Ash-Shu'araa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohammad Sadeqi Tehrani
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohammad Sadeqi Tehrani

 Play All
# Translation Ayah
1 طسم‌ طسم
2 آن‌هاست آیات کتاب روشنگر. تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 شاید تو از اینکه (کافران) ایمان‌آورندگان نیستند جان خود را از روی اندوه تباه‌سازنده‌ای. لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
4 اگر بخواهیم، آیتی از آسمان بر آنان فرود می‌آوریم، پس برای آن، گردن‌هایشان (و گردن کشانشان) خاضعانه دگرگون شوند. إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ
5 و هیچ یادواره‌ی جدیدی از سوی رحمان برایشان نیاید جز اینکه بی‌گمان از آن رویگردان بوده‌اند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ
6 همواره بس به تکذیب پرداختند و به زودی خبرهای مهمی که بدان ریشخند می‌کرده‌اند، بدیشان خواهد رسید. فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
7 و آیا به زمین ننگریسته‌اند (که) چه اندازه در آن از هر گونه جفت‌های کرامت‌بار رویانیده‌ایم‌؟ أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
8 همانا در این (هنرنمایی) همواره نشانه‌ای است. حال آنکه بیشترشان ایمان‌آورندگان نبوده‌اند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
9 و در حقیقت، پروردگارت (هم)او به‌درستی کانون عزت (و) رحمت است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
10 و چون پروردگارت موسی را ندا در داد که : «نزد آن گروه ستمکار برو؛» وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
11 .«گروه فرعون. آیا پروا ندارند؟!» قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ
12 گفت: «پروردگارم! همواره من می‌ترسم که تکذیبم کنند.» قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
13 «و سینه‌ام تنگ می‌گردد و زبانم نمی‌رهد، پس سوی هارون بفرست.» وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ
14 «و (از طرفی دیگر) برای آنان بر گردن من (در کشتن شخصی فرعونی) پیامدی بد است، پس می‌ترسم مرا بکشند.» وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ
15 فرمود: «هرگز (چنین نیست)! پس به (همراه) نشانه‌های ما (سوی آنان) بروید. همانا ما با شما شنوندگانیم.» قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ
16 «پس نزد فرعون بروید (و) بگویید: “ما دو نفر به‌راستی پیامبر پروردگار جهانیانیم.”» فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
17 (و بگویید) که: « فرزندان اسرائیل را با ما بفرست.» أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
18 (فرعون) گفت: « آیا تو را به حال کودکی در (دامن) خودمان نپروراندیم؛ حال آنکه سالیانی چند از عمرت را در میان ما سپری کردی‌.» قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ
19 .«و (سرانجام) کاری را که می‌خواستی انجام دادی، حال آنکه (نسبت به من) از ناسپاسانی.» وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
20 گفت: «آن را هنگامی مرتکب شدم در حالی‌که من (در راه) از گمشدگانم.» قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ
21 «و در آن هنگامی که از شما ترسیدم، پس از شما گریختم، تا پروردگارم به من حکمت و حاکمیتی بخشید و مرا از فرستادگان (وحیانی) نهاد.» فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ
22 «و (آیا) بر (اساس) اینکه فرزندان اسراییل را بنده و در بند (خود) ساخته‌ای، این خود نعمتی است که منّتش را بر من می‌نهی‌؟» وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ
23 فرعون گفت: « و پروردگار جهانیان چیست‌؟» قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ
24 گفت: «پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر از یقین‌آورندگان بوده‌اید.» قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ
25 (فرعون) به اطرافیانش گفت: «آیا درست نمی‌شنوید؟» قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ
26 (موسی) گفت: «پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شما.» قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
27 (فرعون) گفت: «به‌راستی این پیامبری که فراسوی شما فرستاده شده سخت دیوانه است!» قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
28 (موسی) گفت: «پروردگار خاور و باختر و آنچه میان آن دو است؛ اگر خردورزی می‌کرده‌اید.» قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
29 (فرعون) گفت: «اگر خدایی غیر از من برگزینی همانا تو را بی‌گمان از زندانیان قرار خواهم داد.» قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ
30 (موسی) گفت: « و گرچه برایت چیزی روشنگر بیاورم‌؟» قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ
31 (فرعون) گفت: «اگر از راستان بوده‌ای آن را بیاور.» قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
32 پس (موسی) عصای خود را بیفکند پس (فرعون دید که) ناگهان (هم) آن اژدری نمایان است. فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ
33 و دستش را (از گریبانش) بیرون کشید، پس ناگهان (هم) آن برای تماشاگران سپید است. وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ
34 (فرعون) به سران چشمگیر (از درباریانش که) پیرامونش بودند گفت: «همانا این همواره ساحری بسیار داناست.» قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
35 «می‌خواهد با سحر خود، شما را از سرزمینتان بیرون کند. پس (اکنون) چه می‌فرمایید؟» يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
36 گفتند: «او و برادرش را مهلتی ده و گردآورندگان [:بسیج کنندگان] را به شهرها بفرست،» قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
37 «پس هر ساحر بسیار دانایی را نزدت آورند.» يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ
38 پس ساحران برای وعده‌گاه روزی معلوم گردآوری شدند. فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
39 و به مردم گفته شد: «آیا شما هم جمع‌شوندگانید؟» وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ
40 «شاید اگر ساحران همان پیروزمندان بوده‌اند ما (هم) از آنان پیروی کنیم‌!» لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
41 پس چون ساحران آمدند، به فرعون گفتند: «آیا اگر ما همان پیروزمندان بوده‌ایم، به‌راستی برایمان مزدی خواهد بود؟» فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
42 گفت: «آری و (افزون بر آن) بی‌گمان شما در این هنگام به‌راستی از نزدیک‌شدگان (به دربار) هستید.» قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
43 موسی به آنان گفت: «آنچه را شما افکنندگانید بیفکنید.» قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ
44 پس ریسمان‌هاشان و عصاهاشان را افکندند و گفتند: «به عزّت فرعون بی‌گمان به‌راستی ما همان پیروزمندانیم.» فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
45 پس موسی عصایش را افکند که ناگهان همان (عصا) هر چه را به دروغ می‌ساختند با سرعتی حاذقانه می‌بلعد. فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
46 پس ساحران (ناگهان و ناخودآگاه) به حالت سجده فرو افکنده شدند. فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
47 گفتند: «به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم،» قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
48 «پروردگار موسی و هارون.» رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
49 (فرعون) گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم برای او ایمان آوردید؟ همواره او بی‌گمان همان بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است. پس در آینده خواهید دانست (با شما چه خواهم کرد). حتماً دست‌ها و پاهایتان را از چپ و راست به سختی خواهم برید و همانا بی‌چون همه‌تان را به دار خواهم آویخت.» قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
50 گفتند: «هیچ زیانی (و باکی) نیست. ما همواره سوی پروردگارمان (روی‌آورندگان و) دگرگون‌شوندگانیم.» قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
51 «‌ما بی‌گمان امیدواریم که پروردگارمان گناهانمان را بر ما بپوشاند، (چرا) که (در جمع فرعونیان) نخستین ایمان‌آورندگان بوده‌ایم.» إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ
52 و سوی موسی وحی کردیم که: «بندگان مرا شبانه حرکت ده، زیرا همواره شما تعقیب‌شد‌گانید.» وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
53 پس فرعون مأمورانی برای جمع‌آوری (کسانی) به تمامی شهرها(ی مصر) فرستاد. فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
54 (فرعون و فرعونیان گفتند:) «این گروهی -بی‌گمان و بی‌امان- اندکند.» إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ
55 «و به‌راستی آنان ما را بسی خشم‌آورندگانند.» وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ
56 «و محققاً ما نیروی مهم به هم پیوسته و وابسته‌ایم، (که) به حال آماده‌باش (درآمده‌ایم). وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ
57 پس آنان را از باغستان‌های سردرهم و چشمه‌سارانی بیرون راندیم؛ فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
58 و (نیز از) گنجینه‌ها و جایگاه‌هایی پر کرامت [:ناز و نعمت]. وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
59 (اراده‌ی ما) چنین بود و آن (نعمت‌)ها را به فرزندان اسرائیل میراث دادیم. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
60 پس (فرعونیان) در حال برآمدن آفتاب، آنان را تعقیب کردند. فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ
61 پس چون دو گروه، همدیگر را دیدند، همراهان موسی گفتند: «بی‌گمان ما ناگزیر(و ناگریز) مورد دستیابی هستیم.» فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ
62 گفت: «هرگز چنان نیست؛ همواره پروردگارم با من است و به زودی مرا (معجزه آسا) راهنمایی خواهد کرد.» قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
63 پس سوی موسی وحی کردیم که: «با عصای خود بر (این) دریا بزن‌.» پس دریا از هم شکافت. پس هر پاره‌ای همچون کوهی سترگ بود. فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
64 و دیگران [:فرعونیان] را بدانجا (با صف‌آراییشان به غرق) نزدیک گردانیدیم. وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ
65 و موسی را با همه‌ی کسانی که همراهش بودند نجات دادیم. وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ
66 سپس دیگران را غرق کردیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
67 بی‌شک در این (واقعه‌ی عبرت‌انگیز) همانا نشانه‌ی (ربانیِ) بزرگی است. حال آنکه بیشترشان (از) مؤمنان نبوده‌اند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
68 و بی‌گمان پروردگار تو، همواره او همان کانون عزت (و) رحمت است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
69 و بر آنان گزارش مهم ابراهیم را برخوان. وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ
70 چون به پدر (تربیتی)اش و قومش گفت: «چه (چیزی را) می‌پرستید؟» إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ
71 گفتند: «بتانی را می‌پرستیم. پس همواره بر درگاه آنان همچنان باشندگان و خاضعانیم.» قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ
72 گفت: «آیا وقتی از آنها درخواستی می‌کنید، از شما می‌شنوند؟» قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ
73 «یا شما را سود یا زیانی می‌رسانند؟» أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ
74 گفتند: «(نه!) بلکه پدران خود را یافتیم که چنان می‌کردند.» قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
75 گفت: «آیا پس آنچه را می‌پرستیده‌اید نگریستید؛» قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
76 «شما و پدران پیشترین شما؟» أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
77 «پس بی‌گمان همه‌ی آنان – جز پروردگار جهانیان – دشمن من‌اند.» فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
78 «آن کس که مرا آفرید، پس همو راهنمایی‌ام می‌کند؛» الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
79 «و کسی (که) او به من خوردنی و آشامیدنی می‌دهد،» وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
80 «و چون بیمار شوم پس او درمانم می‌کند،» وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
81 «و آن کس که مرا می‌میراند سپس زنده‌ام می‌گرداند،» وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
82 «و کسی که امید دارم روز بُروز طاعت، خطایم را بر من بپوشاند.» وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
83 «پروردگارم! به من حاکمیت و حکمتی (وحیانی) عطا کن و مرا به (آن) صالحان [:پیامبران] ملحق گردان؛» رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
84 «و برای من در (میان) آیندگان آخرین زبان [:آوازه‌ای] راست‌واره قرار ده؛» وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
85 «و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان؛» وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
86 «و پدرم را ببخشای که او بی‌گمان از گمراهان بوده است.» وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
87 «و روزی که (مکلفان) برانگیخته می‌شوند خوارم مکن.» وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
88 روزی که هیچ مال و فرزندانی سودی نمی‌دهند؛ يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
89 مگر کسی که با دلی پاک سوی خدا آمد. إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
90 و (آن روز) بهشت برای پرهیزگاران زینت‌یافته نزدیک شد. وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
91 و جهنّم برای فاسد نظران نادان بس نمودار گشت. وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
92 و به آنان گفته شد: «آنچه می‌پرستیده‌اید کجایند،» وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
93 «جز خدا؟ آیا یاریتان می‌کنند یا (از شما) یاری می‌خواهند؟» مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ
94 پس آنان و (همه‌ی) گمراهان در آن آتش شعله‌ور به رو افکنده شدند. فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
95 و (نیز) همه‌ی سپاهیان ابلیس. وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
96 حال آنکه آنان در آتش شعله‌ور با یکدیگر نزاع می‌کنند، گفتند: قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
97 «سوگند به خدا که ما همواره در ژرفای گمراهی آشکارگری بوده‌ایم.» تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
98 «چون شماها را با پروردگار جهانیان برابر می‌نمودیم.» إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
99 و جز مجرمان ما را گمراه نکردند.» وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
100 «پس هیچ گونه شفاعتگرانی نداریم،» فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ
101 «و نه دوستی خون‌گرم.» وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
102 «پس کاش (بر فرض محال،) بازگشتی برای ما بود تا بی‌گمان از مؤمنان باشیم؟!‌» فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
103 همانا در این (سرگذشت) همواره نشانه‌ای است و بیشترشان (از) مؤمنان نبوده‌اند (که یا کافر بودند، و یا قاصر که نه مؤمن و نه کافر بودند). إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
104 و به‌راستی، پروردگار تو همواره همان کانون عزت (و) رحمتگر بر ویژگان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
105 گروه نوح پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
106 چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌دارید؟» إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
107 «من برای شما همواره فرستاده‌ای در خور اعتمادم.» إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
108 پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
109 «و من از شما هیچ مزدی نمی‌خواهم، و اجر من جز بر (عهده‌ی) پروردگار جهانیان نیست.» وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
110 «پس، از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
111 گفتند: «آیا برایت (به خدا) ایمان بیاوریم حال آنکه پست‌ترین فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟» قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
112 (نوح) گفت: «و من چه می‌دانم (که) به آنآنچه می‌کرده‌اند‌؟» قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
113 «اگر باریک‌بینی کنید، حسابشان جز بر پروردگارم نیست.» إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ
114 «و من هرگز طرد‌کننده‌ی مؤمنان نیستم.» وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ
115 «من جز هشداردهنده‌ی آشکارگری (بیش) نیستم.» إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
116 گفتند: «ای نوح! همانا اگر (به دعوتت‌) پایان ندهی بی‌گمان و بی‌چون از سنگسارشدگان خواهی بود.» قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ
117 گفت: «پروردگارم! قوم من همواره مرا تکذیب کردند.» قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
118 «پس میان من و آنان راهکاری [:چاره‌ای] بگشای و من و هر آن کس از مؤمنان را که با من‌اند نجات بخش.» فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
119 پس او و هر که را در آن کشتیِ آکنده با او بودند، رهانیدیم. فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
120 سپس باقی‌ماندگان را غرق کردیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ
121 همانا در این (ماجرا) همواره نشانه‌ی بزرگی است، و بیشترشان ایمان‌آورندگان نبوده‌اند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
122 و بی‌گمان پروردگارت به‌راستی همان کانون عزت (و) رحمتگر بر ویژگان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
123 عادیان، پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ
124 چون برادرشان هود برایشان گفت: «آیا پروا نمی‌دارید؟» إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
125 «من به‌راستی برایتان فرستاده‌ای در خور اعتمادم.» إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
126 «پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
127 «و بر این (رسالت) هیچ اجری از شما نمی‌خواهم. اجر من جز بر (عهده‌ی) پروردگار جهانیان نیست.» وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
128 «آیا بر هر تپّه‌ای زیبا و رعنا نشانه‌ا‌ی (برای قدرت و رفاهیت) می‌سازید که (بر این سازمان و در آن) دست به بیهوده‌کاری و بازی بزنید؟» أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ
129 «و سازمان‌هایی استوار بر می‌گیرید شاید (بیشتر) بمانید؟» وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ
130 «و هنگامی که حمله‌ور می‌شوید در حال زورگویی حمله‌ور می‌شوید؟» وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ
131 «پس، از خدا پروا بدارید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
132 «و از کسی که شما را به آنچه می‌دانید مدد کرد پروا بدارید؛» وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ
133 «(کسی را که) با دام‌ها و پسران، شما را مدد و گشایش داد،» أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ
134 «و باغستان‌هایی سردرهم و چشمه‌سارانی (به شما داد).» وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
135 «من همواره از عذاب روزی بزرگ بر شما می‌ترسم.» إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
136 گفتند: «خواه اندرز(مان) دهی، خواه از اندرزدهندگان نباشی، برایمان یکسان است.» قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
137 «این جز شیوه و اخلاق پیشینیان نیست.» إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
138 «و ما عذاب‌شوندگان نیستیم.» وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
139 پس همواره تکذیبش کردند. پس هلاکشان کردیم. همانا در این (جریان) بی‌گمان نشانه‌ی بزرگی است و بیشترشان ایمان‌آورندگان نبوده‌اند. فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
140 و به‌راستی، پروردگارت همواره (همان) کانون عزت (و) رحمتگر بر ویژگان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
141 ثمودیان، پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
142 چون برادرشان صالح به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌دارید؟» إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
143 «من همواره برای شما فرستاده‌ای در خور اعتمادم.» إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
144 «پس از خدا پروا بدارید و فرمانم ببَرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
145 «و (من) بر این (رسالت) هیچ اجری از شما نمی‌خواهم. اجر من جز بر عهده‌ی پروردگار جهانیان نیست.» وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
146 «آیا شما در آنچه همین‌جاست به امن و امان رها می‌شوید؟» أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
147 «در باغ‌هایی سردرهم و چشمه‌سارهایی،» فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
148 «و کشتزارهایی و خرماهایی (که) دستاوردهایشان لطیف (و) زود هضم است‌؟» وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
149 «و در حال فرح و آسایش برای خود از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید.» وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
150 «پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
151 «و کار و فرمان افراط‌گران را پیروی مکنید.» وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ
152 «آنان که در زمین افساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند.» الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
153 گفتند: «جز این نیست که تو سخت از افسون‌شدگانی!» قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
154 «تو جز بشری مانند ما (بیش) نیستی. پس اگر از راستان بوده‌ای نشانه‌ای (ربانی برایمان) بیاور.» مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
155 گفت: «این ماده شتری است که برای او آشامیدنی‌ای و (نیز) روزی معیّن نوبت آب شماست.» قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
156 «و به آن گزندی نرسانید تا (مبادا) عذابِ روزی بزرگ شما را در برگیرد.» وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
157 پس آن شتر را پی کردند و (از) پشیمانان گشتند. فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
158 پس آنان را عذاب در برگرفت. بی‌گمان و بی‌چون در این(جریان) نشانه‌ای است و (اما) بیشترشان (از) مؤمنان نبوده‌اند. فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
159 و به‌راستی پروردگار تو همواره (همان) کانون عزت (و) رحمتگر بر ویژگان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
160 گروه لوط فرستادگان(مان) را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
161 چون برادرشان -لوط- بدیشان گفت: «آیا پروا نمی‌دارید؟» إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
162 «من همواره برای شما فرستاده‌ای در خور اعتمادم.» إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
163 «پس خدا را پروا بدارید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
164 «و بر این (رسالت) هیچ اجری از شما نمی‌خواهم. اجر من جز بر عهده‌ی پروردگار جهانیان نیست.» وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
165 «آیا از (میان) مردمان جهان،(تنها) با مردان در می‌آمیزید؟» أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ
166 «و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان برایتان آفریده وا می‌گذارید؟ بلکه شما مردمی تجاوزکارید.» وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
167 گفتند: «ای لوط! بی‌گمان اگر (به کارت) پایان ندهی، به‌راستی همواره از اخراج‌شوندگانی.» قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
168 گفت: «من همانا از خشمناکان سرسختِ کردار شمایم.» قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ
169 «پروردگارم! مرا و کسانم را از آنچه انجام می‌دهند رهایی بخش.» رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
170 پس او و همگی کسانش را رهانیدیم. فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
171 جز پیرزنی که از باقی‌ماندگان در غبار (گمراهی) بود. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
172 سپس دیگران را سخت هلاک (و) زیر و زبر کردیم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
173 و بر (سروسامان‌)شان بارانی (از سنگ گل) فرو ریختیم؛ پس چه بد بود سنگ‌بارانِ بیم‌داده‌شدگان. وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ
174 به‌راستی در این (عقوبت) همواره نشانه‌(ی بزرگی) است و (اما) بیشترشان ایمان آورنده نبوده‌اند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
175 و بی‌گمان، پروردگارت همان کانون عزت (و) رحمتگر بر ویژگان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
176 اصحاب اَیْکه [:درختان انبوه] فرستادگان (ما) را تکذیب کردند. كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
177 چون شعیب به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌دارید؟» إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
178 «من همواره برای شما فرستاده‌ای در خور اعتمادم.» إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
179 «از خدا پروا بدارید و فرمانم ببرید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
180 «و بر این (رسالت) هیچ اجری از شما نمی‌خواهم. اجر من جز بر عهده‌ی پروردگار جهانیان نیست.» وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
181 «پیمانه را تمام دهید و از زیان‌رسانان مباشید.» أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
182 «و با ترازویِ استوار و راستا وزن کنید.» وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
183 و چیزهای مردمان [:جان و جانانشان] را زیان مرسانید، و افسادگرانه در زمین کوشش نکنید.» وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
184 «و از آن کسی که شما و گروه‌های نخستین را همچون کوه (با فطرت‌های توحیدی) آفریده است پروا کنید.» وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
185 گفتند: «تو فقط از افسون‌شدگانی.» قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
186 « و تو جز بشری مانند ما (بیش) نیستی و تو را بی‌گمان از دروغگویان گمان داریم.» وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
187 «پس اگر از راستان بوده‌ای، پاره‌ای از آسمان بر (سر و سامان‌)مان بیفکن.» فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
188 (شعیب) گفت: «پروردگارم به آنچه می‌کنید داناتر است.» قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
189 پس او را تکذیب کردند. پس عذاب روزِ ظلمت‌زا آنان را فرو گرفت. به‌راستی آن عذابِ روزی بزرگ بود. فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
190 همانا در این (جریان) بی‌گمان نشانه‌ا‌ی (بزرگ) است و (اما) بیشترشان ایمان‌آورندگان نبوده‌اند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
191 و به‌راستی، پروردگارت همواره همان عزیز رحیم است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
192 و بی‌گمان این (قرآن) همواره فرستاده‌ی تدریجی پروردگار جهانیان است. وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
193 روح‌الامین آن را فرود آورد، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
194 بر دلت تا از (جمله‌ی) بیم‌دهندگان باشی؛ عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ
195 به زبانی آشکارای بیانگر. بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
196 و همانا (هم)آن همواره در کتاب‌های پشینیان است. وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
197 آیا و برای آنان، (این خود) نشانه‌ای بزرگ نبوده است که علمای بنی‌اسرائیل بدان آگاهند؟ أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ
198 و اگر آن را بر برخی از عجم‌ها [:غیرعرب‌زبانان] نازل می‌کردیم، وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
199 پس پیامبر آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورده‌اند. فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
200 این گونه در دل‌های مجرمان، آن (قرآن) را راهی نفوذی دادیم. كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
201 تا عذاب پر دردشان را ننگرند، به آن نگروند. لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
202 پس (آن عذاب) ناگهان -در حالی که باریک‌بینی نمی‌کنند- بدیشان در رسد. فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
203 پس بگویند: «آیا ما مهلت داده شدگانیم؟» فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ
204 پس آیا عذاب ما را بس شتابان می‌خواهند؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
205 پس مگر دیدی اگر سال‌ها آنان را برخوردار کنیم؛ أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
206 (و) سپس آنچه (که) وعده داده شده‌اند به سراغشان آمد؛ ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ
207 آنچه از آن برخوردار می‌شده‌اند، بی‌نیازشان نکرد (و عذاب را از آنان دفع ننمود). مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
208 و (ما) هیچ مجتمعی را هلاک نکردیم مگر آنکه برایشان بیم‌دهندگانی باشند، وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
209 (تا آنان را) یادواره‌ای (باشد). و ما ستمکار نبوده‌ایم. ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
210 و شیطان‌ها آن را فرود نیاورده‌اند. وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
211 و هرگز برایشان سزاوار (هم) نیست و (هم) نمی‌توانسته‌اند (آن را فرود آورند). وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
212 آنان بی‌گمان از شنیدن (آن وحی ربانی) همواره وازده‌شدگانند. إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
213 پس با خدا، معبودی دیگر مخوان. (مباد که) از عذاب‌شدگان باشی. فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
214 و نزدیکترین نزدیکانت را (از هنگامه‌ی رستاخیز) بیم ده. وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
215 و برای آن مؤمنانی که تو را پیروی کرده‌اند، بال خود را فرو گستر. وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
216 پس اگر (کافران) تو را نافرمانی کردند، (بدیشان) بگو: «من همواره از آنچه می‌کنید بیزارم.» فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
217 و بر (آن خدایِ) عزیزِ رحمتگر بر ویژگان توکل کن. وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
218 آن کس که چون بر پا می‌خیزی تو را می‌بیند، الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
219 و جابه‌جا شدنت را در میان سجده‌کنندگان می‌نگرد. وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
220 بی‌گمان او، (هم)او بسیار شنوای بس داناست. إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
221 آیا شما را خبر مهمی دهم (که) شیاطین بر چه کسانی دم به دم فرود می‌آیند؟ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
222 بر هر دروغ‌زن گناهکاری پیاپی فرود می‌آیند، تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
223 که (دزدانه) گوش‌هاشان را (برای شنیدن وحی) فرا می‌افکنند و بیشترشان دروغگویانند. يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
224 و شاعران را نادانان فاسد پیروی می‌کنند. وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
225 آیا ندیده‌ای که آنان در هر وادی‌ای در مدح و ذم (این و آن) بسی دلباخته‌اند؟ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
226 و همانان چیزهایی می‌گویند که بی‌امان انجام نمی‌دهند. وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
227 مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته‌ی (ایمان) کرده و خدا را بسیار به یاد آورده، و پس از آنکه مورد ستم قرار گرفته‌اند یاری خواسته‌اند. و کسانی که ستم کرده‌اند به زودی خواهند دانست (به) چه دگرگونی‌ای (در زمان و مکانی) دگرگون می‌گردند. إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
Next Surah An-Naml
;