Az-Zariyat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به بادهاى‌دمنده كه پراكنده مى‌كنند- خاك و جز آن را- پراكندنى وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا
2 و سوگند به ابرهاى باردار- به باران- فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا
3 و سوگند به كشتيها كه به آسانى روانند فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا
4 و سوگند به بخش‌كنندگان كار- فرشتگانى كه تقسيم‌كننده كارهاى مربوط به خودند- فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا
5 كه هر آينه آنچه وعده داده مى‌شويد راست است. إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ
6 و همانا كيفر و پاداش- حساب و جزا- فرارسيدنى و بودنى است. وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ
7 و سوگند به آسمان داراى راه‌ها- يا آراسته به ستارگان-. وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ
8 هر آينه شما در گفتارى گونه‌گونه‌ايد. إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ
9 از آن- حق- گردانيده مى‌شود آن كس كه گردانيده شده است. يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
10 مرگ بر آن دروغزنان- كه سخن به گمان و تخمين مى‌گويند-. قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
11 آنان كه در گرداب [نادانى و گمراهى‌] فرورفته [و از حق‌] غافل و بى‌خبرند. الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ
12 مى‌پرسند روز پاداش كى خواهد بود؟ يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ
13 روزى [است‌] كه در آتش دوزخ به عذاب سوخته شوند. يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ
14 عذاب سوختن خود را بچشيد، اين همان است كه به شتاب مى‌خواستيد. ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
15 همانا پرهيزگاران در بوستانها و چشمه‌هاى آب باشند. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
16 گيرنده‌اند آنچه را خداى بديشان دهد- از نعمتها-، زيرا پيش از اين نيكوكار بودند. آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ
17 اندكى از شب را مى‌خفتند- و بيشتر آن را به نماز و عبادت برمى‌خاستند-. كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
18 و سحرگاهان آمرزش مى‌خواستند. وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
19 در مالهاشان براى خواهنده نيازمند و تنگ‌روزى بى‌بهره حقى بود- زكات و صدقه-. وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
20 و در زمين اهل يقين را نشانه‌هاست. وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ
21 و نيز در خودتان، آيا نمى‌نگريد؟ وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ
22 و روزى شما- يعنى اسباب روزى شما كه باران است- و آنچه وعده داده مى‌شويد- ثواب الهى و بهشت- در آسمان است. وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
23 سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين سخن راست است همچنانكه شما سخن مى‌گوييد. فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ
24 آيا داستان مهمانان گرامى ابراهيم به تو رسيده است؟ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ
25 آنگاه كه بر او در آمدند و سلام گفتند، گفت: سلام، گروهى ناشناخته‌ايد. إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
26 پس پنهانى به نزد خانواده خود رفت و گوساله فربهى- بريان شده- بياورد. فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ
27 پس آن را نزد آنان گذاشت و گفت: آيا نمى‌خوريد؟- و نخوردند-. فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
28 پس، از آنان بيمى به دل گرفت. گفتند: مترس [ما فرشتگانيم‌]. و او را به پسرى دانا مژده دادند. فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ
29 پس زنش- ساره- فريادكنان پيش آمد و بر روى خود زد و گفت: پيرزنى نازا [چگونه بزايد و پسرى آورد]؟! فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ
30 گفتند: پروردگار تو چنين گفته است، كه اوست با حكمت و دانا. قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
31 گفت: اكنون كار شما اى فرستادگان، چيست؟ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
32 گفتند: ما به سوى مردمى بزهكار فرستاده شده‌ايم، قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
33 تا بر آنها سنگى از گل- كلوخ- بفرستيم- فرو ريزيم-، لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ
34 كه نزد پروردگارت براى گزافكاران نشان‌كرده شده. مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ
35 پس هر كه را از مؤمنان در آن [شهر] بود بيرون برديم. فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
36 اما از مسلمانان جز يك خانه- يعنى خانواده لوط- در آنجا نيافتيم. فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ
37 و در آنجا براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند نشانه و عبرتى گذاشتيم. وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
38 و در [داستان‌] موسى [نيز نشانه و عبرتى است‌] آنگاه كه او را با حجتى روشن و آشكار به نزد فرعون فرستاديم. وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
39 پس با نيروى- سپاه- خود روى برتافت و گفت: [اين موسى‌] جادوگر است يا ديوانه. فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
40 پس او و لشكرش را بگرفتيم و در دريا افكنديم، و او سزاوار سرزنش بود. فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ
41 و نيز در [داستان‌] عاد- قوم هود- آنگاه كه بر آنها باد نازا فرستاديم. وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ
42 هيچ چيزى را [از عاديان‌] كه بر آن بگذشت فرو نگذاشت مگر آنكه آن را خرد و تباه كرد. مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
43 و نيز در [داستان‌] ثمود- قوم صالح- آنگاه كه به آنها گفته شد تا هنگامى- سه روز پس از كشتن آن شتر- برخوردارى گيريد- مهلت داريد-. وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ
44 آنان از فرمان پروردگارشان سرپيچى كردند پس صاعقه- آتش آسمانى- بگرفتشان در حالى كه خود مى‌نگريستند- يا انتظار مى‌بردند-. فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ
45 پس برخاستن نتوانستند و ياراى دفاع از خود نداشتند. فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ
46 و قوم نوح را پيش از اين- پيش از عاد و ثمود- [هلاك كرديم‌]، زيرا مردمى بدكار و نافرمان بودند. وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
47 و آسمان را به نيرو برافراشتيم و هر آينه ما تواناييم- يا گسترش‌دهنده‌ايم-. وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
48 و زمين را گسترانيديم و چه نيكو گسترانيده‌ايم. وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
49 و از هر چيزى دو گونه- كه يكى جفت ديگرى است- آفريديم، باشد كه ياد كنيد و پند گيريد. وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
50 پس به سوى خداى بگريزيد- به خداى باز گرديد- همانا من از سوى او شما را بيم‌دهنده‌اى آشكارم. فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
51 و با خداى يكتا خدايى ديگر مگيريد، همانا من از سوى او شما را بيم‌دهنده‌اى آشكارم. وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
52 همچنين بدان كسان نيز كه پيش از اينان- كفار مكه- بودند هيچ پيامبرى نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگر است يا ديوانه. كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
53 آيا يكديگر را بدين [سخن‌] سفارش كرده بودند؟ [نه،] بلكه آنها مردمى سركش بودند. أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
54 پس، از آنان روى گردان، كه در خور سرزنش نيستى- زيرا تكليف خود را انجام داده‌اى-. فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ
55 و يادآورى كن و پند ده، كه يادآورى و پند، مؤمنان را سود دارد. وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ
56 و پريان و آدميان را نيافريدم مگر تا مرا [به يگانگى‌] بپرستند. وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
57 از آنان روزيى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم كه مرا طعام دهند مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ
58 زيرا خداست روزى‌دهنده و با نيرو و توانمند. إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
59 همانا كسانى را كه [با كفر ورزيدن به خود] ستم كردند بهره‌اى است از عذاب همانند بهره ياران [گذشته‌] آنها. پس [آن را] به شتاب از من نخواهند. فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ
60 پس واى بر كافران از آن روزشان كه وعده داده مى‌شوند- روز رستاخيز-. فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
Next Surah At-Tur
;