Az-Zariyat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohammad Mahdi Fooladvand
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohammad Mahdi Fooladvand

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به بادهای ذره‌افشان، وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا
2 و ابرهای گرانبار، فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا
3 و سبک سیران، فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا
4 و تقسیم‌کنندگان کار[ها]، فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا
5 که آنچه وعده داده شده‌اید راست است، إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ
6 و [روز] پاداش واقعیت دارد. وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ
7 سوگند به آسمان مشبّک، وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ
8 که شما [درباره قرآن‌] در سخنی گوناگونید. إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ
9 [بگوی‌] تا هر که از آن برگشته، برگشته باشد. يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
10 مرگ بر دروغپردازان! قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
11 همانان که در ورطه نادانی بی‌خبرند. الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ
12 پرسند: «روز پاداش کی است؟» يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ
13 همان روز که آنان بر آتش، عقوبت [و آزموده‌] شوند. يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ
14 عذاب [موعود] خود را بچشید، این است همان [بلایی‌] که با شتاب خواستار آن بودید. ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
15 پرهیزگاران در باغها و چشمه سارانند. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
16 آنچه را پروردگارشان عطا فرموده می‌گیرند، زیرا که آنها پیش از این نیکوکار بودند. آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ
17 و از شب اندکی را می‌غنودند. كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
18 و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش می‌کردند. وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
19 و در اموالشان برای سائل و محروم حقی [معین‌] بود. وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
20 و روی زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی [متقاعدکننده‌] است، وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ
21 و در خود شما؛ پس مگر نمی‌بینید؟ وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ
22 و روزی شما و آنچه وعده داده شده‌اید در آسمان است. وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
23 پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین، که واقعاً او حق است همان گونه که خود شما سخن می‌گویید. فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ
24 آیا خبر مهمانان ارجمند ابراهیم به تو رسید؟ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ
25 چون بر او درآمدند؛ پس سلام گفتند. گفت: «سلام، مردمی ناشناسید.» إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
26 پس آهسته به سوی زنش رفت و گوساله‌ای فربه [و بریان‌] آورد. فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ
27 آن را به نزدیکشان برد [و] گفت: «مگر نمی‌خورید؟» فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
28 و [در دلش‌] از آنان احساس ترسی کرد. گفتند: «مترس.» و او را به پسری دانا مژده دادند. فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ
29 و زنش با فریادی [از شگفتی‌] سر رسید و بر چهره خود زد و گفت: «زنی پیر نازا [چگونه بزاید]؟» فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ
30 گفتند: «پروردگارت چنین فرموده است. او خود حکیم داناست.» قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
31 [ابراهیم‌] گفت: «ای فرستادگان، مأموریت شما چیست؟» قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
32 گفتند: «ما به سوی مردمی پلیدکار فرستاده شده‌ایم، قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
33 تا سنگهایی از گِل رُس بر [سر] آنان فرو فرستیم. لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ
34 [که‌] نزد پروردگارت برای مسرفان نشان‌گذاری شده است. مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ
35 پس هر که از مؤمنان در آن [شهرها] بود بیرون بردیم. فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
36 و[لی‌] در آنجا جز یک خانه از فرمانبران [خدا بیشتر] نیافتیم. فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ
37 و در آنجا برای آنها که از عذاب پر درد می‌ترسند، عبرتی به جای گذاشتیم. وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
38 و [نیز] در [ماجرای‌] موسی، چون او را با حجتی آشکار به سوی فرعون گسیل داشتیم. وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
39 پس [فرعون‌] با ارکان [دولت‌] خود روی برتافت و گفت: «[این شخص،] ساحر یا دیوانه‌ای است.» فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
40 [تا] او و سپاهیانش را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالی که او [در آخرین لحظه‌] نکوهشگر [خود] بود. فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ
41 و در [ماجرای‌] عاد [نیز]، چون بر [سر] آنها آن باد مُهلِک را فرستادیم. وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ
42 به هر چه می‌وزید آن را چون خاکستر استخوان مرده می‌گردانید. مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
43 و در [ماجرای‌] ثمود [نیز عبرتی بود]، آنگاه که به ایشان گفته شد: «تا چندی برخوردار شوید.» وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ
44 تا [آنکه‌] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالی که آنها می‌نگریستند، آذرخش آنان را فرو گرفت. فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ
45 در نتیجه نه توانستند به پای خیزند و نه طلب یاری کنند. فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ
46 و قوم نوح [نیز] پیش از آن [اقوام نامبرده همین گونه هلاک شدند]، زیرا آنها مردمی نافرمان بودند. وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
47 و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم، و بی‌گمان، ما [آسمان‌]گستریم! وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
48 و زمین را گسترانیده‌ایم و چه نیکو گسترندگانیم. وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
49 و از هر چیزی دو گونه [یعنی نر و ماده‌] آفریدیم، امید که شما عبرت گیرید. وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
50 پس به سوی خدا بگریزید، که من شما را از طرف او بیم‌دهنده‌ای آشکارم. فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
51 و با خدا معبودی دیگر قرار مدهید که من از جانب او هشداردهنده‌ای آشکارم. وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
52 بدین سان بر کسانی که پیش از آنها بودند هیچ پیامبری نیامد جز اینکه گفتند: «ساحر یا دیوانه‌ای است.» كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
53 آیا همدیگر را به این [سخن‌] سفارش کرده بودند؟ [نه!] بلکه آنان مردمی سرکش بودند. أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
54 پس، از آنان روی بگردان، که تو در خور نکوهش نیستی. فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ
55 و پند ده، که مؤمنان را پند سود بخشد. وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ
56 و جن و انس را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند. وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
57 از آنان هیچ روزیی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم که مرا خوراک دهند. مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ
58 خداست که خود روزی بخش نیرومند استوار است. إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
59 پس برای کسانی که ستم کردند بهره‌ای است از عذاب، همانند بهره عذاب یاران [قبلی‌]شان. پس [بگو:] در خواستن عذاب از من، شتابزدگی نکنند. فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ
60 پس وای بر کسانی که کافر شده‌اند از آن روزی که وعده یافته‌اند. فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
Next Surah At-Tur
;