Al-Anbiyaa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 وقت حسابرسی اعمال مردم به آنان نزدیک شده است و آنان همچنان در غفلت اند و با دل بستن به دنیا و وانهادن توبه و ایمان، از آن رویگردانند. اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ
2 هیچ وحی جدیدی که یادآور خدا باشد، از جانب پروردگارشان برایشان نمی‌آید مگر این که آن را می‌شنوند و به بازی می‌پردازند. مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ
3 و دل هایشان به بیهوده مشغول است و در جلسه‌ای کاملا سرّی درباره دعوت پیامبر به گفتوگو نشستند، البته نه همه آنان بلکه ستمکارانشان و گفتند: آیا این شخص (محمّد) جز بشری مانند شماست؟ اگر از جانب خدا پیامی به او رسیده بود قطعاً به شما نیز می‌رسید، پس قرآنش افسونی بیش نیست. اکنون آیا شما با این که از بصیرت برخوردارید به افسون می‌گرایید؟ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ
4 پیامبر به آنان گفت: پروردگارم هر سخنی را، خواه در آسمان گفته شود و خواه در زمین، می‌داند، و اوست که به همه گفته‌ها شنوا و به همه کارها داناست. قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاء وَالأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
5 مشرکان قرآن را نخست افسون خواندند، آن گاه گفتند: نه، بلکه رؤیاهایی آشفته است که محمّد آنها را وحی الهی پنداشته و خود را پیامبر تصوّر کرده است، بلکه آن را خود بافته و کلام خدا قلمداد کرده است، بلکه او شاعر است و قرآنش برخاسته از خیالات شاعرانه اوست. اگر به راستی پیامبر است باید برای ما معجزه‌ای بیاورد همان گونه که پیامبرانِ نخستین همراه با معجزه فرستاده شدند. اگر معجزه‌ای بیاورد ما به او ایمان می‌آوریم. بَلْ قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ
6 پیش از اینان نیز مردم هیچ شهر و دیاری که از پیامبرانشان درخواست معجزه کردند، با مشاهده آن معجزات ایمان نیاوردند; ازاین رو ما آنان را هلاک کردیم. اکنون آیا این مشرکان با دیدن معجزه ایمان می‌آورند با این که مانند پیشینیان تجاوزکارند؟ پس بدانید که برآوردن خواسته آنان مایه ایمانشان نخواهد شد بلکه پی آمدش تنها هلاکت آنان است. مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ
7 و پیش از تو نیز جز مردانی را که به آنان وحی می‌کردیم به رسالت نفرستادیم. اگر نمی‌دانید از پژوهندگان کتاب‌های آسمانی بپرسید تا دریابید که پیامبران از میان انسان‌ها برخاسته‌اند و اگر به همه انسان‌ها وحی نمی‌شود برای آن است که وحی موهبتی است که خدا آن را به هر که بخواهد عطا می‌کند. وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
8 ما از پیامبرانمان ویژگی‌های بشری را سلب نکرده و آنان را کالبدهایی که غذا نخورند قرار نداده‌ایم و در دنیا جاودانه هم نبوده‌اند. وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ
9 ما آنان را فرستادیم و وعده‌ای را که به آنان داده بودیم تحقق بخشیدیم، پس آنان و هر که را خواستیم نجات دادیم و تجاوزگران را نابود ساختیم. ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاء وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ
10 به راستی، ما کتابی به سوی شما فرو فرستادیم که در آن ارجمندترین معارف و پایدارترین احکام برای شما یادآوری شده است. آیا درنمی یابید؟ لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
11 چه بسیار شهرهایی را که مردمانشان ستمکار (کافر و مشرک) بودند در هم شکستیم، و بعد از آنها مردمانی دیگر پدید آوردیم. وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ
12 پس آن گاه که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان از دیارشان گریختند. فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ
13 از روی سرزنش به آنان گفته شد: فرار نکنید، و به سوی نعمت‌ها و لذت‌هایی که در آنها غوطهور بودید و به سوی خانه هایتان بازگردید، باشد که تهیدستان از شما چیزی درخواست کنند و شما در برابر آنان تکبّر کنید و بر خود ببالید. لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ
14 آنان از گذشته خود پشیمان شدند و گفتند: ای وای بر ما، که ما واقعاً ستمکار بودیم. قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
15 این سخن همچنان بر زبانشان جاری بود تا این که آنان را چون کشتزاری درو شده گرداندیم و خاموششان کردیم. فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ
16 ما آسمان و زمین و آنچه را که میان آن دو است نیافریده‌ایم که بازی کنندگان باشیم، پس مردم گمان نکنند که به سوی ما باز نمی‌گردند و پاداش و کیفری در کار نیست. وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ
17 اگر می‌خواستیم سرگرمی و بازیچه‌ای برای خود انتخاب کنیم، آن را از میان آفریدگان انتخاب نمی‌کردیم تا نیازمند آنها باشیم; اگر سرگرمی و بازیچه‌ای اراده می‌کردیم آن را از ذات خویش برمی گرفتیم و ما از آن پیراسته‌ایم. لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ
18 ما نه تنها هستی را به بازی نیافریده‌ایم، بلکه سنّت ما بر این است که حق را بر باطل می‌افکنیم آن گاه حق باطل را می‌شکند و ناگهان باطل نابود می‌شود. وای بر شما از این وصفی که درباره جهان دارید که نه رستاخیزی برای آن قائلید و نه پیام و پیامبری را از جانب خدا باور دارید. بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ
19 هیچ کس را توانِ گریز از حسابرسی اعمالش نیست، زیرا هر که در آسمان‌ها و زمین است از آنِ اوست، و کسانی که مقرّب درگاه اویند تکبّر نمیورزند و از پرستش او سر باز نمی‌زنند و خسته نمی‌شوند. وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ
20 آنان شب و روز تسبیح خدا می‌گویند و سستی نمی‌کنند. يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ
21 آیا کسانی که پیام‌های الهی را نمی‌پذیرند، خدایانی از زمین برگزیده‌اند که آنها رستاخیز را برپا می‌دارند و اعمال مردم را حسابرسی می‌کنند؟ أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ
22 اگر در آسمان‌ها و زمین جز خدای یکتا خدایانی وجود می‌داشت، قطعاً آسمان‌ها و زمین در اثر تدبیرهای متضاد تباه می‌شد; پس تداوم هستی نشانه تدبیر واحد و یکتاییِ مدبّر آن است. منزّه است خدا، فرمانروای جهان هستی، از آنچه او را به ناروا وصف می‌کنند که برای او شریک می‌پندارند. لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ
23 او چون مالک همه چیز است، از آنچه می‌کند باز خواست نمی‌شود، ولی آنان (مشرکان و معبودانشان) بازخواست خواهند شد. لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ
24 آیا جز خدای یکتا خدایانی برای خود گرفته‌اند؟ بگو: برهانتان را بیاورید. این قرآن برای همراهان من مایه یادآوری است و کتاب‌های آسمانی گذشته نیز برای امّت‌های پیشین مایه یادآوری بوده است; همه آنها از یکتایی خدا یاد کرده و تنها او را شایسته پرستش دانسته‌اند، بلکه بیشتر کافران حق را نمی‌شناسند و به همین سبب از آن رویگردانند. أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم مُّعْرِضُونَ
25 و ما پیش از تو هیچ پیامبری را به رسالت نفرستادیم مگر این که به او وحی می‌کردیم که: معبودی شایسته پرستش جز من نیست، پس شما و امّت هایتان مرا بپرستید. وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ
26 مشرکان گفتند: خدای رحمان فرشتگان را به فرزندی برگرفته است. منزّه است خدا از داشتن فرزند; بلکه فرشتگان بندگانی اند که خدا آنان را گرامی داشته است. وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ
27 آنان در سخن گفتن بر او پیشی نمی‌گیرند و تنها به فرمان او کار می‌کنند. لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ
28 خدا از رفتار و گفتار فرشتگان که در پیش روی دارند و از عوامل پیدایش آنان که پشت سر نهاده‌اند با خبر است; ازاین رو آنان را شایسته بندگی خویش دانسته و به آن گرامیشان داشته است. آنان جز برای کسی که خدا دینش را پسندیده باشد، شفاعت نمی‌کنند و خود از ترس عذاب او هراسانند; زیرا می‌دانند که خدا بر بردن پاکی و عصمتشان تواناست. يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ
29 و هر کس از آنان بگوید که من معبودی شایسته پرستشم نه خداوند، دوزخ را به عنوان کیفر او مقرّر می‌داریم و همه ستمکاران را بدین سان سزا می‌دهیم. وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ
30 آیا کسانی که ربوبیّت خدا را منکر شده‌اند ندانسته‌اند که آسمان‌ها و زمین به هم پیوسته بودند و ما آنها را از هم گشودیم، و هر چیز زنده‌ای را از آب آفریدیم؟ با این وصف آیا باور نمی‌کنند که تدبیر امور آسمان‌ها و زمین همچون آفرینش آنها کار ماست؟ أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ
31 و در زمین کوه‌هایی استوار پدید آوردیم تا زمین مردم را نلرزاند، و در میان کوه‌ها راه‌هایی فراخ پدید آوردیم، باشد که آنان به مقصد خود راه یابند. وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
32 و آسمان را سقفی محفوظ از نفوذ شیاطین قرار دادیم. در آن نشانه‌هایی است بر یکتایی ما، ولی مردم از نشانه‌های موجود در آن رویگردانند. وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ
33 اوست آن کسی که شب و روز و خورشید و ماه را پدید آورده است. هر یک از آنها در مداری شناورند. وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
34 مشرکان در انتظار مرگ تو نشسته‌اند تا از دعوت تو آسوده شوند. البته ما برای هیچ بشری پیش از تو عمر جاودانه قرار ندادیم، تو نیز خواهی مرد، امّا آیا اگر تو بمیری آنان برای همیشه می‌مانند؟ وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ
35 هر انسانی مرگ را خواهد چشید، و ما شما را در مدت عمرتان، چنان که باید، به بد و نیک می‌آزماییم، و سرانجام به سوی ما بازگردانده می‌شوید. كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
36 و آنان که به یکتایی خدا کافر شده‌اند، وقتی تو را می‌بینند فقط به مسخره ات می‌گیرند، آنان به یکدیگر می‌گویند: آیا این است همان کسی که معبودان شما را به ناتوانی یاد می‌کند؟ این در حالی است که آنان به این که خدا به رحمت گستر و بخشاینده نعمت‌ها وصف شود، کافرند. وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ كَافِرُونَ
37 آدمی چنان شتابزده است که گویی از شتاب آفریده شده است. شما کافران با کفرورزی و استهزای پیامبر شتاب در عذاب را می‌طلبید. از من خواهان شتاب در عذاب نباشید، که به زودی نشانه‌های خود (عذاب‌های دوزخ) را به شما ارائه خواهم کرد. خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ
38 آنان می‌گویند: اگر تو و پیروانت راست می‌گویید که رستاخیز و عذابی در کار است، این وعده کی خواهد بود؟ وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
39 ای کاش آنان که کافر شده اند می‌دانستند که زمانی را در پیش دارند که نه خود می‌توانند عذاب را از چهره شان و از پشتشان باز دارند و نه بر زدودن آن یاری می‌شوند. لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ
40 بلکه ناگهان به سراغشان می‌آید و حیرانشان می‌کند، ازاین رو نه می‌توانند آن را باز گردانند و نه مهلت می‌یابند که در دفع آن بیندیشند. بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ
41 ای پیامبر، به راستی رسولانی که پیش از تو بودند به سبب هشدارهایشان مورد استهزا قرار گرفتند; پس بر کسانی که پیامبران را مسخره می‌کردند، همان عذابی که آن را به استهزا می‌گرفتند فرود آمد. وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
42 بگو: چه کسی شما را شب و روز در برابر خدای رحمان ـ اگر بخواهد شما را عذاب کند ـ حفظ می‌کند؟ پندها در آنان کارساز نیست، بلکه آنان از این قرآن که باعث یاد آوردن پروردگارشان است رویگردانند. قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ
43 مگر بجز ما خدایانی دارند که بتوانند آنان را از ما باز دارند؟ خدایانی که آنان می‌پندارند، نه می‌توانند یکدیگر را یاری کنند و نه می‌توانند خود را در برابر ما پناه دهد و حفظ نمایند، پس چگونه پرستشگران خود را یاری می‌دهند یا آنان را در پناه خود از عذاب ما حفظ می‌کنند؟ أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ
44 بلکه اینان (مشرکان مکّه) و پدرانشان را از انواع نعمت‌ها بهره مند ساختیم تا این که روزگارشان به درازا کشید و یکتاپرستی را که آیین پدرشان ابراهیم بود به فراموشی سپردند و به پرستش بت‌ها روی آوردند. آیا نمی‌بینند که ما به سراغ زمین می‌آییم و از اطراف آن می‌کاهیم (امّتی را در پی امّتی دیگر نابود می‌کنیم)؟ با این حال، آیا آنان بر ما چیره‌اند؟ بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَآبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ
45 بگو: جز این نیست که من شما را به وسیله وحی الهی که در هدایت آفرینی آن هیچ تردیدی نیست هشدار می‌دهم، ولی گوش هایتان ناشنواست، و ناشنوایان هنگامی که هشدارشان دهند، ندایی نمی‌شنوند. قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاء إِذَا مَا يُنذَرُونَ
46 فقط عذاب آنان را با حقیقت آشنا می‌کند. به یقین اگر دمی از عذاب پروردگارت به آنان برسد، می‌گویند: ای وای بر ما، که ما در اثر کفر و شرک راه ستم در پیش گرفته بودیم. وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
47 و روز قیامت ترازوهای عدالت را [برای سنجش باورها و اعمال مردمان] در میان می‌نهیم و به هیچ کس اندک ستمی نخواهد شد. و اگر عملی که سنجیده می‌شود هموزن دانه خردلی باشد آن را به حساب می‌آوریم و همین بس که ما حسابرس باشیم. وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ
48 و همانا ما به موسی و هارون تورات را که جداکننده حق از باطل و برای تقواپیشگان روشنگر راه سعادت و مایه یادآوری خدا بود، عطا کردیم. وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاء وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ
49 تقواپیشگان همان کسانی اند که از کیفر پروردگارشان با این که از دیدشان نهان است می‌ترسند و خود از برپایی قیامت هراسانند. الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ
50 و این قرآن یادآوری است پرخیر و برکت که ما آن را فرو فرستاده‌ایم; آیا باز هم شما آن را انکار می‌کنید؟ وَهَذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ
51 و همانا ما، پیش از موسی و هارون به ابراهیم رهنمودی در خور استعدادش عطا کردیم که حقایق و معارف الهی را به وسیله آن درک کند، و ما به شایستگی‌های او آگاه بودیم. وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِه عَالِمِينَ
52 آن گاه که به پدر و قوم خود ـ در نخستین باری که با جامعه شرک آلود روبرو شد ـ گفت: این تندیس‌ها چیست که شما بدانها روی آورده و بزرگشان داشته و به خدمت آنها ایستاده‌اید؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ
53 گفتند: پدران خود را پرستش کننده آنها یافتیم. قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ
54 گفت: قطعاً شما و پدرانتان در گمراهی آشکاری بوده‌اید. قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
55 گفتند: آیا حق را برای ما آورده‌ای و بجد سخن می‌گویی یا از بازی کنندگانی و این سخنان را به شوخی بر زبان می‌آوری؟ قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ
56 گفت: این معبودانی که برگرفته‌اید پروردگار شما نیستند، بلکه پروردگار شما پروردگار آسمان‌ها و زمین است، همان کسی که آنها را پدید آورده است، و من بر این حقیقت از گواهانم و خود آن را باور کرده‌ام، پس چگونه ممکن است سخن بجد نگویم و از بازیگران باشم؟ قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ
57 و با خود گفت: به خدا سوگند، پس از آن که پشت کردید و از این شهر بیرون رفتید، برای بت‌های شما چاره‌ای خواهم کرد. وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ
58 پس از آن که از شهر خارج شدند، ابراهیم بت‌ها را خرد کرد، ولی بزرگشان را باقی گذاشت، شاید به آن روی آورند و آن را شکننده دیگر بت‌ها به شمار آورند. فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ
59 هنگامی که قومش باز آمدند و بت‌ها را شکسته دیدند، از روی تأسف گفتند: چه کسی با معبودان ما چنین کرده است؟ قطعاً او از ستمکاران است. قَالُوا مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ
60 گفتند: شنیده‌ایم جوانی که به او ابراهیم گفته می‌شود، از آنها به بدی یاد می‌کند. قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ
61 گفتند: او را در نقطه‌ای نزدیک بتخانه در برابر چشم مردم احضار کنید، باشد که آنان گواهی دهند که او از معبودان به بدی یاد کرده است. قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ
62 ابراهیم را احضار کردند و به او گفتند: ای ابراهیم، آیا تو با معبودان ما چنین کرده‌ای؟ قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ
63 ابراهیم گفت: بلکه شواهد نشان می‌دهد که این بزرگشان چنین کرده است; اگر قدرت سخن گفتن دارند، از خودشان بپرسید که چه کسی آنها را خرد کرده است. قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ
64 بت پرستان به خود آمدند و دریافتند که معبودانشان فاقد شعورند و بر هیچ کاری قدرت ندارند; با خود گفتند: تردیدی نیست که شما خود ستمکارید که این گونه موجودات را می‌پرستید، نه ابراهیم که از آنها تبرّی می‌جوید. فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ
65 ولی چیزی نگذشت که به جایگاه نخست خویش بازگشتند (خود را برحق و ابراهیم را ستمگر شمردند) و گفتند: ای ابراهیم، تو خوب می‌دانی که اینها سخن نمی‌گویند; پس تو آنها را خرد کرده‌ای. ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُؤُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاء يَنطِقُونَ
66 ابراهیم گفت: اینک آیا به جای خدا چیزهایی را می‌پرستید که اندک سودی به شما نمی‌بخشند، و اگر عبادتشان را ترک کنید کمترین گزندی به شما نمی‌رسانند؟ قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ
67 اف بر شما و بر آنچه به جای خدا می‌پرستید. آیا تعقل نمی‌کنید؟ أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
68 گفتند: اگر کاری می‌کنید، ابراهیم را بسوزانید و معبودانتان را یاری کنید. قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ
69 پس او را به آتش افکندند و ما به آتش گفتیم: ای آتش، بر ابراهیم سرد و سلامت باش. قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ
70 و خواستند درباره او مکری کنند و نورش را خاموش سازند، ولی ما او را رهایی بخشیدیم و آنان را زیانکارترین مردم قرار دادیم. وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ
71 و او و لوط را از چنگال بت پرستان رهانیدیم و آن دو را به سرزمین شام که در آن برای همگان برکت قرار داده‌ایم رسانده‌ایم. وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ
72 و اسحاق و یعقوب را به عنوان عطیّه‌ای به او بخشیدیم و همه را شایسته گردانیدیم. وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ
73 و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما مردم را به راه سعادت آورند و به مقصد برسانند، و آنان را با نیرویی الهی که در درونشان نهاده و استوارشان ساخته‌ایم فراخوانده و به انجام کارهای نیک و برپایی نماز و پرداخت زکات سوقشان داده‌ایم و آنان پیش از این نیز پرستشگران ما بوده‌اند. وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ
74 و به لوط حکمت و دانش عطا کردیم و او را از دیاری که مردمش آن کارهای پلید را می‌کردند، رهایی بخشیدیم. به راستی آنان بد مردمی بودند و از مرز فطرت خود تجاوز می‌کردند. وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ
75 و او را به رحمت خود درآوردیم و تحت سرپرستی خویش قرار دادیم، زیرا او از شایستگان بود. وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ
76 و نوح را یاد کن، آن گاه که پیش از ابراهیم ما را ندا داد و از ما یاری طلبید، ما هم دعای او را اجابت کردیم و وی و خاندانش را از آن اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم. وَنُوحًا إِذْ نَادَى مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
77 و او را بر مردمی که آیات ما را دروغ می‌انگاشتند، پیروز کردیم و از شرّ آنان رهایی اش بخشیدیم. آنان چون بد مردمی بودند همگی شان را غرق کردیم. وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ
78 و داود و سلیمان را یاد کن، آن گاه که درباره حکم کشتزاری که شبانه گوسفندانِ مردم در آن چریده و تباهش کرده بودند، به مشورت پرداختند، و ما همواره بر داوری پیامبران گواه بوده‌ایم. وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ
79 پس کیفیت اجرای آن حکم را به سلیمان فهماندیم و به هر یک از آن دو، داوریِ درست و دانشی ژرف عطا کردیم، و کوه‌ها و پرندگان را رام ساختیم که در تسبیح خدا با داود هم آوا می‌شدند و پیش‌تر نیز ما عطاکننده این مواهب بوده‌ایم. فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ
80 و به او فنّ زره سازی را که به سود شماست آموختیم، تا شما را در جنگ هایتان از ضربات سخت سلاح‌ها حفظ کند. پس آیا شما سپاسگزار نعمت‌های ما خواهید بود؟ وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ
81 و برای سلیمان حتی تندباد را نیز رام ساختیم که به فرمان او به سوی سرزمینی که در آن برکت نهاده بودیم (سرزمین شام) روان می‌شد، و ما به هر چیزی داناییم. وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ
82 و از جنّیان شرور کسانی بودند که به دریا فرو می‌رفتند تا برای او جواهرات استخراج کنند، و غیر از این، کارهای دیگری نیز برای او می‌کردند، و ما آنها را در خدمت او نگاه داشته بودیم و از گزند رساندن به ملک و مملکت او بازمی داشتیم. وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِكَ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ
83 و ایّوب را یاد کن، آن گاه که پروردگارش را ندا داد که به من آسیب رسیده است و تو مهربانترین مهربانانی. وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
84 پس دعای او را اجابت کردیم و آسیب‌هایی که بر او وارد شده بود برطرف ساختیم، و کسانش را که از دست داده بود به او بازگرداندیم و همانندشان را نیز به وی عطا کردیم (آنان را به دو برابر رساندیم) تا برای او از جانب ما رحمتی و برای پرستشگران مایه تذکّر و توجهی باشد. فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ
85 و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را یاد کن که همه آنان از صبرپیشگان بودند. وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ
86 و ما آنان را به رحمت خود درآوردیم و در سرپرستی خویش قرار دادیم، زیرا آنان از شایستگان بودند. وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ
87 و یونس، همدم آن ماهی را یاد کن، هنگامی که از میان قومش بیرون رفت، در حالی که بر آنان به سبب کفرشان خشم گرفته بود، و گمان کرد که ما هرگز بر او تنگ نخواهیم گرفت، ولی ما او را به کام نهنگ فرو بردیم و او در آن تاریکی‌ها ندا داد که جز تو خدایی شایسته پرستش نیست که بتوان به او پناه برد، و تو از این که مورد اعتراض باشی منزّهی، به یقین من از ستمکاران بودم. وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
88 پس دعای او را اجابت کردیم و از شکم ماهی نجاتش دادیم و از آن اندوه رهایی اش بخشیدیم و مؤمنان را نیز این گونه از دشواری‌ها نجات می‌دهیم. فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ
89 و زکریّا را یاد کن، آن گاه که پروردگارش را خواند که پروردگارا، مرا تنها مگذار و فرزندی به من ببخش که تو بهترین وارثانی. وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ
90 پس دعای او را اجابت نمودیم و یحیی را بدو بخشیدیم و همسرش را به رغم این که سالخورده و نازا بود شایسته حمل کردیم. این نعمت را از آن روی به خاندان زکریّا بخشیدیم که آنان در کارهای نیک شتاب می‌کردند و ما را به امید رحمت و ترس از کیفر می‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند. فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ
91 و یاد کن از آن بانویی که دامن خود را پاک نگاه داشت و ما از روح خویش در او دمیدیم (او بدون علل طبیعی به فرزندی باردار شد) و او و پسرش مسیح را برای جهانیان نشانه‌ای قرار دادیم. وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ
92 ای مردم به یقین این است نوع شما که همه یک امت هستید و یک هدف را دنبال می‌کنید پس بیش از یک پروردگار ندارید و پروردگار شما منم و امورتان در اختیار من است; پس مرا بپرستید. إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ
93 آری، انسان‌ها همه امّتی یگانه‌اند که باید با پیروی از پیامبران خدا یک دین می‌داشتند و همه بر آیین توحید بودند، ولی آنان دین را میان خود قطعه قطعه کردند و هر کدام بخشی از آن را گرفته و بخش‌هایی را وانهادند، امّا بدانند که همگان برای حسابرسی اعمالشان به سوی ما باز می‌گردند. وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ
94 پس هر کس برخی از کارهای شایسته را انجام دهد در حالی که به خدا و پیامبران او ایمان داشته باشد، تلاشش پوشیده و بی سپاس نمی‌ماند و ما آن را برای او ثبت می‌کنیم. فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ
95 و بازگشتِ مردم دیاری که آن را نابود کرده‌ایم، به دنیا ناشدنی است. آنان هرگز نمی‌توانند بازگردند تا آنچه را از دست داده‌اند با ایمان و عمل شایسته به دست آورند. وَحَرَامٌ عَلَى قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ
96 این سنّت همچنان ادامه دارد تا این که راهِ بسته یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر بلندی شتابان به سوی سایر مردم روانه شوند. حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ
97 در این هنگام آن وعده راست و درست نزدیک شود، و به ناگاه دیدگان کسانی که کفر ورزیده‌اند، خیره گردد و گویند: ای وای بر ما! به راستی ما از این رویداد بی خبر بودیم و کسی ما را بدان آگاه نکرد، نه بلکه ما خود ستمکار بودیم که به دنیا دل بستیم و این حقیقت را به فراموشی سپردیم. وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ
98 شما کفرپیشگان و آنچه جز خدا می‌پرستید، هیزم دوزخید، شما در آن وارد خواهید شد. إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ
99 اگر اینها خدایانی شایسته پرستش بودند وارد دوزخ نمی‌شدند معبودان و پرستشگرانشان همگی در آن جا ماندگارند. لَوْ كَانَ هَؤُلَاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ
100 آنان در آن جا نعره و فریادی دارند و در آن جا ناشنوا خواهند بود. لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ
101 امّا کسانی که پیش‌تر از جانب ما آن بهترین وعده (ورود در بهشت) به آنان داده شده است، اینانند که از آتش دوزخ دور نگاه داشته می‌شوند. إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُون
102 صدای آن را نمی‌شنوند، و آنان در آنچه دلخواهشان باشد جاودانه‌اند. لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ
103 آن هراس بزرگ که با دمیدنِ در صور پدید می‌آید آنان را غمگین نمی‌کند، و فرشتگان با این نوید به دیدارشان می‌آیند که: این همان روزی است که آن را به شما وعده می‌دادند. لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ
104 روزی که آسمان را درهم می‌پیچیم و آن را از دیده‌ها نهان می‌سازیم همچون صفحه‌ای که با طومار شدنش نوشته‌های درونش را نهان می‌سازد همان گونه که بارِ نخست آفریدگان را به سهولت پدید آوردیم، دوباره آنها را باز می‌گردانیم. ما این را وعده داده و وفای به آن را بر خود لازم دانسته‌ایم و قطعاً انجام دهنده آن خواهیم بود. يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ
105 و به یقین، در زبور، کتاب آسمانی داود، پس از تورات، آن یادواره الهی نوشتیم که زمین را از شرک و گناه پاک خواهیم ساخت و بندگان شایسته من آن را به ارث خواهند برد. وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ
106 به راستی، در حقایقی که در این سوره بیان شده است، برای پرستشگران خدا وسیله‌ای برای وصول به هدف خواهد بود. إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ
107 و ما تو را جز رحمتی برای همه گروه‌های بشری نفرستادیم. وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ
108 بگو: جز این نیست که به من وحی می‌شود که معبود شما معبودی یگانه است; پس آیا شما سر تسلیم فرود می‌آورید؟ قُلْ إِنَّمَا يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ
109 پس اگر از گرایش به توحید روی برتافتند و تسلیم خدا نشدند بگو: من به همه شما به طور یکسان خطر شرک را اعلام کردم و نمی‌دانم آیا آنچه بدان تهدید شده‌اید نزدیک است یا دور. فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَى سَوَاء وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ
110 به یقین او سخنی را که آشکارا در استهزای به دین بر زبان می‌رانید می‌داند و از نیرنگ‌هایی که بر ضد دین تدارک می‌بینید و آنها را نهان می‌دارید، باخبر است. پس اوست که به نتیجه اعمال شما و نزدیکی و دوریِ کیفرتان آگاه است. إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ
111 و من نمی‌دانم، شاید آن تهدید وسیله آزمونی برای شما باشد تا آنچه را درباره دین در نهان خویش دارید آشکار گردد و نیز مهلتی باشد که تا چندی از متاع دنیا بهره مند شوید و بدان خام گردید. وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ
112 پیامبر به خدا عرضه داشت: پروردگارا، میان من و آنان به حق داوری کن، و به مشرکان گفت: پروردگار ما همان خدای رحمان است که بر آنچه به ناروا درباره دینش می‌گویید، از او یاری خواسته می‌شود. قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ
Next Surah Al-Hajj
;