Al-Furqan

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 مبارک است آن [خداوندی] که قرآن، وسیله‌ی شناخت حقّ از باطل را بر بنده‌اش فروفرستاد، تا برای جهانیان مایه‌ی هشدار باشد. تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا
2 خداوندی که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین برای اوست، و هیچ فرزندی نگزیده و در فرمانروایی شریکی ندارد. و هر چیزی را آفرید وآن را به شایستگی اندازه نهاد. الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا
3 [مشرکان] به جای او معبودانی گرفتند که هیچ چیز نمی‌آفرینند، و خود آفریده شده‌اند. مالک هیچ زیان و سودی برای خود نیستند. و تسلّطی بر مرگ و حیات و برانگیختن [پس از مرگ] ندارند. وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا
4 و کسانی که کافر شدند، گفتند: «این [قرآن] فقط دروغی بزرگ است که او ساخته است. و گروه دیگری او را بر این کار یاری کرده‌اند.» پس به راستی مرتکب ستمی سنگین و دروغی بزرگ شده‌اند. وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْمًا وَزُورًا
5 و گفتند: «[این قرآن،] افسانه‌های پیشینیان است که او نوشتن آنها را [از نویسندگان‌] درخواست کرده است، و آن [نوشته‌] هر صبح و شام بر او خوانده می‌شود [تا از بر کند، و بر ما بخواند، و بگوید: این وحی است]!» وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا
6 بگو: «[این قرآن را] کسی فروفرستاد که رازهای پوشیده در آسمان‌ها و زمین را می‌داند. قطعاً او آمرزنده و مهربان است.» قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا
7 [کافران] گفتند: «این چه پیامبری است که [مانند ما] غذا می‌خورد، و در بازارها راه می‌رود؟ چرا فرشته‌ای به سوی او نازل نشده تا همراه او بیم‌دهنده باشد؟ وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا
8 یا [چرا از آسمان] بر او گنجی نمی‌افکنند؟ یا چرا او باغی ندارد تا از [میوه‌های] آن بخورد؟» و ستمگران [به مؤمنان] گفتند: «شما جز مردی جادو شده را پیروی نمی‌کنید.» أَوْ يُلْقَى إِلَيْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَا وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا
9 بنگر که چگونه برای تو مَثَل‌ها زدند؟ [و تو را چگونه وصف کردند؟] پس گمراه شدند؛ در نتیجه نمی‌توانند راهی [به حقیقت] بیابند. انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا
10 مبارک است خدایی که اگر بخواهد، بهتر از آنچه را آنها توقّع دارند، برای تو قرار می‌دهد؛ باغ‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جریان دارد، و قصرهایی برای تو قرار می‌دهد. تَبَارَكَ الَّذِي إِن شَاء جَعَلَ لَكَ خَيْرًا مِّن ذَلِكَ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَيَجْعَل لَّكَ قُصُورًا
11 [کافران نه تنها تو،] بلکه قیامت را انکار کرده‌اند. و ما برای منکران قیامت، آتشی فروزان و سوزان آماده کرده‌ایم. بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَن كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيرًا
12 چون [دوزخ] از فاصله‌ی دور آنان را ببیند، خشم و خروشی [هولناک] از آن می‌شنوند. إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا
13 و چون به زنجیر بسته شده، در مکانی تنگ انداخته شوند، آنجاست که ناله می‌زنند. وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا
14 [به آنان گفته می‌شود:] «امروز یک بار درخواست مرگ نکنید، بلکه بسیار درخواست مرگ کنید.» لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيراً
15 [ای پیامبر!] به مردم بگو: «آیا این [ذلّت و عذاب] بهتر است، یا بهشت جاوِدانی که به پرهیزکاران وعده داده شده، و سزا و سرانجام آنان است؟» قُلْ أَذَلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاء وَمَصِيرًا
16 جاودانه هر چه بخواهند، در آنجا دارند. [این پاداش] وعده‌ای است درخواست شده، بر عهده‌ی پروردگارت. لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاؤُونَ خَالِدِينَ كَانَ عَلَى رَبِّكَ وَعْدًا مَسْؤُولًا
17 روزی که خداوند، مشرکان و آنچه را از غیر خدا می‌پرستیدند، [یک جا] گرد می‌آورد، پس [به معبودهای آنان] می‌فرماید: «آیا شما بندگان مرا گمراه کردید؟ یا خودشان راه را گم کردند؟» وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ
18 آنها می‌گویند: تو منزّهی! ما را نرسد که جز تو سرپرستی بگیریم؛ ولی تو اینان و پدرانشان را [از نعمت‌ها] برخوردار کردی، تا آن که یاد [تو] را فراموش کردند، و گروهی هلاک و سر در گم شدند.» قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا
19 [خداوند می‌فرماید:] «پس [این معبودها] گفته‌های شما را تکذیب کردند. [اکنون] در چاره‌اندیشی [برای خود] و یاری رساندن [به خویش] توانی ندارید. و هر کس از شما ستم کند [و شرک ورزد]، عذاب بزرگی به او می‌چشانیم.» فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا
20 و ما هیچ پیامبری پیش از تو نفرستادیم، مگر آن که آنان [نیز مانند مردم] غذا می‌خوردند و در بازارها راه می‌رفتند. و ما برخی از شما را وسیله‌ی آزمایش برخی دیگر قرار دادیم، [تا ببینیم] آیا صبر و تحمّل از خود نشان می‌دهید؟ و پروردگارت همواره بیناست. وَما أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا
21 و کسانی که به ملاقات ما امید ندارند، [و رستاخیز را نمی‌پذیرند،] گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نمی‌شوند؟ یا چرا پروردگارمان را نمی‌بینیم؟» به راستی خود را بزرگ شمردند و سرکشی بزرگی ورزیدند. وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا
22 روزی که فرشتگان را می‌بینند، آن روز برای گناهکاران مژده‌ای نیست، و [به فرشتگان] می‌گویند: «ما را امان دهید و [عذاب را از ما] دور کنید!» يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا
23 ما به [حساب‌] هر کاری که کرده‌اند، می‌پردازیم، و آن را غباری پراکنده می‌سازیم. وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا
24 آن روز، اهل بهشت، جایگاهی خوش و آسایشگاهی نیکو دارند. أَصْحَابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِيلًا
25 و روزی که آسمان با ابرها شکافته می‌شود، و فرشتگان با فرودی ویژه فرود آیند. وَيَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاء بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِكَةُ تَنزِيلًا
26 آن روز، فرمانرواییِ حقّ، از آن [خدای] رحمان است. و روزی است که بر کافران سخت و سنگین است. الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَكَانَ يَوْمًا عَلَى الْكَافِرِينَ عَسِيرًا
27 و روزی که ستمکارِ [مشرک] دو دست خود را [از روی حسرت] به دندان می‌گزد، و می‌گوید: «ای کاش همراه با پیامبر راهی به سوی حق برمی‌گرفتم. وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا
28 وای بر من! ای کاش آن [نابکار و فاسق] را به دوستی برنگزیده بودم! يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا
29 [آن دوست] بعد از آن که حقّ به سراغ من آمد، مرا از یادآوری [آن] گمراه ساخت. و شیطان، هنگام امید، انسان را رها می‌کند.» لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا
30 و پیامبر [در روز قیامت،] می‌گوید: «پروردگارا! قوم من این قرآن را رها کردند.» وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا
31 و ما این‌گونه برای هر پیامبری، دشمنی از گناهکاران قرار دادیم. و پروردگارت برای راهنمایی و یاری تو بس است. وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ وَكَفَى بِرَبِّكَ هَادِيًا وَنَصِيرًا
32 و کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: «چرا قرآن یک‌جا بر او نازل نشده است؟» [غافل از آن که ما] این‌گونه [قرآن را به تدریج فروفرستادیم،] تا دل تو را به آن استوار کنیم و آن را پی‌درپی و به آرامی بر تو خواندیم. وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً كَذَلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَكَ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِيلًا
33 و هیچ مَثَلی برای تو نمی‌آورند، مگر آن که پاسخِ به حقّ و بهترین بیان را برای تو می‌آوریم. وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا
34 کسانی که به رو درافتاده، به سوی جهنّم محشور می‌شوند، آنان بدترین جای را دارند، و گمراه‌ترینِ مردمند. الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَى وُجُوهِهِمْ إِلَى جَهَنَّمَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا
35 و همانا به موسی کتاب دادیم. و برادرش هارون را همراه او وزیر [و دستیارش] قرار دادیم. وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا
36 پس به آن دو گفتیم: «به سوی قومی که آیات ما را تکذیب کردند، بروید.» آن‌گاه آنان را [به‌ خاطر عِنادشان] به سختی قلع و قمع کردیم. فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا
37 و قوم نوح را که پیامبران را تکذیب کردند، غرق نمودیم و آنان را برای مردم [تاریخ] عبرت قرار دادیم. و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کردیم. وَقَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا
38 و قوم عاد و ثمود، و اصحاب رَسّ، و نسل‌های فراوانِ میان آنان را [نابود کردیم]. وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَلِكَ كَثِيراً
39 و برای هر یک [از آنها] نمونه‌هایی آوردیم، [و چون عبرت نگرفتند،] همه را به سختی نابود کردیم. وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا
40 به‌راستی [مشرکان مکه، هنگام مسافرت به شام] بر آبادی [قوم لوط] که بارانِ عذاب بر آن باریده، گذر کرده‌اند. پس آیا آنجا را ندیده‌اند؟ چرا! ولی [عبرت نگرفته‌اند، زیرا] آنان به رستاخیز، امید و ایمانی ندارند. وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا
41 و هرگاه تو را ببینند، جز به مسخره‌ات نگیرند: «آیا این همان کسی است که خداوند او را پیامبر قرار داده است؟ وَإِذَا رَأَوْكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا
42 اگر ما بر پرستش بت‌ها ایستادگی نمی‌کردیم، نزدیک بود که [او،] ما را از خدایانمان منحرف کند.» آن‌گاه که عذاب را ببینند، خواهند دانست که چه کسی گمراه‌تر است! إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَا وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا
43 آیا کسی که هوای نفس خود را معبود خود قرار داده است، دیده‌ای؟ آیا تو می‌توانی کارساز او باشی؟ أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا
44 آیا گمان می‌کنی که بیشتر کافران می‌شنوند، یا می‌اندیشند؟ آنان همچون چهارپایانند، بلکه گمراه‌ترند! أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا
45 آیا به [قدرت] پروردگارت نمی‌نگری که چگونه سایه را گسترده است؟ و اگر می‌خواست، آن را ساکن [و ثابت] قرار می‌‌داد. سپس خورشید را برای آن راهنما و نمایانگرِ آن قرار دادیم. أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاء لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا
46 سپس آن سایه را [با بلند شدن آفتاب‌،] به سوی خود جمع می‌کنیم. ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا
47 و او کسی است که شب را برای شما، پوشش، و خواب را، آرام‌بخش گردانید. و روز را زمان برخاستن [و تلاش] شما قرار داد. وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا
48 و او کسی است که بادها را مژده‌ای پیشاپیش [باران] رحمتش فرستاد. و از آسمان، آبی پاکیزه و پاک‌کننده فروفرستادیم، وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء طَهُورًا
49 تا با آن سرزمینی مرده را زنده گردانیم، و آن را به آفریده‌های خود از چهارپایان و مردمان بسیار بنوشانیم. لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِيَّ كَثِيراً
50 و بی‌گمان، ما آن [آیات] را در میانشان به صورت‌های گوناگون بیان کردیم، تا شاید به یاد [خدا] بیفتند. امّا بیشتر مردم جز ناسپاسی نخواستند. وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا
51 و اگر می‌خواستیم، در هر آبادی، [پیامبر، و] هشداردهنده‌ای برمی‌انگیختیم. وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ نَذِيرًا
52 پس، از کافران پیروی مکن، و به [وسیله] آن [قرآن]، با آنان به جهادی بزرگ بپرداز. فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا
53 و او خدایی است که دو دریا را به هم پیوست؛ این یکی شیرین و گوارا، و آن دیگری شور و تلخ. و میان این دو حایلی قرار داد که همیشه از هم جدا باشند. وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا
54 و او کسی است که انسان را از آب آفرید و او را [دارای پیوند] نسبی و سببی گردانید [و نسل او را از این دو راه گسترش داد]. و پروردگار تو همواره تواناست. وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاء بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا
55 و آنان به جای خدا، چیزهایی را می‌پرستند که نه سودشان می‌دهد و نه زیانشان می‌رساند. و کافران همواره در برابر پروردگارشان، پشتیبان یکدیگرند. وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْ وَكَانَ الْكَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا
56 و تو را نفرستادیم، مگر [آنکه] مژده‌رسان و بیم‌دهنده [باشی]. وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا
57 بگو: «من از شما هیچ مزدی در برابر رسالتم درخواست نمی‌کنم، مگر [این که] کسی بخواهد به سوی پروردگارش راهی در پیش گیرد. [این پاداش من است.]» قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا
58 و بر زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، توکّل کن! و به ستایش او تسبیح گوی! همین بس که او به گناهان بندگانش آگاهی دقیق دارد. وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَكَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا
59 خدایی که آسمان‌ها و زمین، و آنچه را میان آنهاست، در شش روز [و دوران] آفرید. سپس بر عرش [قدرت و تدبیر جهان هستی] قرار گرفت. اوست [خدای] رحمان، پس درباره‌ی او از خبیر آگاه بپرس! الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا
60 و چون به آنان گفته شود: «برای [خدای] رحمان سجده کنید!» می‌گویند: رحمان چیست؟ آیا به چیزی که تو فرمانمان می‌دهی، سجده کنیم؟» [این دعوت] بر رمیدگی آنان می‌افزاید. وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا
61 مبارک است کسی که در آسمان بُرج‌هایی قرار داد [که منزلگاه‌های ستارگان است،] و در آن، خورشید و ماه تابانی نهاد. تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِيرًا
62 و اوست که شب و روز را برای هر کس که بخواهد عبرت گیرد، یا بخواهد سپاسگزاری نماید، جانشین یکدیگر قرار داد. وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا
63 و بندگان [خدای] رحمان کسانی هستند که بر زمین، بی‌تکبّر راه می‌روند. و هرگاه نادانان، آنان را طرف خِطاب قرار دهند، [و سخنان نابخردانه گویند،] با نرمی پاسخ دهند. وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا
64 و آنان برای پروردگارشان، در حال سجده و قیام، شب‌زنده‌داری می‌کنند. وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا
65 و آنان می‌گویند: «پروردگارا! عذاب جهنّم را از ما بازگردان که عذاب آن دامن‌گیر است. وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا
66 به‌درستی که دوزخ، جایگاه و منزلگاه بدی است!» إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا
67 و آنان که هرگاه انفاق کنند، نه از حد بگذرند، و نه تنگ گیرند و میان این دو، اعتدال دارند. وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا
68 و [بندگان خدا] کسانی هستند که با خداوند، معبود دیگری را نمی‌خوانند، و انسانی را که خداوند [خونش را] حرام کرده است، جز به حقّ نمی‌کشند، و زنا نمی‌کنند، و هر کس این [گناهان] را مرتکب شود، عقوبت گناهش را خواهد دید. وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا
69 در روز قیامت عذاب او دوچندان می‌شود. و همیشه به خواری در آن خواهد ماند. يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا
70 مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته کنند. پس اینانند که خداوند بدی‌هایشان را به نیکی تبدیل می‌کند. و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است. إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
71 و هر کس توبه کند و کار شایسته کند، در حقیقت به سوی خدا بازگشتی پسندیده دارد. وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا
72 و [بندگان خدا] کسانی هستند که به دروغ گواهی نمی‌دهند و در مجلس [غِنا، و گفتار و کردار] باطل حاضر نمی‌شوند. و چون بر [گفتار] لغوی عبور کنند، کریمانه بگذرند. وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا
73 و آنان کسانی هستند که چون آیات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، کر و کور، [چشم و گوش بسته،] به سجده نمی‌افتند. [بلکه عمل آنان آگاهانه است]. وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا
74 و کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه روشنی چشمان باشد! و ما را پیشوای پرهیزکاران قرار ده!» وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا
75 به آنان به خاطر صبرشان، غرفه [‌های بهشتی] پاداش داده می‌شود و در آنجا با تحیت و سلامی گرم روبرو خواهند شد. أُوْلَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا
76 در آنجا، جاوِدانه هستند. چه نیکو جایگاه و منزلگاهی است! خَالِدِينَ فِيهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا
77 بگو: «اگر دعای شما نباشد، پروردگار من برای شما ارزشی قائل نیست. شما حقّ را تکذیب کرده‌اید، و به زودی کیفر تکذیبتان، دامن شما را خواهد گرفت.» قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا
Next Surah Ash-Shu'araa
;