As-Saffat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به صف‌بستگان که صفی [باشکوه‌] بسته‌اند، وَالصَّافَّاتِ صَفًّا
2 و [انسان را از گناهان‌] به شدّت بازمی‌دارند، فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا
3 و پی‌درپی ذکر خدا را تلاوت می‌کنند، فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا
4 که بی‌شک معبود شما یکتاست. إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ
5 پروردگار آسمان‌ها و زمین، و آنچه میان آن دو است، و پروردگار مشرق‌ها. رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ
6 ما آسمان دنیا را به زیور ستارگان آراستیم. إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ
7 و [آن را] از هر شیطان سرکشی نگاه داشتیم. وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ
8 آن‌ها نمی‌توانند به [اسرار] عالم بالا گوش فرادهند و از هر سو به آنها [شهاب] پرتاب می‌شود، لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ
9 تا رانده شوند. و برای آن‌ها عذابی پاینده است. دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ
10 مگر آن که شیطانی به سرعت خبری را برباید، [و بگریزد،] که شهاب و شراره‌ای نافذ او را دنبال [و نابود] می‌کند. إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
11 پس از آنان بپرس که آفرینش آنان سخت‌تر است یا کسانی که ما آفریدیم؟ ما آنان را از گِلی چسبنده آفریدیم. فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ
12 بلکه تو [از انکار آنان] تعجب می‌کنی. و آنان [تو را] مسخره می‌کنند. بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ
13 و هرگاه اندرز داده شوند، پند نمی‌گیرند. وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ
14 و هرگاه معجزه‌ای بینند، یکدیگر را به مسخره کردن دعوت می‌کنند. وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
15 و می‌گویند: «این جز جادویی آشکار نیست! وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ
16 آیا چون مردیم و خاک و استخوان‌هایی [پوسیده] شدیم، آیا [دوباره] برانگیخته خواهیم شد؟! أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
17 و آیا پدران درگذشته ما نیز [زنده خواهند شد]؟» أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
18 بگو: «آری! [همه زنده می‌شوید،] و خوار و کوچک خواهید بود.» قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ
19 همانا قیامت با یک صیحه است، پس آنگاه آنان [حیرت‌زده منظره قیامت را] می‌نگرند. فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ
20 و می‌گویند: «وای بر ما! این روز جزاست!» وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ
21 [به آنها گفته می‌شود:] «این همان روز جدایی [حقّ از باطل] است که همواره آن را تکذیب می‌کردید.» هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
22 [خداوند به فرشتگان دستور می‌دهد:] «ستمکاران و هم‌ردیفانشان و آنچه را می‌پرستیدند، گردآورید. احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ
23 با آنچه به جای خدا می‌پرستیدند، پس همه را به راه دوزخ راهنمایی کنید. مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ
24 آنان را نگه دارید که حتماً مورد بازخواست قرار می‌گیرند.» وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ
25 [به آنان گفته می‌شود:] «چه شد که امروز یکدیگر را یاری نمی‌کنید؟» مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
26 [آری، نمی‌توانند یکدیگر را یاری کنند،] بلکه آنان امروز کاملاً تسلیم [قدرت خداوند] هستند. بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
27 و به یکدیگر روی کرده، از [حال‌] هم می‌پرسند. وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
28 [پیروان گمراه به پیشوایان گمراه‌کننده] می‌گویند: «بی‌شک شما بودید که از راه خیرخواهی به سوی ما می‌آمدید [ولی ما را به کفر و شرک کشاندید].» قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ
29 آنها می‌گویند: «بلکه شما خود اهل ایمان نبودید. قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
30 و ما را بر شما سلطه و غلبه‌ای نبود، بلکه شما خود گروهی سرکش بودید. وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ
31 پس وعده‌ی [عذاب] پروردگارمان بر ما محقّق شد. و بی‌گمان ما عذاب را خواهیم چشید. فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ
32 پس ما شما را گمراه کردیم، زیرا که ما خود نیز گمراه بودیم.» فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ
33 پس آنان در آن روز، در عذاب [الهی] شریکند. فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
34 همانا ما با مجرمان این‌گونه رفتار می‌کنیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
35 آنان چنین بودند که هرگاه به آنان می‌گفتند: «معبودی جز الله نیست.» [از پذیرش آن] تکبّر می‌ورزیدند. إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
36 و می‌گفتند: «آیا ما به خاطر شاعری دیوانه، خدایانمان را رها کنیم؟» وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ
37 [هرگز چنین نیست!] بلکه او حقّ آورده و پیامبران [پیشین] را تصدیق کرده است. بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
38 شما نیز عذاب دردناک الهی را خواهید چشید. إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
39 و جز آنچه کرده‌اید، کیفر نمی‌بینید. وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
40 مگر بندگان خالص شده‌ی خدا [که از کیفر برکنارند]. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
41 آنانند که برایشان روزی معین و ویژه‌ای است. أُوْلَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ
42 انواع میوه‌ها. و آنان مورد احترامند. فَوَاكِهُ وَهُم مُّكْرَمُونَ
43 در باغ‌های پر نعمت [بهشت]. فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
44 بر تخت‌هایی در برابر یکدیگر [تَکیه زده‌اند]. عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
45 جامی لبریز از شرابی پاک و ناب گرداگردشان می‌گردانند، يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِن مَّعِينٍ
46 شرابی زلال و درخشان، و لذّت‌بخش برای نوشندگان. بَيْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ
47 [شرابی که] نه مایه‌ی فساد عقل است. و نه آنان از نوشیدن آن مست می‌شوند. لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ
48 و نزدشان همسرانی است [زیبا و] درشت چشم که چشم از غیر فرومی‌بندند. وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ
49 [از شدّت لطافت و سپیدی] گویی تخم‌مرغ‌هایی هستند که [در زیر بال و پر مرغ،] پوشیده و پنهان مانده [و هرگز دست کسی به آن نرسیده] است. كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ
50 پس به یکدیگر روی کرده، از [حال‌] هم می‌پرسند. فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
51 یکی از آنان می‌گوید: «[در دنیا] همنشینی داشتم، قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ
52 که پیوسته می‌گفت»: «آیا تو به راستی [قیامت را] باور داری؟ يَقُولُ أَئِنَّكَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِينَ
53 که هرگاه مردیم، و خاک، و استخوان‌هایی [پوسیده] شدیم، [دوباره زنده می‌شویم و] کیفر خواهیم شد؟» أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِينُونَ
54 [آن بنده‌ی خدا به دوستان بهشتی‌اش] می‌گوید: «آیا شما می‌توانید [بر حال او] اطّلاع یابید؟» قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ
55 پس از حال او اطّلاع می‌یابد، و او را در میان دوزخ می‌بیند. فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاء الْجَحِيمِ
56 به او می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود که مرا به نابودی بکشانی. قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدتَّ لَتُرْدِينِ
57 و اگر نعمت [و لطف] پروردگارم نبود، قطعاً [من نیز] از احضارشدگان [در دوزخ] بودم.» وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
58 [سپس به یاران بهشتی خود می‌گوید:] «آیا ما [برای همیشه در بهشتیم، و] دیگر نمی‌میریم؟ أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
59 جز همان مرگ نخستین [که در دنیا سراغمان آمد،] و ما هرگز عذاب نخواهیم شد؟ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
60 قطعاً این رستگاری بزرگی است.» إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
61 باید اهل عمل برای چنین جایگاهی کار کنند. لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ
62 آیا آن [نعمت‌های بهشتی] برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم؟ أَذَلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
63 ما درخت زقّوم را مایه‌ی شکنجه، و درد و رنج ستمگران قرار داده‌ایم. إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ
64 این درخت از قعر دوزخ می‌روید. إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ
65 شکوفه‌ی آن مانند سرهای شیطان‌ها [بسیار زشت و بدنما] است. طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّيَاطِينِ
66 پس دوزخیان از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند. فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
67 سپس بر روی آن [غذا]، مخلوطی از آب جوشان و سوزنده برای آنان خواهد بود. ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ
68 پس بازگشت آنان به سوی دوزخ است. ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ
69 [چرا که] آنان پدران خویش را گمراه یافتند. إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّينَ
70 امّا با این حال، در پی آنان شتابان می‌دوند. فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
71 بی‌گمان قبل از آنان، بیشتر پیشینیان [نیز] گمراه شدند. وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ
72 و قطعاً ما در میانشان بیم‌دهندگانی فرستادیم. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ
73 پس [اینک] بنگر که سرانجام هشدارداده شدگان چگونه بود؟ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ
74 [همه‌ی آنان نابود شدند،] مگر بندگان خالص شده‌ی خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
75 و به راستی نوح، ما را [به فریادرسی] ندا داد، [و ندای او را اجابت کردیم] پس چه خوب پاسخ‌دهنده‌ای هستیم! وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
76 و او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ رهانیدیم. وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
77 و نسل او را باقی گذاشتیم. وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمْ الْبَاقِينَ
78 و در میان آیندگان برای او [نام نیک] به جا گذاشتیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
79 سلام بر نوح در میان جهانیان. سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ
80 ما نیکوکاران را اینگونه پاداش می‌دهیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
81 به راستی که او از بندگان مؤمن ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
82 سپس دیگران را غرق کردیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
83 و بی‌گمان، ابراهیم از پیروان نوح بود. وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ
84 آن‌گاه که با قلبی سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد. إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
85 آن‌گاه که به سرپرستش و قومش گفت: «این [بت‌ها] چیست که می‌پرستید؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
86 آیا به دروغ، معبودهای دیگری جز خدا می‌خواهید؟ أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
87 شما درباره پروردگار جهانیان چه گمان می‌کنید؟» فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
88 پس [چون مردم برای برپایی مراسم عید، خواستند از شهر بیرون بروند، ابراهیم] نگاه خاصّی به ستارگان انداخت. فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
89 و گفت: «من در آستانه‌ی بیماری‌ام [و نمی‌توانم در مراسم شما شرکت کنم.]» فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ
90 مردم از او روی گردانده، برگشتند. فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
91 پس [ابراهیم] پنهانی به سراغ خدایان آنان رفت و گفت: «چرا غذا نمی‌خورید؟ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
92 شما را چه شده؟ چرا سخن نمی‌گویید؟» مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ
93 پس به سراغ بت‌ها رفت و با قدرت ضربه محکمی بر آنها فرود آورد [و خردشان کرد]. فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ
94 مردم [چون بازگشتند،] شتابان به سوی او روی آوردند. فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
95 [ابراهیم] گفت: «آیا آنچه را خود می‌تراشید، می‌پرستید؟ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ
96 در حالی که خداوند، شما و آنچه را می‌سازید، آفریده است.» وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
97 گفتند: «برای [کیفر] او بنایی بسازید [که گنجایش آتشی بزرگ داشته باشد،] پس او را در آتش افروخته بیفکنید!» قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ
98 پس خواستند برای او نقشه‌ای بکشند، ولی ما آنان را زیردست و شکست‌خورده قرار دادیم. فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ
99 [ابراهیم از این مهلکه به سلامت بیرون آمد] و گفت: «من [از شما کناره می‌گیرم. و] به سوی پروردگارم رهسپارم. او مرا راهنمایی خواهد کرد. وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ
100 پروردگارا! [فرزندی] از صالحان به من عطا فرما!» رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ
101 پس ما او را به نوجوانی بردبار مژده دادیم. فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ
102 پس چون [اسماعیل به سنّی رسید که] در کار و کوشش، پدرش را همراهی کرد، [ابراهیم] گفت: «پسر عزیزم! من [مرتّب] در خواب می‌بینم که تو را ذبح می‌کنم. پس بگو نظرت چیست و آن را چگونه می‌بینی؟» [اسماعیل] گفت: «ای پدر! آنچه را مأمور شده‌ای، انجام بده، که به زودی اگر خدا بخواهد، مرا از صبرکنندگان خواهی یافت.» فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ
103 پس چون هر دو تسلیم [فرمان ما] شدند و ابراهیم، گونه‌ی فرزند را بر خاک نهاد [تا ذبحش کند]، او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم! فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ
104 حقّاً که رؤیایت را تحقّق بخشیدی [و امر ما را اطاعت کردی].» وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ
105 ما نیکوکاران را این گونه پاداش می‌دهیم [و نیت خیر آنان را به جای عمل می‌پذیریم]. قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
106 همانا این همان آزمایش آشکار بود. إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ
107 و ما او را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن‌] رهانیدیم. وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
108 در میان آیندگان برای او [نام نیک] به جا گذاشتیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
109 درود و سلام بر ابراهیم! سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ
110 ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
111 او از بندگان مؤمن ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
112 و او را به اسحاق مژده دادیم که پیامبری از شایستگان بود. وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ
113 و بر ابراهیم و اسحاق، برکت و خیر بسیار عطا کردیم. و از نسل آن دو [برخی] نیکوکارند و [برخی] آشکارا به خود ستم می‌کنند. وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ
114 و به راستی ما بر موسی و هارون منّت نهادیم. وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
115 و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم. وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
116 و آنان را یاری کردیم، پس آنان بودند که پیروز شدند. وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
117 و به آن دو، کتاب روشنگر دادیم. وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ
118 و آن دو را به راه راست هدایت کردیم. وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ
119 و برای آن دو در میان آیندگان [نام نیک] به جا گذاشتیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ
120 سلام بر موسی و هارون! سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
121 ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
122 آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
123 و به راستی اِلیاس از فرستادگان [ما] بود. وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ
124 آن‌گاه که به قوم خود گفت: «آیا [از خدا] پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
125 آیا [بتِ] بَعل را می‌خوانید و بهترین آفریدگار را رها می‌کنید؟ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ
126 الله را که پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست.» وَاللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
127 پس او را تکذیب کردند. و بی‌شک آنان [برای کیفر] احضار خواهند شد. فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
128 به جز بندگان خالص شده‌ی خدا [که از هر کیفری در امانند]. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
129 و برای الیاس در میان آیندگان [نام نیک] بر جای گذاشتیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
130 سلام و درود بر الیاس. سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ
131 ما این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
132 او از بندگان مؤمن ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
133 و همانا لوط یکی از فرستادگان [ما] بود. وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ
134 آن‌گاه که او و همه‌ی خانواده‌اش را نجات دادیم. إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
135 جز پیرزنی که در میان بازماندگان [و هلاک‌شدگان] بود. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
136 سپس دیگران را نابود کردیم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
137 و شما [اهل مکّه در مسیر سفرهایتان به شام] از کنار [ویرانه‌های شهر] آنان می‌گذرید، صبحگاه، وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ
138 [و نیز] شبانگاه؛ پس آیا نمی‌اندیشید؟ وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
139 و همانا یونس از فرستادگان [ما] بود. وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
140 آن‌گاه که [از قوم خود] به سوی کشتیِ پر [از بار و مسافر] گریخت. إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
141 [کشتی به خطر افتاد، و قرار شد بر اساس قرعه، افرادی به دریا افکنده شوند،] پس یونس با سرنشینان کشتی قرعه انداخت. و از بازندگان شد. فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ
142 پس [او را به دریا افکندند.] ماهی بزرگی او را بلعید و او خود را سرزنش می‌کرد. فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ
143 [در شکم ماهی به تسبیح خداوند پرداخت]. پس اگر از تسبیح‌گویان نبود، فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ
144 بی‌تردید تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند. لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
145 پس او را در حالی که بیمار بود، به زمین خشکی افکندیم. فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ
146 و بر او بوته‌ای از کدو رویاندیم. وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ
147 و او را [پس از بهبودی،] به سوی یکصد هزار نفر یا بیش‌تر فرستادیم. وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
148 پس ایمان آوردند. و تا مدّتی آنان را کامیاب و بهره‌مند کردیم. فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ
149 [مشرکان] فرشتگان را دختران خدا می‌شمرند! پس از آنان بپرس: آیا دختران برای پروردگارت، و پسران برای آنان است؟! فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ
150 یا ما فرشتگان را زن آفریدیم و آنان ناظر بودند؟! أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
151 آگاه باشید که آنان از سر تهمت می‌گویند: أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
152 «خدا فرزند آورده است!» و البتّه آنان دروغگویند. وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
153 آیا [گمان می‌کنید] خداوند دختران را بر پسران برگزیده است؟ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ
154 شما را چه شده است؟ چگونه داوری می‌کنید؟ مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
155 پس آیا پند نمی‌گیرید؟ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
156 آیا برای شما دلیل روشنی است؟ أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ
157 پس اگر راست می‌گویید، کتاب خود را بیاورید. فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
158 و [گروه دیگری از مشرکان] میان خدا و جنّ نسبتی قائل شدند، در حالی که جنّیان به خوبی می‌دانند که آنها [در روز قیامت] احضار خواهند شد. وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
159 خداوند از آنچه آنان می‌گویند، منزّه است. سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
160 جز بندگان خالص شده‌ی خدا [که او را به شایستگی وصف می‌کنند]. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
161 پس شما و آنچه می‌پرستید، فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
162 نمی‌توانید [مردم را] بر ضدّ خدا گمراه کنید، مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
163 مگر کسی را که خودش [با اراده و اختیار] به دنبال دوزخ باشد. إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
164 و [فرشتگان می‌گویند:] «هیچ کس از ما نیست مگر آن که برای او جایگاهی معین است. وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ
165 و ماییم که [برای اطاعت فرمان خداوند] صف کشیده‌ایم. وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
166 و ماییم که تسبیح‌گوی هستیم.» وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
167 [مشرکان پیش از بعثت پیامبر] پیوسته و با تأکید می‌گفتند: وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
168 «اگر پندنامه‌ای از نوع [کتاب‌های] پیشینیان نزد ما بود، لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ
169 ما نیز حتما از بندگان برگزیده‌ی خدا بودیم.» لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
170 پس [همین که قرآن برای آنان آمد،] به آن کفر ورزیدند. و به زودی [نتیجه‌ی کفر خود را] خواهند دانست. فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
171 و بی‌شک فرمان ما برای بندگانی که به پیامبری فرستاده شده‌اند، از پیش معین شده است. وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
172 همانا ایشانند که پیروزند. إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ
173 و سپاه ماست که پیروز است. وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
174 پس تا مدّتی [معین از کافران] روی بگردان. فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
175 و بنگر که به زودی [کیفر عنادشان را] خواهند دید. وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
176 پس آیا برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟! أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
177 پس هرگاه [عذاب ما] به آستانه‌ی آنان فرود آید، آنان که هشدار داده شدند، چه بد صبحگاهی خواهند داشت. فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ
178 و تا مدّتی [معین] از آنان روی بگردان. وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
179 و بنگر، که به زودی خواهند دید [عاقبتشان چه می‌شود]. وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
180 پاک و منزّه است پروردگارت، پروردگار عزیز، از آنچه درباره‌ی او وصف می‌کنند. سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
181 و سلام بر همه‌ی فرستادگان. وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ
182 و سپاس و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
Next Surah Sad
;