Ash-Shu'araa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 طا، سین، میم. طسم
2 این آیاتی که در این سوره نازل خواهد شد، و آیاتی که پیش‌تر نازل شده است، همه آیات این کتابند که آسمانی بودن آن به خوبی آشکار است. تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 ای پیامبر، بیم آن می‌رود که تو جان خود را از غم این که مشرکانِ قوم تو به قرآن ایمان نمی‌آورند از دست بدهی! لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
4 اگر بخواهیم، آیتی مقهورکننده از آسمان بر آنان فرو می‌فرستیم; در نتیجه چنان در برابر آن خاضع می‌شوند که گردن هایشان فرو می‌افتد. إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ
5 آنان چنانند که هیچ تذکّر جدیدی از سوی خدای رحمان برایشان نمی‌آید مگر این که از آن رویگردانند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ
6 بی گمان آنان آیات الهی را دروغ شمرده‌اند، و به زودی اخبار آنچه به مسخره اش می‌گرفتند، به آنان خواهد رسید و به سزای تکذیب آیات الهی، عذاب‌هایی را در دنیا و کیفرهایی را در آخرت خواهند چشید. فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
7 چرا بر تکذیب آیات الهی و اعراض از آنها اصرار میورزند؟ مگر به زمین نظر نکرده‌اند که چه بسیار گیاهانی که همه جفت‌هایی زیبا هستند در آن رویانده‌ایم؟ أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
8 قطعاً در این که خدا گیاهان را جفت آفریده تا به هدفی که دارند برسند، نشانه‌ای است بر این که آدمیان را به حال خود رها نمی‌کند; آنان را [با فرستادن پیامبران و کتاب‌های آسمانی] به راه سعادتشان هدایت می‌کند، ولی بیشترشان ایمان نمی‌آورند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
9 به یقین پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن رحمتگری که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم را هدایت کند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
10 و یاد کن هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا در داد که به سوی آن قوم ستم پیشه برو، قومی که با شرکورزی و شکنجه بنی اسرائیل ستم روا داشتند. وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
11 به سوی قوم فرعون برو، و به آنان بگو که آیا پروا نمی‌کنند و از ستمکاری باز نمی‌ایستند؟ قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ
12 موسی گفت: پروردگارا، می‌ترسم مرا تکذیب کنند و پیامم را دروغ شمرند. قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
13 و سینه‌ام [بر اثر تکذیبشان] تنگ می‌شود، و زبانم باز نمی‌شود تا بتوانم به خوبی از رسالت خود دفاع کنم، پس فرشته وحی را به سوی هارون بفرست و او را یاور من گردان. وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ
14 و آنان بر من به سبب کشتن آن مردِ قبطی ادعای جرم دارند و می‌ترسم مرا به قصاص او بکشند. وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ
15 خدا گفت: نه، تو را نخواهند کشت. پس هارون را به یاری موسی فرستاد و فرمود: هر دو با معجزاتی که به شما داده‌ام به سوی فرعونیان بروید، که ما نزد شما و آنان حاضریم و سخنانتان را می‌شنویم. قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ
16 پس بر فرعون درآیید و بگویید: ما فرستاده پروردگار جهان هاییم. فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
17 و این پیام را برای تو آورده‌ایم که بنی اسرائیل را آزاد کن تا همراه ما به سرزمین قدس رهسپار شوند. أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
18 فرعون گفت: آیا تو را آن گاه که کودکی خردسال بودی در میان خود تربیت نکردیم؟ و تو چند سالی از عُمرت را در جمع ما بسر بردی. قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ
19 و سرانجام کار خودت را که کاری بس نادرست بود کردی، و کسی را از ما کشتی و نعمت‌های مرا کفران کردی. وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
20 موسی در پاسخ فرعون گفت: آری، در آن زمان من برای دفاع از مردی اسرائیلی در برابر آن مرد قبطی به پا خاستم و آن کار را کردم، ولی نمی‌دانستم که به کشته شدن او می‌انجامد و چه فرجام ناگواری را برای من در پی دارد. قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ
21 و وقتی شنیدم که بر کشتن من تصمیم گرفته‌اید، از شما ترسیدم و از دستتان گریختم و پروردگارم به من دانش و حکمت بخشید و مرا از پیامبران قرار داد. فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ
22 آیا این که بر بنی اسرائیل ستم کرده و آنان را برده خود ساخته‌ای، نعمتی است که آن را بر من منّت می‌نهی؟ وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ
23 فرعون گفت: پروردگار جهان‌ها که تو را به رسالت فرستاده است چیست؟ قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ
24 موسی گفت: همان کسی که پروردگار آسمان‌ها و زمین و همه چیزهایی است که میان آن دو قرار دارد. شما اگر اهل یقین باشید، از تدبیری که بر جهان حاکم است درمی یابید که خدایی یگانه جهان را اداره می‌کند. قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ
25 فرعون به کسانی که پیرامونش بودند از روی تعجب گفت: آیا نمی‌شنوید که موسی چه پاسخی می‌دهد؟ قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ
26 موسی گفت: پروردگار جهانیان، همان پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست. قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
27 فرعون به اطرافیان خود گفت: بی تردید، این پیامبرتان که به سوی شما فرستاده شده، دیوانه است. قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
28 موسی در ادامه سخنانش گفت: پروردگار جهانیان، همان پروردگار مشرق و مغرب و همه موجوداتی است که میان آن دو قرار دارد. اگر عقل خود را به کار گیرید درمی یابید که نظامی واحد بر آنها حاکم است و خدایی یکتا آنها را سامان می‌دهد. قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
29 فرعون گفت: ای موسی، سوگند یاد می‌کنم که اگر غیر از من معبودی اختیار کنی تو را در زمره آن زندانیان که از وضعشان خبر داری قرار می‌دهم. قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ
30 موسی گفت: آیا اگر نشانه‌ای برای تو بیاورم که درستی رسالت مرا آشکار کند، باز هم مرا به زندان می‌افکنی؟ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ
31 فرعون گفت: اگر راست می‌گویی که نشانه و معجزه‌ای داری آن را بیاور و نشان ده. قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
32 پس موسی عصای خود را افکند که ناگاه آن عصا اژدهایی آشکار شد. فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ
33 و دستش را از زیر بغل بیرون کشید که ناگاه آن دست برای تماشاگران سفید و درخشان پدیدار شد. وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ
34 فرعون وقتی با این حقیقتِ آشکار رو به رو گردید، چاره‌ای جز اتّهام ندید و به بزرگانی که پیرامونش بودند گفت: قطعاً این مرد ساحری زبردست و داناست.‌ قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
35 می‌خواهد با سحر خود، شما را از سرزمینتان بیرون کند. با این وصف درباره او چه برنامه‌ای دارید و چه دستوری می‌دهید؟ يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
36 مهتران قوم گفتند: در مجازات او و برادرش هارون شتاب مکن و کارشان را به تأخیر انداز و گروهی را به شهرها بفرست تا ساحرانی ماهر را گرد آورند و روانه دربار کنند. قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
37 آنان هر جادوگر زبردستِ دانایی را نزد تو می‌آورند. يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ
38 پس جادوگران در وقتی که میان موسی و فرعونیان مقرّر شد و آن روزی معیّن بود گردآوری شدند. فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
39 و به مردم گفته شد: آیا شما هم در آن روز در میدان مبارزه اجتماع می‌کنید؟ وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ
40 اگر شما در آن روز گرد آیید، چنانچه جادوگران بر موسی پیروز شدند، امید است ما هم از آنان پیروی کنیم و به کیش آنان باشیم. لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
41 پس هنگامی که ساحران نزد فرعون آمدند، به او گفتند: اگر ما بر موسی پیروز شدیم، آیا حتماً مزدی برای ما خواهد بود؟ فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
42 فرعون گفت: آری، و علاوه بر آن، قطعاً شما از مقرّبان خواهید شد. قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
43 موسی به ساحران گفت: افسون‌هایی را که تدارک دیده‌اید و می‌خواهید بیفکنید، همه را بیفکنید. قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ
44 جادوگران ریسمان‌ها و عصاهایشان را افکندند و چنان وانمود کردند که آنها مارهایی پر جنب و جوش‌اند، و گفتند: به عزّت فرعون سوگند که ماییم پیروز این صحنه، و موسی شکست خورده است. فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
45 پس موسی عصایش را انداخت و ناگهان عصا آنچه را که ساحران به افسون ساخته بودند، به سرعت در کام خود فرو برد. فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
46 ساحران حقیقت را دریافتند و بی اختیار به درگاه خدا به سجده افتادند. فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
47 گفتند: ما به پروردگار جهان‌ها ایمان آوردیم، قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
48 همان پروردگار موسی و هارون. رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
49 فرعون به ساحران گفت: آیا پیش از آن که به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟ و چاره‌ای جز این ندید که بگوید: قطعاً موسی بزرگ شماست که سحر را به شما آموخته است. به زودی خواهید دانست که با شما چه می‌کنم! حتماً یک دست و یک پای شما را به عکس یکدیگر خواهم برید و همه شما را به صلیب خواهم کشید. قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
50 آنان در پاسخ فرعون گفتند: این شکنجه برای ما زیانی نیست، زیرا بدین وسیله به سوی پروردگارمان باز می‌گردیم و به لقای او نایل می‌شویم. قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
51 و امید آن داریم که پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشاید، چون ما نخستین کسانی بودیم که به فرستادگان او، موسی و هارون، ایمان آوردیم. إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ
52 و به موسی وحی کردیم که بندگان من (بنی اسرائیل) را شبانه از مصر کوچ ده تا مورد تعقیب فرعونیان قرار گیرید، زیرا نجات شما در این خواهد بود. وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
53 بنی اسرائیل به همراه موسی شبانه از مصر حرکت کردند. چون فرعون از این ماجرا آگاه شد، گروهی را به شهرها فرستاد تا مردم را برای تعقیب بنی اسرائیل گرد آورند و روانه پایتخت کنند. فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
54 آنان به مردم می‌گفتند: این اسرائیلیان بازماندگانی بس اندک‌اند، إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ
55 و آنان ما را با کردارشان به خشم آورده‌اند. وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ
56 و ما مجموعه‌ای هستیم مصمم، هماهنگ و مراقب حیله دشمن. وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ
57 بدین گونه ما فرعون و لشکریانش را در پی بنی اسرائیل روانه کردیم و آنان را از بوستان‌های پردرخت و چشمه سارهایشان بیرون راندیم. فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
58 و از گنج‌ها و جایگاهی نیکو که کاخ‌ها و خانه‌های مجلّل در آن داشتند خارج ساختیم. وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
59 آری، ماجرا این بود، و پس از هلاکت فرعونیان، آن بوستان‌ها و کاخ‌ها و گنجینه‌ها را به بنی اسرائیل به میراث دادیم. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
60 پس از آن که فرعونیان بنی اسرائیل را تعقیب کردند، هنگام طلوع آفتاب به آنان رسیدند. فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ
61 پس چون آن دو گروه به یکدیگر نزدیک شدند به گونه‌ای که همدیگر را می‌دیدند، همراهان موسی ترسان و لرزان گفتند: حتماً ما به چنگ لشکریان فرعون خواهیم افتاد. فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ
62 موسی گفت: هرگز چنین نخواهد شد، زیرا پروردگارم با من است و مرا یاری می‌کند و به زودی مرا به راهی که موجب نجات ماست رهنمون می‌شود. قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
63 پس به موسی وحی کردیم: با عصایت به این دریا بزن. او عصایش را به دریا زد، بی درنگ دریا به صورت دو بخش شکافته شد و هر بخشی چون پاره کوهی بزرگ گشت. فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
64 پس ما موسی و همراهانش را وارد شکافِ دریا کردیم و دیگران (فرعون و لشکریانش) را به آن جا نزدیک ساختیم تا وارد آن شوند. وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ
65 و موسی و کسانی را که با او بودند، همه را از دریا عبور دادیم و نجات بخشیدیم. وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ
66 سپس دیگران را با بر هم آوردن آب دریا غرق کردیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
67 همانا در این داستان نشانه‌ای است بر یکتایی خدا در تدبیر امور جهان و حقانیّت رسالت پیامبران، ولی بیشتر مردم آن عصر نه به یگانگی خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
68 به یقین پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن مهربانی که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم را هدایت کند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
69 و بر این مشرکان داستان ابراهیم را بخوان. وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ
70 آن گاه که به پدر خود و قومش گفت: چه می‌پرستید؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ
71 گفتند: بت‌هایی را می‌پرستیم و همواره به خاطر آنها بر آستانشان حضور داریم. قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ
72 ابراهیم گفت: آیا وقتی که آنها را می‌خوانید، دعای شما را می‌شنوند؟ قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ
73 یا وقتی که آنها را پرستش می‌کنید سودی به شما می‌رسانند، و یا اگر دست از پرستش آنها بردارید زیانی به شما وارد می‌کنند؟ أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ
74 گفتند: از این درگذر ما پدران خود را یافتیم که چنین می‌کردند. قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
75 ابراهیم گفت: پس آیا دیدید چیزهایی را که می‌پرستیدید، قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
76 شما و پدران پیشترینتان؟ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
77 حال که برای پرستش هلاکت بار بت‌ها جز تقلید برهانی ندارید، بدانید که این بُت‌ها ـ از آن روی که دلیلی بر درستی عبادتشان نیست ـ دشمنان منند، ولی پروردگار جهانیان چون عبادتش بر برهان استوار است این گونه نیست. فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
78 او دشمن انسان نیست، بلکه پروردگاری مهربان است; او مرا آفریده و همو مرا به نعمت‌های این جهان و جهان دیگر هدایت می‌کند، الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
79 و اوست که به من خوراک و نوشیدنی می‌دهد، وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
80 و هنگامی که بیمار شوم تنها او مرا شفا می‌دهد، وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
81 و اوست آن که مرا می‌میراند و سپس زنده ام می‌کند، وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
82 و آن که امید دارم در روز جزا گناهم را بر من ببخشاید. وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
83 پروردگارا، دانش معارف دین و شناخت کردار درست را به من عطا کن و مرا به صالحان ملحق ساز. رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
84 پروردگارا، در میان نسل‌های آینده زبان راستگویی که مردم را به آیین من، آیین توحید دعوت کند پدید آور، زبانی که گویی زبان من است. وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
85 و مرا از میراث برانِ بهشت پرنعمت قرار ده. وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
86 و پدرم را بیامرز که او از گمراهان است. وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
87 و روزی که مردم برانگیخته می‌شوند دست از یاریم بر مدار که به یاری تو دل بسته‌ام. وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
88 روزی که نه مال برای انسان سودمند است و نه پسرانی که داشته است خیری به او می‌رسانند. يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
89 اما کسی که با دلی پاک از شرک و گناه نزد خدا آمده است، قطعاً از آن پاکی بهره خواهد برد. إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
90 آن روز بهشت را برای تقواپیشگان نزدیک می‌آورند. وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
91 و دوزخ را برای گمراهان آشکار می‌گردانند. وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
92 و به آنان گفته می‌شود: کجایند چیزهایی که به جای خدا می‌پرستیدید؟ وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
93 آیا شما را یاری می‌دهند و عذاب را از شما می‌گردانند یا خود از کسی یاری می‌جویند تا عذاب را از خویشتن دور سازند؟ مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ
94 آن گاه بت‌ها و گمراهان همه با صورت به دوزخ افکنده می‌شوند. فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
95 و لشکریان ابلیس نیز همگی به دوزخ سرنگون می‌گردند. وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
96 آنها در حالی که در دوزخ با یکدیگر در ستیزند، به معبودانشان می‌گویند: قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
97 به خدا سوگند که ما در گمراهیِ آشکاری بودیم، تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
98 آن گاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌دانستیم، إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
99 و جز مجرمان که ما پیروشان بودیم، کسی ما را گمراه نکرد. وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
100 اینک از میان شفاعتگران، شفاعت کننده‌ای نداریم. فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ
101 و برای ما هیچ دوست نزدیک و دلسوزی نیست. وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
102 ای کاش ما را به دنیا بازگشتی بود در این صورت از زمره مؤمنان می‌شدیم. فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
103 به راستی در داستان ابراهیم که بت‌ها را طرد کرد و بر حقّانیت توحید استدلال نمود، نشانه‌ای است بر این که فطرت انسان فطرت توحیدی است، ولی بیشتر قوم ابراهیم ایمان نیاوردند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
104 به یقین، پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن مهربانی که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
105 قوم نوح نیز پیامبران را تکذیب کردند، كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
106 آن گاه که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا از عذاب الهی پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
107 من برای هدایت شما فرستاده شده‌ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
108 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
109 من از شما هیچ مزدی بر ابلاغ رسالت خود نمی‌خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان‌ها نیست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
110 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
111 اشراف قوم او در پاسخ گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آن که فرومایه‌ترین مردم از تو پیروی کرده‌اند؟ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
112 نوح گفت: من چه می‌دانم که اینان پیش از ایمان آوردنشان چه می‌کرده‌اند! قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
113 حساب آنان برعهده من نیست تا از اعمالشان جویا شوم. اگر اهل درک باشید، درمی یابید که حسابشان تنها بر پروردگار من است، زیرا او درخور سزا دادن است. إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ
114 و من هرگز مؤمنان را از خود نمی‌رانم; وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ
115 زیرا من جز پیامبری که وظیفه اش هشدار دادن آشکار به مردم است، نیستم. إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
116 گفتند: ای نوح، سوگند یاد می‌کنیم که اگر از دعوت خود دست برنداری، قطعاً از زمره سنگسارشدگان خواهی شد. قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ
117 نوح از ایمان آوردن قومش مأیوس شد و گفت: (پروردگارا، قومِ من، مرا تکذیب کردند; قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
118 پس با فرستادن عذاب، میان من و آنان سخت جدایی بیفکن و مرا و همه مؤمنانی را که با منند، از آن عذاب رهایی بخش. فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
119 پس بر قوم نوح عذاب نازل کردیم، و او و کسانی را که با وی در آن کشتیِ انباشته از انسان‌ها و حیوانات بودند، نجات بخشیدیم. فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
120 آن گاه پس از نجات نوح و یارانش، بقیّه را غرق کردیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ
121 به راستی در این داستان نشانه‌ای است بر یکتایی خدا در تدبیر هستی و حقانیّت رسالتِ پیامبران، ولی بیشتر مردم آن عصر نه به یگانگی خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
122 و قطعاً پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن مهربانی که به حکم مهربانی اش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
123 قوم عاد نیز پیامبران را تکذیب کردند، كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ
124 آن گاه که برادرشان هود به آنان گفت: آیا از عذاب الهی پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
125 من برای هدایت شما فرستاده شده‌ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
126 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
127 من از شما هیچ مزدی بر ابلاغ رسالت خود نمی‌خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان‌ها نیست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
128 آیا به عبث، بی آن که شما را نیازی باشد، بر هر بلندی خانه‌ای رفیع که همچون علامتی نمایان است بنا می‌کنید؟ أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ
129 و کاخ‌های رفیع و استوار برای خود می‌سازید بدان امید که جاودانه بمانید؟ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ
130 و هنگامی که شدّت عمل به خرج می‌دهید، همچون گردنکشان زیاده روی می‌کنید؟ وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ
131 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
132 و از آن کس که شما را به نعمت‌هایی که می‌دانید مدد کرده است، پروا بدارید; وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ
133 همو که شما را به دادنِ دام‌های فراوان و پسرانی چند مدد کرده است. أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ
134 و شما را به بوستان‌ها و چشمه سارانی بسیار، یاری رسانده است. وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
135 آری، از او پروا کنید، زیرا من بر شما به سبب این کفر و ناسپاسی از عذاب روزی بزرگ بیمناکم. إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
136 عادیان گفتند: چه ما را پند دهی چه از پند دهندگان نباشی، برای ما یکسان است; بدان که ما به تو ایمان نخواهیم آورد. قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
137 این چیزهایی که تو ما را بدان فرا می‌خوانی، جز شیوه مردمان نخستین که اهل خرافات بودند چیزی نیست. إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
138 و ما هرگز عذاب نخواهیم شد و رستاخیزی در کار نیست. وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
139 پس هود را تکذیب کردند و ما هم آنان را به عذاب هلاک کردیم. به راستی در این داستان نشانه‌ای بر یکتایی خدا و حقانیت رسالت پیامبران است، ولی بیشتر مردم آن عصر نه به یگانگی خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران. فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
140 و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن مهربانی که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
141 قوم ثمود نیز پیامبران را تکذیب کردند، كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
142 آن گاه که برادرشان صالح به آنان گفت: آیا از عذاب الهی پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
143 همانا من برای هدایت شما فرستاده شده‌ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
144 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
145 من از شما هیچ مزدی بر ابلاغ رسالت خود نمی‌خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان‌ها نیست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
146 آیا گمان می‌کنید که در این نعمت‌هایی که شما را در این سرزمین فراگرفته است، ایمن از هر کیفری واگذارده می‌شوید؟ أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
147 و شما را در بوستان‌ها و چشمه سارانی [فراوان]، فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
148 و در کشتزارها و درختان خرما که شکوفه‌هایی بهم تنیده و برهم نشسته دارند، به حال خود رها می‌کنند و حساب و کتابی در کار نیست؟ وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
149 آیا کوه‌ها را می‌تراشید و ماهرانه از آنها خانه‌هایی [استوار] می‌سازید و گمان می‌کنید که خداوند به سراغ شما نخواهد آمد؟ وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
150 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
151 و از سرانِ اسرافکار خود فرمان مبرید و پیرو راه و رسم آنان مباشید; وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ
152 همانان که در زمین تبهکاری می‌کنند و در پی اصلاح امور نیستند. الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
153 ثمودیان گفتند: ای صالح، جز این نیست که تو از کسانی هستی که سخت جادو شده‌اند و بر اثر آن عقل خود را از دست داده‌اند. قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
154 تو جز بشری مانند ما نیستی و اگر بشر درخور وحی بود می‌بایست به ما نیز وحی شود. اگر از راستگویانی و واقعاً از جانب خدا آمده‌ای، معجزه‌ای برای ما بیاور. مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
155 صالح به درخواست قوم خود، از دل کوه شتری ماده بیرون آورد و گفت: این ماده شتری است که سهمی از آب این سرزمین حق اوست و سهم روزی معیّن نیز حق شماست. قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
156 [او را از حقّش محروم نکنید] و هیچ گزندی به او نرسانید که عذابِ روزی بزرگ شما را فرو می‌گیرد. وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
157 امّا ثمودیان شتر را پی کردند و کشتند و دیری نگذشت که با دیدنِ نشانه‌های عذاب پشیمان شدند. (۱۵۷ فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
158 پس آن عذاب موعود آنان را فرو گرفت. به راستی در این داستان نشانه‌ای است بر یکتایی خدا و حقانیّت رسالت پیامبران، ولی بیشتر مردم آن عصر نه به یگانگی خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران. فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
159 و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن مهربانی که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
160 قوم لوط نیز پیامبران را تکذیب کردند، كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
161 آن گاه که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا از عذاب الهی پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
162 من برای هدایت شما فرستاده شده‌ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
163 پس از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
164 من از شما هیچ مزدی بر ابلاغ رسالت خود نمی‌خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان‌ها نیست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
165 آیا از میان مردم جهان، شما به سراغ مردان می‌روید و با آنان درمی آمیزید؟ أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ
166 و اندامی از زنان که جفت‌های شما هستند و پروردگارتان آن را برایتان آفریده و به وسیله ازدواج برای شما حلال کرده است وامی گذارید؟ شما مردمی هستید که از مرز فطرت خود خارج شده‌اید. وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
167 گفتند: ای لوط، سوگند یاد می‌کنیم که اگر از سخن خود دست برنداری، قطعاً از اخراج شدگانِ از این شهر خواهی شد. قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
168 لوط با بی اعتنایی به تهدید آنان گفت: من از دشمنان این عمل زشت شما هستم. قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ
169 پروردگارا، مرا و خانواده‌ام را که تنها گروندگان به منند از وزر و وبال آنچه این مردم انجام می‌دهند رهایی بخش. رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
170 پس او و خانواده اش را که همه مؤمن بودند، نجات بخشیدیم. فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
171 بجز همسر پیرش را که از کافران و باقی ماندگان در عذاب بود. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
172 سپس دیگران را (همانان که لوط به سویشان فرستاده شد) هلاک کردیم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
173 و بر آنان بارانی از سنگپاره‌های آسمانی باراندیم، شوم بود باران کسانی که به آنان هشدار داده شد. وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ
174 همانا در این داستان نشانه‌ای است بر یکتایی خدا و حقانیّت رسالت پیامبران، ولی قوم لوط بیشترشان نه به ربوبیّت خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
175 و به یقین پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن $مهربانی که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
176 اهل (اَیْکه) (بیشه نزدیک مَدیَن) نیز پیامبران را تکذیب کردند، كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
177 آن گاه که شعیب به آنان گفت: آیا از کیفر خدا پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
178 من برای هدایت شما فرستاده شده‌ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
179 پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
180 من از شما هیچ مزدی بر ابلاغ رسالت خود نمی‌خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان‌ها نیست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
181 در خرید و فروش، پیمانه را پر کنید و از کسانی نباشید که با کاستن از پیمانه، به مردم زیان می‌رسانند. أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
182 و با ترازوی درست کالاها را وزن کنید. وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
183 و هنگام پیمانه یا وزن کردن، از کالاهای مردم نکاهید و در زمین فسادگرانه به تبهکاری نپردازید. وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
184 و از خدا پروا کنید همان که شما و مردمان نخستین را آفریده و تنفّر از زشتی‌ها را در سرشت آنان قرار داد. وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
185 اهل (اَیْکه) گفتند: ای شعیب، تو از کسانی هستی که سخت جادو شده و عقل خود را از دست داده‌اند. قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
186 و تو جز بشری مانند ما نیستی، و اگر بشر درخور وحی بود می‌بایست به ما نیز وحی شود، و قطعاً تو را از دروغگویان می‌پنداریم. وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
187 آن گاه از سر استهزا گفتند: اگر در ادّعای رسالت خود از راستگویانی، پاره‌هایی از آسمان بر ما بیفکن. فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
188 شعیب در پاسخ گفت: من اختیار چیزی را ندارم; پروردگارم به پیامد کارتان داناتر است. قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
189 پس او را تکذیب کردند در نتیجه عذابِ آن روز که از پاره ابری سایه افکن پدید آمد، آنان را فرو گرفت. به راستی آن عذاب، عذابِ روزی بزرگ بود. فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
190 همانا در این داستان نشانه‌ای است بر یکتایی خدا و حقانیّت رسالت پیامبران، ولی بیشتر آنان نه به ربوبیت خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
191 و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیری که تکذیب کنندگان را مجازات می‌کند، و اوست آن مهربانی که به حکم رحمتش قرآن را فرو می‌فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
192 به راستی این قرآن از جانب پروردگار جهان‌ها نازل شده است. وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
193 (روح الامین) آن را بر دلت فرود آورده است، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
194 تا از کسانی باشی که مردم را هشدار می‌دهند. عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ
195 جبریل آن را به زبان عربی که اهدافش را به روشنی بیان می‌کند، فرود آورده است. بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
196 و قطعاً خبر نزول آن در کتاب‌های پیامبران گذشته ثبت شده است. وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
197 آیا این مطلب که عالمان بنی اسرائیل نزول قرآن بر محمد را باور دارند، برای مشرکان نشانه‌ای بر حقانیت رسالت او نیست؟ أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ
198 اگر ما این قرآن را به زبان غیر عربی بر فردی غیر عرب فرو فرستاده بودیم، وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
199 و او آن را بر عرب زبانان می‌خواند، آنان به بهانه این که زبان آن را نمی‌فهمند، به آن ایمان نمی‌آوردند. فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
200 ما قرآن را در دل مشرکان مکه بدین گونه که از آن رویگردان شوند وارد ساختیم; چنان که با دیگر مجرمان نیز چنین خواهیم کرد، زیرا این سزای کفرپیشگی و جرم آنان است. كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
201 آری، مجرمان به قرآن ایمان نمی‌آورند تا این که آن عذاب دردناک را که هنگام مرگ به سراغشان می‌آید، مشاهده کنند. لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
202 عذابی که به طور ناگهانی و در حالی که از آن بی خبرند به سراغشان می‌آید. فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
203 و آن گاه درخواست مهلت می‌کنند و می‌گویند: آیا ما مهلتی خواهیم یافت؟ فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ
204 با این وصف، آیا باز هم می‌خواهند عذاب ما هرچه زودتر به سراغشان بیاید؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
205 آیا دانسته‌ای که اگر به آنان مهلت دهیم و چند سالی دیگر از متاع‌های دنیا بهره مندشان سازیم، أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
206 سپس عذابی که همواره به آنان وعده داده شده است، به سراغشان بیاید، ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ
207 مهلت یافتن آنان و بهره بردنِ چند سالِ دیگر از دنیا، عذاب را از آنان دور نخواهد ساخت؟ مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
208 ما هیچ شهری را به عذاب ویران نکردیم و مردم آن را هلاک نساختیم مگر این که برای آنان پیامبرانی هشداردهنده بود; وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
209 پیامبرانی که به آنان تذکر می‌دادند; و ما چنان نبوده‌ایم که پیش از فرستادن پیامبران، مردم را گرفتار عذاب کنیم، چرا که ما ستمکار نبوده‌ایم. ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
210 قرآن کلام خداست و شیاطین (جنّیان شرور) آن را فرود نیاورده‌اند. وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
211 آنان درخور این کار نیستند، زیرا موجوداتی فسادخواه و باطل گرا هستند و قرآن سراسر حق و پیراسته از باطل است، و آنها بر فرود آوردن قرآن ناتوانند، وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
212 چرا که از شنیدن اخبار آسمانی برکنار شده‌اند و هرگاه به عالم برتر نزدیک شوند تا خبری از غیب دریافت کنند، با شهاب‌های آسمانی رانده می‌شوند. إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
213 حال که قرآن کلام خداست و همگان را از شرک برحذر می‌دارد، مبادا با وجود خدا به پرستش معبودی دیگر روی بیاوری که در این صورت از عذاب شدگان خواهی شد. فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
214 و هم اکنون وقت آن است که خویشاوندان نزدیک‌تر خود را به کیفر شرک و بت پرستی هشدار دهی. وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
215 و برای کسانی که به تو ایمان آورده و از تو پیروی کرده‌اند بال و پر خویش فرو گستر و آنان را پیرامون خود گرد آور و با آنان مهربان باش و با بردباری به تربیتشان همّت گمار. وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
216 پس اگر خویشاوندانت از پذیرش دعوت تو سرپیچی کردند، به آنان بگو: من از کردار شما دوری می‌گزینم. فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
217 و در کار مؤمنان و کافران بر آن خداوند مقتدر و مهربانی توکل کن که با اقتدارش طغیانگران را کیفر و به رحمتش مؤمنان را رهایی می‌دهد; وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
218 همان کسی که تو را هنگامی که به نماز می‌ایستی می‌بیند، الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
219 و نیز حرکت تو را در میان سجده کنندگان. وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
220 آری، به خدا توکّل کن که همو شنوا و داناست. إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
221 ای مشرکان، شیطان قرآن را بر پیامبر القا نکرده است; می‌خواهید آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسانی فرود می‌آیند و سخنانی را به آنان القا می‌کنند؟ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
222 آنها بر هر دروغ پرداز زشتکاری فرود می‌آیند، و پیامبر نه دروغی بر زبان آورده و نه هرگز کاری ناپسند کرده است. تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
223 آنها اخباری را که دزدانه از عالم برتر شنیده‌اند، به هر کس که بر او فرود آیند القا می‌کنند و بیشترشان دروغگو هستند و اخبار نادرست را در اختیار آن گروه از آدمیان قرار می‌دهند. يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
224 مشرکان می‌گویند: تو شاعری و قرآن شعر است; در صورتی که شاعران چون دروغ می‌بافند، گمراهان از آنان پیروی می‌کنند، ولی پیروان تو همه در پی حقیقت‌اند. وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
225 مگر ندیده‌ای که شاعران در هر وادیی گام می‌نهند و برای سخنان خود هیچ مرزی نمی‌شناسند؟ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
226 و چیزهایی می‌گویند که خود انجام نمی‌دهند. وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
227 جز آن شاعرانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آن که به وسیله هجو مشرکان مورد ستم قرار گرفته‌اند، با زبان شعر انتقام خود را از آنان گرفته‌اند. و کسانی که ستم کرده‌اند به زودی خواهند دانست که به چه جایگاهی باز خواهند گشت. إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
Next Surah An-Naml
;