Az-Zukhruf

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 حا، میم. حم
2 به کتاب روشنگر سوگند! وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 ما آن را قرآنی [فصیح و] عربی قرار دادیم، باشد که در آن بیندیشید. إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
4 وآن درام ُّالکتاب، [لوح محفوظ،] نزد ما، بلندمرتبه و حکمت‌آمیز و استوار است. وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ
5 آیا از آن رو که شما گروهی اسراف‌کارید، ما قرآن را از شما بازگیریم؟ أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ
6 و چه بسیار پیامبرانی که در میان پیشینیان فرستادیم. وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ
7 و هر پیامبری به سراغشان می‌آمد، او را مسخره می‌کردند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
8 پس ما کسانی را که نیرومندتر از آنان بودند، نابود کردیم، و سرنوشت پیشینیان تکرار شد. فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ
9 و اگر از آنان بپرسی: «چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفرید؟» خواهند گفت: «آنها را [خداوند] قادر دانا آفریده است.» وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ
10 همان که زمین را برای شما محلّ آسایش قرار داد و در آن برای شما راه‌هایی پدید آورد تا شاید راه یابید. الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
11 و آن که از آسمان به اندازه‌ای معین، آبی فروفرستاد، پس با آن، سرزمین مرده را زنده کردیم. شما نیز این‌گونه [از قبرها] خارج می‌شوید. وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاء مَاء بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ
12 و همان کسی که همه‌ی جفت‌ها را آفرید. و برای شما کشتی‌ها و چهارپایان قرار داد که بر آنها سوار شوید. وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ
13 تا بر پشت آنها قرار گیرید. پس آن‌گاه که بر آنها سوار می‌شوید، نعمت پروردگارتان را یاد کنید و بگویید: «منزّه است آن که این [مرکب] را برای ما رام کرد وگرنه، ما توانایی این کار را نداشتیم. لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ
14 و ما حتماً به سوی پروردگارمان بازخواهیم گشت.» وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ
15 و برای او از بندگانش جزئی [مانند فرزند] قرار دادند. بی‌گمان انسان، ناسپاسی آشکار است. وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ
16 آیا از آنچه می‌آفریند، دخترانی [برای خود] برگرفته، و شما را به [داشتن] پسران برگزیده است؟ أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ
17 در صورتی که هرگاه یکی از آن مشرکان را به آنچه برای [خداوند] رحمان پسندیده است، مژده دهند، [و بگویند که دختردار شده است،] در حالی که خشم و اندوه خود را فرومی‌برد، چهره‌اش سیاه می‌گردد. وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ
18 آیا کسی را که در زر و زیور پرورش یافته و در مجادله بیانش روشن نیست، [فرزند خدا می‌خوانید]؟ أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ
19 و فرشتگان را که خود بندگانِ [خدای] رحمان هستند، مؤنث پنداشتند! آیا شاهد آفرینش آنها بوده‌اند؟ گواهی آنان به زودی نوشته می‌شود، و [از آن] بازخواست خواهند شد. وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ
20 و گفتند: «اگر [خدای] رحمان می‌خواست، ما آنها را نمی‌پرستیدیم.» آنان به این [گفتار]، هیچ آگاهی [و دلیل علمی] ندارند. آنان تنها از روی حدس و گمان سخنی می‌گویند و دروغی می‌بافند. وَقَالُوا لَوْ شَاء الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُم مَّا لَهُم بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ
21 یا پیش از این به آنان کتابی داده‌ایم که [در ادّعاهایشان] آن را دستاویز ساخته‌اند؟ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ
22 [چنین نیست!] بلکه می‌گویند: «ما پدرانمان را بر آیینی یافتیم و ما نیز به پیروی آنان هدایت‌یافته‌ایم.» بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ
23 و بدین‌گونه، ما پیش از تو در هر شهر و دیاری هشداردهنده‌ای فرستادیم، ثروتمندان مغرور آن گفتند: «ما پدرانمان را بر آیینی یافتیم، و از پیِ آنان می‌رویم.» وَكَذَلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ
24 [پیامبرشان] گفت: «هر چند من آیینی هدایت‌بخش‌تر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید، برایتان بیاورم؟» گفتند: «ما به آنچه شما را به آن فرستاده‌اند، کافریم.» قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءكُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ
25 پس ما از آنان انتقام گرفتیم. و بنگر که فرجام تکذیب‌کنندگان چگونه بود؟ فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ
26 و [به یاد آور] هنگامی که ابراهیم به [آزَر، عموی مشرکش که به جای] پدرش [سرپرستی او را به عهده داشت]، و به قومش گفت: «من از آنچه شما می‌پرستید، بیزارم. وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَ
27 مگر [پرستش] کسی که مرا پدید آورد، که البتّه او هدایتم خواهد کرد.» إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ
28 و آن [کلام توحید] را در میان نسل‌های بعد از خود، سخنی ماندگار قرار داد. باشد که آنان [به توحید] بازگردند. وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
29 بلکه آنان و پدرانشان را [که در مکّه بت می‌پرستیدند، از انواع نعمت‌ها] بهره‌مند ساختم، تا آن که [قرآن] حقّ و فرستاده‌ای روشنگر به سویشان آمد. بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلَاء وَآبَاءهُمْ حَتَّى جَاءهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ
30 و چون حقّ به سراغشان آمد، گفتند: «این جادوست! و ما به آن کافریم.» وَلَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ
31 و گفتند: «چرا این قرآن بر مردی بزرگ [و ثروتمند از یکی] از دو قریه‌ی [مکه و طائف] نازل نشده است؟» وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ
32 آیا آنان رحمت پروردگارت را [در مورد تعیین پیامبر، میان خود] تقسیم می‌کنند؟ در حالی که معیشت آنان در زندگی دنیا را ما میانشان تقسیم کرده‌ایم. و درجات بعضی انسان‌ها را بر بعضی دیگر برتری دادیم تا برخی از آنان برخی دیگر را به خدمت گیرند. و رحمت پروردگارت از آنچه آنان می‌اندوزند، بهتر است. أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ
33 و اگر [بیم آن] نبود که مردم یکپارچه [کافر] شوند، برای خانه‌های کافران [به خدای] رحمان، سقف‌ها و نردبان‌هایی از نقره قرار می‌دادیم که بر آنها بالا روند. وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ
34 و برای خانه‌هایشان، درب‌های نقره‌ایِ متعدّد قرار می‌دادیم، و تخت‌هایی سیمین که بر آنها تکیه زنند. وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ
35 و هرگونه زینتی [برای آنان فراهم می‌کردیم]، ولی اینها فقط کالای اندک زندگی دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت برای پرهیزکاران است. وَزُخْرُفًا وَإِن كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ
36 و هر کس از یاد [خدای] رحمان روی‌گردان شود، شیطانی بر او می‌گماریم که همراه و دمساز وی گردد. وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ
37 و شیطان‌ها آنها را از راه [حقّ] بازمی‌دارند؛ ولی آنها گمان می‌کنند که هدایت‌یافته‌اند. وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ
38 تا هنگامی که [در قیامت] نزد ما آید، [و به شیطان همدم خود] گوید: «ای کاش میان من و تو، فاصله‌ی مشرق و مغرب بود.! چه بد همنشینی بودی!» حَتَّى إِذَا جَاءنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ
39 [خداوند به آنان می‌فرماید:] «امروز [آرزوی دوری از شیطان] هرگز برای شما سودی ندارد، چرا که [در دنیا] ستم کردید. [اینک] در عذاب همراه بکدیگرید.» وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
40 [ای پیامبر!] آیا تو می‌توانی سخن خود را به گوش کران برسانی؟ یا کوردلان، و کسانی را که در گمراهی آشکارند، هدایت کنی؟ أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
41 پس اگر تو را ببریم، از آنان انتقام خواهیم گرفت. فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ
42 یا عذابی را که به آنان وعده داده‌ایم، به تو نشان می‌دهیم. بی‌شک ما بر [نابودی] آنان توانا و چیره‌ایم. أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ
43 پس آنچه را به تو وحی شده، محکم بگیر. همانا تو بر راهی راست هستی. فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
44 و این [قرآن] برای تو و قومت، مایه‌ی یادآوری است. و به زودی [درباره‌ی آن] بازخواست می‌شوید. وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ
45 و از پیامبرانی که پیش از تو فرستاده‌ایم، جویا شو، که آیا به جای [خداوند] رحمان، معبودان دیگری برای پرستش مردم قرار داده‌ایم؟ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ
46 و به راستی ما موسی را همراه با آیات [و معجزات] خود به سوی فرعون و اشراف قومش فرستادیم. پس گفت: «من فرستاده‌ی پروردگار جهانیانم.» وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
47 پس چون معجزه‌های ما را برای آنان آورد، به آن خندیدند. فَلَمَّا جَاءهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ
48 و ما هر معجزه‌ای به فرعونیان نشان می‌دادیم، از همانندش بزرگ‌تر [و مهمّ‌تر] بود. و ما آنان را به [انواع] عذاب گرفتار کردیم، تا شاید بازگردند. وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
49 و [وقتی گرفتار شدند، به موسی] گفتند: «ای جادوگر! پروردگارت را به آنچه نزد تو عهد کرده است، برای ما بخوان، [تا عذاب را از ما بردارد، که در آن صورت] قطعاً هدایت تو را خواهیم پذیرفت.» وَقَالُوا يَا أَيُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ
50 ولی همین که عذاب را از آنان برداشتیم، همان‌دم همگی پیمان شکستند. فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ
51 و فرعون در میان قوم خود ندا داد: «ای قوم من! آیا فرمانرواییِ مصر از آن من نیست؟ و این نهرها از زیر [کاخ] من روان نیست؟ پس آیا [شکوه من و فقر موسی را] نمی‌بینید؟ وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي أَفَلَا تُبْصِرُونَ
52 بلکه من از این کسی که بی‌مقدار است، و نمی‌تواند روشن سخن بگوید، بهترم. أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ
53 چرا دستبندهایی از طلا بر او آویخته نیست؟ یا چرا با او فرشتگانی همراه نشده‌اند [تا گفتارش را تأیید کنند]؟» فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاء مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ
54 پس [فرعون]، قوم خود را سبک شمرد [و خوار و ذلیل داشت‌،] آنها هم اطاعتش کردند، زیرا قومی فاسق بودند. فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
55 پس چون ما را به خشم آوردند، از آنان انتقام گرفتیم و همه‌ی آنان را غرق کردیم. فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ
56 پس آنان را پیشگامانی [بد،] و عبرتی برای آیندگان قرار دادیم. فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِلْآخِرِينَ
57 و چون [بت‌پرستان] درباره‌ی [عیسی] پسر مریم مثالی زدند ناگهان قوم تو فریاد تمسخر برداشتند. وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ
58 و گفتند: «آیا خدایان ما بهترند یا او؟» این مثال را برای تو تنها از راه جدال [و لجاجت] زدند، بلکه آنان گروهی کینه‌توز و پرخاشگرند. وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ
59 عیسی فقط بنده‌ای بود که ما به او نعمت بخشیدیم و او را برای بنی‌اسرائیل الگو و نمونه قرار دادیم. إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ
60 و اگر می‌خواستیم به جای شما در زمین فرشتگانی می‌گماشتیم که جانشین [شما] گردند. وَلَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ
61 و همانا او، [که مرده زنده می‌کرد،] مایه‌ی علم و آگاهی به قیامت است. پس در قیامت شک نکنید و از من پیروی کنید، که این راهی راست است. وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
62 و شیطان شما را [از راه خدا] باز ندارد، که او دشمن آشکار شماست. وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
63 و چون عیسی با دلایل روشن [و معجزات] آمد، گفت: «همانا من برای شما حکمت آورده‌ام، [و آمده‌ام] تا برخی از آنچه را در آن اختلاف دارید، برای شما روشن کنم. پس از خداوند پروا و مرا اطاعت کنید. وَلَمَّا جَاء عِيسَى بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
64 خداوند، همان پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستید که این راهی راست است.» إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
65 پس گروه‌هایی از میان آنها [درباره‌ی مسیح] اختلاف ورزیدند، [و برخی او را خدا پنداشتند.] وای بر کسانی که ستم کردند، از عذاب روزی دردناک! فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ
66 آیا جز قیامت را انتظار می‌برند که ناگهان به سراغشان آید، در حالی که بی‌خبر باشند؟ هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
67 دوستانِ [امروز]، در آن روز با یکدیگر دشمنند، مگر پرهیزکاران. الْأَخِلَّاء يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ
68 [خداوند به آنان می‌فرماید:] ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه غمگین می‌شوید. يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ
69 آنان که به آیات ما ایمان آوردند و همواره تسلیم [حقّ] هستند. الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ
70 شما و همسرانتان شادمانه به بهشت درآیید. ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ
71 ظرف‌هایی از طلا و جام‌هایی [زرین] بر گرد آنان می‌چرخانند. و در آنجا آنچه دل‌ها بخواهد و چشم‌ها از آن لذّت برد، فراهم است. و شما [ای پرهیزکاران!] در آن جاودانه‌اید. يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
72 و این است بهشتی که به خاطر عملکردتان به میراث برده‌اید. وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
73 در آنجا برای شما میوه‌های فراوان است که از آنها می‌خورید. لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِنْهَا تَأْكُلُونَ
74 بی‌شک گناهکاران در عذاب دوزخ جاودانه‌اند. إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
75 [عذاب] از آنان کاسته نمی‌شود، و آنان در آنجا نومیدند. لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ
76 و ما به آنان ستم نکردیم؛ بلکه آنان خود ستمگر بوده‌اند. وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ
77 و فریاد می‌کشند که: «ای نگهبان [دوزخ! بگو] پروردگارت حکم [مرگ] ما را صادر کند. [تا از این عذاب آسوده شویم.]» او می‌گوید: «شما در این جا ماندنی هستید! [و مرگ در کار نیست.]» وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ
78 به راستی ما حقّ را برای شما آوردیم؛ ولی بیشتر شما حقّ را نمی‌پسندید. لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ
79 بلکه آنان [برای توطئه علیه فرستاده‌ی ما‌] تصمیم قطعی گرفتند، پس ما نیز نقشه‌ی خود را علیه آنان محکم می‌کنیم. أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ
80 آیا آنان می‌پندارند که ما رازهای پنهانی و سخنان درِ گوشی آنان را نمی‌شنویم؟ چرا! و فرستادگان ما نزد آنان حضور دارند و [همه چیز را] ثبت می‌کنند. أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ
81 [ای پیامبر! به آنان] بگو: «اگر برای [خداوند] رحمان فرزندی بود، من نخستین پرستنده [او] بودم». قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ
82 منزّه است پروردگار آسمان‌ها و زمین، پروردگار عرش، از آنچه او را وصف می‌کنند. سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ
83 پس آنان را [به حال خود] واگذار تا [در باطل] فروروند و سرگرم باشند، تا روزی را که وعده داده شده‌اند، ببینند. فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
84 و اوست آن که در آسمان‌ها پرستش می‌شود، و در زمین نیز پرستش می‌شود. و اوست حکیم دانا. وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاء إِلَهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
85 بلندمرتبه و پربرکت است، آن که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست، از آنِ اوست. و آگاهی از قیامت، مخصوص اوست. و به سوی او بازگردانده می‌شوید. وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
86 کسانی که به جای او [به پرستش] می‌خوانند، اختیار هیچ‌ گونه شفاعتی ندارند، اختیار شفاعت تنها با کسانی است که شهادت به حقّ داده‌اند، و آنان خود می‌دانند [چه کسی را شفاعت کنند]. وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
87 و اگر از مشرکان بپرسی: چه کسی آنان را آفریده است؟ قطعاً خواهند گفت: خدا.» پس چگونه به انحراف کشانده می‌شوند؟ وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ
88 و سخن رسول ما این است: «ای پروردگار! اینان قومی هستند که ایمان نمی‌آورند.» وَقِيلِهِ يَارَبِّ إِنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ
89 [اکنون که از هدایتشان ناامید شده‌ای،] پس از آنان روی‌گردان و بگو: «بدرود!» در آینده خواهند فهمید. [که کیفرشان چیست؟] فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
Next Surah Ad-Dukhan
;