Al-Qamar

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi

 Play All
# Translation Ayah
1 رستاخيز نزديك شد و ماه بشكافت. اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ
2 و اگر نشانه‌اى- معجزه‌اى- ببينند روى بگردانند و گويند: اين جادويى است نيرومند. وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ
3 و دروغ انگاشتند و پيرو خواهشهاى [دل‌] خويش شدند و هر كارى [به جاى خود] قرار مى‌گيرد- نيكى به نيكان و بدى به بدان-. وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَكُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ
4 و هر آينه از خبرها آنچه در آن، مايه [پندگرفتن و] بازايستادن است بديشان آمده است. وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ
5 [آن پندها] حكمتى است رسا، ولى بيم‌كنندگان [چون امتهاشان نشنوند و كار نبندند] چه سودى توانند رسانيد؟ حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ
6 پس، از آنان روى بگردان [و چشم مى‌دار] روزى را كه آن خواننده [آنان را] به چيزى سخت ناخوش- دوزخ- فرامى‌خواند، فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُّكُرٍ
7 چشمهاشان [از هول‌] فرو شده، از گورها بيرون آيند گويى ملخهايى پراكنده‌اند خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ
8 به سوى آن خواننده شتابانند. كافران گويند: اين روزى است دشوار. مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ
9 پيش از اينان قوم نوح تكذيب كردند بنده ما را دروغگو شمردند و گفتند: ديوانه است. و [او از دعوت به حق‌] باز داشته شد- به سبب آزار و سنگ‌زدن و تهديد-. كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ
10 پس پروردگار خويش را بخواند كه من شكست يافته‌ام، پس انتقام گير. فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ
11 پس درهاى آسمان را به آبى ريزان بگشاديم. فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ
12 و زمين را به چشمه‌هاى روان بشكافتيم پس آب [آسمان و زمين‌] بر كارى مقدر فراهم آمد. وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ
13 و او را بر [كشتى‌] داراى تخته‌ها و ميخها سوار كرديم وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ
14 كه به ديدار ما- زير نظر ما- مى‌رفت، تا پاداش كسى باشد كه به او كافر شدند- يعنى نوح تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ
15 و هر آينه آن وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ
16 پس [بنگر كه‌] عذاب و بيم‌دادن من چگونه بود؟ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ
17 و هر آينه قرآن را براى يادآورى و پندگرفتن آسان ساختيم، پس آيا يادآرنده و پندگيرنده‌اى هست؟ وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ
18 قوم عاد [هود را] دروغگو انگاشتند پس [بنگر كه‌] عذاب و بيم‌دادن من چگونه بود؟ كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ
19 ما بر آنها باد سرد و سخت را در روزى پيوسته شوم فرستاديم. إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ
20 مردمان را برمى‌كند، گويى كه آنها خرمابنهايى بودند از بيخ بركنده شده. تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ
21 پس [بنگر كه‌] عذاب و بيم‌دادن من چگونه بود؟ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ
22 و هر آينه قرآن را براى يادآورى و پندگرفتن آسان ساختيم، پس آيا يادآرنده و پندگيرنده‌اى هست؟ وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ
23 قوم ثمود نيز بيم‌كنندگان را دروغگو انگاشتند. كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ
24 و گفتند: آيا يك نفر آدمى از ميان خود- صالح- را پيروى كنيم؟! ما آنگاه در گمراهى و ديوانگى باشيم. فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ
25 آيا از ميان همه ما ياد و پند- سخن و وحى خدا- بر او افكنده شده؟! بلكه او دروغ پردازى خودپسند و برترى‌جوست. أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ
26 فردا خواهند دانست كه دروغ‌پرداز خودپسند كيست. سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ
27 ما ماده‌شترى براى آزمون آنان مى‌فرستيم پس [سرانجام‌] آنها را چشم مى‌دار و شكيبا باش. إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ
28 و آنان را آگاه كن كه آب ميانشان [و ميان ماده‌شتر] بخش‌بندى شده، هر نوبت آبشخور [صاحبش‌] حاضر آيد- يك روز براى آنها و يك روز براى شتر-. وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ
29 پس يار خود را آواز دادند تا [سلاح‌] برگرفت و [ماده‌شتر را] پى كرد- كشت-. فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ
30 پس [بنگر كه‌] عذاب و بيم‌دادن من چگونه بود؟ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ
31 بر آنها تنها يك بانگ سخت فرستاديم، پس همچون كاهى كه صاحب آغل براى گوسفندان آماده مى‌كند- خرد و در هم شكسته- شدند. إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ
32 و هر آينه قرآن را براى يادآورى و پندگرفتن آسان ساختيم، پس آيا يادآرنده و پندگيرنده‌اى هست؟ وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ
33 قوم لوط بيم‌كنندگان را دروغگو شمردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ
34 ما بر آنها بادى سنگبار فرستاديم مگر خاندان لوط را كه ايشان را سحرگاهان رهانيديم إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ
35 تا نعمتى باشد از نزد ما اينگونه هر كه را سپاسدار است پاداش مى‌دهيم. نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ
36 و همانا [لوط] آنها را از عذاب سخت ما بيم داد، ولى با آن هشدارها- يا با بيم‌دهندگان- به ستيزه برخاستند. وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ
37 و مهمانانش را از او خواستند- تا به آنان دست‌درازى كنند-، پس چشمانشان را كور كرديم، [و گفتيم:] اينك بچشيد عذاب و هشدارهاى مرا. وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ
38 و همانا بامداد عذابى پايدار بديشان رسيد. وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ
39 پس بچشيد عذاب و هشدارهاى مرا. فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ
40 و همانا قرآن را براى يادآورى و پندگرفتن آسان ساختيم، پس آيا يادآرنده و پندگيرنده‌اى هست؟ وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ
41 و هر آينه فرعونيان را هشدارهاى من رسيد. وَلَقَدْ جَاء آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ
42 [ولى‌] همه نشانه‌هاى- سخنان و معجزه‌هاى- ما را دروغ انگاشتند، پس بگرفتيمشان گرفتن بى‌همتا تواناى نيرومند. كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ
43 آيا كافران شما- اهل مكه- از آنان بهترند يا براى شما در نبشته‌هاى آسمانى امان‌نامه‌اى [از عذاب‌] هست؟! أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُوْلَئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءةٌ فِي الزُّبُرِ
44 بلكه مى‌گويند: ما گروهى هستيم هميار- يا انتقام گيرنده-. أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ
45 بزودى آن جمع شكست مى‌خورند و پشت‌كرده مى‌گريزند. سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ
46 بلكه وعدگاهشان رستاخيز است و رستاخيز سخت‌تر و تلختر است. بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ
47 بزهكاران در گمراهى و آتش سوزانند. إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ
48 روزى كه آنان را بر رويهاشان در آتش مى‌كشند، [و گويندشان:] بچشيد عذاب سودن دوزخ را يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ
49 همانا ما هر چيزى را به اندازه آفريديم. إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ
50 و فرمان ما نيست جز يكى- يك سخن-، همچون يك چشم بر هم‌زدن. وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ
51 و هر آينه همانندان شما را- كه گمراه بودند- هلاك ساختيم، پس آيا يادآرنده و پندگيرنده‌اى هست؟ وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ
52 و هر كارى كه كرده‌اند در نبشته‌ها- نامه‌هاى اعمال- هست. وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ
53 و هر [كار] خرد و كلانى نوشته شده است. وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ
54 همانا پرهيزگاران در بوستانها و [كنار] جويها باشند. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ
55 در نشستگاهى راستين- بهشت جاودان- نزد پادشاهى توانا- خداى متعال-. فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ
Next Surah Ar-Rahman
;