Ya-Sin

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 یاسین! يس
2 سوگند به قرآن [محکم و] حکمت‌آموز، وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ
3 که همانا تو از پیامبرانی، إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
4 [و] بر راه راست هستی. عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
5 [قرآن] از جانب خداوند قادر مهربان نازل شده است. تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
6 تا مردمی را بیم دهی که پدرانشان بیم داده نشده‌اند، از این رو [از حقایق] غافلند. لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ
7 به یقین فرمان [عذاب] بر بیشتر آنان سزاوار گشته است، پس ایشان ایمان نمی‌آورند. لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
8 ما در گردن‌های آنان غل‌هایی قرار دادیم که تا چانه‌هایشان را می‌پوشاند. چنان که سرهای آنان بالا مانده است. إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِيَ إِلَى الأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ
9 و پیش روی آنان سدّی، و پشت سرشان نیز سدّی قرار دادیم، و به طور فراگیر دیدگانشان را پوشاندیم، پس هیچ چیز را نمی‌بینند. وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ يُبْصِرُونَ
10 برای آنها یکسان است که هشدارشان بدهی یا هشدارشان ندهی. آنان ایمان نخواهند آورد. وَسَوَاء عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ
11 تنها کسی را [می‌توانی] هشدار دهی که از [این قرآن که] ذکر [و مایه‌ی یادآوری است،] پیروی کند و در نهان از [خدای] رحمان بترسد. پس او را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده! إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ
12 ما خود مردگان را زنده می‌کنیم. و آنچه را از پیش فرستاده‌اند و آنچه را از آنان بر جای مانده است، می‌نویسیم. و هر چیزی را در پیشوایی روشن برشمرده‌ایم. إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ
13 و برای آنها اهل قریه [اَنطاکیه] را مثال بزن که فرستادگان خدا به سوی آنها آمدند. وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ
14 آن‌گاه که دو نفر [از پیامبران خود] را به سوی آنان فرستادیم، پس تکذیبشان کردند، سپس با سومین [پیامبر، آن دو را] تقویت کردیم. پس گفتند: «ما [از طرف خدا] به سوی شما فرستاده شده‌ایم.» إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ
15 [کافران] گفتند: «شما تنها بشری مانند مایید. و [خدای] رحمان چیزی [بر شما] نازل نکرده است. شما فقط دروغ می‌گویید.» قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ
16 [پیامبران] گفتند: «پروردگار ما می‌داند که ما به سوی شما فرستاده شده‌ایم. قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ
17 و بر ما، جز تبلیغ آشکار و روشن، وظیفه‌ی دیگری نیست.» وَمَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ
18 [کافران] گفتند: «ما [حضور] شما را به فال بد گرفته‌ایم. [وجود شما شوم است و مایه‌ی بدبختی ما!] و اگر از حرفتان دست برندارید، قطعاً شما را سنگسار خواهیم کرد. و از سوی ما شکنجه‌ی دردناکی به شما خواهد رسید.» قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ
19 [پیامبران] گفتند: «شومی شما از خود شماست. آیا اگر پند داده شدید [باید فال بد بزنید]؟ بلکه شما مردمی [متجاوز و] اسراف‌کارید.» قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ
20 و [در این میان] از دورترین جای شهر، مردی شتابان آمد و گفت: «ای قوم من! از این فرستادگان پیروی کنید! وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ
21 از کسانی پیروی کنید که پاداشی از شما نمی‌خواهند، و خود هدایت‌یافته‌اند. اتَّبِعُوا مَن لاَّ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ
22 چرا نپرستم کسی را که مرا آفریده است. و همگی به سوی او بازگردانده می‌شوید؟ وَمَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
23 آیا به جای او، خدایانی را برگزینم که اگر [خداوند] رحمان برای من آسیب و زیانی بخواهد، شَفاعت آنها کمترین سودی برای من ندارد؟ و مرا نمی‌رهانند؟ أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلاَ يُنقِذُونِ
24 در این صورت، من در گمراهی آشکاری خواهم بود. إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
25 [ای مردم!] من به پروردگارتان ایمان آوردم، پس [شما نیز سخن مرا] بشنوید [و ایمان بیاورید]!» إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ
26 [سرانجام او را کشتند. و به او] گفته شد: «به بهشت وارد شو!» گفت: «ای کاش قوم من می‌دانستند. قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ
27 که پروردگارم مرا بخشید و از گرامی‌داشتگان قرارم داد.» بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ
28 و ما پس از [شهادت] او، لشکری از آسمان برای هلاک قوم او نفرستادیم و شیوه و سنّت ما پیش از این هم چنین نبود [که برای عذاب اهل زمین، سپاهی از آسمان بفرستیم]. وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاء وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ
29 [عذابشان] تنها یک صیحه‌ی مرگبار بود. ناگهان همگی خاموش شدند. إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ
30 ای دریغ بر بندگان! که هیچ پیامبری بر آنان نیامد، مگر آن که او را به استهزا گرفتند. يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
31 آیا [مشرکان مکه‌] ندیدند چه بسیار از اقوام پیش از آنان را [به سبب کفر و طغیانشان‌] نابود کردیم، که آنان هرگز نزد اینان [به این دنیا] برنمی‌گردند؟ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ
32 و همه‌ی آنان در قیامت نزد ما احضار می‌شوند. وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ
33 و زمین مرده، که ما آن را زنده کردیم و دانه‌ای از آن بیرون آوردیم که از آن می‌خورند، برای آنان نشانه‌ای است [بر امکان معاد]. وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ
34 و در آن باغ‌هایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم و در آن چشمه‌ها شکافته و روان ساختیم. وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ
35 تا از میوه‌ی آن و آنچه دستانشان به عمل آورده است، بخورند. پس چرا سپاسگزاری نمی‌کنند؟ لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ
36 منزّه است خدایی که تمام زوج‌ها را آفرید، از آنچه زمین می‌رویاند، و از خود مردم، و از آنچه نمی‌دانند. سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ
37 و نشانه‌ای [دیگر] برای آنان شب است، که ما روز را [مانند پوست] از آن برمی‌کنیم، پس در تاریکی فرومی‌روند. وَآيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ
38 و خورشید به [سوی] قرارگاه خود روان است. آن [نظام]، اندازه‌گیری [خدا] عزیز داناست. وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
39 و برای ماه نیز منزلگاه‌هایی معین کرده‌ایم، تا همچون شاخه کهنه‌ی خرما، هلالی شکل و زردرنگ برگردد. [و باز به تدریج بدرِ کامل شود.] وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ
40 نه خورشید را سزاست که به ماه رسد، و نه شب را سزد که بر روز پیشی گیرد. هر کدام در سپهر و مدار معینی شناورند. لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ
41 و نشانه‌ای [دیگر] برای آنان، این است که ما فرزندانشان را در کشتی‌های پر از بار سوار کردیم. وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
42 و برای آنان چیزهای دیگری همانند کشتی آفریدیم که بر آن سوار می‌شوند. وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ
43 و اگر بخواهیم آنان را غرق می‌کنیم، به گونه‌ای که نه فریادرسی برایشان باشد، و نه نجات داده شوند. وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ
44 مگر آن که بار دیگر رحمت ما شامل حالشان شود و تا مدّتی [دیگر از زندگی] برخوردار باشند. إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ
45 و هرگاه به آنان گفته شود: «از آنچه که پیش روی شماست و از آنچه به دنبال شماست، پروا کنید، تا شاید مورد رحمت قرار گیرید.» وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
46 و هیچ نشانه‌ای از نشانه‌های پروردگارشان برای آنان نمی‌آید، مگر آن که از آنها روی‌گردانند. وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ
47 و هرگاه به آنان گفته شود: «از آنچه خداوند روزی شما کرده، بخشش کنید.» کسانی که کفر ورزیدند به کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند: «آیا به کسی غذا دهیم که اگر خداوند می‌خواست، [خودش] به او غذا می‌داد؟ شما در گمراهی آشکاری هستید.» وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاء اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
48 و [کافران] می‌گویند: «اگر راست می‌گویید، این وعده‌ی [قیامت] کی فرامی‌رسد؟» وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
49 آنان جز یک صیحه را انتظار نمی‌کشند که آنان را فراخواهد گرفت، در حالی که به کشمکش و ستیز [در امور دنیوی] سرگرمند. مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ
50 پس در آن حال، نه توان وصیتی دارند، و نه می‌توانند به سوی خانواده‌هایشان بازگردند. فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ
51 و در صور دمیده شود، پس ناگاه آنان از گورها [برخاسته،] شتابان به سوی پروردگارشان می‌آیند. وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ
52 می‌گویند: «وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟ این همان است که [خدای] رحمان وعده داد. و پیامبران راست گفتند.» قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ
53 [آری!] جز یک بانگ مرگبار نبود، که ناگهان همگی نزد ما احضار شدند. إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ
54 پس در چنین روزی بر هیچ کس ستمی نمی‌شود. و جز آنچه عمل کردید، جزایی داده نمی‌شوید. فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
55 بی‌شک اهل بهشت در آن روز به خوشی مشغولند. إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ
56 آنان و همسرانشان در زیر سایه‌ها بر تخت‌های آراسته تکیه می‌زنند. هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ
57 در آنجا [هرگونه] میوه برای آنان آماده است. و هر آنچه بخواهند، برایشان فراهم است. لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ
58 سلام، سخنی از [سوی] پروردگار مهربان [که می‌شنوند]. سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ
59 و «ای گناهکاران! امروز [از صف بهشتیان] جدا شوید!» وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ
60 ای فرزندان آدم! مگر با شما پیمان نبستم که شیطان را اطاعت نکنید. او برای شما دشمنی آشکار است. أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
61 و تنها مرا بپرستید، که راه راست همین است. وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
62 امّا شیطان گروه زیادی از شما را گمراه کرد. پس چرا تعقّل نمی‌کردید؟ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيراً أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ
63 این همان جهنّمی است که به شما وعده داده می‌شد. هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ
64 امروز وارد آن شوید، به خاطر کفری که داشتید. اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
65 امروز بر دهان‌هایشان مهر [خاموشی] می‌نهیم، و دست‌هایشان با ما سخن می‌گویند، و پاهایشان به اعمالی که همواره مرتکب می‌شدند، گواهی می‌دهند. الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
66 و اگر بخواهیم، دیدگانشان را محو می‌کنیم، پس آن‌گاه که خواستند در راه سبقت گیرند، چگونه خواهند دید؟ وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ
67 و اگر بخواهیم، آنان را در جای خود مسخ می‌کنیم [و به تندیس‌هایی بی‌روح یا جانورانی زشت مبدّل می‌سازیم،] به گونه‌ای که نه بتوانند به راه خود ادامه دهند، و نه برگردند. وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ
68 و هر کس را عمر دراز دهیم، او را در آفرینش واژگونه می‌کنیم. [فراموشی، ناتوانی و سستی به سراغش می‌آید،] پس آیا نمی‌اندیشند؟ وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ
69 و ما به او [که پیامبر خداست،] شعر نیاموختیم و سزاوار او هم نیست. آن [چه به او آموختیم]، فقط یادآوری و قرآن روشنگر است. وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ
70 تا هر که را زنده [دل] است، هشدار دهد و گفتار خدا درباره‌ی کافران محقَّق گردد. لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ
71 آیا ندیدند که از آنچه دست‌های [قدرت] ما ایجاد کرده، برای آنان چهارپایانی آفریدیم که مالک آن هستند؟ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ
72 و چهارپایان را برای آنان رام کردیم. از برخی سواری می‌گیرند و از برخی تغذیه می‌کنند. وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ
73 و در آنها بهره‌های دیگری [چون پشم و پوست‌] و نوشیدنی‌هایی [چون شیر‌] برای مردم است. پس چرا سپاس نمی‌گزارند؟! وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ
74 و به جای خداوند [یگانه]، خدایانی را گرفتند، به این امید که یاری شوند. وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ
75 [در حالی که آن] خدایان، توان یاری آنان را ندارند. و اینها [در قیامت] به عنوان لشکر [بت‌ها] احضار می‌شوند. لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ
76 پس سخنان مشرکان، تو را محزون نکند. ما آنچه را پنهان می‌دارند و آنچه را آشکار می‌کنند، می‌دانیم. فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ
77 آیا انسان ندید [و نیاندیشید] که ما او را از نطفه‌ای [بی‌مقدار] آفریدیم؟ پس اینک ستیزه‌جویی آشکار شده است. أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ
78 و برای ما مَثَلی آورد و آفرینش خود را فراموش کرد. گفت: «چه کسی استخوان‌هایی را که پوسیده است، زنده خواهد کرد؟» وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ
79 [به او] بگو: «همان کسی که نخستین بار آن را آفرید، آن را زنده خواهد کرد. و او بر هر آفریده‌ای آگاه است. قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ
80 همان که برای شما از درخت سبز، آتش آفرید؛ پس هرگاه بخواهید، از آن آتش می‌افروزید.» الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ
81 آیا کسی که آسمان‌ها و زمین را آفریده است، توانا نیست که همانند آنها را بیافریند؟ آری، و او آفریدگار بسیار داناست. أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ
82 امر و فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می‌گوید: «باش!» پس بی‌درنگ موجود می‌شود. إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ
83 پس منزّه است کسی که حاکمیت و مالکیت همه چیز به دست اوست و به سوی او بازگردانده می‌شوید. فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
Next Surah As-Saffat
;