Al-Qalam

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohammad Sadeqi Tehrani
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohammad Sadeqi Tehrani

 Play All
# Translation Ayah
1 ن، سوگند به قلم و آنچه (با آن) می‌نگارند، ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
2 که) تو، با نعمت (پرورش وحی از) پروردگارت، دیوانه نیستی. مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ
3 و بی‌گمان، تو را همواره پاداشی بی‌‌منت و پایدار است. وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ
4 (که) در کدام یک از شما (عقلی) آتشبار (و) آشفته است. وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ
5 و به‌راستی که تو بر خُلقی بس بزرگ سلطه داری. فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ
6 پس به زودی خواهی دید و خواهند دید، بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ
7 همانا پروردگارت، (هم)او بهتر می‌داند چه کسی از راهش منحرف شده، و (هم) او به راه‌یافتگان داناتر است. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
8 پس، از تکذیب‌کنندگان فرمان مبر. فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ
9 دوست داشتند اگر (با آنان) نرمی کنی تا (با تو) نرمی نمایند. وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ
10 و از هر قسم‌خورنده‌ی بی‌مبالات بس فرومایه‌ای فرمان مبر، وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ
11 (که) بسیار عیب‌جوست و برای خبرچینی پیاپی گام برمی‌دارد، هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ
12 و بسی مانع از خیر، متجاوز و گناه‌پیشه است، مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
13 ترک‌کننده‌ی تمامی فضیلت‌ها و عمل‌کننده‌ی به همه‌ی رذیلت‌ها (و) پس از آن بی‌تبار است. عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ
14 (برای) اینکه صاحب مال و پسرانی بوده، أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ
15 هنگامی که آیاتمان بر او خوانده شود گوید: «(این‌ها) افسانه‌های پیشینیان است.» إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
16 زودا که بر (بینی همچون) خرطوم(اش) داغ (رسوایی) نهیم. سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ
17 ما بی‌گمان آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم، -چون سوگند خوردند بی‌چون صبحگاهان برخیزند و (میوه‌ی) آن (باغ) را همواره برچینند- مورد آزمایش قرار دادیم. إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ
18 حال آنکه (این اموال را برای بینوایان) استثنا نکنند. وَلَا يَسْتَثْنُونَ
19 پس در حالی که آنان خواب بودند، (بلای) گردشگری (بر سروسامانشان) از جانب پروردگارت بر آن (باغ) به گردش درآمد. فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ
20 پس (آن) باغ (آکنده) همچون برکنده شد. فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ
21 پس (باغداران) بامدادان یکدیگر را ندا در دادند. فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ
22 که: « اگر میوه‌چین هستید بامدادان سوی کشت خویش روید.» أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ
23 پس (خستند و) رستند درحالی که (خود را از بینوایان) بسی پنهان می‌کردند. فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ
24 که: «امروز هرگز نباید در باغ، بینوایی بر (مَنظر) شما درآید.» أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ
25 و صبحگاهان در حالی که خود را بر منع (بینوایان) توانایان و تقدیرکنان می‌دیدند، رفتند. وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ
26 پس چون آنان را دیدند گفتند: «همواره ما همی (از) گمراهانیم.» فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ
27 «(نه!) بلکه ما (از) محرومانیم.» بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
28 میانه‌روتر‌شان گفت: «آیا به شما نگفتم (چرا خدا را) به پاکی نمی‌ستایید؟» قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ
29 گفتند: «پروردگارمان! تو را به پاکی می‌ستاییم‌. ما همانا ستمگران بوده‌ایم.» قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
30 پس بعضیشان رو به بعضی دیگر آوردند، در حالی که همدیگر را به نکوهش گرفتند. فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ
31 گفتند: «ای وای برما که همواره سرکش بوده‌ایم!» قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ
32 «امید است که پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد. ما به‌راستی سوی پروردگارمان مشتاقانیم.» عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ
33 عذاب (دنیا) چنان است، و عذاب آخرت - اگر می‌دانستند- بی‌چون بزرگتر است. كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
34 بی‌گمان برای پرهیزگاران، نزد پروردگارشان باغستان‌های پرناز و نعمت است. إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ
35 پس آیا فرمانبرداران را چون مجرمان و (نافرمانان) قرار خواهیم داد؟ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ
36 شما را چه شده‌؟ چگونه داوری می‌کنید؟ مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
37 یا شما را کتابی (وحیانی) است که در آن (وحی) فرا می‌گیرید، أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ
38 که هرچه را برمی‌گزینید، بی‌گمان برای شما در آن (کتاب) خواهد بود؟ إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
39 یا اینکه شما تا روز قیامت (از ما) سوگندهایی رسا گرفته‌اید که هر چه دلتان خواست همواره (به آن) حکم کنید؟ أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ
40 از آنان بپرس کدامشان بدین گمان است؟ سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ
41 یا برایشان شریکانی است‌؟ پس اگر راست می‌گویند شریکانشان را بیاورند. أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ
42 روزی که از ساق (و سوق اعمالشان) پرده برگرفته شود به سجده فراخوانده شوند، پس نتوانند (سجده کنند). يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ
43 چشمانشان خاشعانه [:برهم] است و ذلت آنان را فراگرفته‌. در حالی که همواره به سجود دعوت می‌شدند (سجده نمی‌کردند) با آنکه سالم بودند. خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ
44 پس مرا رها کن با کسی که به این حدیث (قرآن) تکذیب می‌کند. زودا (که) آنان را در عذاب پیاپی داخل می‌کنیم، بدان گونه که نمی‌دانند. فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ
45 و برایشان مهلت می‌دهیم. بی‌گمان کید من پای‌برجاست. وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ
46 یا از آنان اجری می‌خواهی، پس ایشان از زیانشان گران‌بارند. أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ
47 یا نزدشان غیب است، پس ایشان (آن را) می‌نویسند؟ أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ
48 پس برای حکم پروردگارت صبر کن، و مانند همراه ماهی [:یونس] مباش، چون (خدا را) ندا در داد در حالی که غضبش فرونشسته بود. فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ
49 اگر نعمتی از پروردگارش او را در نیافته بود، بی‌گمان در بیابان (خشک و بی‌آب و گیاه) افکنده می‌شد در حالی که مذموم بود. لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ
50 پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگانش نهاد. فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ
51 و بی‌گمان کسانی که کافر شدند، نزدیکند بی‌امان تو را به هنگامی که ذکر [:قرآن] را شنیدند با چشم‌هایشان متزلزل کنند، و گویند او همواره بس مجنون است. وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ
52 در حالی که او جز یادواره‌ای برای جهانیان نیست. وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ
Next Surah Al-Haqqa
;