباره در تاریکی فرو می‌روند. وَآيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ
38 و خورشید آیت و نشانه‌ای دیگر است که پیوسته روان است تا آن گاه که با فرا رسیدن اجلش به استقرار و سکونی که برای آن تعیین شده است برسد. این، اندازه گیری خداوندی است که هیچ کس و هیچ چیز بر او فایق نمی‌آید و به همه مصلحت‌ها داناست. وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
39 و برای حرکت ماه منزل‌هایی بیست و هشتگانه را به اندازه معین کردیم. ماه این منزل‌ها را می‌پیماید تا به جایگاه نخستِ خود باز گردد و بسان چوب خوشه نخل که دیری از آن گذشته و منحنی شده است [به صورت هلال] دیده شود. وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ
40 نه خورشید را می‌سزد که ماه را دریابد و نه شب بر روز پیشی گیرنده است; هر یک از اینها و دیگر ستارگان چون ماهیان دریا در مداری شناورند. لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
41 و برای آنان نشانه‌ای دیگر از ربوبیت ما این است که فرزندانشان را در کشتیِ انباشته از بار و مسافر حمل کرده و آنان را از غرق شدن حفظ نموده‌ایم. وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
42 و برای آنان چیزهای دیگری که مانند کشتی بر آن سوار شوند آفریده‌ایم. وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ
43 تدبیر کشتی و سرنشینان آن با ماست; اگر بخواهیم آنان را در دریا فرو می‌بریم، آن گاه نه فریادرسی خواهند داشت و نه از غرق شدن نجات داده می‌شوند. وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ
44 آری، هیچ وسیله‌ای برای نجاتشان نیست، مگر رحمتی از جانب ما به آنان برسد و زنده بمانند و تا فرارسیدن سرآمدی که برایشان معین کرده‌ایم، از نعمت‌های دنیا بهره ببرند. إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ
45 و هنگامی که به مشرکان گفته می‌شود: این آیات و نشانه‌ها همه بیانگر این است که خدا پروردگار شماست، بنابراین از این شرک و بت پرستی که پیش رو دارید، و از آن عذاب و کیفری که پشت سر دارید بپرهیزید، باشد که مورد رحمت الهی قرار گیرید، رویگردان می‌شوند. وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
46 و هیچ نشانه‌ای از نشانه‌های پروردگارشان برایشان نمی‌آید مگر این که از آن رویگردان‌اند. وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ
47 و هنگامی که به آنان گفته می‌شود: از آنچه خدا به شما روزی داده است به مستمندان انفاق کنید و با آنان مهربان باشید آنان که کافر شده‌اند، از روی مغالطه، به کسانی که ایمان آورده اند می‌گویند: آیا به کسی خوراک دهیم که اگر خدا می‌خواست او را اطعام می‌کرد و بی نیازش می‌ساخت؟! شما که مردم را به دستگیری از مستمندان فرا می‌خوانید جز در گمراهیِ آشکاری نیستید. وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاء اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
48 و به مسخره، از پیامبر و مؤمنان می‌پرسند: اگر راست می‌گویید که روز قیامتی هست و خدا همگان را در آن گرد می‌آورد، این وعده کی خواهد بود؟ وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
49 برپایی قیامت و گردآوری آنان در آن صحنه بر خدا آسان است. آنان جز یک بانگ را که با دمیدن در صور ایجاد می‌شود، انتظار نمی‌کشند. آن بانگ به ناگاه آنان را در حالی که با یکدیگر کشمکش می‌کنند، فرو می‌گیرد و در دم هلاکشان می‌سازد. مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ
50 آن گاه نه می‌توانند به دیگران وصیّتی کنند و نه فرصت می‌یابند به سوی کسان خود بازگردند. فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ
51 و بار دیگر در صور دمیده می‌شود و به ناگاه آنان از گورهایشان برخاسته به سوی پروردگارشان می‌شتابند.‌ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ
52 می‌گویند: ای وای بر ما که هلاک گشتیم! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟ و سخن پیامبران را به یاد می‌آورند و می‌گویند: این رستاخیز همان است که خداوند رحمان وعده داده بود و فرستادگان خدا راست گفتند. قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ
53 آن دمیدن در صور جز یک بانگ نیست که در پی آن به ناگاه آنان گردآوری می‌شوند و برای داوری نزد ما احضار می‌گردند. إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ
54 پس امروز به هیچ کس اندک ستمی نمی‌شود، زیرا جز آنچه انجام می‌دادید، سزا داده نمی‌شوید. فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
55 همانا بهشتیان امروز سرگرم کاروبار خویشند و گفتگوهایی خوش دارند. إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ
56 آنان و همسرانشان، در زیر سایه‌ها بر بالش‌ها تکیه زده‌اند. هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ
57 برای آنان در آن جا میوه هاست و هر چه آرزو کنند و بخواهند، برایشان خواهد بود. لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ
58 سلام بر آنان باد. این سلام از جانب پروردگاری رحمت آفرین به آنان گفته می‌شود. سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ
59 آن روز به کفرپیشگان می‌گوییم: ای گنهکاران، امروز از بهشتیان جدا شوید. وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ
60 ای پسران آدم، آیا به شما سفارش نکردم که با پیروی از شیطان او را پرستش نکنید، زیرا او دشمن آشکار شماست؟! أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
61 و آیا سفارش نکردم که مرا بپرستید و از من اطاعت کنید که این، راهی است راست و شما را به نیکبختی می‌رساند؟! وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
62 و به راستی شیطان گروه انبوهی از شما آدمیان را به گمراهی کشانید، پس چرا خردورزی نمی‌کردید و درنمی یافتید؟ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيراً أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ
63 دوزخ را در برابرشان حاضر می‌سازیم و می‌گوییم: این است آن دوزخی که همواره بدان تهدید می‌شدید. هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ
64 امروز به سزای این که کفر میورزیدید در آن ماندگار باشید. اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
65 آن روز بر دهان هایشان مهر خموشی می‌زنیم و اعضایشان را به سخن درمی آوریم; دست هایشان با ما سخن می‌گویند و از گناهانی که به وسیله آنها انجام شده است به ما خبر می‌دهند، و پاهایشان نیز به گناهانی که فراهم آورده‌اند، گواهی می‌دهند. الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
66 و اگر می‌خواستیم، چشمانشان را محو و بی فروغ می‌کردیم; آن گاه می‌خواستند به سوی راه درست که آنان را به مقصد برساند، بر دیگران سبقت گیرند ولی با این حال چگونه می‌دیدند؟ وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ
67 و اگر می‌خواستیم، آنان را بر سر جایشان مسخ می‌کردیم و شکلشان را زشت و قبیح می‌ساختیم، آن گاه نه می‌توانستند در آن عذاب حرکتی کنند و نه به حالت نخستِ خویش بازگردند. وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ
68 و [شما می‌بینید که] به هر کس عمر دراز دهیم، او را در آفرینش واژگونه می‌کنیم و نیرویش را به ناتوانی و دانشش را به جهل و هوشیاریش را به فراموشی مبدّل می‌سازیم; پس چرا خرد را به کار نمی‌گیرند و درنمی یابند که ما می‌توانیم چشمانشان را نابینا سازیم و آنان را مسخ کنیم؟! وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ
69 ما به پیامبر شعر گفتن نیاموختیم و شایسته او هم نیست. قرآن شعر نیست، بلکه مایه تذکر است و کتابی است خوانده شده از جانب خدا و این حقیقتی روشن است. وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ
70 ما قرآن را بر او نازل کردیم تا به کسانی که زنده‌اند و حق را درمی یابند هشدار دهد و آن سخن ما که گفته‌ایم دوزخ را از شیطان و همه پیروانش پر می‌کنیم، درباره کافران محقق شود. لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ
71 آیا انسان‌ها برای پی بردن به یکتایی خدا و ربوبیت او در جهان هستی نیندیشیده و ندانسته‌اند که ما دام‌هایی را که دست هایمان آنها را ساخته و در خلقتشان شریکی نداشته‌ایم برای آنان آفریده و در اختیارشان نهاده‌ایم و اینک آنان مالک آنها هستند؟! أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ
72 و دام‌ها را مسخّر آنان کردیم، پس از آنهاست وسیله سواری آنان و از گوشت آنها می‌خورند. وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ
73 و برای آنان در آن دام‌ها سودها و نوشیدنی هاست; پس چرا به سپاسِ این نعمت‌ها خدا را پرستش نمی‌کنند؟ وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ
74 دلایل توحید آشکار است، ولی مشرکان به جای خدا معبودانی چون بتان، شیاطین و سران ستمگر را به خداوندگاری برگزیده و به پرستش آنها پرداخته‌اند، به این امید که از سوی آنها یاری شوند. وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ
75 آنها نمی‌توانند پرستشگران خود را یاری کنند و مشرکان سپاه معبودان خود و دنباله رو آنهایند و در قیامت همراه معبودانشان برای کیفر احضار خواهند شد. لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ
76 با روشن شدن این حقیقت که مشرکان دل به یاری ناتوانان بسته‌اند و در قیامت کیفر خواهند دید، نباید گفتار کفرآلودشان تو را غمگین کند. آنان نمی‌توانند بر ما غلبه کنند، زیرا ما آنچه را که از گفته‌ها پنهان می‌دارند و آنچه را آشکار می‌سازند می‌دانیم. فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ
77 آیا انسان به روشنی ندانسته است که ما او را از نطفه‌ای ناچیز آفریدیم پس ناگهان او ستیزه گری شده است که آشکارا با ما به کشمکش می‌پردازد؟! أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ
78 او از آن روی که آفرینش خود را فراموش کرده بود، استخوان‌های پوسیده را برای ما مَثَل آورد، تا ناممکن بودن رستاخیز را به اثبات رساند. گفت: چه کسی این استخوان‌ها را در حالی که پوسیده‌اند، حیاتی دوباره خواهد بخشید؟! وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ
79 ای پیامبر، در پاسخ او بگو: همان توانمندی که نخستین بار آن استخوان‌ها را پدید آورد، آنها را زنده می‌کند. او به هر آفریده‌ای بسی داناست. ویژگی‌های همه خلایق را چه پیش از مرگشان و چه پس از مرگشان می‌داند، پس زنده کردن مردگان برای او سهل است. قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ
80 همان توانمندی که برای شما از درخت سبز (مَرْخ و عَفار) که تروتازه است آتشی پدیدار کرد که شما بی درنگ از آن، آتش می‌افروزید. الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ
81 آیا آن کسی که آسمان‌ها و زمین را آفریده است توانا نیست که با آفرینش دوباره انسان‌ها همانندشان را بیافریند؟! چرا، تواناست و اوست آفریننده‌ای که همواره می‌آفریند و به همه خلایق داناست. أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ
82 وقتی ایجاد چیزی را بخواهد، کارش جز این نیست که به آن می‌گوید: باش. پس آن موجود می‌شود. إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ
83 پس، از ناتوانی منزّه بدان آن کسی را که هستی هر چیزی به دست اوست و همگان به سوی او بازگردانده می‌شوید. فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
Next Surah As-Saffat
;