Az-Zumar

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 نازل شدن [این‌] کتاب [بر تو]، از سوی خداوند شکست‌ناپذیر و حکیم است. تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
2 ما این کتاب را به سوی تو به حقّ فروفرستادیم، پس خدا را بپرست در حالی که خود را برای او خالص کرده‌ای. إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ
3 آگاه باشید که دین ناب، تنها از آنِ خداست. و کسانی که به جای خداوند، سرپرستان و معبودهایی را برگزیدند [در توجیه کار خود گفتند]: «ما آنها را فقط برای این می‌پرستیم که ما را هر چه بیش‌تر به خدا نزدیک کنند.» خداوند در آنچه اختلاف می‌ورزند، میانشان داوری خواهد کرد. البتّه خدا کسی را که دروغگویی بسیار ناسپاس است، هدایت نمی‌کند. أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ
4 اگر خداوند اراده کرده بود [برای خود] فرزندی بگیرد، قطعاً از آنچه می‌آفریند، آنچه را می‌خواست، برمی‌گزید. [امّا] او منزّه است [از این که فرزندی داشته باشد]. او خداوند یگانه‌ی پیروز است. لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَّاصْطَفَى مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاء سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ
5 او آسمان‌ها و زمین را به حقّ آفرید. شب را بر روز و روز را بر شب درمی‌پیچد. و خورشید و ماه را رام ساخت. هر یک تا مدّتی معین در حرکتند. بدانید که او شکست‌ناپذیر و بسیار آمرزنده است. خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ
6 او شما را از یک تن آفرید، سپس همسرش را از نوع او پدید آورد. و برای شما هشت نوع از دام‌ها [چهار جفت نر و ماده‌ی شتر، گاو، گوسفند و بز] فروفرستاد. او شما را در شکم‌های مادرانتان می‌آفریند. آفرینشی پس از آفرینش دیگر، در تاریکی‌های سه‌گانه. [شکم، رحم و کیسه‌ای که جنین در آن زندگی می‌کند.] این است خدا، که پروردگار شماست. فرمانروایی از آنِ اوست. جز او هیچ معبودی نیست. پس چگونه به بی‌راهه می‌روید؟ خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنزَلَ لَكُم مِّنْ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ
7 اگر ناسپاسی کنید، پس [بدانید] خداوند از شما بی‌نیاز است و برای بندگانش ناسپاسی را نمی‌پسندد. و اگر شکرگزار باشید، آن را برای شما می‌پسندد. و هیچ کس بار [گناه] دیگری را به دوش نمی‌کشد. سپس بازگشت شما به سوی پروردگارتان است، پس شما را به آنچه می‌کردید، خبر خواهد داد. او به آنچه در سینه‌هاست، بس آگاه است. إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ وَلَا يَرْضَى لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
8 و هرگاه به انسان آسیبی برسد، پروردگارش را می‌خواند، در حالی که [با توبه] به سوی او بازگشته است. امّا همین که خداوند از جانب خویش نعمت بزرگی به او بدهد، آن آسیب را که پیش‌تر برای برطرف شدنش دعا می‌کرد، فراموش می‌کند و [دوباره] برای خداوند همتایانی قرار می‌دهد تا [خود و دیگران را] از راه او منحرف سازد. بگو: «اندک زمانی با کفر خود کامیاب باش که تو بی‌شک از دوزخیانی!» وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ
9 آیا [چنین کسی بهتر است یا] آن کس که در ساعات شب، در حال سجده و قیام به عبادتی خالصانه مشغول است، [و] از آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش امید دارد؟ بگو: «آیا کسانی که می‌دانند و کسانی که نمی‌دانند، برابرند؟» تنها خردمندان پند می‌پذیرند. أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ
10 بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید! از پروردگارتان پروا کنید! برای کسانی که در این دنیا نیکی کرده‌اند، [پاداش] نیکی است. و زمین خدا گسترده است. [پس اگر در منطقه‌ای برای حفظ ایمان و نیکی در فشارید، هجرت کنید.] پاداش صابران، بی‌حساب و به طور کامل داده می‌شود. قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ
11 بگو: «من مأمورم که خدا را بپرستم، در حالی که دین را برای او خالص و پیراسته کرده‌ام. قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ
12 و فرمان یافته‌ام که نخستینِ مسلمانان باشم.» وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ
13 بگو: «همانا اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم.» قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
14 بگو: «من تنها خدا را می‌پرستم، در حالی که دینم را برای او خالص کرده‌ام. قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَّهُ دِينِي
15 پس شما هر چه را جز او می‌خواهید، بپرستید.» بگو: «به راستی زیانکاران کسانی هستند که [سرمایه‌ی وجودی] خود و بستگانشان را در قیامت از دست داده باشند. آگاه باشید! این همان زیان آشکار است.» فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُم مِّن دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ
16 برای زیانکاران از بالای سرشان سایه‌بان‌هایی از آتش، و از زیر پایشان سایه‌بان‌هایی است. این [عذابی] است که خداوند بندگانش را به آن می‌ترساند. پس ای بندگان من! از من پروا کنید. لَهُم مِّن فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِّنَ النَّارِ وَمِن تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ
17 و کسانی که از بندگی طاغوت، دوری جستند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد! پس بندگان مرا بشارت بده! وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ
18 آنان که سخن را می‌شنوند و بهترینِ آن را پیروی می‌کنند. آنانند که خداوند هدایتشان کرده، و آنانند همان خردمندان. الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ
19 پس آیا کسی را که حکم عذاب بر او حتمی شده است، [می‌توانی هدایت کنی؟] آیا تو می‌توانی کسی را که در آتش است، رهایی بخشی؟ أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنتَ تُنقِذُ مَن فِي النَّارِ
20 ولی کسانی که از پروردگارشان پروا دارند، غرفه‌هایی برای آنها [در بهشت] است که بالای آنها، غرفه‌های دیگری ساخته شده، و از زیر آنها نهرها جاری است. [این،] وعده‌ی الهی است. و خدا در وعده‌اش خلاف نمی‌کند. لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِّن فَوْقِهَا غُرَفٌ مَّبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ
21 آیا ندیده‌ای که خداوند از آسمان آبی فروفرستاد، پس آن را به صورت چشمه‌هایی در زمین روان کرد. سپس با آن، کشت‌هایی رنگارنگ برمی‌آورد. آن‌گاه آن کشت‌ها با هیجان رشد می‌کند، [تا آن که می‌خشکد،] پس آن را زرد می‌بینی. سپس آن را به صورت کاه و خاشاک درمی‌آورد. بی‌گمان در این [دگرگونی‌ها] برای خردمندان پند و یادآوری است [که دنیا ناپایدار است]. أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ
22 آیا کسی که خداوند سینه‌اش را برای [پذیرش] اسلام گشاده است، پس او از سوی پروردگارش بهره‌مند از نوری است، [مانند کسی است که در تنگنای تعصّب و لجاجت و غرور است؟ نه!] پس وای بر آنان که از سنگدلی یاد خدا نمی‌کنند. آنان در گمراهی آشکارند. أَفَمَن شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِّن رَّبِّهِ فَوَيْلٌ لِّلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِكْرِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
23 خداوند بهترین سخن را در قالب کتابی نازل کرد، [که آیاتش] مشابه [یکدیگر] و هر یک دیگری را شرح می‌کند. از [تلاوت آیات] آن کسانی که از پروردگارشان می‌ترسند، پوستشان به لرزه می‌افتد. سپس به یاد خدا، پوست‌ها و دل‌های آنان نرم و آرام می‌شود. این است هدایت خداوند. که هر کس را بخواهد، [و شایسته بداند،] به آن هدایت می‌کند. و هر کس را خدا [به خاطر فسق و فسادش] گمراه نماید، پس هیچ هدایت‌گری برای او نیست. اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاء وَمَن يُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
24 پس آیا کسی که [با ایمان و نیکوکاری] روی خود را از عذاب بد روز قیامت دور می‌سازد، [مانند کسی است که از قهر الهی در قیامت غافل است]؟ و [در آن روز] به ستمگران گفته می‌شود: «بچشید آنچه را به دست می‌آوردید!» أَفَمَن يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَقِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ
25 کسانی که پیش از این کافر بودند [نیز، پیامبران را] تکذیب کردند. پس از آنجا که حدس نمی‌زدند، عذاب به سراغشان آمد. كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمْ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ
26 پس خداوند در زندگی دنیا، خواری و رسوایی را به آنان چشاند. و قطعاً عذاب آخرت بزرگ‌تر است، اگر می‌دانستند. فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
27 و همانا ما در این قرآن از هر نوع مَثَلی زدیم، تا شاید پند گیرند. وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
28 قرآنی عربی [و فصیح]، بی‌هیچ انحراف و کژی. شاید مردم پرهیزکار شوند. قُرآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
29 خداوند [برای شرک و توحید] مَثَلی زده است: بنده‌ای که چند مالک ناسازگار در مالکیت او شریک باشند، [و دستورات متضادّ به او بدهند،] و بنده‌ای که تنها مطیع یک نفر است، [و فقط از او دستور می‌گیرد،] آیا این دو در مَثَل یکسانند؟ حمد و ستایش مخصوص خداوند است، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلًا فِيهِ شُرَكَاء مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِّرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
30 بی‌شک تو خواهی مرد، و آنان [نیز] مردنی هستند. إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُم مَّيِّتُونَ
31 سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان به کشمکش خواهید پرداخت. ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِندَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ
32 پس کیست ستمکارتر از کسی که بر خداوند دروغ بست و چون سخن راست برایش آمد، تکذیب کرد؟ آیا برای کافران در دوزخ جایگاهی نیست؟ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءهُ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْكَافِرِينَ
33 ولی کسی که [دین] راستین آورد و آن را باور کرد، آنانند تقواپیشگان. وَالَّذِي جَاء بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ
34 هر چه بخواهند، نزد پروردگارشان برای آنان فراهم است. این است پاداش نیکوکاران! لَهُم مَّا يَشَاءونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ جَزَاء الْمُحْسِنِينَ
35 تا خداوند [در سایه‌ی ایمان و صداقت آنان] بدترین کاری را که مرتکب شده‌اند، از آنها بپوشاند. و آنان را به بهترین کاری که می‌کرده‌اند، پاداش دهد. لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ
36 آیا خداوند برای بنده‌اش کافی نیست؟ و مردم تو را از غیر خدا می‌ترسانند. و هر کس را خدا گمراه کند، پس هیچ راهنمایی نخواهد داشت. أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
37 و هر که را خداوند هدایت کند، پس هیچ گمراه‌کننده‌ای نخواهد داشت. آیا خداوند، شکست‌ناپذیر و صاحب انتقام نیست؟ وَمَن يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّضِلٍّ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انتِقَامٍ
38 و اگر [از مشرکان] بپرسی: «چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفرید؟» قطعاً خواهند گفت: «خدا!» بگو: «پس آیا در آنچه جز خدا می‌خوانید، نظر و اندیشه کرده‌اید؟! اگر خداوند برای من زیانی را اراده کند، آیا این بت‌ها می‌توانند آن زیان را برطرف کنند؟ یا [اگر] خداوند برای من لطف و رحمتی را بخواهد، آیا آنها می‌توانند مانع آن رحمت شوند؟» بگو: «خداوند برای من کافی است. اهل توکل تنها بر او توکل می‌کنند.» وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ
39 بگو: «ای قوم من! شما بر اساس موضِع خود [هر چه در توان دارید،] کار کنید. من نیز [به وظیفه‌ی خود] عمل می‌کنم، پس به زودی خواهید دانست، قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
40 که بر چه کسی عذابی می‌رسد که او را [در دنیا] خوار می‌کند و بر او عذاب پایدار [قیامت] فرود می‌آید؟» مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ
41 ما برای [هدایت] مردم، کتاب را به حقّ بر تو فروفرستادیم. پس هر که هدایت را پذیرفت، به سود خود اوست. و هر که گمراه شد، پس تنها به زیان خود اوست. و تو بر مردم وکیل نیستی [تا به اجبار آنان را هدایت کنی]. إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ
42 خداوند است که جان‌ها را به هنگام مرگشان به طور کامل می‌گیرد، و [روح] کسی را که نمرده است، در هنگام خواب [می‌گیرد]، پس [روح] آن را که مرگ بر او قطعی شده، نگاه می‌دارد، [و به بدن بازنمی‌گرداند] و [روح‌های] دیگر را [که مرگشان فرانرسیده،] برای مدّتی معین [به جسم آنان] بازمی‌گرداند. بی‌شک در این [امر]، برای گروهی که می‌اندیشند، نشانه‌هایی [بزرگ از قدرت خدا] وجود دارد. اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
43 آیا [مشرکان، بت‌ها را] به جای خدا شفیعان [خود] گرفته‌اند؟! بگو: «آیا اگر [اینها] مالک هیچ چیز نباشند و قدرت اندیشه نداشته باشند [باز هم از ایشان شفاعت می‌طلبید]؟» أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ شُفَعَاء قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ
44 [ای پیامبر! به آنان] بگو: تمام شفاعت‌ها از آنِ خداست. برای اوست فرمانروایی آسمان‌ها و زمین. سپس به سوی او بازگردانده می‌شوید.» قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
45 و هرگاه خداوند به یکتایی یاد شود، دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند، پر از نفرت می‌شود؛ ولی هرگاه از [معبودانی] غیر او یاد شود، بی‌درنگ شادمان می‌شوند. وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ
46 بگو: «خداوندا! ای پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین! ای دانای نهان و آشکار! تو خود در میان بندگانت در آنچه همواره اختلاف می‌کردند، داوری خواهی کرد.» قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
47 و کسانی که ستم کرده‌اند، اگر تمام آنچه در زمین است و مانند آن را، با آن داشته باشند، در روز قیامت برای رهایی از عذاب سخت الهی همه‌ی آن را تاوان خواهند داد. [ولی چه سود؟! در آن روز] برای آن ستمگران از سوی خداوند چیزهایی روشن می‌شود که هرگز در محاسباتشان پیش‌بینی نمی‌کردند. وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَبَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ
48 و [در آن روز] برای آنان، بدی آنچه مرتکب شده‌اند، روشن خواهد شد. و آن عذابی که به مسخره می‌گرفتند، آنان را فراخواهد گرفت. وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
49 پس چون سختی و آسیبی به انسان برسد، ما را می‌خواند، سپس همین که از جانب خود نعمتی به او عطا کنیم، می‌گوید: «[این] نعمت‌ها را فقط بر پایه‌ی دانش و کاردانی خودم به من داده‌اند!» [چنین نیست!] بلکه آن نعمت وسیله‌ی آزمایش است؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
50 به راستی کسانی که پیش از آنان بودند [نیز] این سخن را گفتند؛ ولی آنچه به دست آوردند، سودی برایشان نداشت. قَدْ قَالَهَا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ
51 پس [نتیجه‌ی] کارهای بدی که مرتکب شده بودند، به آنان رسید. و کسانی از اینان که ستم کردند، به زودی بدی آنچه انجام داده‌اند، به ایشان خواهد رسید. و آنان نمی‌توانند ما را درمانده کنند [و از کیفر ما بگریزند]. فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَالَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاء سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَمَا هُم بِمُعْجِزِينَ
52 آیا [هنوز] ندانسته‌اند که خداوند روزی را برای هر که بخواهد، گسترده یا تنگ می‌سازد؟! البتّه در این [امر] برای کسانی که ایمان می‌آورند، نشانه‌هایی [از حکمت و قدرت الهی] است. أَوَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء وَيَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
53 بگو: ای بندگان من که بر نفس خویش تجاوز [و ستم] کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید. خداوند همه‌ی گناهان را می‌بخشد، زیرا که او بسیار آمرزنده و مهربان است. قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
54 و پیش از آن که عذاب به سراغ شما بیاید و دیگر یاری نشوید، به سوی پروردگارتان بازگردید [و توبه کنید] و تسلیم او شوید. وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ
55 و از بهترینِ آنچه از پروردگارتان به سوی شما نازل شده است، پیروی کنید، پیش از آن که عذاب، ناگهانی و غافلگیرانه، به سراغ شما آید. وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ العَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ
56 تا مبادا کسی [در قیامت] بگوید: «دریغا! بر تمام کوتاهی‌هایی که در برابر خداوند داشتم. و من از مسخره‌کنندگان [آیات او] بودم.» أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ
57 یا آن که [از شدّت اندوه] بگوید: «اگر خداوند هدایتم کرده بود، از پرهیزکاران بودم.» أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ
58 یا هنگامی که عذاب را ببیند، بگوید: «ای کاش برای من بازگشتی بود تا از نیکوکاران می‌شدم.» أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ
59 آری! آیات من به سراغ تو آمد، امّا آنها را تکذیب کردی و تکبّر ورزیدی و از کافران بودی. بَلَى قَدْ جَاءتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
60 و روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بستند، روسیاه می‌بینی. آیا در دوزخ جایگاهی برای متکبّران نیست؟ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُم مُّسْوَدَّةٌ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْمُتَكَبِّرِينَ
61 و خداوند کسانی را که تقوا پیشه کرده‌اند، به سبب کارهایی که مایه‌ی رستگاریشان بود، نجات می‌دهد، در حالی که هیچ بدی به آنان نمی‌رسد و اندوهگین هم نمی‌شوند. وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
62 خداوند، آفریدگار هر چیزی است. و اوست که بر هر چیز نگهبان [و ناظر] است. اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ
63 کلیدهای آسمان‌ها و زمین از آنِ اوست. و کسانی که به آیات الهی کفر ورزیدند، آنان همان زیانکارانند. لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
64 بگو: «ای نادانان! آیا مرا فرمان می‌دهید که جز خدا بپرستم؟» قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ
65 و قطعاً به تو، و به کسانی [از پیامبران] که پیش از تو بوده‌اند، وحی شده است که: «اگر شرک ورزی، بی‌تردید عمل تو تباه می‌شود و قطعاً از زیانکاران خواهی شد. وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
66 بلکه تنها خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش.» بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُن مِّنْ الشَّاكِرِينَ
67 و خدا را آن‌گونه که سزاوار ارجمندی اوست، ارج ننهادند [و او را نشناختند]. با آن که روز قیامت، زمین، یکسره در قبضه‌ی [قدرت] اوست. و آسمان‌ها به دست [قدرت] او در هم پیچیده‌اند. او منزّه و برتر است از آنچه [به او] شرک می‌ورزند. وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّماوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ
68 و در صور می‌دمند، پس هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است، بی‌هوش می‌شود، [و می‌میرد،] مگر آن کس را که خدا بخواهد. سپس بار دیگر در آن دمیده می‌شود، پس ناگاه آنان [زنده] برپا می‌خیزند و [به اطراف] می‌نگرند. وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِيَامٌ يَنظُرُونَ
69 و [در آن روز] زمین به نور پروردگارش روشن می‌گردد. و نامه‌ی اعمال را در میان می‌نهند و پیامبران و گواهان را می‌آورند و میان آنان به حقّ داوری می‌شود، و بر آنان ستم نخواهد رفت. وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْكِتَابُ وَجِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَالشُّهَدَاء وَقُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا يَفْعَلُونَ
70 و به هر کس [جزای] آنچه کرده، به تمامی داده می‌شود. و خداوند به آنچه می‌کنند، آگاه‌تر است. وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا يَفْعَلُونَ
71 و کسانی که کافر شدند، دسته دسته به سوی دوزخ رانده می‌شوند. چون نزدیک آن برسند، درهای دوزخ گشوده می‌شود و نگهبانان آن به ایشان می‌گویند: «آیا از میان شما پیامبرانی به سراغتان نیامدند، تا آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و شما را به دیدار چنین روزی هشدار دهند؟» می‌گویند: چرا، [آنان آمدند؛ و ما نپذیرفتیم و تکذیبشان کردیم،] ولی [حالا دیگر عذر و توبه‌ی ما سودی ندارد، چون که‌] فرمان عذاب بر کافران تحقّق یافته است.» وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ
72 [نگهبانان دوزخ] به آنان می‌گویند: «از درهای دوزخ وارد شوید که جاودانه در آن خواهید بود. پس چه بد است منزلگاه متکبّران!» قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ
73 و کسانی که از پروردگارشان پروا داشتند، گروه گروه به سوی بهشت برده می‌شوند. چون نزدیک آن برسند، در حالی که درهای بهشت گشوده شده است، نگهبانان بهشت به آنان می‌گویند: «سلام بر شما! پاک و پسندیده بودید. پس داخل شوید که در آن جاودانه خواهید بود.» وَسِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ
74 و [بهشتیان] می‌گویند: «سپاس خداوندی را که به وعده‌ی خود وفا کرد، و زمین [بهشت] را میراث ما قرار داد. تا از [این] باغ هر جا را که بخواهیم، برگزینیم. پس چه نیکوست پاداش اهل عمل!» وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاء فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ
75 و فرشتگان را می‌بینی که گرد عرش حلقه زده‌اند، پروردگارشان را همراه ستایش، تسبیح می‌گویند. و میان اهل محشر به حقّ داوری می‌شود و [بهشتیان همراه با فرشتگان] گویند: «سپاس و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.» وَتَرَى الْمَلَائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَقِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
Next Surah Al-Mu'min
;