Ha-Mim Sajda

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 حا، میم. حم
2 این کتاب از جانب خداوند گسترده مهرِ مهربان فرو فرستاده شده است; کتابی که امور دنیا و آخرت آدمیان را اصلاح می‌کند; تَنزِيلٌ مِّنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
3 کتابی که آیاتش به طور مشروح بیان شده است. قرآنی است به زبان عربی برای مردمی که اهل دانشند. كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ
4 کتابی که نویدبخش و هشداردهنده است، ولی بیشتر آنان (مردم مکّه) روی برتافتند; پس آنان نمی‌شنوند و حق را نمی‌پذیرند. بَشِيرًا وَنَذِيرًا فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ
5 و به پیامبر گفتند: دل هایمان از آنچه ما را بدان می‌خوانی در پوشش هاست و سخن تو را درک نمی‌کند، و در گوش‌های ما سنگینی است و گفتار تو را نمی‌شنود، و میان ما و تو حجابی ستبر است. که راه تفاهم را از میان برده است. پس تو بر ضدّ ما بکوش که ما نیز بر ضدّ تو تلاش خواهیم کرد. وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِي أَكِنَّةٍ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ وَفِي آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِن بَيْنِنَا وَبَيْنِكَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ
6 ای پیامبر، در پاسخ آنان بگو: جز این نیست که من بشری چون شمایم، با این تفاوت که به من وحی می‌شود که معبود شما معبودی یگانه است; پس در پرتو توحید، راست قامتان به سوی او روی آورید و آمرزشِ شرکورزی‌ها و گناهانتان را از او بخواهید، که وای بر حال مشرکان! قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ
7 همانان که در راه خدا انفاق نمی‌کنند و آخرت را باور ندارند. الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
8 اما کسانی که [به یکتایی خدا و جهان آخرت] ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، قطعاً برای آنان پاداشی بی منّت خواهد بود. إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ
9 بگو: آیا واقعاً شما به آن کسی که زمین را در دو مرحله آفرید کفر میورزید و برای او همتایانی قرار می‌دهید؟ این جای شگفتی است. آن بلند مرتبه، پروردگار همه جهان هاست. قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ
10 او زمین را آفرید و در آن از فرازش کوه‌هایی استوار پدید آورد و در آن خیر و برکت فراوان نهاد، و خوراکی‌های آن را در چهار فصل، تقدیر فرمود، در حالی که آنها با آنچه موجودات با زبان نیازشان خواهان آنند برابر است. وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ
11 سپس به آفرینش آسمان پرداخت، و آن توده‌ای از دود بود. پس به آسمان و زمین فرمود: خواه یا ناخواه باید به صحنه وجود بیایید. گفتند: آمدیم و همه به دلخواه مطیع فرمان توییم. ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ
12 پس کار آسمان‌ها را بعد از آن که توده‌ای از دود درهم آمیخته بود در دو مرحله به هیئت هفت آسمان فیصله داد و در هر آسمانی فرمان مربوط به آن را به فرشتگان آن وحی کرد، و نزدیک‌ترین آسمان به زمین را با ستارگانی که همچون چراغ‌هایی هستند آراستیم و آن را از نفوذ شیاطین محفوظ داشتیم. این است اندازه آفرینی آن خدایی که هیچ کس و هیچ چیز بر او چیره نمی‌شود و به هر چیزی داناست. فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
13 پس اگر [با وجود این دلایل روشن] از پذیرش دعوت تو روی برتافتند به آنان بگو: من شما را به صاعقه‌ای همچون صاعقه قوم عاد و ثمود هشدار می‌دهم. فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ
14 آن گاه که پیامبرانشان از پیش رو و از پشت سرشان به سویشان آمدند (با روش‌های گوناگون آنان را فراخواندند) که جز خدا را نپرستید. آنان در پاسخ گفتند: اگر پروردگار ما می‌خواست پیامبری بفرستد، قطعاً فرشتگانی فرو می‌فرستاد، اکنون که فرشته‌ای به رسالت نیامده است، ما به آنچه شما بدان فرستاده شده‌اید، کافریم. إِذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ
15 امّا قوم عاد، به ناروا در زمین گردنکشی کردند و گفتند: چه کسی از ما نیرومندتر است؟ آیا ندانسته‌اند که خداوندی که خلقشان کرده از آنان نیرومندتر است؟ [آنان تکبر میورزیدند] و نشانه‌های ما را انکار می‌کردند. فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ
16 پس در روزهایی شوم تندبادی سوزان بر آنان فرستادیم تا در زندگی دنیا عذاب ذلّت و خواری را به آنان بچشانیم و قطعاً عذاب آخرت خوارکننده‌تر است و آنان از سوی هیچ کس یاری نخواهند شد. فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لَا يُنصَرُونَ
17 و اما ثمودیان، پس ما آنان راه نمودیم ولی آنان کوردلی را بر هدایت ترجیح دادند، پس به سزای گناهانی که مرتکب می‌شدند صاعقه‌ای آسمانی که عذاب ذلّت را در پی داشت، آنان را فرو گرفت. وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
18 و از میان قوم عاد و ثمود کسانی را که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند از عذاب رهانیدیم. وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ
19 و یاد کن روزی را که دشمنان خدا گردآوری شده و به سوی آتش رانده شوند; پس در این کوچ، گروه‌های اول از حرکت باز داشته می‌شوند تا گروه‌های بعدی به آنان برسند و پراکنده نباشند. وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاء اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ
20 تا چون به آتش رسند، گوش و چشم و پوستشان به آنچه انجام می‌دادند، بر ضدّشان گواهی می‌دهند. حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
21 و آنان به پوست خود می‌گویند: چرا بر ضدّ ما گواهی دادید؟ می‌گویند: همان خدایی که همه چیز را ناطق ساخته ما را به سخن درآورده است. و خداوند به کارهای شما داناست، چرا که او نخستین بار شما را آفرید و سرانجام به سوی او بازگردانده می‌شوید. وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
22 و شما آن گاه که به گناه روی می‌آوردید، از این که گوش و چشم و پوستتان ناظر شما بوده و بر ضد شما گواه باشند هراسی نداشتید و خود را از آن‌ها پنهان نمی‌کردید، شما اگر چه می‌پنداشتید اندام هایتان به کارهای شما آگاهی ندارند بلکه گمان داشتید که خدا بسیاری از کارهایتان را نمی‌داند. وَمَا كُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَكِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيراً مِّمَّا تَعْمَلُونَ
23 آری، این است گمان بیجایی که درباره پروردگارتان بردید این گمان شما را به کفر و گناه کشانید و به هلاکت انداخت و در نتیجه از زیانکاران شدید. وَذَلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنْ الْخَاسِرِينَ
24 پس اگر شکیبایی کنند [و دم برنیاورند] جایگاهشان آتش است و اگر عذرخواهی کنند و رضایت طلبند، از کسانی نیستند که عذرشان پذیرفته شود و مورد رضایت قرار گیرند. فَإِن يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ وَإِن يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُم مِّنَ الْمُعْتَبِينَ
25 و برای آنان به جای هدایتگران همنشینانی از شیاطین قرار دادیم; پس همه لذّت‌های مادّی را که پیشاروی آنان بود (در دسترسشان قرار داشت) و نیز آنچه در پی آنان بود (در آرزوی رسیدن به آن بودند) همه را در نظرشان آراستند [تا بدانها دل خوش کنند و از حق روی برتابند] و آن سخن (وعده عذاب دوزخ)، در حق آنان تثبیت شد، در حالی که در میان امّت‌هایی از جنّ و انس هستند که پیش از آنان [بر اثر کفر، به عذاب] درگذشتند. راستی که آنان زیانکارند. وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاء فَزَيَّنُوا لَهُم مَّا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ
26 و آنان که کافر شدند گفتند: به این قرآن گوش فرا ندهید و هنگامی که خوانده می‌شود، سخن لغو و بیهوده در آن بیفکنید، باشد که ندای آن به گوش‌ها نرسد و شما چیره شوید. وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ
27 آری، ما قطعاً به کسانی که کفر ورزیده‌اند عذابی سخت می‌چشانیم و حتماً آنان را به کردار بدی که انجام می‌دادند سزا می‌دهیم. فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ
28 این است سزای دشمنان خدا، همان آتش که آنان را در آن سرای جاودانه است; سزایی به کیفر این که آیات ما را انکار می‌کردند. ذَلِكَ جَزَاء أَعْدَاء اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاء بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ
29 و کسانی که کافر شدند می‌گویند: پروردگارا، آن دو گروه از جنّ و انس را که گمراهمان کردند به ما نشان ده تا آنان را زیر گام هایمان نهیم تا از پست ترین‌ها شوند. وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ
30 همانا کسانی که گفتند: پروردگارِ ما خداست; سپس بی هیچ انحرافی بر این سخن ثابت قدم ماندند، فرشتگان با این پیام بر آنان فرود می‌آیند که: نترسید و اندوه مدارید و مژده باد شما را به بهشتی که آن را به شما وعده می‌دادند. إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ
31 ما فرشتگان در زندگی دنیا عهده دار کار شما بودیم پس در سرای آخرت نیز کارتان را برعهده می‌گیریم، و آنچه دل هایتان بخواهد در آن جا برای شما خواهد بود، و هر چه درخواست کنید در آن جا برای شما فراهم است. نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ
32 اینها عطیّه‌ای است از جانب آمرزنده‌ای مهربان. نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ
33 و کیست نیکو گفتارتر از آن کس که به سوی خدا دعوت کرد و کاری شایسته انجام داد و گفت: من از کسانی ام که در برابر خدا تسلیم‌اند. وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ
34 ای پیامبر، خوی نیکو در تأثیرگذاری با خوی زشت برابر نیست; پس با نیکوترین خصلت بدی‌های آنان را دفع کن که ناگاه آن کسی که میان تو و او دشمنی است گویی دوستی دلسوز است. وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ
35 این خصلت را جز بر دل کسانی که شکیبا بوده اند نمی‌اندازند و آن را جز بر کسی که از کمال بهره‌ای عظیم دارد نمی‌افکنند. وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ
36 و اگر از جانب شیطان به تو شورشی رسد (مخالفان تو را بر ضدّ تو برانگیزد) و چنین خواهد کرد، به خدا پناه ببر، که او سخن تو را می‌شنود و به احوال تو داناست. وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
37 از نشانه‌های ربوبیّت او شب و روز و خورشید و ماه است; پس تنها او شایسته پرستش است و اگر شما او را می‌پرستید، نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه، بلکه برای آن خدایی که همه آنها را آفریده است سجده کنید. وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ
38 پس اگر گردنکشی کردند و از این که تنها برای خدا سجده کنند امتناع ورزیدند، بدانند که عبادت خدا از بین نمی‌رود، زیرا آنان که نزد پروردگار تواَند، شب و روز او را تسبیح می‌گویند و خسته و ملول نمی‌شوند. فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ
39 و از نشانه‌های ربوبیّت او این است که تو زمین را افتاده و رام می‌بینی، پس هنگامی که آب بر آن فرو فرستیم، با رویش گیاهان به جنبش درمی آید و با رشد آنها فراز می‌آید. آری، همان کسی که زمین را با رویاندن گیاهان زنده کرد، مردگان را حیاتی دوباره می‌بخشد. به راستی او بر هر چیزی تواناست. وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
40 به یقین، کسانی که در پدیده‌های هستی که همه نشانه‌های ربوبیّت و الوهیّت ماست به انحراف می‌گرایند و آنها را می‌پرستند، و نیز در آیاتِ وَحْیانی ما کجروی می‌کنند و آنها را دروغ می‌شمرند، بر ما پنهان نمی‌مانند و به آتش دوزخ درمی آیند. اینک آیا کسی که در آتش افکنده می‌شود بهتر است یا کسی که روز قیامت ایمن از هر گزندی می‌آید؟ هر کاری خواستید بکنید، بی گمان او به آنچه انجام می‌دهید بیناست. إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَن يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
41 آنان که به این قرآن ـ چون برایشان آمد ـ کافر شدند، قطعاً در آتش دوزخ افکنده می‌شوند، و به راستی این کتابی است که هیچ چیز بر آن چیره نمی‌شود. إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءهُمْ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ
42 نه اکنون که عصر نزول است و نه در آینده، تا برپایی قیامت، باطل در آن راه نخواهد یافت و حقایق آن را دگرگون نخواهد ساخت، چرا که آن از جانب حکیمی ستوده که کارهایش همه استوار و نیکوست نازل شده است. لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ
43 ای پیامبر، از جانب کافران جز آنچه به پیامبرانِ پیش از تو گفته شد چیز دیگری گفته نمی‌شود. همانا پروردگار تو، هم صاحب آمرزش است و هم صاحب عقوبتی دردناک; پس بنگرند کدام یک از این دو را سزاوارند. مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ
44 و اگر این کتاب را قرآنی قرار می‌دادیم که مطالب آن نارسا بود، کافرانِ قوم تو می‌گفتند: چرا آیاتش به روشنی بیان نشده است؟ آیا کتابی نارسا و قومی دارای فصاحت و بلاغت؟ بگو: این کتاب برای کسانی که ایمان آورده‌اند رهنمودی است و بیماری شک و تردید آنان را شفا می‌بخشد. و کسانی که ایمان نمی‌آورند در گوش هایشان سنگینی است و قرآن برای آنان مایه کوردلی است. آنان نه پندی را می‌شنوند و نه حجّتی را به خرد درمی یابند; گویی از جایگاهی دور که توانِ شنیدن و دیدن ندارند، ندا داده می‌شوند. وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاء وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُوْلَئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ
45 [انکار مشرکان بر تو دشوار نیاید،] همانا به موسی هم کتاب دادیم و در آن اختلاف شد. و اگر از جانب پروردگارت سخنی نرفته بود که شما آدمیان را در زمین تا هنگامی معین جایگاه و معیشتی است، قطعاً میان آنان داوری شده بود و هر کس به سزای کردارش رسیده بود. بی گمان، قوم موسی درباره کتاب او سخت در شک و تردیدند. وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ
46 هر که کاری شایسته کند به سود خود اوست، و هر که بدی کند به زیان خود اوست، و پروردگارت هرگز به بندگان خود ستم نمی‌کند. مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاء فَعَلَيْهَا وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ
47 آگاهی از زمان برپایی قیامت فقط به خدا باز می‌گردد و جز او کسی از آن آگاه نیست، و میوه‌ها از غلافشان بیرون نمی‌آیند و هیچ ماده‌ای باردار نمی‌شود و بار فرو نمی‌نهد مگر این که او از آن آگاه است. و روزی که مشرکان را ندا می‌دهد که شریکانی که برای من تصوّر می‌کردید کجایند؟ می‌گویند: به تو اعلام کرده‌ایم که از میان ما هیچ کس گواهی نمی‌دهد که برای تو شریکی هست. إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَمَا تَخْرُجُ مِن ثَمَرَاتٍ مِّنْ أَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِن شَهِيدٍ
48 و آنچه پیش‌تر در دنیا می‌خواندند، از دیدشان پنهان می‌شود و درمی یابند که از عذاب قیامت هیچ گریزگاهی ندارند. وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَدْعُونَ مِن قَبْلُ وَظَنُّوا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ
49 انسان از خواستنِ خوبی‌ها خسته نمی‌شود، و اگر شرّی به او رسد بسیار مأیوس و ناامید می‌گردد. لَا يَسْأَمُ الْإِنسَانُ مِن دُعَاء الْخَيْرِ وَإِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَيَؤُوسٌ قَنُوطٌ
50 و قطعاً اگر پس از رنجی که به او رسیده است، از جانب خود رحمتی به او بچشانیم، خواهد گفت: این از آنِ من است و خود اختیار آن دارم و گمان نمی‌برم که قیامت برپا شود و محاسبه‌ای در کار باشد، و اگر به سوی پروردگارم بازگردانده شوم حتماً در پیشگاه او فرجامی نیکوتر خواهم داشت. ولی ما قطعاً کسانی را که کافر شده‌اند، به حقیقت آنچه کرده‌اند آگاه خواهیم ساخت و از عذابی سخت به آنان خواهیم چشانید. وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَى رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ
51 و چون به انسان نعمت بخشیم، از ما روی برمی تابد و خود را به کناری می‌کشد و تکبّر میورزد، و چون شرّی به او رسد به دعا روی می‌آورد و برای برطرف شدن آن ما را بسیار می‌خواند. وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاء عَرِيضٍ
52 بگو: به من خبر دهید، اگر این قرآن از نزد خدا آمده باشد، آن گاه شما به آن کافر شوید، کیست گمراه‌تر از آن کسی که از در مخالفت با آن درآید، آن هم مخالفتی که نشانی از وفاق در آن نیست؟ قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن كَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُم بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ
53 به زودی به مشرکان مکّه و پیروانشان آیات خود را که در اطراف جهان و درباره خودشان پدید می‌آید نشان خواهیم داد، تا برایشان آشکار شود که قرآن حق است و توحید که فراخوان قرآن است نیز حق است. آیا چیره بودن پروردگارت بر هر چیز و نیازمندی آنها به او و در نتیجه آشکار بودن او برای همه پدیده‌ها، در اثبات یگانگی او کفایت نمی‌کند؟ سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ
54 آگاه باشید که آنان در لقای پروردگارشان تردید دارند. آگاه باشید که او بر هر چیزی احاطه دارد. أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَاء رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطٌ
Next Surah Ash-Shura
;