Az-Zukhruf

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 حا، میم. حم
2 سوگند به این کتابِ روشنگر، وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 که ما آن را قرآنی به زبان تازی قرار دادیم، باشد که در آن بیندیشید. إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
4 این کتاب که نزد ما و در لوح محفوظ است، جایگاهی بس والا دارد که اندیشه آدمی بدان راه نخواهد یافت. در آن جا سربسته و تفصیل نایافته است. وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ
5 آیا چون شما مردمی تجاوزکارید این کتاب را که یادآور خداست از شما دریغ می‌داریم تا از شما روی برتافته باشیم؟ نه، چنین نخواهیم کرد. أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ
6 و چه بسیار پیامبرانی که در میان مردمان نخستین به رسالت فرستادیم. وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ
7 و هیچ پیامبری برایشان نیامد مگر این که او را به استهزا می‌گرفتند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
8 ما هم آن تکذیب کنندگان را که از اینان (امّت تو) نیرومندتر بودند به هلاکت رساندیم; و داستان مردمان نخستین در سوره‌هایی که پیش‌تر به تو وحی کردیم، گذشت. فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ
9 و اگر از آنان بپرسی: آسمان‌ها و زمین را چه کسی آفریده است؟ قطعاً خواهند گفت: آنها را خدای مقتدر و دانا آفریده است. وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ
10 همان کسی که زمین را برای شما چون گهواره‌ای قرار داد تا در آن رشد کنید، و در آن برای شما راه‌هایی پدید آورد تا با پیمودن آنها به مقصد خود راه یابید. الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
11 و همان کسی که از آسمان آبی به اندازه فرو فرستاد، و به وسیله آن سرزمینی را که مرده بود با رویش گیاهان زنده ساختیم. شما نیز این گونه زنده از گورها بیرون آورده می‌شوید. وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاء مَاء بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ
12 و همان کسی که انواع موجودات را آفرید، و برای شما کشتی‌ها و شترانی که بر آنها سوار می‌شوید پدید آورد، وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ
13 تا بر پشتِ آنها قرار گیرید، سپس نعمت پروردگارتان را ـ آن گاه که بر مرکب‌ها نشستید ـ یاد کنید و بگویید: پاک و منزّه می‌دانیم کسی را که این مرکب را به تسخیر ما در آورد و گرنه ما را یارای آن نبود که این را در اختیار خویش گیریم. لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ
14 و قطعاً ما به سوی پروردگارمان بازخواهیم گشت. وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ
15 مشرکان خدای یکتا را وجودی مرکّب انگاشتند آن گاه که با قائل شدن فرزند برای او، بعضی از بندگانش را جزئی برای او قرار دادند. به راستی که انسان بسیار ناسپاس است و ناسپاسی او آشکار است. وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ
16 آیا از آنچه می‌آفریند دخترانی را به فرزندی برگرفته و پسران را به شما اختصاص داده است؟ أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ
17 آنان چنین می‌پندارند، در صورتی که وقتی یکی از آنان را به آنچه همسان خدای رحمان انگاشته و دختر او شمرده است مژده دهند، چهره اش از شدت اندوه کبود می‌شود و آکنده از خشم می‌گردد. وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ
18 آیا زنان را که در زر و زیور پرورش داده می‌شوند و هنگام مجادله بیانی نارسا دارند فرزند خدا می‌انگارند؟ أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ
19 و آنان فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند دختر پنداشتند; آیا هنگام آفرینش آنها حضور داشتند که به دختر بودنشان گواهی می‌دهند؟ بی گمان گواهی آنان ثبت می‌شود و روز قیامت مورد بازخواست قرار خواهند گرفت. وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ
20 و [به گمان خود بر درستیِ پرستش فرشتگان برهان آوردند و] گفتند: اگر خدای رحمان می‌خواست، ما آنها را نمی‌پرستیدیم، زیرا هر چه را که او نخواهد، تحقق نمی‌پذیرد. آنان به این سخن هیچ علمی ندارند و نمی‌دانند که مشیّت الهی چیست و چگونه است، و جز به حدس و گمان سخن نمی‌گویند. وَقَالُوا لَوْ شَاء الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُم مَّا لَهُم بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ
21 آیا پیش از قرآن کتابی آسمانی به آنان داده و پرستش فرشتگان را در آن روا شمرده‌ایم تا بدان تمسّک جویند و بر کردار خویش حجّت آورند؟ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ
22 نه، آنان هیچ دلیلی ندارند، بلکه گفتند: ما پدران خود را بر آیینی یافتیم و راه و رسم آنان را دنبال نموده و رهیافته‌ایم. بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ
23 و بدین گونه پیش از تو در هیچ شهری پیامبری هشداردهنده نفرستادیم مگر این که مرفّهانش گفتند: ما پدرانمان را بر آیینی یافته‌ایم و قطعاً از پی راه و رسم آنان خواهیم رفت. وَكَذَلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ
24 پیامبرشان در پاسخ گفت: آیا راه پدرانتان را می‌پویید هر چند برای شما آیینی آورده باشم که از آنچه پدرانتان را بر آن یافته‌اید هدایت کننده‌تر باشد؟ گفتند: ما به آنچه شما برای ابلاغ آن فرستاده شده‌اید کافریم. قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءكُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ
25 در نتیجه ما از آنان انتقام گرفتیم و هلاکشان کردیم، پس بنگر که فرجام آنان که پیامبران را تکذیب نمودند چگونه شد. فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ
26 تقلید از پدران را می‌توان رها کرد; تو برای آنان داستان ابراهیم را بیان کن، آن گاه که ابراهیم به پدرش و قومش گفت: من از آنچه شما می‌پرستید سخت دوری می‌جویم; وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ
27 ولی خدای را که مرا آفریده است می‌پرستم، زیرا یقین دارم که او چون آفریدگار است، مرا به سوی حق هدایت می‌کند. إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ
28 و خداوند این سخن ابراهیم را در میان نسلش جاودان ساخت، بدان امید که مشرکان نسل او با راهنمایی یکتاپرستانشان به سوی توحید باز گردند. وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
29 ولی آن شرک پیشگان به سوی توحید بازنگشتند [و ما هم هلاکشان نکردیم،] بلکه آنان و پدرانشان را از نعمت‌های خود بهره مند ساختم تا آن که قرآن، این کتابِ سراسر حق، و پیامبری که درستیِ نبوّتش آشکار است برای آنان آمد. بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلَاء وَآبَاءهُمْ حَتَّى جَاءهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ
30 و هنگامی که حق برای آنان آمد گفتند: این افسون است و ما آن را نخواهیم پذیرفت. وَلَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ
31 و گفتند: چرا این قرآن بر مردی بزرگ از این دو شهر (مکّه یا طائف) فرو فرستاده نشده است؟ وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ
32 شگفتا! آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم می‌کنند تا نبوّت را به هر که بخواهند عطا کنند؟ ماییم که حتی وسیله گذران آنان را در زندگی دنیا میانشان تقسیم کرده، و برخی از آنان را بر برخی دیگر به درجاتی برتری داده‌ایم تا یکدیگر را به خدمت گیرند و زندگی اجتماعی خود را سامان بخشند. و نبوّت که رحمت پروردگار توست بهتر از مال و ثروتی است که آنان گرد می‌آورند. پس چگونه ممکن است اعطای این مقام را برعهده آنان بگذاریم؟ أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ
33 دارایی‌ها و زر و زیور دنیا نزد خدا بی ارزش است، و لذا اگر تقدیر الهی بر این نبود که همه مردم ـ چه مؤمن و چه کافر ـ در دستیابی به وسایل زندگی یکسان باشند، برای خانه‌های کسانی که به خدای رحمان کفر میورزند سقف‌هایی از نقره قرار می‌دادیم و نیز پله‌هایی که بر آنها آشکار شوند. (بر آنها برآیند و خود را به دیگران بنمایانند.) وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ
34 و برای خانه هایشان درهایی عالی، و تخت‌هایی مجلل که بر آن تکیه زنند، قرار می‌دادیم; وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ
35 و نیز زیوری در نهایت زیبایی، و اینها چیزی جز متاع زندگی این دنیای ناپایدار نیست، و سرای آخرت به حکم پروردگارت از آنِ تقواپیشگان است. وَزُخْرُفًا وَإِن كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ
36 و هر کس خود را به کوری زند و از یاد خدای رحمان روی برتابد، شیطانی را بر او می‌گماریم و آن همواره دمساز و همنشین او خواهد بود. وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ
37 و قطعاً شیطان‌ها آنان را از راه خدا باز می‌دارند و آنان خود را هدایت یافته می‌پندارند. وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ
38 شیطان‌ها به اغواگری و اغوا شدگان به خیالِ حق پویی روزگار به سر می‌برند، تا آن گاه که با فرا رسیدن قیامت، هر یک از آنان همراه شیطانِ دمسازش نزد ما آید، به همنشین خود گوید: ای کاش میان من و تو فاصله‌ای به دوری مشرق و مغرب بود، که تو همنشین بدی هستی. حَتَّى إِذَا جَاءنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ
39 ای اغواشدگان و ای شیطان‌های اغواگر، شما از آن روی که به یکدیگر ستم کردید، امروز شریک بودنتان در این عذاب به شما سودی نمی‌بخشد و مایه تسلّی خاطرتان نمی‌شود. وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
40 ای پیامبر، گمراه شدگانی که خود را ره یافته می‌انگارند، کر و کورند; آیا تو می‌توانی به کران سخنی بشنوانی یا کوران را راه بنمایی؟ و آیا می‌توانی کسی را که در بیراهه‌ای آشکار قرار گرفته است رهنمون باشی؟ أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
41 پس اگر پیش از آن که آنان را به عذاب گرفتار کنیم تو را از این جهان ببریم، قطعاً بعد از تو از آنان انتقام خواهیم گرفت. فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ
42 یا اگر بخواهیم در این جهان آنان را عذاب کنیم و آنچه آنان را بدان تهدید کرده‌ایم به تو بنمایانیم، به یقین ما بر آنان تواناییم. أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ
43 پس به آنچه بر تو وحی شده است چنگ بزن و به آن پای بند باش که تو بر راهی راست قرار داری. فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
44 و همانا این قرآن برای تو و امّتت وسیله یادآوری خداست، و دیری نخواهد گذشت که درباره آن از شما سؤال خواهد شد. وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ
45 و از پیامبران ما که پیش از تو به رسالت فرستادیم بپرس که آیا جز خدای رحمان معبودانی قرار داده‌ایم که مورد پرستش قرار گیرند؟ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ
46 و همانا موسی را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و مهتران قومش به رسالت فرستادیم. پس موسی به آنان گفت: من فرستاده پروردگار همه جهان هایم. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
47 پس وقتی آیات ما را که نشانگر حقّانیت او بود، به آنان ارائه داد، بی آن که انتظار رود به آنها خندیدند. فَلَمَّا جَاءهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ
48 و ما هیچ معجزه‌ای به آنان ارائه ندادیم مگر این که آن از همتایش (معجزه دیگر) بزرگ‌تر بود; پس چون آنها را به مسخره گرفتند، به عذاب گرفتارشان کردیم، تا شاید دست از گردنکشی بدارند و رسالت موسی را بپذیرند. وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
49 و آن گاه که به ستوه آمدند، به موسی گفتند: ای افسونگر، پروردگارت را به عهدی که نزد تو دارد برای ما بخوان تا این عذاب را از ما بردارد که قطعاً رهنمود تو را خواهیم پذیرفت. وَقَالُوا يَا أَيُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ
50 پس هنگامی که عذاب را از آنان برداشتیم، بی آن که انتظار رود عهد خویش شکستند. فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ
51 و فرعون در میان قومش بانگ برآورد و گفت: ای قومِ من، آیا پادشاهی مصر و این جویبارهای رود نیل که از زیر کاخ من روان است، از آنِ من نیست؟ آیا نمی‌بینید؟ وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي أَفَلَا تُبْصِرُونَ
52 آیا موسی بهتر است یا من؟ آیا من از این کسی که بی مقدار است و نزدیک است که نتواند مقصود خود را بیان کند، بهتر نیستم؟ أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ
53 اگر او پیامبر است و از دیگران برتر، چرا دستبندهایی زرّین بر او افکنده نشده است تا از بزرگی و سروری نشانی داشته باشد، یا چرا فرشتگانی با او نیامده‌اند تا همدوش یکدیگر رسالتش را تصدیق کنند؟ فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاء مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ
54 پس فرعون با این سخن قومش را سبک مغز ساخت در نتیجه آنان هم از او فرمان بردند، چرا که مردمی فاسق بودند. فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
55 پس هنگامی که به سببِ فسقشان ما را به خشم آوردند، از آنان انتقام گرفتیم و همه آنان را غرق کردیم. فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ
56 و آنان را در ورود به آتش دوزخ پیشقدم ساختیم و وسیله عبرت دیگران قرار دادیم. فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِلْآخِرِينَ
57 و هنگامی که وصف عیسی پسر مریم در قرآن بیان شد، ناگهان قوم تو از شنیدن آن غوغا سر دادند و از روی تمسخر خندیدند. وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ
58 و گفتند: آیا خدایان ما برای پرستش بهترند یا او؟ آنان این سخن را جز برای جدال با تو، نگفتند، بلکه آنان مردمی ستیزه گرند. وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ
59 پسر مریم نبود جز بنده‌ای که آداب بندگی به جای آورد و ما نعمت پیامبری به او ارزانی داشتیم و او را آیتی قرار دادیم تا حق را برای بنی اسرائیل بیان کنیم. إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ
60 در شگفت نباشید از این که ما بشری را با کمالات فرشتگان آفریدیم; اگر بخواهیم از میان شما نیز کسانی را در زمین قرار می‌دهیم که کار فرشتگان کنند و جایگزین یکدیگر شوند. وَلَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ
61 و به راستی عیسی پسر مریم از آن روی که بدون پدر آفریده شد و مردگان را زنده می‌کرد، نشانه‌ای برای امکان تحقق رستاخیز است; پس در آن تردید مکنید و مرا پیروی کنید که راه راست این است. وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
62 و مبادا شیطان شما را از راه به در کند، که قطعاً او برای شما دشمنی آشکار است. وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
63 و هنگامی که عیسی آن معجزات روشن را آورد، گفت: همانا من برای شما حکمت آورده‌ام، و آمده‌ام تا حکم برخی از چیزهایی را که در آن اختلاف می‌کنید برای شما بیان کنم; پس از عذاب خدا پروا کنید و از من که فرستاده او هستم فرمان برید. وَلَمَّا جَاء عِيسَى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
64 قطعاً خداست که پروردگار من و پروردگار شماست; پس او را بپرستید که راه راست این است. إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
65 امّا گروه‌هایی که در میان امّتِ عیسی پدید آمدند، درباره او اختلاف کردند; گروهی او را انکار نمودند و گروهی درباره او غلو کرده خدایش خواندند و گروهی بر راه درست استوار ماندند. غالیان و منکران ستمکارند و وای بر ستمکاران از عذابِ روزی دردناک! فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ
66 آیا جز این انتظار می‌برند که رستاخیز ـ در حالی که از آن غافلند ـ ناگهان بر آنان در رسد؟ هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
67 در آن روز، دوستان و یاران ـ به جز تقواپیشگان ـ همه دشمن یکدیگرند. الْأَخِلَّاء يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ
68 به تقواپیشگان خطاب می‌شود: ای بندگان من، امروز نه هیچ ترسی بر شما است و نه اندوهگین می‌شوید. يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ
69 ای کسانی که به آیات ما ایمان آوردید و تسلیم فرمان ما بودید، الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ
70 شما و همسران با ایمانتان، شادمان و خندان به بهشت درآیید. ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ
71 کاسه‌هایی زرّین و جام‌هایی بر آنان می‌گردانند تا از خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها بهره برند، و در آن جا هر چه دل‌ها بدان رغبت کند و چشم‌ها از دیدنش لذّت برد وجود خواهد داشت و شما در آن جاودان خواهید بود. يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
72 و این است آن بهشتی که در برابر آنچه انجام می‌دادید به شما داده شده است. وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
73 در این جا برای شما میوه‌های فراوان خواهد بود که تنها بخشی از آنها را می‌خورید; چرا که پایان ناپذیرند. لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِنْهَا تَأْكُلُونَ
74 به یقین گنهکاران در عذاب دوزخ جاودانند. إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
75 عذاب از آنان کاسته نمی‌شود و در آن جا از رحمت خدا ناامیدند. لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ
76 و ما به آنان ستم نکردیم، بلکه آنان به خود ستم کردند که با کارهای ناشایسته خود این عذاب را برای خویش فراهم آوردند. وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ
77 و دوزخیان بانگ برمی آورند: ای نگهبانِ دوزخ، از پروردگارت بخواه که بر مرگ ما حکم کند و نابودمان سازد. نگهبان دوزخ می‌گوید: شما در این عذاب دردناک ماندگار خواهید بود. وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ
78 ما فرشتگان برای شما آدمیان حق را آوردیم، ولی بیشترتان حق را خوش نداشتید. لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ
79 آنان نه تنها حق را خوش نداشتند، بلکه بر ضدّ پیامبر نیرنگی سخت به کار بردند، و این ماییم که بر ضدّ آنان استوارکننده کید هستیم. أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ
80 آیا می‌پندارند که ما آنچه را در درون خویش با خود می‌گویند و آنچه را با یکدیگر به راز می‌گویند نمی‌شنویم؟ چرا، همه آنها را می‌شنویم، و فرستادگان ما که نزد آنان برای ثبت اعمالشان حضور دارند، آنها را می‌نویسند. أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ
81 ای پیامبر، به آنان که خدا را صاحب فرزند می‌انگارند، بگو: اگر خدای رحمان را فرزندی باشد من نخستین پرستنده او خواهم بود. قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ
82 منزّه است پروردگار آسمان‌ها و زمین، خداوندگار عرش، از آنچه او را بدان وصف می‌کنند. سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ
83 پس رهایشان کن، آنان در ناراستی‌ها فرو می‌روند و در دنیا به بازی و سرگرمی می‌پردازند تا آن روزشان را که به آنان وعده داده می‌شد دیدار کنند. فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
84 و اوست که در آسمان خدایی است شایسته عبادت و در زمین نیز خدایی است سزاوار پرستش، و اوست که حکیم و داناست. وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاء إِلَهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
85 و پر خیر و برکت است آن که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست از آنِ اوست و علم به زمانِ برپایی قیامت نزد اوست و به سوی او باز گردانده می‌شوید. وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
86 و کسانی را که مشرکان به جای او می‌پرستند اختیار شفاعت ندارند; فقط کسانی می‌توانند شفاعت کنند که به یکتایی خدا، آن باورِ درست، اعتراف کرده باشند و حال و کار کسی را که در حق او شفاعت می‌کنند، بدانند. وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
87 و اگر از مشرکان بپرسی چه کسی آنان را آفریده است؟ قطعاً خواهند گفت: (خدا). پس تا کی از حق بازداشته و به سوی باطل کشانده می‌شوند؟ وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ
88 و خداوند به سخن پیامبر آگاه است که گفت: پروردگارا، اینان مردمی هستند که ایمان نمی‌آورند. وَقِيلِهِ يَارَبِّ إِنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ
89 پس تو ای پیامبر، از آنان روی بگردان و با مسالمت با آنان وداع کن و ترکشان نمای، که به زودی فرجام کار خود را خواهند دانست. فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
Next Surah Ad-Dukhan
;