Ash-Shura

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 حا، میم. حم
2 عین، سین، قاف. عسق
3 این‌گونه خداوند عزیز حکیم، به تو و به کسانی که پیش از تو بوده‌اند، وحی می‌کند. كَذَلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
4 آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست و او بلندمرتبه و بزرگ است. لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ
5 نزدیک است که آسمان‌ها [از عظمت وحی] از فرازشان بشکافند، و فرشتگان پروردگارشان را همراه با سپاس، تسبیح می‌کنند، و برای کسانی که در زمین هستند، آمرزش می‌طلبند. آگاه باشید که فقط خداوند، بسیار بخشنده و مهربان است. تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
6 و کسانی که به جای او سرورانی را [به پرستش] گرفته‌اند، خداوند مراقب [اعمال و گفتار] آنان است. و تو بر آنان وکیل نیستی [تا به ایمان وادارشان کنی]. وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَولِيَاء اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ
7 و این‌گونه قرآنی [به زبان] عربی [فصیح و گویا] به تو وحی کردیم تا مردم مکه و کسانی را که پیرامون آن هستند، هشدار دهی. و آنان را از روز جمع شدن [در قیامت] که شکی در آن نیست، بترسانی. [آن روز] گروهی در بهشت و گروهی در آتش سوزانند. وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِير
8 و اگر خدا می‌خواست مردم را امّتی یگانه قرار می‌داد، و [به اجبار هدایت می‌کرد؛ ولی سنّت خدا بر دادن اختیار به مردم است.] هر کس را که بخواهد، [و شایسته بداند،] در رحمت خود وارد می‌کند. و برای ستمگران هیچ سرپرست و یاوری نیست. وَلَوْ شَاء اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاء فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
9 آیا به جای خداوند، سرپرستان دیگری گرفته‌اند، با آن که تنها خدا ولیّ و سرپرست [واقعی] است. و اوست که مردگان را زنده می‌کند، و اوست که بر هر کاری تواناست. أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي المَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
10 و هر چه را در آن اختلاف دارید، پس حکمش با خداست. [ای پیامبر! بگو:] «این است خدایی که پروردگار من است. تنها بر او توکل کرده‌ام. و به سوی او بازمی‌گردم.» وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ
11 پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین. برای شما از [جنس] خودتان همسرانی قرار داد، و از دام‌ها نیز جفت‌هایی. شما را با این [تدبیر حکیمانه‌] زیاد می‌کند. او را هیچ مانندی نیست. و او شنوای بیناست. فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ
12 کلیدهای آسمان‌ها و زمین برای اوست، برای هر که بخواهد روزی را توسعه می‌دهد، و یا تنگ می‌گیرد. البتّه او به هر چیز آگاه است [و کارهایش بر اساس علم و حکمت است]. لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء وَيَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
13 از [احکام] دین آنچه را به نوح سفارش کرد، برای شما [نیز] مقرّر داشت. و آنچه به سوی تو وحی کردیم، و آنچه ابراهیم و موسی و عیسی را بدان سفارش نمودیم، [آن بود] که دین را به پا دارید، و در آن دچار تفرقه نشوید. آنچه مردم را بدان دعوت می‌کنی، بر مشرکان سنگین است. خداوند هر که را بخواهد، به سوی خویش جلب می‌کند. و هر که را به درگاهش روی آورد، به سوی خویش هدایت می‌کند. شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاء وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ
14 و پس از آن که [به حقّانیت دین] کاملاً آگاهی یافتند، به خاطر روحیه‌ی کینه و حسادت که میانشان بود، پراکنده و فرقه فرقه شدند. و اگر سنّتِ سابق خداوند [در مورد مهلت دادن به کافران] تا زمانی معین نبود، میان آنان حکم می‌شد [و اهل باطل نابود می‌شدند]. و یقیناً کسانی که پس از آنان، کتاب آسمانی [قرآن‌] را به میراث بردند، درباره‌ی آن دچار تردیدی سخت هستند. وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ
15 پس [ای پیامبر!] به همین خاطر [آنان را به راه حقّ] دعوت کن! و چنان که فرمان یافته‌ای، پایدار باش! و خواسته‌های آنان را پیروی مکن و [به آنان] بگو: «من به هر کتابی که خدا نازل کرده است، ایمان دارم. و فرمان یافته‌ام تا میان شما دادگری کنم. خداوند، پروردگار ما و شماست. اعمال ما برای ما، و اعمال شما برای شماست. [و هیچ کدام مسئول کارهای دیگری نیستیم.] هیچ حجّتی میان ما و شما [ناگفته] نمانده است. خداوند ما و شما را [در قیامت] جمع خواهد کرد. و بازگشت [همه] به سوی اوست.» فَلِذَلِكَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ
16 و کسانی که درباره‌ی خداوند پس از آن که [مؤمنان] دعوت او را پذیرفته‌اند، بحث و جدل می‌کنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بی‌پایه است. و بر آنهاست خشم الهی و برایشان عذاب سختی [آماده] است. وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
17 خداست آن که کتاب آسمانی و میزان [سنجش حقّ و باطل‌] را به حقّ فروفرستاد. و چه می‌دانی؟ شاید قیامت نزدیک باشد! اللَّهُ الَّذِي أَنزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ
18 کسانی که قیامت را باور ندارند، [برای برپاییِ آن] شتاب می‌کنند، ولی کسانی که ایمان دارند، از آن می‌ترسند و می‌دانند که قیامت حقّ است. بدانید قطعاً کسانی که درباره‌ی قیامت به جدال می‌پردازند، در گمراهی دوری هستند. يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ
19 خداوند نسبت به بندگانش با مهر و لطف رفتار می‌کند. هر که را بخواهد [و صلاح بداند،] روزی می‌دهد. و اوست نیرومند نفوذناپذیر. اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَن يَشَاء وَهُوَ الْقَوِيُّ العَزِيزُ
20 آن که کشت آخرت را بخواهد، برای او در کشته‌اش می‌افزاییم. و آن که فقط کشت دنیا را بخواهد، اندکی از آن به او می‌دهیم، ولی در آخرت هیچ نصیبی ندارد. مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ
21 آیا [این مشرکان] معبودانی دارند که بدون اذن خداوند، برای آنها احکامی از دین قرار داده‌اند؟ و اگر فرمان قطعی [خداوند بر مهلت دادن به منحرفان] نبود، قطعاً میان مشرکان [به هلاکت] حکم می‌شد. و برای ستمکاران عذابی دردناک است. أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
22 ستمکاران را خواهی دید که از دستاوردشان هراسانند، در حالی که [کیفر] آن به آنان خواهد رسید. و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در باغ‌های بهشتند. برای آنان نزد پروردگارشان، هر چه بخواهند، [فراهم است.] این همان فضل بزرگ است. تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ
23 این [فضل بزرگ] چیزی است که خداوند به بندگانش مژده می‌دهد. آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند. [ای پیامبر! به مردم] بگو: «من از شما برای این [رسالت] هیچ مزدی نمی‌خواهم، جز آن که دوستدار خاندانم باشید.» و هر کس کار نیکی کند، برای او در نیکویی آن می‌افزاییم. خداوند بسیار آمرزنده و قدردان است. ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
24 آیا [منافقان] می‌گویند: «[محمّد] بر خدا دروغ بسته است! [و از پیش خود گفته است که خویشاوندانش را دوست بداریم!]» [چنین نیست! آنچه می‌گوید سخن وحی است.] پس اگر خدا بخواهد، بر دل تو مهر می‌نهد. [و اگر خلاف بگویی، قدرت بیان آیات را از تو می‌گیرد.] خداوند باطل را محو می‌کند و حقّ را با کلمات خویش استوار می‌سازد. همانا او به راز سینه‌ها آگاه است. أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَأِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
25 و اوست که توبه را از بندگانش می‌پذیرد، و از گناهان درمی‌گذرد، و آنچه می‌کنید، می‌داند. وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
26 و [دعای] کسانی را که ایمان آورده و کارهای نیکو کرده‌اند، اجابت می‌کند و از فضل خویش بر آنان می‌افزاید. و برای کافران عذابی شدید است. وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
27 و اگر خداوند برای بندگانش رزق و روزی را توسعه می‌داد، در زمین طغیان می‌کردند. امّا آنچه را می‌خواهد، به اندازه‌ای [معین] نازل می‌کند، که او به بندگانش آگاه و بیناست. وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاء إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ
28 و اوست که باران را پس از این که [مردم از آمدنش‌] نومید شدند، فرومی‌فرستد، و رحمت خویش را می‌گسترد. و اوست سرور ستوده! وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ
29 و از نشانه‌های [قدرت] او آفرینش آسمان‌ها و زمین است، و جنبندگانی که در آن دو پراکنده‌اند. و او هرگاه بخواهد، بر گردآوری آنها تواناست. وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاء قَدِيرٌ
30 و هر مصیبتی به شما برسد، پس به خاطر دستاورد خود شماست. و او از بسیاری [گناهانتان] درمی‌گذرد. وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ
31 و شما نمی‌توانید [خدا] را در زمین درمانده کنید، [و از سلطه‌اش بیرون روید.] و شما جز خداوند هیچ سرپرست و یاوری ندارید. وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
32 و از نشانه‌های [قدرت] او [حرکت] کشتی‌ها در دریاست [که] همچون کوه‌ها [برجسته‌اند]. وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ
33 اگر بخواهد باد را ساکن می‌کند، پس کشتی‌ها بر پشت آب راکد می‌مانند. در این [امر] برای هر شکیبای سپاسگزار، نشانه‌هایی [از قدرت خدا] است. إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
34 یا [کشتی‌ها را] به خاطر آنچه [صاحبانشان] انجام داده‌اند، نابود می‌کند. و از بسیاری درمی‌گذرد [و غرقشان نمی‌کند]. أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ
35 و کسانی که در آیات ما مجادله می‌کنند، بدانند که راه گریزی ندارند. وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ
36 آنچه به شما داده شده، بهره‌ی زندگی دنیاست. و آنچه نزد خداست، برای کسانی که ایمان آوردند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، بهتر و ماندگارتر است. فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
37 کسانی که خود را از گناهان بزرگ و زشتی‌ها دور می‌کنند، و چون به خشم آیند، درمی‌گذرند. وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ
38 کسانی که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند، و نماز را برپا داشتند، و کارشان میان آنها با مشورت انجام می‌گیرد، و از آنچه روزیشان کرده‌ایم، انفاق می‌کنند. وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ
39 کسانی که چون ستمی به آنان رسد، [تسلیم نمی‌شوند، بلکه] یاری می‌طلبند. وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ
40 و کیفر هر کار بد مجازاتی است همانند آن [نه بیشتر]، پس هر که بگذرد و اصلاح کند، پاداش او بر [عهده‌ی‌] خداست. او ستمکاران را دوست ندارد. وَجَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ
41 و کسانی که پس از ستم [دیدنِ] خود، یاری جویند، [و عادلانه انتقام بگیرند،] راه [نکوهشی] بر آنان نیست. وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلَئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ
42 نکوهش فقط بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در زمین به ناحقّ سر به طغیان برمی‌دارند. آنانند که برایشان عذاب دردناکی است. إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلَئِكَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ
43 و البتّه کسی که صبر کند، و [از انتقام‌] بگذرد، این از کارهای استوار است. وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ
44 و هر که را خدا [به کیفر کردارش] گمراه کند، پس بعد از آن، هیچ یاوری نخواهد داشت، و ستمگران را خواهی دید که چون عذاب الهی را ببینند، می‌گویند: «آیا راهی برای بازگشت [به دنیا] وجود دارد؟» وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ
45 و آنان را می‌بینی که بر آتش عرضه می‌شوند، و در حالی که از شدّت رسوایی سرافکنده‌اند، از گوشه چشم پنهانی می‌نگرند. و کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند: «زیانکاران کسانی هستند که روز قیامت، خود و کسانشان را باخته‌اند.» بدانید که ستمگران در عذابی پایدارند. وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِيٍّ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ
46 و هیچ سَروری ندارند که به جای خداوند یاریشان کند. و هر کس را که خداوند [به خاطر کردارش] گمراه کند، پس برای او هیچ راه [نجاتی] نیست. وَمَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاء يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ
47 پروردگارتان را اجابت کنید، پیش از آن که روزی فرارسد که آن را از جانب خداوند بازگشتی نباشد. در آن روز هیچ پناهگاهی برای شما نیست، و هیچ قدرت انکار نخواهید داشت. اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَأٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ
48 پس اگر روی گرداندند، [غمگین مباش!] ما تو را بر آنان نگهبان نفرستادیم، [تا آنان را به ایمان واداری.] تنها رساندن پیام، بر [عهده‌ی] توست. و البتّه هرگاه از جانب خود رحمتی به انسان بچشانیم، به آن شاد و سرمست می‌شود، و اگر به خاطر دستاوردشان، بلایی به آنان برسد، [نعمت‌ها را فراموش می‌کنند. چرا] که انسان بسیار ناسپاس است. فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ
49 فرمانروایی آسمان‌ها و زمین مخصوص خداست. هر چه بخواهد، می‌آفریند. به هر که بخواهد، فرزند دختر می‌بخشد، و به هر کس بخواهد، فرزند پسر. لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاء يَهَبُ لِمَنْ يَشَاء إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشَاء الذُّكُورَ
50 یا پسران و دختران را با هم می‌دهد. و هر که را بخواهد، نازا می‌گذارد. همانا اوست دانای توانا. أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا وَيَجْعَلُ مَن يَشَاء عَقِيمًا إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ
51 و هیچ بشری را یارای آن نیست که خداوند با او سخن بگوید، مگر [از طریق] وحی [مستقیم]، یا از پس پرده و حجاب، یا آن که فرستاده‌ای [از فرشتگان] می‌فرستد، پس به اذن او هر چه بخواهد، وحی می‌کند. همانا او والامرتبه و فرزانه است. وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ
52 و بدین‌گونه ما روحی از فرمان خویش را به تو وحی کردیم. تو نمی‌دانستی کتاب و ایمان چیست، ولی ما آن را نوری قرار دادیم که هر کس از بندگانمان را بخواهیم، [و شایسته بدانیم،] با آن هدایت می‌کنیم. و همانا تو به راه راست هدایت می‌کنی. وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
53 راه خداوندی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. بدانید که همه‌ی امور به سوی خدا بازمی‌گردد. صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الأمُورُ
Next Surah Az-Zukhruf
;