At-Tur

Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Abolfazl Bahrampour

Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به طور وَالطُّورِ
2 و سوگند به كتاب نوشته شده وَكِتَابٍ مَّسْطُورٍ
3 در ورقى سر گشاده فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ
4 و سوگند به بيت المعمور وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ
5 و سوگند به سقف برافراشته وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ
6 و سوگند به درياى آكنده وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ
7 كه بى‌ترديد عذاب پروردگار تو واقع شدنى است إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ
8 آن را هيچ بازدارنده‌اى نيست مَا لَهُ مِن دَافِعٍ
9 روزى كه آسمان سخت به لرزه در آيد يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا
10 و كوه‌ها [جمله‌] به حركت در آيند وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا
11 پس در آن روز واى بر تكذيب كنندگان فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
12 آنان كه به ياوه‌گويى [و انكار آيات‌] سرگرمند الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ
13 روزى كه با خشونت و شدت به سوى آتش جهنم رانده مى‌شوند يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا
14 [گفته شود:] اين همان آتشى است كه دروغش مى‌پنداشتيد. مشغله بيهوده. يلعبون (لعب): بازى مى‌كنند، سرگرم مى‌شوند. يدعّون (دعّ): با خشونت انداخته مى‌شوند، با قهر كشانده مى‌شوند. كنتم تكذّبون: تكذيب مى‌كرديد هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
15 پس آيا اين افسون است يا شما نمى‌بينيد أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ
16 داخل آن شويد، مى‌خواهيد صبر كنيد، يا نكنيد، بر شما يكسان است. جز اين نيست كه بدانچه مى‌كرديد مجازات مى‌شويد اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاء عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
17 بى‌شك پرهيزگاران در باغ‌ها و ناز و نعمت‌اند إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ
18 به آنچه پروردگارشان به آنها داده شاد و مسرورند و خدايشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ
19 به [پاداش‌] آنچه مى‌كرديد بخوريد و بنوشيد، گوارايتان باد كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
20 بر تخت‌هايى رديف هم تكيه زنند، و حوران درشت چشم را همسرشان گردانيم مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ
21 و كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان در ايمان پيروى‌شان كردند، فرزندانشان را به آنها ملحق كنيم و از [پاداش‌] عملشان چيزى نكاهيم. هر كسى در گرو دستاورد خويش است وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ
22 و از انواع ميوه‌ها و گوشتى كه دلخواه آنهاست عطايشان مى‌كنيم وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ
23 در آن جا، از دست هم [به شوخى‌] جام مى‌ربايند [ولى‌] در آن نه سخن بيهوده باشد و نه گناهكارى يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ
24 و براى [خدمتشان‌] پسرانى خاص آنها چون مرواريد درون [صدف‌] بر گردشان مى‌چرخند وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ
25 و برخى‌شان رو به برخى ديگر كرده از هم بپرسند وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
26 گويند: به راستى ما پيش‌تر در ميان كسان خود بيمناك بوديم قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ
27 پس خدا بر ما منت نهاد و از عذاب سوزنده‌ى نافذ نگاهمان داشت فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ
28 به راستى ما پيش از اين او را مى‌خوانديم [و مى‌پرستيديم‌] بى‌ترديد او نيكى‌رسان و مهربان است إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ
29 پس تذكر ده كه تو به لطف پروردگارت نه كاهنى و نه ديوانه فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ
30 آيا مى‌گويند: شاعرى است كه ما براى وى منتظر مرگ و حوادث روزگاريم أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ
31 بگو: منتظر باشيد كه من نيز با شما از منتظرانم قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ
32 آيا عقل‌هايشان آنها را به اين [موضعگيرى‌] وا مى‌دارد يا آنها مردمى سركش هستند أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
33 يا مى‌گويند: آن [قرآن‌] را خود ساخته؟ [نه، اينها بهانه است‌] بلكه ايمان نمى‌آورند أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ
34 پس بايد سخنى مانند آن بياورند اگر راست مى‌گويند فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ
35 آيا آنها از هيچ [و بى‌هيچ خالقى‌] خلق شده‌اند يا خود خالق [خويش‌] اند أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ
36 مگر آسمان‌ها و زمين را آنها خلق كرده‌اند [كه فرمان نپذيرند]؟ بلكه جوياى يقين نيستند أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ
37 آيا ذخاير پروردگار تو نزد آنهاست يا ايشان [بر جهان هستى‌] تسلط دارند أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ
38 آيا آنها نردبانى دارند در آن [اخبار غيبى را] مى‌شنوند؟ پس بايد شنونده‌ى آنان برهانى آشكار بياورد أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
39 آيا خداوند را دختران است و شما را پسران [كه فرشتگان را دختران خدا مى‌ناميد] أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ
40 آيا از آنها مزدى مى‌خواهى كه ايشان از غرامت [آن‌] سنگين بارند أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ
41 آيا اسرار غيب نزد آنهاست و آنها مى‌نويسند أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ
42 آيا مى‌خواهند نيرنگى بزنند؟ ولى كافران خودشان نيرنگ خورده‌اند أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ
43 آيا ايشان را جز خدا معبودى است؟ منزه است خداى يگانه از آنچه شريك او مى‌سازند أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ
44 و اگر پاره سنگى را در حال سقوط از آسمان بينند [باز ايمان نياورند و] گويند: ابرى متراكم است وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاء سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ
45 پس آنها را رها كن تا روز مرگ خود را كه بيهوش مى‌افتند ملاقات كنند فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ
46 روزى كه تدبيرشان به هيچ وجه به كارشان نيايد و ايشان يارى نشوند يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ
47 و همانا كسانى كه ستم كردند، عذابى ديگر دارند، و ليكن بيشترشان نمى‌دانند وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
48 و براى [ابلاغ‌] فرمان پروردگارت صابر باش كه مسلما تو تحت نظر مايى، و پروردگارت را هنگامى كه برمى‌خيزى، به ستايش تسبيح گوى وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ
49 و او را پاسى از شب و به هنگام پشت كردن ستارگان تسبيح گوى وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ
;