Az-Zariyat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: AbdolMohammad Ayati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: AbdolMohammad Ayati

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به بادهايى كه خاك مى‌پراكنند. وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا
2 سوگند به ابرهاى گرانبار. فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا
3 سوگند به كشتيهايى كه به آسانى روانند، فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا
4 و سوگند به فرشتگانى كه تقسيم‌كننده كارهايند. فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا
5 كه آنچه شما را وعده مى‌دهند راست است، إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ
6 و روز جزا آمدنى است. وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ
7 و سوگند به آسمان كه آراسته به ستارگان است، وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ
8 كه شما سخن گونه‌گون مى‌گوييد. إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ
9 از حق منصرف گردد آن كه منصرفش خواسته‌اند. يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ
10 مرگ باد بر آن دروغگويان: قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
11 آنان كه به غفلت در جهل فرومانده‌اند. الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ
12 مى‌پرسند روز جزا كى خواهد بود؟ يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ
13 روزى است كه بر آتش، عذابشان مى‌كنند. يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ
14 عذاب خود را بچشيد: اين است آن چيزى كه به شتاب مى‌طلبيديد. ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
15 پرهيزگاران در باغها و كنار چشمه‌ساران باشند. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
16 آنچه را خدا ارزانيشان داشته است گرفته‌اند. زيرا پيش از آن نيكوكار بودند، آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ
17 اندكى از شب را مى‌خوابيدند، كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
18 و به هنگام سحر استغفار مى‌كردند، وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
19 و در اموالشان براى سائل و محروم حقى بود. وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
20 و در زمين براى اهل يقين عبرتهايى است، وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ
21 و نيز در وجود خودتان. آيا نمى‌بينيد؟ وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ
22 و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است. وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
23 پس سوگند به پروردگار آسمانها و زمين كه اين سخن، آنچنان كه سخن مى‌گوييد، حتمى است. فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ
24 آيا داستان مهمانان گرامى ابراهيم به تو رسيده است؟ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ
25 آنگاه كه نزد او آمدند و گفتند: سلام. گفت: سلام، شما مردمى ناشناخته‌ايد. إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
26 در نهان و شتابان نزد كسان خود رفت و گوساله فربهى آورد. فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ
27 طعام را به نزدشان گذاشت و گفت: چرا نمى‌خوريد؟ فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
28 و از آنها بيمناك شد. گفتند: مترس. و او را به فرزندى دانا مژده دادند. فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ
29 و زنش فريادزنان آمد و بر روى زد و گفت: من پير زالى نازايم. فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ
30 گفتند: پروردگار تو اينچنين گفته است. و او حكيم و داناست. قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
31 گفت: اى رسولان، به چه كار آمده‌ايد؟ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
32 گفتند: ما را بر مردمى تبهكار فرستاده‌اند، قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
33 تا تكه‌هاى كلوخ بر سرشان بباريم، لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ
34 كه بر آنها از جانب پروردگارت براى متجاوزان نشان گذاشته‌اند. مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ
35 پس همه كسانى را كه ايمان آورده بودند بيرون برديم. فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
36 و در آن شهر جز يك خانه از فرمانبرداران نيافتيم. فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ
37 و در آن سرزمين براى كسانى كه از عذاب دردآور مى‌ترسند نشانى باقى گذاشتيم. وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
38 و عبرتى است در موسى آنگاه كه او را با برهانى آشكار نزد فرعون فرستاديم. وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
39 و او با همه نيرويش اعراض كرد و گفت: جادوگرى است يا ديوانه‌اى. فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
40 او و لشكرهايش را فروگرفتيم و به دريا افكنديم. و او مستوجب ملامت بود. فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ
41 و نيز عبرتى است در قوم عاد آنگاه كه باد عقيم را بر آنها فرستاديم. وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ
42 بر هيچ چيز نوزيد مگر آنكه چون استخوانى پوسيده‌اش بر جاى نهاد. مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ
43 و نيز عبرتى است در قوم ثمود آنگاه كه به آنها گفته شد: تا زمانى چند برخوردار شويد. وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ
44 آنان از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و همچنان كه مى‌نگريستند صاعقه فروگرفتشان. فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ
45 ايستادن نتوانستند و ياراى انتقام نداشتند. فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ
46 و از پيش قوم نوح را فروگرفتيم، كه قومى نافرمان بودند. وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
47 و آسمان را به نيرو برافراشتيم و حقا كه ما تواناييم. وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
48 و زمين را گسترديم، و چه نيكو گسترندگانيم. وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
49 و از هر چيز جفتى بيافريده‌ايم، باشد كه عبرت گيريد. وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
50 پس به سوى خداوند بگريزيد. من شما را از جانب او بيم‌دهنده‌اى آشكارم. فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
51 و با خداى يكتا خداى ديگرى را مپرستيد. من شما را از جانب او بيم‌دهنده‌اى آشكارم. وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
52 بدين سان بر آنهايى كه از اين پيش بودند پيامبرى مبعوث نشد جز آنكه گفتند: جادوگرى است، يا ديوانه‌اى است. كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
53 آيا بدين كار يكديگر را وصيت كرده بودند؟ نه، خود مردمى طاغى بودند. أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
54 پس، از آنها رويگردان شو. كس تو را ملامت نخواهد كرد. فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ
55 اندرز بده كه اندرز، مؤمنان را سودمند افتد. وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ
56 جن و انس را جز براى پرستش خود نيافريده‌ام. وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
57 از آنها رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم كه مرا اطعام كنند. مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ
58 خداست روزى‌دهنده. و اوست صاحب نيرويى سخت استوار. إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
59 اين ستمكاران را از عذاب بهره‌اى است همانند بهره‌اى كه يارانشان داشتند. پس به شتاب چيزى از من نخواهند. فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ
60 واى بر كافران، از آن روز كه آنها را وعده داده‌اند. فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
Next Surah At-Tur
;