Al-Mu'min

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 حا، میم. حم
2 نازل شدن کتاب، از سوی خداوند شکست‌ناپذیر و داناست. تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
3 آمرزنده‌ی گناه، پذیرنده‌ی توبه، سخت‌کیفر و صاحب عطای فراوان. هیچ معبودی جز او نیست. بازگشت [همه] به سوی اوست. غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقَابِ ذِي الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ
4 جز کسانی که کفر ورزیدند، کسی در آیات خداوند جدال و ستیزه نمی‌کند، پس جنب و جوش آنان در شهرها تو را نفریبد. مَا يُجَادِلُ فِي آيَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلَادِ
5 پیش از این [کفّار مکه]، قوم نوح و گروه‌هایی که پس از آنان آمدند، [پیامبرانشان را] تکذیب کردند. و هر امّتی بر آن شد تا پیامبرش را بگیرد [و بیازارد]. و به [وسیله‌ی] باطل ستیز و مجادله کردند تا حقّ را نابود نمایند. پس آنان را [به قهر خود] گرفتم. پس [بنگر که] کیفر من چگونه بوده است؟ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالْأَحْزَابُ مِن بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِيَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ
6 و این‌گونه وعده‌ی [عذاب] پروردگارت درباره‌ی کسانی که کفر ورزیدند، قطعی شد، که آنان اهل دوزخند. وَكَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ
7 فرشتگانی که عرش [خدا] را حمل می‌کنند و آنان که اطراف آن هستند، پروردگارشان را با سپاس و ستایش، تسبیح می‌کنند و به او ایمان دارند. و برای مؤمنان، آمرزش می‌خواهند [و می‌گویند:] «پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است، پس کسانی را که توبه کردند و راه تو را پیروی نمودند بیامرز و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار! الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ
8 پروردگارا! آنان و شایستگان از پدران و همسران و فرزندانشان را در آن باغ‌های جاوِدانی که به ایشان وعده داده‌ای، وارد کن! بی‌گمان تو همان خدای عزیز و حکیمی! رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَمَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
9 و آنان را از بدی‌ها نگاه دار! و هر کس را در آن روز از بدی‌ها حفظ کنی، پس مشمول رحمتت ساخته‌ای. و این همان رستگاری بزرگ است.» وَقِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَمَن تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
10 [فرشتگان] به کافران می‌گویند: «قطعاً دشمنی و خشم خداوند بزرگ‌تر است از دشمنی شما با خودتان، آن‌گاه که [در دنیا] به ایمان دعوت می‌شدید، ولی کفر می‌ورزیدید.» إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِن مَّقْتِكُمْ أَنفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمَانِ فَتَكْفُرُونَ
11 [کافران] می‌گویند: «پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی. اینک به گناهان خود اعتراف کردیم؛ پس آیا برای بیرون رفتن [از دوزخ] راهی هست؟» قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَأَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ
12 [به کافران گفته می‌شود:] این [عذاب] برای آن است که هرگاه خداوند به یگانگی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید، ولی هرگاه برای او شریکی آورده می‌شد، باور می‌کردید. پس [امروز] حکم برای خداوند بلندمرتبه‌ی بزرگ است.» ذَلِكُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَإِن يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ
13 اوست که آیات خود را به شما نشان می‌دهد و از آسمان برای شما روزی فرومی‌فرستد، و فقط کسانی پند می‌گیرند که [به سوی خدا] بازمی‌گردند. هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آيَاتِهِ وَيُنَزِّلُ لَكُم مِّنَ السَّمَاء رِزْقًا وَمَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَن يُنِيبُ
14 پس خدا را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص و پیراسته کرده‌اید، هر چند کافران نپسندند. فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
15 [خداوند] درجات [بندگان شایسته] را بالا می‌برد. صاحب عرش است. روح را [که فرشته‌ی وحی است،] به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد، می‌فرستد تا [مردم را] از روز [رستاخیز و] ملاقات بیم دهد. رَفِيعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ لِيُنذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ
16 روزی که مردم ظاهر و آشکارند. و هیچ چیز از آنان بر خداوند پنهان نیست. «امروز فرمانروایی از آنِ کیست؟» از آنِ خداوند یکتای قهّار.» يَوْمَ هُم بَارِزُونَ لَا يَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
17 امروز، هر کس برابر آنچه به دست آورده است، پاداش داده می‌شود. امروز هیچ ظلمی نیست. خداوند به حساب [بندگانش] زود می‌رسد. الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
18 [ای پیامبر!] مردم را از روز نزدیک بترسان! آن‌گاه که [از شدّت وحشت] جان‌ها به گلوگاه می‌رسد، در حالی که اندوه خویش را فرومی‌برند. [آن روز] ستمکاران هیچ دوست دلسوز و هیچ شفاعت‌گری که سخنش پذیرفته باشد، ندارند. وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ
19 خداوند از خیانت چشم‌ها، و آنچه سینه‌‌ها پنهان می‌کنند، آگاه است. يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ
20 و خداوند به حقّ داوری می‌کند. و معبودهایی که [مشرکان] به جای او می‌خوانند، [ناتوانند و] هیچ حکمی نمی‌کنند. خداوند است که شنوای بیناست. وَاللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَقْضُونَ بِشَيْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
21 آیا در زمین نگشتند تا بنگرند سرانجام کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنان از اینها نیرومندتر بودند، و در زمین آثاری پایدارتر داشتند، پس خداوند آنان را به خاطر گناهانشان [به قهر خود] گرفت، و در برابر [قهر] خداوند هیچ مدافعی نداشتند. أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ
22 این [قهر الهی] به خاطر آن بود که پیامبرانشان همراه با دلایل روشن به سراغ آنان می‌آمدند، ولی آنان کفر ورزیدند، پس خداوند آنان را [به قهر خود] گرفت. او نیرومند و سخت‌کیفر است. ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ
23 و به راستی ما موسی را همراه با معجزات و منطق روشن فرستادیم، وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
24 به سوی فرعون و هامان و قارون. پس گفتند: «او جادوگری بسیار دروغگوست!» إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ
25 پس چون موسی از سوی ما حقّ را برای آنان آورد، گفتند: «کسانی که همراه با موسی ایمان آورده‌اند، پسرانشان را بکشید، و زنانشان را [برای خدمتکاری] زنده نگه‌دارید!» [غافل از آن که] نیرنگ کافران جز در گمراهی و تباهی نیست. فَلَمَّا جَاءهُم بِالْحَقِّ مِنْ عِندِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاء الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْيُوا نِسَاءهُمْ وَمَا كَيْدُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ
26 و فرعون گفت: «بگذارید تا من موسی را بکشم و او پروردگارش را بخواند، [تا نجاتش دهد.] من می‌ترسم که او دین شما را تغییر دهد، یا در این سرزمین فساد کند.» وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَلْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ
27 و موسی گفت: «من به پروردگارم و پروردگار شما پناه می‌برم از [شرّ] هر متکبّری که به روز حساب ایمان ندارد.» وَقَالَ مُوسَى إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَّا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ
28 و مردی باایمان از خاندان فرعون که ایمانش را پنهان می‌داشت، گفت: «آیا می‌خواهید مردی را که می‌گوید: پروردگار من خداوند است، بکشید؟! در حالی که او از سوی پروردگارتان با دلایل روشن نزد شما آمده است. اگر او دروغگو باشد، دروغش به زیان خود اوست؛ ولی اگر راستگو باشد، بعضی از آنچه را که به شما وعده می‌دهد، بر سرتان خواهد آمد. خداوند کسی را که اسراف‌کار [و] بسیار دروغگوست، هدایت نمی‌کند. وَقَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءكُم بِالْبَيِّنَاتِ مِن رَّبِّكُمْ وَإِن يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَإِن يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُم بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ
29 ای قوم من! امروز حکومت برای شماست که در این سرزمین غلبه دارید؛ ولی اگر عذاب خدا به سراغ ما آید، پس چه کسی ما را یاری خواهد کرد؟» فرعون گفت: «من جز آنچه که خود [صلاح] می‌بینم به شما نشان نمی‌دهم. و من شما را جز به راه راست هدایت نمی‌کنم.» يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِيكُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ الرَّشَادِ
30 و کسی که ایمان آورده بود، گفت: ای قوم من! من از روزی مانند روز [نابودی] آن گروه‌ها بر شما می‌ترسم. وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُم مِّثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ
31 [از سرنوشتی] مانند سرنوشت قوم نوح و قوم عاد و قوم ثمود و کسانی که پس از آنها آمدند. و خداوند با بندگان سر ستم ندارد. مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ
32 ای قوم من! من از روزی که یکدیگر را به فریاد بخوانید، بر شما بیمناکم. وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ
33 روزی که [به خاطر سختی عذاب] پشت‌کنان از این سو به آن سو می‌گریزید، برای شما هیچ‌گونه پناهگاه و نگهدارنده‌ای [در برابر عذاب الهی] نیست. و هر که را خداوند [بر اثر اعمالش] گمراه کند، [و به حال خود واگذارد،] هیچ هدایت‌گری برای او نیست. يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُم مِّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
34 به راستی یوسف پیش از این با دلایل روشن نزد شما [مصریان] آمد، امّا شما همواره از آنچه برایتان آورده بود، در شک بودید. تا آن‌گاه که از دنیا رفت، گفتید: «خداوند پس از او هرگز پیامبری نخواهد فرستاد!» این‌گونه، خداوند هر اسراف‌کار بدگمانی را گمراه می‌سازد، وَلَقَدْ جَاءكُمْ يُوسُفُ مِن قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِّمَّا جَاءكُم بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَن يَبْعَثَ اللَّهُ مِن بَعْدِهِ رَسُولًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُّرْتَابٌ
35 کسانی که درباره‌ی آیات خداوند به ستیز و مجادله می‌پردازند، بی‌آنکه هیچ دلیلی برایشان آمده باشد. [این کار] نزد خداوند و نزد کسانی که ایمان آورده‌اند، خشم بزرگی را به دنبال دارد. این‌گونه، خدا بر دل هر متکبّر زورگویی مهر [شوربختی‌] می‌نهد.» الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَعِندَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ
36 و فرعون [به وزیرش] گفت: ای هامان! برای من برجی بلندی بساز! شاید به وسایلی دست‌یابم. وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَّعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ
37 وسایل [بالا رفتن به] آسمان‌ها، تا از خدای موسی آگاه شوم و البتّه من او را دروغگو می‌پندارم.» و این‌گونه [شیطان،] کار زشت فرعون را برایش آراست، و از راه حقّ بازماند. و توطئه فرعون جز در نابودی و زیان نبود. أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ كَاذِبًا وَكَذَلِكَ زُيِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِيلِ وَمَا كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِي تَبَابٍ
38 و کسی [از فرعونیان] که ایمان آورده بود، گفت: «ای قوم من! از من پیروی کنید، تا شما را به راه راست [و رستگاری] هدایت کنم. وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ
39 ای قوم من! این زندگی دنیا، کالایی [ناچیز] است. و آخرت است که سرای پایدار است. يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ
40 هر کس کار بدی کند، جز همانند آن کیفر داده نمی‌شود. و کسانی که کار شایسته‌ای کنند و مؤمن باشند، چه مرد، چه زن، آنانند که وارد بهشت می‌شوند و در آنجا بی‌حساب روزیشان می‌دهند. مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ
41 و ای قوم من! چگونه است که من شما را به رهایی [از آتش] می‌خوانم، و شما مرا به دوزخ فرامی‌خوانید؟! وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ
42 مرا دعوت می‌کنید تا به خدای یگانه کافر شوم، و چیزی را که به [حقّانیت] آن علم ندارم، شریک او گردانم. و من شما را به سوی [خداوند] شکست‌ناپذیر و بسیار آمرزنده دعوت می‌کنم. تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ
43 ناگزیر آنچه مرا به سوی آن می‌خوانید، نه در دنیا و نه در آخرت، [در خورِ] خواندن نیست. در حالی که بازگشت ما به سوی خداست، و اسراف‌کاران همدم آتشند. لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ
44 پس به زودی آنچه را برای شما می‌گویم، به یاد خواهید آورد. و من کارم را به خدا وامی‌گذارم که او به [احوال] بندگانش بیناست.» فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ
45 پس خداوند او را از بدی‌های آنچه نیرنگ کردند، نگاه داشت. و عذاب سختی خاندان فرعون را فراگرفت. فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ
46 [عذاب فرعونیان] آتش است که هر صبح و شام، بر آن عرضه می‌شوند. و روزی که رستاخیز برپا شود، [گفته می‌شود:] «فرعونیان را در سخت‌ترین عذاب وارد کنید!» النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ
47 و [یاد کن] آن‌گاه که در آتش به بحث [و جدل] می‌پردازند. زیردستان به کسانی که تکبّر ورزیدند، می‌گویند: «ما پیرو شما بودیم. پس آیا [امروز] شما می‌توانید بخشی از آتش را از ما دور کنید؟» وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِّنَ النَّارِ
48 کسانی که تکبّر می‌ورزیدند، [در پاسخ] می‌گویند: «[اکنون‌] ما همگی در آتش هستیم، زیرا خداوند میان بندگانش [به عدالت] داوری کرده است.» قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ
49 و کسانی که در دوزخند، به نگهبانان دوزخ می‌گویند: «از پروردگارتان بخواهید که یک روز از عذاب ما بکاهد.» وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ
50 [نگهبانان دوزخ در پاسخ] می‌گویند: «آیا پیامبرانتان دلایل روشن برای شما نیاوردند؟!» می‌گویند: «چرا!» می‌گویند: «پس [خدا را] بخوانید، و دعا کنید. ولی دعای کافران در گمراهی است. [و به اجابت نمی‌رسد.]» قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ
51 ما پیامبران خود، و کسانی را که ایمان آورده‌اند، هم در زندگی دنیا، و هم روزی که گواهان برمی‌خیزند، یاری می‌کنیم. إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ
52 روزی که عذرخواهی ستمگران سودشان ندهد. لعن و نفرین برای آنان است، و جایگاهشان، سرای بد. يَوْمَ لَا يَنفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ
53 و همانا ما به موسی هدایت دادیم. و به بنی‌اسرائیل کتاب آسمانی [تورات] را به میراث دادیم. وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ
54 [که] مایه‌ی هدایت و پند برای خردمندان است. هُدًى وَذِكْرَى لِأُولِي الْأَلْبَابِ
55 پس [ای پیامبر! بر آزار دشمنان] شکیبا باش که وعده‌های خداوند راستین است. و برای گناهت آمرزش بخواه. و شامگاهان و بامدادان، سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح کن. فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ
56 کسانی که در آیات خداوند بی‌آنکه برهانی برایشان آمده باشد، ستیز و مجادله می‌کنند، در سینه‌هایشان جز خودبزرگ‌بینی نیست که به آن نخواهند رسید، [و از مجادله خود نتیجه نخواهند گرفت.] پس به خدا پناه ببر که بی‌شک او شنوای بیناست. إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَّا هُم بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
57 قطعاً آفرینش آسمان‌ها و زمین از آفرینش مردم بزرگ‌تر [و مهمّ‌تر] است؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ
58 نابینا و بینا یکسان نیستند. و کسانی هم که ایمان آوردند و کارهای شایسته کرده‌اند، با [مردم] بدکار برابر نیستند. چه کم پند می‌پذیرید. وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِيءُ قَلِيلًا مَّا تَتَذَكَّرُونَ
59 حتماً قیامت آمدنی است. شکی در آن نیست، ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند. إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ لَّا رَيْبَ فِيهَا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ
60 و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا برای شما اجابت کنم. کسانی که از بندگی من سر باز می‌زنند و تکبّر می‌ورزند، به زودی با سرافکندگی وارد دوزخ می‌شوند.» وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ
61 خداوند کسی است که شب را برای شما قرار داد تا در آن آرام گیرید، و روز را [برای کار و تلاش] روشنی‌بخش ساخت. خداوند نسبت به مردم لطفِ بسیار دارد؛ ولی بیشتر مردم شکرگزاری نمی‌کنند. 0 اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ
62 این است خداوندی که پروردگار شما و آفریدگار هر چیز است. معبودی جز او نیست. پس چگونه [از راه حقّ] بازگردانده می‌شوید؟ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ لَّا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ
63 این گونه، کسانی که آیات خدا را انکار می‌کردند، به بیراهه کشیده می‌شوند. كَذَلِكَ يُؤْفَكُ الَّذِينَ كَانُوا بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ
64 خداوند کسی است که زمین را آسایشگاه و آسمان را سر پناه شما قرار داد. و شما را صورت‌گری کرد، پس چهره‌هایتان را نیکو نگاشت. و از پاکیزه‌ها به شما روزی داد. این است خدایی که پروردگار شماست، پس پربرکت و بلندمرتبه است خدایی که پروردگار جهانیان است. اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاء بِنَاء وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
65 اوست زنده‌ای که جز او معبودی نیست. پس او را در حالی بخوانید که دین را برایش خالص کرده‌اید. سپاس و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. هُوَ الْحَيُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
66 بگو: «من از آن هنگام که دلایل روشنی از جانب پروردگارم به من رسیده، نهی شده‌ام از این که معبودانی را بپرستم که شما به جای خداوند می‌خوانید. و فرمان یافته‌ام که فقط تسلیم پروردگار جهانیان باشم.» قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِن رَّبِّي وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ
67 او کسی است که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، سپس از عَلَقه، سپس شما را به صورت نوزادی بیرون می‌آورد، آن‌گاه [رشدتان می‌دهد،] تا به کمال قوّت خود برسید، سپس پیر شوید. و بعضی از شما پیش از رسیدن به پیری می‌میرید؛ [ولی برخی زنده می‌مانید] تا به سرآمدی که معین است، برسید. و باشد که بیندیشید. هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا وَمِنكُم مَّن يُتَوَفَّى مِن قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُّسَمًّى وَلَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
68 او کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند. پس چون به [وجود] چیزی حکم کند، فقط به آن می‌گوید: «باش!» پس بی‌درنگ موجود می‌شود. هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ
69 آیا کسانی را که در آیات خداوند، مجادله و ستیز می‌کنند ندیدی که چگونه [از راه حقّ] منصرف می‌شوند؟ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّى يُصْرَفُونَ
70 همان کسانی که این کتاب [آسمانی] و آنچه را که پیامبرانمان را به آن فرستاده‌ایم، دروغ شمردند. پس به زودی [نتیجه‌ی کار خود را] خواهند دانست. الَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
71 آن‌گاه که غل‌ها در گردن‌هایشان باشد و با زنجیرها کشیده می‌شوند. إِذِ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ يُسْحَبُونَ
72 در آب جوشان، و سپس در آتش سوزانده می‌شوند. فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ
73 سپس به آنان گفته می‌شود: «کجایند آن شریک‌هایی که، ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تُشْرِكُونَ
74 به جای خداوند می‌پرستیدید؟!» [دوزخیان] می‌گویند: «آنها را گم کرده‌ایم، بلکه [انگار] ما در دنیا چیزی را نمی‌پرستیدیم!» این‌گونه خداوند کافران را گمراه می‌کند. مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَل لَّمْ نَكُن نَّدْعُو مِن قَبْلُ شَيْئًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكَافِرِينَ
75 [به آنان گفته می‌شود:] «این [عذاب] به خاطر آن است که در زمین به ناحقّ شادی می‌کردید و در ناز و سرمستی به سر می‌بردید. ذَلِكُم بِمَا كُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنتُمْ تَمْرَحُونَ
76 [اینک] از درهای دوزخ وارد شوید که جاودانه در آنید. و چه بد است جایگاه متکبّران!» ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ
77 پس [ای پیامبر!] صبر کن که وعده‌ی خداوند حقّ است. پس هرگاه بخشی از آنچه را به آنان وعده داده‌ایم، به تو نشان دهیم، یا [پیش از آن] تو را از دنیا ببریم، [در هر صورت،] به سوی ما بازمی‌گردند. فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ
78 و ما پیش از تو پیامبرانی فرستادیم. داستان برخی از آنان را برای تو بازگو کردیم. و [داستان] بعضی دیگر را برای تو بیان نکردیم. و هیچ پیامبری نمی‌تواند معجزه‌ای جز به فرمان خدا بیاورد. پس چون فرمان خدا آمد، به حقّ داوری خواهد شد، و باطل‌گرایان آنجا زیانکارند. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِكَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاء أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ
79 خداوند است که برای شما چهارپایان را قرار داد تا از برخی از آنها سواری بگیرید و از برخی از آنها بخورید. اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ
80 و برای شما در دام‌ها منافع [دیگری نیز] هست. و تا سوار بر آنها، به نیازی که در دل دارید، برسید. و بر آنها و بر کشتی‌ها برده می‌شوید. وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
81 و خداوند [پیوسته] نشانه‌های خود را به شما نشان می‌دهد، پس کدام یک از نشانه‌های الهی را انکار می‌کنید؟ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنكِرُونَ
82 پس آیا در زمین نگشتند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنان بوده‌اند، چه شد؟ تعدادشان از اینها بیشتر بود، نیرومندتر بودند و در زمین، آثاری پایدارتر داشتند؛ امّا آنچه به دست آورده بودند، به کارشان نیامد. أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ
83 پس چون پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند، به اندک دانشی که نزد خود داشتند، شادمان شدند، [و منطق پیامبران را به حساب نیاوردند.] و آنچه [از قهر الهی] که همواره به تمسخر می‌گرفتند، آنان را فراگرفت. فَلَمَّا جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
84 پس چون عذاب ما را دیدند، گفتند: «به خداوند یکتا ایمان آوردیم، و به معبودانی که [پیش‌تر] با او شریک قرار می‌دادیم، کافر شدیم.» فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ
85 امّا پس از آن که قهر ما را دیدند، دیگر ایمانشان برای آنها سودی نداشت. این شیوه و سنّت الهی است که در میان بندگانش جاری است.، [که ایمانشان را پس از دیدن عذاب نمی‌پذیرد.] و آنجا کافران زیانکارند. فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ
Next Surah Ha-Mim Sajda
;