Qaf

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi

 Play All
# Translation Ayah
1 قاف. سوگند به اين قرآن ارجمند [كه اين پيامبر راستگوست و رستاخيز حق است‌]. ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ
2 بلكه شگفتى نمودند از اينكه از ميان خودشان بيم‌دهنده‌اى بديشان آمد از اين رو كافران گفتند: اين چيزى شگفت است. بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءهُمْ مُنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ
3 آيا هنگامى كه مُرديم و خاك شديم [باز زنده مى‌شويم‌]؟ اين بازگشتى است دور [از عقل و عادت‌]. أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ذَلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ
4 همانا ما مى‌دانيم كه زمين چه چيز از ايشان مى‌كاهد. و نزد ما كتابى است نگاهدارنده- لوح محفوظ-. قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ
5 بلكه سخن حق را چون بديشان آمد دروغ انگاشتند. پس آنها در كارى شوريده و آشفته‌اند. بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَّرِيجٍ
6 آيا به آسمان بالاى سرشان ننگريستند كه چگونه آن را برافراشتيم و [با ستارگان‌] بياراستيم و آن را هيچ شكافى- نقص و خلل و ناموزونى- نيست؟ أَفَلَمْ يَنظُرُوا إِلَى السَّمَاء فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٍ
7 و زمين را بگسترديم و در آن كوه‌هاى بلند و استوار نهاديم و از هر گونه گياه زيبا و بهجت‌انگيز در آن رويانيديم وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ
8 تا بينشى باشد و پندى براى هر بنده‌اى كه [با روى دل به خدا] بازمى‌گردد. تَبْصِرَةً وَذِكْرَى لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ
9 و از آسمان آبى با بركت فرو آورديم پس بدان بوستانها و دانه‌هاى دروكردنى- مانند گندم و جو و ارزن- رويانيديم وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيدِ
10 و نيز خرمابنهاى بلند را كه ميوه‌هاى بر هم نشانده دارند وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَّهَا طَلْعٌ نَّضِيدٌ
11 تا روزى بندگان باشد و بدان [آب‌] سرزمين مرده را زنده كرديم. همچنين است بيرون‌آمدن [از گور]. رِزْقًا لِّلْعِبَادِ وَأَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ الْخُرُوجُ
12 پيش از اينان- اهل مكه- قوم نوح و اصحاب رس و ثمود- قوم صالح- تكذيب كردند، كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ
13 و نيز عاد- قوم هود- و فرعون و قوم لوط، وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ
14 و اهل ايكه- قوم شعيب- و قوم تُبّع همگى پيامبران را دروغگو شمردند پس وعده من به عذاب بر آنها سزا گشت. وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ
15 مگر در آفرينش نخستين درمانده شديم- تا از بازآفريدن درمانده باشيم-؟ نه، بلكه آنهايند كه از آفرينش نو در شك‌اند. أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ
16 و همانا ما آدمى را آفريده‌ايم و آنچه را نفس او وسوسه مى‌كند مى‌دانيم، و ما به او از رگ گردن نزديكتريم- به احاطه علمى-. وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ
17 آنگاه كه آن دو [فرشته‌] فراگيرنده از جانب راست و از جانب چپ [آدمى‌] نشسته [اعمال او را] فرامى‌گيرند. إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ
18 هيچ سخنى بر زبان نيارد مگر آنكه در نزد او نگهبانى آماده است. مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ
19 و بيهوشى مرگ براستى فرارسد، اين است آنچه از آن مى‌گريختى. وَجَاءتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ
20 و در صور دميده شود، اين است روز وعده عذاب- روز رستاخيز-. وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ
21 و هر كسى مى‌آيد در حالى كه با او [فرشته‌] راننده‌اى و [فرشته‌] گواهى‌دهنده‌اى هست. وَجَاءتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ
22 [خداى فرمايد:] هر آينه از اين غافل بودى، پس ما پوشش تو از [ديده‌] تو برداشتيم- تا آنچه به خبر مى‌شنيدى خود ببينى- از اين رو امروز چشمت تيزبين است- يعنى در آنچه مى‌بينى شك نمى‌كنى-. لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ
23 و همنشين او- فرشته نگهبان او- گويد: اين است آنچه نزد من آماده است- نامه اعمال-. وَقَالَ قَرِينُهُ هَذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ
24 [و به آن دو فرشته ندا آيد:] هر كافر ستيهنده سركش را در دوزخ افكنيد أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ
25 هر بازدارنده از نيكى [و] تجاوزگر شك‌دار را مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ
26 آن كه با خداى يكتا خدايى ديگر گرفت، پس او را در عذاب سخت بيفكنيد. الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ
27 [شيطان‌] همنشين او گويد: پروردگارا، من او را به سركشى و نافرمانى وانداشتم و ليكن او خود در گمراهى دورى بود. قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ
28 [خداى‌] گويد: نزد من ستيزه مكنيد كه همانا وعده عذاب را پيش از اين به شما داده بودم. قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ
29 سخن نزد من- وعده و وعيد من- دگرگون نشود و من بر بندگان هيچ ستم نكنم. مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ
30 روزى كه دوزخ را گوييم: آيا پُر شدى؟ و گويد: آيا بيش از اين هم هست؟ يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِيدٍ
31 و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك آرند و دور نباشد. وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ
32 اين است آنچه نويد داده مى‌شديد، به هر بازگردنده- به خدا- نگاهدار [فرمان خدا] هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ
33 آن كسى كه در نهان از خداى رحمان بترسد و با دلى بازگردنده آيد. مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ وَجَاء بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ
34 به سلامت در آن ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ
35 ايشان راست در آن هر چه خواهند و نزد ما افزونى است- افزون بر آنچه خواهند-. لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ
36 و چه بسيار مردمانى را پيش از آنها نابود كرديم كه از اينها- اين كافران- زورمندتر بودند، پس در شهرها گردش و كاوش كردند آيا [آنان را] هيچ پناه و گريزگاهى هست- از عذاب و هلاك و مرگ؟ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ
37 هر آينه در اين [سخن كه گفته شد] يادكردى است براى آن كه او را دل باشد- عقل بيدار دارد و غافل نباشد- يا گوش فرادارد و حاضر باشد. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ
38 و هر آينه آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز- شش دوران- آفريديم، و هيچ رنج و ماندگى به ما نرسيد. وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ
39 پس بر آنچه مى‌گويند شكيبا باش و پيش از برآمدن آفتاب- يعنى نماز بامداد- و پيش از فروشدن آن- نماز پيشين فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ
40 و در پاسى از شب- نماز شام وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ
41 و گوش فرادار- منتظر باش- روزى را كه آوازدهنده- اسرافيل- از جايى نزديك آواز دهد وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ
42 آن روز كه آن بانگ حق- دميدن دوم- را بشنوند، آن است روز بيرون‌شدن [از گور]. يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ
43 همانا ما زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بازگشت به سوى ماست. إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ
44 روزى كه زمين از آنان بشكافد شتابنده باشند- شتابان بيرون آيند- اين برانگيختنى است كه بر ما آسان است. يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ
45 ما بدانچه مى‌گويند داناتريم، و تو بر آنها [گماشته‌اى‌] چيره نيستى، پس آن را كه از وعده عذاب من مى‌ترسد بدين قرآن پند ده. نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ
Next Surah Az-Zariyat
;