Ash-Shu'araa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 طا، سین، میم. طسم
2 این است آیات کتاب روشنگر. تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 [ای پیامبر!] گویی می‌خواهی به خاطر آن که مشرکان ایمان نمی‌آورند، [از شدت اندوه] خود را هلاک کنی. لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
4 اگر بخواهیم، معجزه‌ای از آسمان بر آنان فرود آوریم، تا در برابر آن، گردن‌هایشان خاضع گردد [و با اکراه ایمان آورند، امّا سنّت الهی چنین نیست]. إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ
5 هیچ تذکر تازه‌ای از [سوی] خداوند مهربان برایشان نیامد، مگر آن که از آن روی‌گردان بودند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ
6 پس آنان تکذیب کردند، و به زودی اخبار [کیفر] آنچه به مسخره می‌گرفتند، به آنان خواهد رسید. فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
7 آیا به زمین نگاه نکردند که از هر گیاهی نیکو در آن بسیار رویانده‌ایم؟ أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
8 قطعاً در این [آفرینش نیکو]، عبرت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
9 و همانا پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
10 و [یاد کن] زمانی که پروردگارت موسی را ندا داد که: «به سوی قوم ستمکار برو! وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
11 قوم فرعون؛ آیا پروا نمی‌کنند؟» قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ
12 [موسی] گفت: «پروردگارا! می‌ترسم دروغگویم بشمارند، قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
13 و سینه‌ام [از این وظیفه سنگین] تنگی می‌کند، و زبانم روان و گویا نیست. پس هارون را [نیز] رسالت بده [تا مرا یاری کند]. وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ
14 و [به نظر] آنان بر [گردن] من جرمی است. می‌ترسم مرا بکشند.» وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ
15 خداوند فرمود: چنین نیست! پس [تو و هارون] همراه با معجزات ما بروید، که ما با شما و شنونده [گفتگوهایتان] هستیم. قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ
16 به سراغ فرعون بروید و بگویید: «ما فرستاده‌ی پروردگار جهانیانیم. فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
17 بنی‌اسرائیل را [آزاد کن و] همراه ما بفرست.» أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
18 [فرعون] گفت: «[ای موسی!] آیا ما تو را در کودکی پرورش ندادیم؟ و سالیانی از عمرت را در نزدمان ماندی؟ قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ
19 و با این حال،کارت را کردی، [و یکی از افراد ما را کشتی،] و تو [در برابر زحمات ما] از ناسپاسانی.» وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
20 [موسی] گفت: «آن [کار] را زمانی کردم که بی‌خبر بودم! [و نمی‌دانستم با مشت من در دفاع از مظلوم، آن مرد قِبطی کشته می‌شود.] قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ
21 و چون از شما ترسیدم، از نزدتان گریختم. سپس پروردگارم به من حکمت بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد. فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ
22 و [آیا] این که بنی‌اسرائیل را بنده‌ی خود ساخته‌ای، نعمتی است که منّتش را بر من می‌نهی؟» وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ
23 [فرعون] گفت: «پروردگار جهانیان چیست؟» قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ
24 [موسی] گفت: «پروردگار آسمان‌ها و زمین، و آنچه میان آنهاست، اگر باور دارید.» قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ
25 فرعون به اطرافیان خود گفت: «آیا نمی‌شنوید [چه می‌گوید]؟» قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ
26 [بار دیگر موسی] گفت: «او پروردگار شما، و پروردگار نیاکان شماست.» قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
27 [فرعون] گفت: «قطعاً پیامبرتان که به سوی شما فرستاده شده، سخت دیوانه است!» قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
28 [موسی] گفت: «[او] پروردگار مشرق و مغرب است، و آنچه میان آن دو است. اگر بیندیشید.» قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
29 [فرعون] گفت: «[ای موسی!] اگر معبودی جز من برگزینی، قطعاً تو را از زندانیان قرار خواهم داد.» قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ
30 [موسی] گفت: «[حتّی] اگر نشانه‌ی آشکاری برایت بیاورم؟» قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ
31 [فرعون] گفت: «اگر راست می‌گویی، آن نشانه را بیاور!» قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
32 پس [موسی] عصای خود را افکند، ناگهان، اژدهایی آشکار شد. فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ
33 و دست خود را [از گریبانش] بیرون آورد، ناگهان آن دست، برای تماشاگران سپید و درخشان نمایان شد. وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ
34 [فرعون] به اشراف اطرافش گفت: «به‌راستی این مرد، جادوگری کاردان است. قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
35 او می‌خواهد با جادویش، شما را از سرزمینتان آواره کند. پس چه نظر می‌دهید؟» يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
36 گفتند: «کار موسی و برادرش را به تأخیر انداز. و گروهی گردآورنده را به شهرها بفرست. قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
37 تا هر جادوگر ماهری را نزد تو بیاورند.» يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ
38 پس جادوگران در موعدِ روزی معلوم، گردآوری شدند. فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
39 و به مردم گفته شد: «آیا شما نیز جمع می‌شوید؟ وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ
40 به این امید که اگر جادوگران پیروز شدند، از [آیینِ] آنان پیروی کنیم.» لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
41 پس همین که جادوگران [نزد فرعون] آمدند، به او گفتند: «آیا اگر ما پیروز شویم، پاداشی داریم؟» فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
42 [فرعون] گفت: «آری! در این صورت [علاوه بر پاداش]، شما از مقرّبان [دربار] خواهید بود.» قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
43 [روز موعود] موسی به آنان گفت: «بیفکنید آنچه را می‌خواهید بیفکنید!» قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ
44 پس [جادوگران] ریسمان‌ها و چوب‌دست‌های خود را افکندند و گفتند: «به عزّت فرعون سوگند، که قطعاً ما پیروزیم.» فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
45 سپس موسی عصایش را افکند. ناگهان هر چه را به نیرنگ ساخته بودند، بلعید. فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
46 آن‌گاه جادوگران بی‌اختیار به سجده درافتادند. فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
47 گفتند: «ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم. قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
48 پروردگار موسی و هارون.» رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
49 فرعون گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟! بی‌گمان او سردسته‌ی شماست که به شما جادو آموخته است. پس به زودی کیفر خود را خواهید دانست. حتماً دست‌ها و پاهای شما را یکی از راست و یکی از چپ می‌برم، و همگیِ شما را به دار خواهم آویخت.» قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
50 ساحران گفتند: «باکی نیست! ما به سوی پروردگار خود بازمی‌گردیم. قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
51 ما امید داریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، چرا که ما [در این قوم] نخستینِ مؤمنانیم.» إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ
52 و به موسی وحی کردیم که: «بندگان مرا شبانه کوچ ده، زیرا شما تعقیب خواهید شد.» وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
53 پس فرعون [آگاه شد و] گردآورندگان [سپاه] را به شهرها فرستاد. فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
54 «اینها گروهی اندکند. إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ
55 که ما را به خشم آورده‌اند. وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ
56 ما همگی آماده‌ی دفاع هستیم.» وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ
57 پس آنان را [به گمان تعقیب بنی‌اسرائیل]، از باغ‌ها و چشمه‌ها بیرون کردیم، فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
58 و [نیز از] گنج‌ها، و جایگاه نیکو. وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
59 چنین بود که بنی‌اسرائیل را وارث آنها قرار دهیم. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
60 پس هنگام طلوع خورشید، [سپاهیان فرعون] به تعقیب آنان برخاستند. فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ
61 پس زمانی كه دو گروه، یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: «آنان به ما دست خواهند یافت.» فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ
62 [موسی] گفت: «چنین نیست! قطعاً پروردگارم با من است و مرا هدایت خواهد كرد.» قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
63 پس به موسی وحی كردیم كه: «عصایت را به دریا بزن!» پس [دریا] شكافت، و هر پاره‌ای چون كوهی بزرگ شد. [و جاده‌ای خشک برای آنها پدیدار گشت.] فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
64 آن‌گاه گروه دیگر را [که لشكر فرعون بود،] به آنجا نزدیک كردیم. وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ
65 و موسی و هر كه را با او بود، همگی را [از دریا عبور دادیم و] رهایی بخشیدیم. وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ
66 سپس گروه دیگر را غرق ساختیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
67 البتّه در این ماجرا، نشانه‌ی روشنی است. و بیشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
68 و همانا پروردگارت شكست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
69 [ای پیامبر!] سرگذشت ابراهیم را بر مردم بخوان! وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ
70 آن‌گاه كه به پدرش و قومش گفت: «شما چه می‌پرستید؟» إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ
71 گفتند: «بت‌هایی را می‌پرستیم و در كنارشان به پرستش ماندگاریم.» قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ
72 [ابراهیم] گفت: «آیا هرگاه آنها را می‌خوانید، سخن شما رامی‌شنوند؟ قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ
73 یا به شما سود و زیانی می‌رسانند؟» أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ
74 گفتند: «[نه!] بلكه پدرانمان را یافته‌ایم كه این‌گونه [پرستش] می‌كردند!» قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
75 [ابراهیم] گفت: «آیا نظر كرده‌اید در آنچه می‌پرستید؟ قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
76 شما و پدران پیشین شما؟ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
77 البتّه این بت‌ها دشمن منند، [چون مرا گرفتار عذاب خواهند كرد،] مگر پروردگار جهانیان [كه پرستیدنش مایه‌ی سعادت است]. فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
78 همان كه مرا آفرید، پس او راهنماییم می‌كند. الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
79 او كه به من می‌خورانَد و می‌نوشانَد. وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
80 و هرگاه بیمار شوم، او مرا شفا می‌بخشد. وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
81 و او كسی است كه مرا می‌میراند، سپس زنده‌ام می‌كند. وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
82 و او كسی است كه امید دارم روز جزا، خطاهای مرا ببخشد. وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
83 پروردگارا! به من حكمت مرحمت فرما! و مرا به صالحان ملحق كن! رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
84 و برای من در میان آیندگان، نام نیکو، بر جای بگذار! وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
85 و مرا از وارثان بهشت پر نعمت قرار ده! وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
86 و از پدرم، درگذر، که او از گمراهان است. وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
87 و مرا روزی که همه برانگیخته می‌شوند، خوار مگردان! وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
88 روزی که مال و فرزندان سودی ندارند، يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
89 مگر کسی که با روح و قلب پاک، به سوی خدا آید.» إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
90 و [آن روز،] بهشت برای پرهیزکاران نزدیک گردد. وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
91 و آتشِ برافروخته برای گمراهان آشکار شود. وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
92 و به آنان گفته شود: «کجاست آنچه می‌پرستیدید، وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
93 به جای خدا؟ آیا یاریتان می‌کنند؟ یا می‌توانند از خود دفاع کنند؟» مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ
94 پس همه‌ی معبودان و عابدان گمراه، به دوزخ سرنگون شوند. فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
95 و لشکریان ابلیس نیز همگی [به دوزخ افکنده شوند]. وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
96 و آنان در دوزخ در حالی که با هم مشاجره می‌کنند، می‌گویند: قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
97 «به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم. تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
98 چون شما [بت‌ها و معبودها] را با پروردگار جهانیان برابر می‌دانستیم. إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
99 و جز تبهکاران، ما را گمراه نکردند. وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
100 در نتیجه [امروز] شَفاعت‌گرانی نداریم، فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ
101 و حتّی یک دوست صمیمی نداریم. وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
102 پس اگر برای ما بازگشتی [به دنیا] بود، از مؤمنان می‌شدیم.» فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
103 به‌راستی که در این [سرگذشت] درس عبرت و نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
104 و همانا پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
105 قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
106 زمانی که برادرشان نوح به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
107 من برای شما پیامبری امین هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
108 پس، از خداوند پروا، و از من اطاعت کنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
109 و من برای این [رسالت]، هیچ مزدی از شما درخواست نمی‌کنم، پاداش من تنها بر پروردگار جهانیان است! وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
110 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت کنید.» فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
111 آنان گفتند: «آیا ما به تو ایمان بیاوریم، در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟» قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
112 [نوح] گفت: من به عملكَرد گذشته‌ی آنان، آگاهی ندارم. قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
113 حساب آنان تنها با پروردگار من است، اگر شما بفهمید! إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ
114 و من مؤمنان را از خود نمی‌رانم. وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ
115 من تنها هشداردهنده‌ای روشنگرم!» إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
116 گفتند: «ای نوح! اگر دست برنداری، قطعاً سنگسار خواهی شد.» قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ
117 [نوح] گفت: «پروردگارا! همانا قوم من، مرا تكذیب كردند. قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
118 پس میان من و آنان راه روشنی بگشا! و مرا و هر كس را كه با من است، [از شرّ كافران] نجات بده!» فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
119 پس ما نوح و هر كس را كه در آن كشتیِ گران‌بار، با او بود، نجات دادیم. فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
120 سپس باقی‌ماندگان را غرق كردیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ
121 البتّه در این [ماجرا]، نشانه‌ی بزرگی است؛ و [قوم نوح] بیشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
122 و همانا پروردگارت شكست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
123 قوم عاد [نیز] پیامبران را تكذیب كردند. كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ
124 آن‌گاه كه برادرشان هود، به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌كنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
125 من برای شما پیامبری امین هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
126 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت كنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
127 و من برای این [رسالت]، هیچ مزدی از شما درخواست نمی‌كنم، پاداش من تنها بر پروردگار جهانیان است! وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
128 آیا از سر هوا و هوس، بر هر بلندی، برجی برافراشته می‌سازید؟ أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ
129 و كاخ‌های استوار می‌گیرید، به امید آنكه جاوِدانه بمانید؟ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ
130 و هرگاه كسی را كیفر می‌دهید، همچون زورگویان كیفر می‌دهید؟ وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ
131 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت كنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
132 و از كسی كه شما را به وسیله آنچه می‌دانید، یاوری كرد، پروا كنید. وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ
133 [خداوند] با چارپایان و فرزندان، به شما یاری داده است، أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ
134 و [با] باغ‌ها و چشمه‌ساران. وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
135 من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناكم.» إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
136 [قوم عاد] گفتند: «برای ما یكسان است كه ما را اندرز دهی، یا اندرز ندهی. قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
137 این، جز شیوه‌ی پیشینیان نیست. إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
138 و ما عذاب نخواهیم شد.» وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
139 پس هود را تکذیب کردند. آن‌گاه ما آنان را نابود کردیم. البتّه در این [داستان]، بی‌شک نشانه‌ی بزرگی است، و [قوم عاد،] بیشترشان مؤمن نبودند. فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
140 و همانا پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
141 قوم ثمود [نیز] پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
142 آن‌گاه که برادرشان صالح به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
143 من برای شما پیامبری امین هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
144 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت کنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
145 و من برای این [رسالت]، هیچ مزدی از شما درخواست نمی‌کنم، پاداش من تنها بر پروردگار جهانیان است! وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
146 آیا [می‌پندارید] در آنچه در این دنیا دارید، با ایمِنی، رها خواهید شد؟ أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
147 در باغ‌ها و چشمه‌ها؟ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
148 و کشت‌زارها و نخل‌هایی که شکوفه‌اش لطیف و [شاخه‌هایش] بر هم نشسته است. وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
149 و شما از کوه‌ها، خانه‌هایی برای خوشگذرانی می‌تراشید. وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
150 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت کنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
151 و از فرمان اسرافکاران پیروی نکنید، وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ
152 آنان که در زمین فساد می‌کنند و اهل اصلاح نیستند.» الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
153 [قوم ثمود، به صالح] گفتند: «بی‌تردید تو جادو شده‌ای! قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
154 تو نیز بشری همچون مایی. اگر راست می‌گویی، نشانه [و معجزه]ای بیاور!» مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
155 [پس ماده شتری از دل کوه بیرون آمد. صالح] گفت: «این ماده شتری است! سهمی از آب [چشمه‌]، برای اوست. و برای شما روز دیگری معین شده است. قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
156 و به آن آسیبی نرسانید که عذاب روز سهمگین، شما را فرامی‌گیرد.» وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
157 پس ناقه را پِی کردند [و آن را کشتند]، سپس [از کرده‌ی خود] پشیمان شدند. فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
158 پس آنان را عذاب فراگرفت. همانا در این [ماجرا] نشانه و درس عبرتی است. و [قوم ثمود،] بیشترشان مؤمن نبودند. فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
159 و همانا پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
160 قوم لوط [نیز] پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
161 هنگامی که برادرشان لوط، به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
162 من برای شما پیامبری امین هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
163 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت کنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
164 و من برای این [رسالت]، هیچ مزدی از شما درخواست نمی‌کنم، پاداش من تنها بر پروردگار جهانیان است! وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
165 آیا از میان مردم جهان، شما به سراغ مردها می‌روید [و با آنان آمیزش می‌کنید]؟ أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ
166 و همسرانتان را که پروردگارتان برای شما آفریده، رها می‌کنید؟ بلکه شما مردمی تجاوزکارید.» وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
167 [قوم بدکار] گفتند: «ای لوط! اگر [از حرف‌هایت] دست برنداری، قطعاً بیرون رانده می‌شوی.» قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
168 [لوط] گفت: «من دشمن سرسخت کردار شما هستم. قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ
169 پروردگارا! من و کسان مرا از [شرّ] آنچه می‌کنند، رهایی بخش!» رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
170 پس او و تمام خاندانش را نجات دادیم، فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
171 مگر پیرزنی که [زن لوط بود و] در میان بازماندگان، [اهل عذاب] بود. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
172 سپس، دیگران را ریشه‌کن کردیم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
173 و بر سر آنان بارانی [از سنگ] فروفرستادیم. پس چه بد است باران هشدار داده‌شدگان! وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ
174 البتّه در این [ماجرا] نشانه‌ای [از قدرت الهی] است. و [قوم لوط،] بیشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
175 و همانا پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
176 مردم اَیکه [نیز] پیامبران را تکذیب کردند. كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
177 زمانی که شعیب به آنان گفت: «آیا پروا نمی‌کنید؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
178 من برای شما پیامبری امین هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
179 پس، از خداوند پروا و از من اطاعت کنید. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
180 و من برای این [رسالت]، هیچ مزدی از شما درخواست نمی‌کنم، پاداش من تنها بر پروردگار جهانیان است! وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
181 حقّ پیمانه را ادا کنید. و از کم‌فروشان نباشید. أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
182 و با ترازویِ درست بسنجید. وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
183 و از اجناس مردم، نکاهید. و در زمین به فساد و تبهکاری نکوشید. وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
184 و از خدایی که شما و اقوام پیشین را آفریده، پروا کنید.» وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
185 [مردم] گفتند: «بی‌تردید تو جادو شده‌ای! قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
186 تو نیز بشری همچون مایی. و ما تو را از دروغگویان می‌پنداریم. وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
187 پس اگر تو از راستگویانی، پاره‌هایی از آسمان را بر سر ما بیفکن!» فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
188 [شعیب] گفت: «پروردگار من به آنچه می‌کنید، آگاه‌تر است.» قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
189 پس شعیب را تکذیب کردند. و عذابِ روزِ سایبان آنان را فراگرفت. [سایبانی از ابر سیاه و صاعقه‌خیز که بر سر آنها آتش می‌بارید،] آن، عذابِ روز بزرگ و هولناکی بود. فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
190 بی‌شک در این [ماجرا] نشانه‌ای [از قدرت الهی] است، و [قوم شعیب] بیشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
191 و همانا پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
192 و البتّه این [قرآن] فرستاده پروردگار جهانیان است. وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
193 [که جبرئیل] فرشته‌ی امین الهی آن را فرود آورده است، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
194 بر دل تو، تا از هشداردهندگان باشی. عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ
195 [این قرآن] به زبان عربی روشن [و گویا نازل شده،] بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
196 و [خبر] آن در کتاب‌های [آسمانی] پیشین آمده است. وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
197 آیا این که دانشمندان بنی‌اسرائیل از آن اطلاع دارند، برای مشرکان نشانه‌ای نیست؟! أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ
198 اگر ما قرآن را بر بعضی غیرعرب‌ها نازل می‌کردیم. وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
199 پس او، آن را برایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند. فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
200 ما این‌گونه قرآن را [با بیانی رسا و روشن] در دل‌های گناهکاران عبور دادیم، كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
201 [ولی آنان] ایمان نمی‌آورند، مگر آنکه عذاب دردناک را مشاهده کنند. لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
202 که ناگهان و در حالی که آگاه نباشند، به سراغشان آید. فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
203 پس می‌گویند: «آیا به ما مهلتی داده خواهد شد؟» فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ
204 آیا عذاب ما را به شتاب می‌جویند؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
205 آیا دیدی که اگر سال‌ها هم آنان را [از نعمت‌های خود] برخوردار کنیم، أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
206 آن‌گاه عذاب موعود، به آنها خواهد رسید. ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ
207 آنچه از آن برخوردار بودند، در دفع عذاب به کارشان نیاید. مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
208 و ما [مردم] هیچ دیاری را نابود نکردیم، مگر آن که بیم‌دهندگانی داشتند. وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
209 تا مایه‌ی پند و عبرت باشد، و ما هرگز ستمکار نبوده‌ایم [که بدون هشدار مجازات کنیم]. ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
210 و قرآن را شیطان‌ها و جنیان فرونفرستاده‌اند. وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
211 و [نزول قرآن‌] سزاوار آنان نیست. و توان این کار را نیز ندارند. وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
212 بی‌شک آنها از شنیدن [اخبار آسمانی] برکنارند. إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
213 پس [ای پیامبر!] با خدا معبود دیگری را نخوان، که از عذاب‌شدگان خواهی بود. فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
214 و خویشان نزدیکت را هشدار ده! وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
215 و برای مؤمنانی که از تو پیروی کرده‌اند، بال [فروتنی] خود را بگستر! وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
216 پس اگر [خویشان نزدیکت،] سرپیچی کردند، بگو: «من قطعاً از آنچه انجام می‌دهید، بیزارم!» فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
217 و بر [خدای] شکست‌ناپذیر و مهربان توکل کن. وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
218 خدایی که چون [به نماز] برمی‌خیزی، تو را می‌بیند. الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
219 و گردش و حرکت تو را در میان سجده‌کنندگان [نیز می‌بیند]. وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
220 زیرا که اوست شنوا و دانا. إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
221 آیا به شما خبر دهم که شیطان‌ها بر چه کسی فرود می‌آیند؟ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
222 بر هر دروغ‌ساز گنه‌پیشه‌ای فرود می‌آیند. تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
223 [این افراد،] به سخنان شیطان‌ها گوش فرامی‌دهند، و بیشترشان دروغگویند. يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
224 [پیامبر خدا شاعر نیست؛ زیرا] از شاعران، گمراهان پیروی می‌کنند. وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
225 آیا ندیدی که آنان در هر وادی [خیالی‌] سرگشته‌اند؟ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
226 و مطالبی می‌گویند که [خود] به آن عمل نمی‌کنند؟ وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
227 مگر آن شاعرانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته کرده‌اند و خدا را بسیار یاد کردند، و پس از آن که مورد ستم قرار گرفتند، [با شعرهای توحیدی،] به دفاع از خویش [و مؤمنان] برخاستند. و کسانی که ستم کرده‌اند، به زودی خواهند دانست که به کدام بازگشت‌گاه بازخواهند گشت! إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
Next Surah An-Naml
;