Al-Waqi'a

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohammad Sadeqi Tehrani
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohammad Sadeqi Tehrani

 Play All
# Translation Ayah
1 هنگامی که (قیامت) واقع شونده وقوع یابد؛ إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ
2 در وقوعش هرگز گزافی نیست. لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ
3 پست‌کننده‌ای بالابرنده است. خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ
4 چون زمین با تکان و اضطراب سختی لرزانده شود؛ إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا
5 و کوه‌ها به گونه‌ای دهشت‌آور خُرد گردند؛ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا
6 پس غباری پراکنده شوند؛ فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا
7 و شما سه دسته گردید: وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً
8 پس صاحبان برکت راستین؛ چیست صاحبان برکت‌؟ فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
9 و صاحبان شوم و رذیلت؛ چیست صاحبان رذیلت‌؟ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
10 و سبقت‌گیرندگان (این سرا) همان سبقت‌گیرندگان (آن سرای)اند. وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ
11 همان مقرّبان (به خدای منان). أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ
12 در باغستان‌های پرنعمت. فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
13 (اینان) گروهی بسیار از پیشینیان، ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ
14 و اندکی از پسینیان(اند). وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ
15 بر تخت‌هایی بافته همچون زره. عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ
16 روبه‌روی هم بر آنها تکیه‌زنندگانند. مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ
17 نوجوانانی، جاودان بر گردشان می‌گردند. يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ
18 با جام‌ها و آبریزها و پیاله‌‌ای از باده‌ی ناب روان. بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ
19 (که) نه از آن سردرد گیرند و نه (آن را) پایان دهند. لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ
20 و میوه‌ای از هر چه همی‌پسندند. وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
21 و (از) گوشت پرنده‌ای، هر چه اشتها کنند. وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ
22 و حوریانی چشم‌‌درشت. وَحُورٌ عِينٌ
23 همانند مروارید (ناسفته‌ی) پنهان (در صدف). كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ
24 حال آنکه پاداشی است به آنچه می‌کرده‌اند. جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
25 در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه (سخنی) گناه‌‌آلود با پی‌آمدی بد. لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا
26 (سخنی) بجز گفته‌ی سلامی سالم نیست. إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا
27 و صاحبان برکت و راستین. و چیست این صاحبان برکت و راستین؟ وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ
28 در (زیر) درختان کُناری بی‌خار. فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ
29 و درخت‌های موز که میوه‌اش خوشه‌خوشه روی هم انباشته است. وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ
30 و سایه‌ای پایدار (و کشش‌دار). وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ
31 و آبی از بلندایی ریزان. وَمَاء مَّسْكُوبٍ
32 و میوه‌ای فراوان. وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ
33 نه انقطاع یافته و نه ممنوع. لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ
34 و همخوابگانی بالا بلند در بلنداها(ی تخت‌ها). وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ
35 ما بی‌گمان آنان را پدید آورده‌ایم، پدید آوردنی (بس نیکو)! إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء
36 پس ایشان را دوشیزه و دست‌‌نخورده قرار دادیم. فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا
37 دارای تمامی زیبایی آشکار زنان؛ همسالان با شوهران. عُرُبًا أَتْرَابًا
38 برای راستان و برکت یافتگان. لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ
39 گروهی از پیشینیان، ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ
40 و گروهی از پسینیان. وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ
41 و چپی‌های نکوهیده. چیست چپی‌های نکوهیده‌؟ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ
42 غرق شدگان در سمّی فراوان و (مایعی) جوشان. فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ
43 و سایه‌ای از دود تار پر خفقان. وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ
44 نه خنک و نه ملایم. لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
45 اینان بودند که همواره پیش از این نازپروردگانی در نعمتی فراوان غرق بوده‌اند. إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ
46 و بر گناه بزرگِ پیمان‌شکنی پافشاری می‌کرده‌اند؟ وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ
47 و می‌گفته‌اند: «آیا هنگامی(که) مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا همین ما (باز هم) همانا برانگیختگانیم؟» وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
48 «آیا و پدران نخستینمان (نیز)؟!» أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
49 بگو: «بی‌گمان پیشینیان و پسینیان.» قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ
50 «به‌راستی همگان در موعد روزی معلوم گردآوری شوندگانند.» لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
51 سپس بی‌گمان شما ای گمراهان و تکذیب‌‌کنندگان! ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ
52 همواره از درختی (که) از زقّوم (است) خورندگانید. لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ
53 پس پر کنندگان شکم‌ها(ی‌تان) از آنید. فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
54 پس روی آن از آن مایه‌ی جوشان نوشندگانید. فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ
55 پس نوشندگان، (چونان) نوشیدن اشتران تشنه. فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ
56 این است مهمانسرای آنان به روز جزا. هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ
57 ما شما را آفریدیم، پس چرا تصدیقمان نمی‌کنید؟ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ
58 آیا پس آنچه را (که به صورت نطفه) فرو می‌جهانید دیده‌اید؟ أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ
59 آیا شما آن را می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم‌؟ أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ
60 ماییم که میان شما مرگ را مقدّر کرده‌ایم و ما هرگز (درماندگان و) پیشی‌گرفته‌شدگان نیستیم، نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
61 بر اینکه (شما را به) همانندتان تبدیل کنیم و شما را در آنچه نمی‌دانید (دیگر بار) پدیدار سازیم. عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ
62 و همواره بی‌چون پدیدار شدن نخستین خود را شناختید. پس چرا به شایستگی (آن را) یاد نمی‌کنید؟ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ
63 آیا پس آنچه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ
64 آیا شما آن را (بی‌یاری ما) زراعت می‌کنید، یا ماییم که زراعت‌کنندگانیم‌؟ أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ
65 اگر بخواهیم همواره خاشاکش می‌گردانیم، پس در افسوس (و تعجب) می‌افتید. لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ
66 (و می‌گویید:) «همانا ما فریب‌خوردگان و زیان‌‌دید‌گانیم.» إِنَّا لَمُغْرَمُونَ
67 «بلکه ما محرومانیم.» بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
68 آیا پس آبی را که می‌نوشید دیده‌اید؟ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ
69 آیا شما آن را از (دلِ) ابر آبستن به آب فرود آوردید، یا ما فرود آورندگانیم‌؟ أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ
70 اگر بخواهیم آن را تلخ می‌گردانیم. پس چرا سپاس نمی‌دارید؟ لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ
71 آیا پس آتشی را که بر می‌افروزید نگریسته‌اید؟ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ
72 آیا شما درختش را - بی‌سابقه- پدیدار کردید یا ما پدید آورند‌گانیم؟ أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ
73 ما آن را یادواره و برخورداری برای نیازمندان- که نیروی زندگی‌بخش می‌خواهند- قرار دادیم. نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ
74 پس به نام پروردگار بزرگت (او را) تنزیه کن. فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
75 پس به فرودگاه‌های ستارگان [:دل‌‌های فروزان پیمبران] سوگند نمی‌خورم. فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ
76 و اگر بدانید، آن سوگندی سخت بزرگ است! وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ
77 همانا این (پیام وحیانی) همواره قرآنی دارای برکاتی همگانی است. إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ
78 در کتابی (از دستبرد) نگهبانی شده. فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ
79 که جز پاک‌شدگان بدان دست نیازند. لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ
80 فرود آمده‌ای است تدریجی از جانب پروردگار جهانیان. تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ
81 آیا شما این گفتار نوین را سبک‌گیرندگانید؟ أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ
82 و تنها نصیب خودتان را همواره در تکذیب (آن) قرار می‌دهید؟ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ
83 پس چرا نه، آن‌گاه که (جانتان) به گلویتان رسد. فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ
84 و حال آنکه- در این هنگام- خود نظاره‌گرید. وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ
85 و ما به آن (محتضر) از شما نزدیکتریم ولی نمی‌بینید. وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ
86 پس چرا، نه اگر شما جزا نایافتگانید (و حساب و کتابی در کار نیست)، فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ
87 چرا اگر راست می‌گویید، روح را بر نمی‌گردانید؟ تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
88 پس اما اگر او از مقرّبان باشد، فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ
89 در نتیجه (در) آسایش و راحت و بهشت پُرنعمت (است). فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ
90 و اما اگر از راستان و برکت‌یافتگان باشد؛ وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ
91 پس، از این راستان برایت سلامی است. فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ
92 و اما اگر از تکذیب‌کنندگان گمراه بوده است، وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ
93 پس (برایشان) مهمانخانه‌ای از مایعی جوشان است؛ فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ
94 و (نیز) افروختن آتشی فروزان. وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ
95 به‌راستی این همان حق‌الیقین است. إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ
96 پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی. فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
Next Surah Al-Hadid
;