Fatir

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 ستایش از آنِ خداوند است که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است و فرشتگان را رسولانی قرار داده است تا در عالم تکوین و تشریع اجراکننده فرمانش باشند; برخی از آنها دو بال و برخی سه بال و برخی چهار بال دارند. او هر چه بخواهد در آفرینش می‌افزاید; همانا خداوند بر هر چیزی تواناست. الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاء إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
2 هر نعمتی را که خدا بر مردم بگشاید که همه برخاسته از رحمت اوست، هیچ بازدارنده‌ای برای آن نخواهد بود و آنچه را بازدارد، هیچ بخشنده‌ای بعد از او نیست که آن را گسیل دارد، و اوست شکست ناپذیری که هر چه خواهد همان شود، و حکیمی است که هر چه کند بر طبق حکمت و مصلحت کند. مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
3 ای مردم، نعمت‌های خدا را که به شما ارزانی داشته شده است به خاطر آورید; آیا آفریدگاری جز خدا از آسمان و زمین به شما روزی می‌دهد؟ پس معبودی سزاوار پرستش جز او نیست. شما تا کی از حقّ بازداشته می‌شوید و به شرک روی می‌آورید؟ يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاء وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ
4 و اگر مشرکان پس از شنیدن دلایل روشن، تو را تکذیب کردند و پیامت را دروغ شمردند، اندوهگین مشو، زیرا چیز تازه‌ای رخ نداده است، و پیش از تو نیز رسولانی [بسیار]، تکذیب شدند. آری غمگین مباش، چرا که همه کارها [از جمله کار آنان] به خدا باز گردانده می‌شود و او به سزای ستیزشان با حق، آنان را کیفر می‌دهد. وَإِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ
5 ای مردم، وعده خدا قطعاً تحقق خواهد یافت و رستاخیز برپا خواهد شد; پس مبادا زندگی دنیا با زیورها و لذت هایش شما را بفریبد و روز حساب را از یادتان ببرد و شیطان آن موجود حیله گر با نشان دادن جلوه‌های عفو و رحمت خدا، شما را اغفال کند! يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ
6 چرا که شیطان دشمن شماست، پس شما نیز او را دشمن خود بدانید و از پیروی او بپرهیزید. جز این نیست که او گروه خویش را فرا می‌خواند تا سرانجام اهل آتش فروزان دوزخ شوند. إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ
7 کسانی که کافر شده‌اند، آنان را به فراخور کفرشان عذابی سخت است، و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند آنان را نیز به فراخور ایمان و عملشان آمرزش و پاداشی بزرگ خواهد بود. الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
8 پس آیا آن کس که عمل ناپسندش برای او آراسته شده و آن را زیبا می‌بیند همچون کسی است که کردار ناپسند را بد می‌داند؟! هرگز این دو یکسان نیستند. خدا هر که را بخواهد گمراه می‌سازد، و هر که را بخواهد هدایت می‌کند. اکنون که دریافتی امر هدایت و ضلالت به دست خداست، مبادا به خاطر اندوه‌ها و حسرت‌هایی که بر کفرورزی آنان می‌خوری جانت تباه شود. خداوند به آنچه می‌کنند داناست. اوست که می‌داند چه کسی با کرداری که دارد شایسته هدایت است و چه کسی سزاوار ضلالت. أَفَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَصْنَعُونَ
9 و خداوند آن کسی است که بادها را فرستاد و آنها ابرهایی را به حرکت آوردند و منتشر ساختند آن گاه ابرها را به سوی سرزمینی مرده راندیم و بدین وسیله زمین را پس از آن که مرده بود، با رویش گیاهان و درختان زنده ساختیم. زنده ساختن انسان‌ها و برانگیختن آنان در روز قیامت نیز همین گونه است. وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ
10 هر کس عزت می‌طلبد باید آن را از خدا و در بندگیِ خالصانه او بجوید، چرا که عزت به تمامی از آنِ خداست. سخنان پاک که حاوی باورها و اعتقادات درست است به سوی خدا بالا می‌رود و به قرب الهی می‌رسد، و کردار شایسته آنها را صعود می‌دهد; اما کسانی که مکرهای ناپسند می‌کنند تا عزّتی به چنگ آورند برای آنان عذابی سخت خواهد بود و مکر آنان است که تباه و بی اثر می‌شود. مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُوْلَئِكَ هُوَ يَبُورُ
11 و خداست که شما را از خاکی و سپس از نطفه‌ای آفرید، آن گاه شما را جفت ـ گروهی را مرد و گروهی را زن ـ قرار داد; و هیچ مادینه‌ای حمل برنمی گیرد و وضع حمل نمی‌کند مگر به علم خدا، و به هیچ سالمندی عمر دراز داده نمی‌شود و از عمر هیچ کس کاسته نمی‌گردد مگر این که هم مدّت عمر او و هم سبب دراز یا کوتاه شدن آن در کتابی ثبت است. به یقین این تدبیر دقیق که حاکم بر جهان است بر خدا آسان است. وَاللَّهُ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا يُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا يُنقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتَابٍ إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ
12 دو دریا برابر نیستند; این یکی شیرین است و تشنگی را فرومی نشاند و نوشیدنش گواراست و این یکی ناگوار و سخت شور است، ولی از هر دو، گوشتی تازه می‌خورید و از آنها زیوری که آن را می‌پوشید بیرون می‌آورید; و کشتی‌ها را در دریا می‌بینی که آبها را می‌شکافند و به پیش می‌روند، تا شما روزی خود را که فضل خداست بجویید، و شاید شما بر این نعمت‌ها شکرگزاری کنید. وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
13 خداوند پیوسته شب را در روز فرو می‌برد و با کاستن از روز بر شب می‌افزاید و همواره روز را در شب فرو می‌برد و با کاستن از شب بر روز می‌افزاید، و خورشید و ماه را رام ساخته و نظام آنها را تدبیر کرده است. هر یک تا سرآمدی معین روانند. ای انسان‌ها، این است خداوند، پروردگار شما که امورتان را تدبیر می‌کند. پادشاهی تنها از آنِ اوست، امّا کسانی که شما آنها را به جای او می‌خوانید مالک پوستِ هسته خرمایی هم نیستند. يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ
14 آنها را بخوانید تا باور کنید که مالک چیزی نیستند. اگر آنها را بخوانید، دعا و درخواست شما را نمی‌شنوند، و اگر بشنوند شما را اجابت نمی‌کنند، و روز قیامت شرک شما را انکار می‌کنند و از شما تبری می‌جویند; و ای پیامبر، هیچ خبردهنده‌ای چون خداوندِ آگاه، تو را از حقیقت امر آگاه نمی‌کند. إِن تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ
15 ای مردم، شمایید که به خدا نیازمندید، و خداست که بی نیاز است و کارهایش همه پسندیده و زیباست. يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ
16 اگر بخواهد، شما را هلاک می‌سازد و از میان می‌برد، زیرا به شما نیازی ندارد، و آن گاه آفریدگانی جدید می‌آورد. إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ
17 و این کار بر خداوند دشوار نیست. وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ
18 و هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌گیرد. پس اگر گرانباری که بار گناهش بر او سنگینی می‌کند، دیگری را به سوی بار خویش فراخوانَد تا بار گناهش را او برگیرد پاسخی نمی‌شنود و چیزی از آن برداشته نمی‌شود، هرچند خویشاوندش را فراخوانده باشد. این تکذیب کنندگان رسالت [که خدا هدایتشان را نخواسته است]، از انذارها و هشدارهای تو سودی نمی‌برند. آنان چنانند که گویا اصلاً هشدارشان نداده‌ای. تو فقط کسانی را هشدار می‌دهی و هشدار تو برایشان مفید است که در پی آن از خدا می‌هراسند و از عذاب و کیفر او که از دیدشان نهان است می‌ترسند و نماز را به پا می‌دارند. اینان پاک و پاکیزه‌اند، و هر که پاک شود جز این نیست که به سود خود پاک می‌شود و نفع آن به خدا نمی‌رسد، چرا که بازگشت همگان [پاکان و ناپاکان] به سوی خداست. وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَن تَزَكَّى فَإِنَّمَا يَتَزَكَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ
19 کافران کورند و مؤمنان بینا، و کور و بینا برابر نیستند. وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ
20 کافران در تاریکی‌ها هستند و مؤمنان در روشنایی، و هرگز تاریکی‌ها و نور یکسان نیستند. وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ
21 مؤمنان سرانجام در سایه دلپذیر بهشت درمی آیند و کافران در حرارتِ سوزان دوزخ، و سایه و حرارتِ سوزان همسان نیستند. وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ
22 مؤمنان زنده دلانند و کافران دل مردگان، و هیچ گاه زندگان و مردگان برابر نیستند. خداست که حق را به هر که بخواهد می‌شنواند و او را هدایت می‌کند، و تو ای پیامبر، نمی‌توانی به کسانی که چون مردگان در قبرها مدفونند حقیقت را بشنوانی و آنان را هدایت کنی. وَمَا يَسْتَوِي الْأَحْيَاء وَلَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَن يَشَاء وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِي الْقُبُورِ
23 تو فقط اخطارکننده‌ای و باید مردم را از عذاب الهی بترسانی. إِنْ أَنتَ إِلَّا نَذِيرٌ
24 همانا ما تو را به حق فرستادیم تا مؤمنان را مژده رسان و کافران را هشداردهنده باشی. و این پدیده‌ای نو و بی سابقه نیست; هیچ امتی نبوده مگر این که پیامبری بیم دهنده در میان آنان بوده و درگذشته است. إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خلَا فِيهَا نَذِيرٌ
25 اگر مشرکان تو را تکذیب می‌کنند اندوهگین مباش، کسانی هم که پیش از اینان بودند پیامبران را تکذیب کردند، در حالی که رسولانشان برای آنان دلایل و معجزات روشن آوردند و نوشته‌هایی که مشتمل بر ذکر خدا و بیان کننده حکمت و موعظه بود و نیز کتاب آسمانیِ روشنگر که شرایع الهی را دربرداشت، به آنان ارائه کردند. وَإِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالزُّبُرِ وَبِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ
26 آن گاه کسانی را که کافر شدند به عذاب گرفتم; پس [بنگرند که] عقوبت من چگونه بود. ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
27 آیا ندیده‌ای که خدا از آسمان آبی نازل کرد، و به وسیله آن میوه‌هایی رنگارنگ برآوردیم؟ و آیا ندیده‌ای که برخی کوه‌ها رشته‌هایی راه مانند با رنگ‌های مختلف; سفید، سرخ و سیاهِ پررنگِ مشکی هستند؟ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ
28 و [آیا ندیده‌ای که برخی] از مردمان و جانوران و دام‌ها بسان میوه جات و رشته کوه‌ها دارای رنگ‌های گوناگونند; برخی سفید و برخی سرخ و برخی سیاه رنگ اند؟ از میان بندگان خدا تنها عالمانند که از خدا می‌هراسند و در برابر او خشوع میورزند، زیرا [آنان دریافته‌اند که] خدا قاهری است شکست ناپذیر که باید از او بیم داشت، و همو بسیار آمرزنده است و باید مشتاق لقای او بود. وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَلِكَ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ
29 همانا کسانی که کتاب خدا، قرآن را تلاوت می‌کنند و نماز را با مداومت بر آن، برپا داشته‌اند و از آنچه روزی آنان کرده‌ایم، گاه در نهان برای دور ماندن از ریا و گاه آشکارا برای ترغیب دیگران، انفاق کرده‌اند، اینان به تجارتی امید بسته‌اند که هرگز کسادی ندارد و تباه نمی‌شود. إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ
30 آنچه کرده‌اند بدین منظور است که خدا پاداششان را به تمام و کمال به آنان عطا کند و از فضل خود به آنان افزون دهد. قطعاً خدا لغزش هایشان را می‌بخشد; چرا که او بسیار آمرزنده است، و پاداش دستاوردشان را به آنان عطا می‌کند و از فضل خود بر آن می‌افزاید که او بسیار سپاسگزار است. لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ
31 آنچه از این کتاب آسمانی به تو وحی کرده‌ایم همه حق است و کتاب‌های آسمانی پیش از خود را تأیید می‌کند. قطعاً خدا به بندگانش آگاه و بیناست. وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ
32 سپس این کتاب آسمانی را به کسانی از بندگانمان که آنان را برگزیدیم سپردیم تا امر آن را بر عهده گیرند و از آن بهره برند; پس گروهی از آنان با ارتکاب گناهان بر خود ستم کردند، و گروهی از آنان راه میانه را در پیش گرفتند و در راه هدایت گام نهادند، و گروهی از آنان در انجام کارهای نیک به اذن خدا بر دیگران پیشی گرفتند و به درجات قرب الهی نایل آمدند. [بدانید] این امر [سپردن قرآن به بندگان برگزیده] تفضّلی بزرگ از جانب خداوند بر آنان است. ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ
33 [نتیجه آن] بهشت‌های همیشگی است که وارثان قرآن بدان درمی آیند و در آن جا به دستواره‌هایی از طلا و به مروارید درشت آراسته می‌شوند و جامه شان در آن جا ابریشم خالص است. جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ
34 گنهکارانشان می‌گویند: سپاس خدای را که با جای دادن ما در بهشت، رنج و اندوه عالم برزخ را از ما زدود، همانا پروردگارمان بسیار آمرزنده و سپاسگزار است. وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ
35 همان که ما را به فضل خود، بی آن که درخور آن باشیم، به سرای جاودان درآورد; سرایی که هیچ رنجی در آن به ما نمی‌رسد و برای دستیابی به خواسته هایمان هیچ گونه ملال و خستگی به ما راه نمی‌یابد و هرچه می‌طلبیم در اختیار ماست. الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ
36 و کسانی که کافر شدند، آتش دوزخ برای آنان خواهد بود. حکم مرگشان صادر نمی‌شود تا بمیرند، و عذاب آتش نیز از آنان کاسته نمی‌شود. ما هر کفران پیشه‌ای را این گونه سزا می‌دهیم. وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقْضَى عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُم مِّنْ عَذَابِهَا كَذَلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ
37 آنان در آتش دوزخ برای کمک خواهی فریاد برمی آورند و می‌گویند: پروردگارا، ما را از این جا به در آور، که اگر چنین کنی کار شایسته خواهیم کرد، غیر از آنچه پیش‌تر می‌کردیم که ناروا بود. در پاسخ آنان گفته می‌شود: هرگز چنین نخواهد شد; مگر به شما عمری ندادیم که هر کس عبرت آموز بود در آن عبرت می‌گرفت؟ و پیامبری بیم دهنده به سوی شما آمد و شما را از عذاب هشدار داد، ولی شما عبرت نگرفتید و ایمان نیاوردید; پس این عذاب را بچشید که هیچ یاوری برای ستمگران نیست تا آنان را از عذاب رهایی بخشد. وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَجَاءكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ
38 همانا خداوند به آنچه در آسمان‌ها و زمین نهان است داناست. به یقین او به اندیشه‌ها و نیّت‌های نهفته در سینه‌ها آگاه است. إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
39 اوست آن که شما را در زمین جانشین قرار داد و هر نسلی از شما آدمیان را جایگزین نسل پیشین کرد. پس تنها او خداوندگار شماست; و هر کس به یکتایی او در ربوبیت و تدبیر کافر گردد، کفرش تنها به زیان خود اوست، و کافران را کفرشان جز دشمنی شدید نزد پروردگارشان نمی‌افزاید، و کافران را کفرشان جز خسارتی بزرگ افزون نمی‌کند. هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ فَمَن كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا
40 به مشرکان بگو: از معبودانتان که شریک خدا قرار داده‌اید و آنها را به جای خدا می‌خوانید و می‌پرستید به من خبر دهید. به من بنمایید که آنها چه چیزی از زمین و پدیده‌های آن را آفریده‌اند تا در زمین شریک خدا باشند، بلکه چه چیزی از آسمان‌ها را خلق کرده‌اند تا در آسمان‌ها شرکتی با خدا داشته باشند و در نتیجه از رُبوبیّت و تدبیر عالم بهره‌ای نصیب آنها شود؟ آیا کتابی به مشرکان داده‌ایم که شرکت معبودانشان با خدا و شایستگی آنها برای پرستش، در آن نوشته شده باشد تا از جانب خدا برای شرک ورزیدن خود، بر دلیلی روشن متّکی باشند؟ چنین نیست، بلکه شرک ورزیدن آنان ریشه در فریبکاری دارد و این مشرکان ستمکار چیزی جز فریب به یکدیگر وعده نمی‌دهند. قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّنْهُ بَلْ إِن يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُم بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا
41 به یقین خداست که آسمان‌ها و زمین را نگاه می‌دارد و وجودشان را ادامه می‌دهد تا از میان نروند; و به یقین که اگر آن دو از میان بروند هیچ کس بعد از او نمی‌تواند آنها را نگهدارد و هستی آنها را برقرار دارد. همانا او بردبار است و در نابود ساختن آسمان‌ها و زمین تعجیل نمی‌کند، و ساتر است و راه نیستی را بر آنها پوشیده می‌دارد و بدین سبب آسمان‌ها و زمین تا مدتی معین برپا می‌مانند. إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا
42 این مشرکان پیش از بعثت تو، با سخت‌ترین سوگندهای خود به نام خدا سوگند خوردند که اگر پیامبری بیم دهنده برای آنان بیاید، و در داشتن پیامبر، با یهودیان و مسیحیان یکسان شوند، قطعاً از هر یک از آن امّت‌ها هدایت یافته‌تر خواهند شد; ولی هنگامی که پیامبری برایشان آمد و آنان را به عذاب الهی هشدار داد، جز دوری و گریز بر آنان نیفزود. وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءهُمْ نَذِيرٌ لَّيَكُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا
43 برتری جویی آنان در روی زمین و نیرنگِ زشتشان ریشه در گریز آنان از پیامبر و تکذیب آیات الهی دارد. [بدانند که] نیرنگِ ناروا جز دامن صاحبش را نمی‌گیرد و اثر سوء آن جز به خود او باز نمی‌گردد. پس آیا جز همان سنّتی را که در میان امّت‌های حق ستیز نخستین جاری شد و آنان را هلاک ساخت، انتظار می‌برند؟ هرگز برای سنت خدا دگرگونی نمی‌یابی و هرگز سنّت خدا را قابل انتقال نخواهی یافت. اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا
44 آیا این حق گریزان در زمین سیر نکرده‌اند تا سنت الهی را به دیده عبرت دریابند و بدانند که فرجام امت‌هایی که پیش از ایشان می‌زیستند و بسیار نیرومندتر از اینان بودند چگونه شد؟! [بدانند که] هیچ چیزی نه در آسمان‌ها و نه در زمین، خدا را ناتوان نمی‌سازد; نه مَکرِ مکّاران او را عاجز می‌کند و نه نیروی قدرتمندان; چرا که او دانای مطلق است و نیرنگ‌ها غافلگیرش نمی‌کند، و توانای مطلق است و هیچ چیزی در برابر او مقاومت ندارد. أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِن شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا
45 و مقدر نیست که همه گنهکاران در دنیا کیفر شوند; اگر خدا همه مردم را به سزای گناهانی که انجام داده‌اند مؤاخذه می‌کرد، بر روی زمین هیچ جنبنده‌ای باقی نمی‌گذاشت ولی کیفر آنان را تا سرآمدی معین به تأخیر می‌اندازد و به آنان مهلت می‌دهد، و وقتی اجلشان فرا رسید، آنان را به سزای گناهانشان مؤاخذه می‌کند، چرا که خدا به بندگان خود بینا و به رفتارشان داناست. وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَى ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا
Next Surah Ya-Sin
;