Ash-Shu'araa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Jalaloddin Mojtabavi

 Play All
# Translation Ayah
1 طا، سين، ميم. طسم
2 اين آيتهاى كتاب روشن و روشنگر است. تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 شايد تو خويشتن را از [اندوه‌] اينكه ايمان نمى‌آورند خواهى كشت. لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
4 اگر بخواهيم، از آسمان آيتى بر آنان فرو فرستيم تا گردنهاشان در برابر آن به فرمانبردارى فرود آيد- يا: تا مهترانشان آن را گردن نهند-. إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ
5 هيچ يادكرد و پند تازه‌اى از خداى رحمان بديشان نرسد مگر آنكه از آن رويگردان شوند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ
6 همانا تكذيب كردند پس زودا كه خبرهاى آنچه مسخره‌اش مى‌كردند- از رستاخيز و پاداش و كيفر و بهشت و دوزخ- بديشان رسد. فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
7 آيا به زمين ننگريسته‌اند كه بسا از هر گونه گياه نيكو در آن رويانيده‌ايم. أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
8 هر آينه در اين نشانه‌اى است ولى بيشترشان مؤمن نيستند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
9 و براستى پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
10 و [ياد كن‌] آنگاه كه پروردگار تو موسى را بخواند كه به سوى آن گروه ستمكار برو، وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
11 گروه فرعون آيا [از كفر و سركشى‌] نمى‌پرهيزند؟ قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ
12 گفت: پروردگارا، من بيم دارم كه دروغگويم خوانند قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
13 و سينه‌ام تنگ است و زبانم روان و گشاده نيست، پس به هارون پيام فرست وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ
14 و آنان را بر من [دعوى‌] گناهى است، از اين رو مى‌ترسم مرا بكشند. وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ
15 گفت: نه چنين است- تو را نمى‌كشند-، پس هر دو با نشانه‌هاى ما برويد، ما با شماييم، مى‌شنويم. قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ
16 نزد فرعون رويد و بگوييد: ما فرستاده پروردگار جهانيانيم، فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
17 [پيام او اين است‌] كه فرزندان اسرائيل را با ما بفرست. أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
18 گفت: آيا تو را در كودكى در ميان خودمان نپرورديم و چند سال از عمرت را در ميان ما نبودى؟ قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ
19 و آن كرده خويش كه كردى، كردى و تو از ناسپاسانى. وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
20 گفت: آن [كار] را آنگاه كردم كه از ناآگاهان بودم- آگاه نبودم كه به مشت‌زدن من آن كس كشته مى‌شود-. قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ
21 پس چون از شما ترسيدم گريختم، و پروردگارم مرا حكمى- حكمت: درستى انديشه و گفتار و كردار يا حكم نبوت- داد و مرا از پيامبران كرد فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ
22 و آن، [چه‌] نعمتى است كه بر من منت مى‌نهى كه فرزندان اسرائيل را برده ساخته‌اى؟ وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ
23 فرعون گفت: خداى جهانيان چيست؟ قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ
24 گفت: خداوند آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست، اگر بى‌گمان باور مى‌داريد. قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ
25 [فرعون‌] به كسانى كه گرد او بودند گفت: آيا نمى‌شنويد [چه مى‌گويد]؟ قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ
26 [موسى‌] گفت: پروردگار شما و پروردگار نياكان شما. قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
27 [فرعون‌] گفت: اين پيامبرتان كه به سوى شما فرستاده شده ديوانه است. قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
28 [موسى‌] گفت: خداوند خاور و باختر و هر چه ميان آنهاست، اگر خرد داريد. قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
29 گفت: اگر خدايى جز من بگزينى هر آينه تو را از زندانيان گردانم. قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ
30 گفت: اگر چه تو را حجتى روشن آورده باشم؟ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ
31 گفت: آن را بيار، اگر از راستگويانى. قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
32 پس عصاى خويش بيفكند و هماندم اژدهايى هويدا گشت. فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ
33 و دست خويش را بيرون آورد و آنگاه براى بينندگان سپيد و روشن نمود. وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ
34 [فرعون‌] به مهترانى كه گرد او بودند گفت: براستى اين جادوگرى داناست قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
35 مى‌خواهد شما را به جادوى خود از سرزمينتان بيرون كند. پس چه مى‌فرماييد؟ يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
36 گفتند: او و برادرش را واپس دار- كارشان را به تأخير انداز- و گردآوران را به شهرها فرست، قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
37 تا هر جادوگر دانايى را نزد تو آورند. يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ
38 پس جادوگران را در وعده‌گاه روزى دانسته فراهم آوردند. فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
39 و مردم را گفتند: آيا شما نيز فراهم مى‌آييد؟ وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ
40 باشد كه از جادوگران پيروى كنيم، اگر آنان پيروز شوند. لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
41 چون جادوگران بيامدند به فرعون گفتند: اگر ما پيروز باشيم آيا ما را هيچ مزدى خواهد بود؟ فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
42 گفت: آرى، و شما آنگاه از نزديكان [دربار من‌] خواهيد بود. قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
43 موسى به آنان گفت: آنچه را خواهيد افكند، بيفكنيد. قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ
44 پس ريسمانها و عصاهاشان را بيفكندند و گفتند: به جاه و شكوه فرعون سوگند كه هر آينه ما پيروزيم. فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
45 پس موسى عصاى خويش بيفكند، ناگاه هر چه را به دروغ مى‌ساختند فرو مى‌برد. فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
46 پس جادوگران به سجده درافتادند. فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
47 گفتند: به پروردگار جهانيان ايمان آورديم، قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
48 پروردگار موسى و هارون. رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
49 [فرعون‌] گفت: آيا پيش از آنكه شما را اجازه دهم او را باور داشتيد- به او گرويديد-؟ همانا او بزرگ شماست كه شما را جادو آموخته. پس بزودى خواهيد دانست، هر آينه دستها و پاهايتان را بر خلاف يكديگر مى‌برم و همه شما را بردار مى‌كنم. قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
50 گفتند: باكى نيست، همانا ما به پروردگارمان باز مى‌گرديم قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
51 ما اميد داريم كه پروردگارمان گناهانمان را بيامرزد كه ما نخستين مؤمنانيم. إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ
52 و به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه ببر زيرا كه در پى شما خواهند آمد. وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
53 پس فرعون گردآورانى را به شهرها فرستاد فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
54 [و گفتند:] همانا اينان- بنى اسرائيل- گروهى اندكند، إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ
55 و هر آينه ما را به خشم آورده‌اند، وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ
56 و بى‌گمان ما گروهى همپشت و سلاح‌داران آماده پيكاريم. وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ
57 پس آنان را از بوستانها و چشمه‌سارها بيرون آورديم، فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
58 و از گنجها و جايگاه نيكو و بزرگوارانه. وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
59 اينچنين [كرديم‌]، و آنها را به فرزندان اسرائيل به ميراث داديم. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
60 پس [سپاه فرعون‌] آفتابدم از پى ايشان رفتند. فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ
61 چون آن دو گروه يكديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: همانا ما گرفتارشدگانيم. فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ
62 [موسى‌] گفت: هرگز، كه پروردگار من با من است، مرا راه خواهد نمود. قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
63 پس به موسى وحى كرديم كه عصاى خود را بر دريا بزن پس [دريا] بشكافت و هر پاره‌اى چون كوهى بزرگ گشت. فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
64 و آن ديگران- فرعونيان- را نزديك آنجا آورديم. وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ
65 و موسى و همه كسانى را كه با او بودند رهانيديم. وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ
66 سپس آن ديگران را غرق ساختيم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
67 هر آينه در اين نشانه و عبرتى است، و بيشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
68 و همانا پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
69 و خبر ابراهيم را بر آنان برخوان، وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ
70 آنگاه كه به پدر خويش- آزر، سرپرست خويش- و قوم خود گفت: چه مى‌پرستيد؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ
71 گفتند: بتانى را مى‌پرستيم و پيوسته سر بر آستانشان داريم. قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ
72 گفت: آيا هنگامى كه آنها را مى‌خوانيد آواز شما را مى‌شنوند؟ قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ
73 يا شما را سود يا زيان مى‌رسانند؟ أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ
74 گفتند: بلكه پدرانمان را يافته‌ايم كه چنين مى‌كردند. قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
75 گفت: آيا ديده‌ايد- يا دانسته‌ايد، يعنى ببينيد و بدانيد- آنچه مى‌پرستيده‌ايد، قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
76 شما و پدران پيشترتان؟ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
77 همانا آنها دشمن من‌اند، مگر پروردگار جهانيان، فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
78 آن كه مرا آفريد پس همو را هم نمايد، الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
79 و آن كه طعام و آشاميدنيم دهد، وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
80 و چون بيمار شوم بهبودم بخشد، وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
81 و آن كه مرا بميراند و سپس زنده‌ام كند، وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
82 و آن كه اميد دارم كه روز حساب و پاداش لغزشم را بيامرزد. وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
83 پروردگارا، مرا حكمى- حكمت: انديشه و گفتار و كردار درست- ببخش و مرا به نيكان و شايستگان بپيوند. رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
84 و براى من در پسينيان نام و ياد نيك نِه. وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
85 و مرا از ميراث‌بران بهشت پرنعمت گردان وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
86 و پدرم را بيامرز، كه از گمراهان است. وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
87 و در آن روز كه [مردمان‌] برانگيخته مى‌شوند مرا رسوا و خوار مساز، وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
88 روزى كه نه مال سود دارد و نه پسران، يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
89 مگر آن كه با دلى پاك و رسته [از شرك و كفر و گناه‌] به نزد خدا آيد. إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
90 و بهشت براى پرهيزگاران نزديك شود. وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
91 و دوزخ براى گمراهان پديدار و آشكار گردد. وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
92 و آنان را گويند: كجايند آنچه جز خدا مى‌پرستيديد، وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
93 آيا شما را يارى مى‌كنند يا خود را يارى مى‌دهند؟ مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ
94 پس آنها و گمراهان نگونسار در آنجا افكنده شوند. فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
95 و سپاهيان ابليس نيز همگان. وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
96 و در حالى كه در آنجا با يكديگر ستيزه مى‌كنند، گويند: قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
97 به خدا سوگند كه هر آينه ما در گمراهى آشكارى بوديم، تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
98 آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌داشتيم إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
99 و ما را جز بزهكاران گمراه نساختند. وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
100 اينك ما را هيچ شفاعت‌كننده و خواهشگرى نيست فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ
101 و نه دوست دلسوز و مهربانى. وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
102 كاش ما را [به دنيا] بازگشتى مى‌بود تا از مؤمنان مى‌شديم. فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
103 همانا در اين نشانه و عبرتى است و بيشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
104 و هر آينه پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
105 قوم نوح پيامبران را دروغگو شمردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
106 آنگاه كه برادرشان نوح به آنان گفت: آيا [از شرك به خدا] نمى‌پرهيزيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
107 من شما را پيامبرى امينم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
108 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
109 و بر اين [پيامبرى‌] از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من جز بر پروردگار جهانيان نيست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
110 پس، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
111 گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‌اند؟ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
112 گفت: مرا بدانچه آنان مى‌كردند چه دانشى است؟ قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
113 حسابشان جز بر پروردگار من نيست، اگر مى‌فهميد. إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ
114 و من مؤمنان را نخواهم راند. وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ
115 من جز بيم‌دهنده‌اى آشكار نيستم. إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
116 گفتند: اى نوح، اگر [از اين سخنان‌] بازنايستى، هر آينه سنگسار مى‌شوى. قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ
117 گفت: پروردگارا، همانا قوم من مرا تكذيب كردند. قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
118 پس ميان من و آنان حكم كن، و مرا و مؤمنانى را كه با من‌اند رهايى بخش. فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
119 پس او و كسانى را كه با او در كشتى گرانبار بودند رهانيديم. فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
120 سپس آن ماندگان را غرق كرديم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ
121 هر آينه در اين نشانه و عبرتى است، و بيشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
122 و همانا پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
123 قوم عاد فرستادگان را دروغگو شمردند كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ
124 آنگاه كه برادرشان هود گفت: آيا [از شرك‌] نمى‌پرهيزيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
125 من براى شما پيامبرى امينم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
126 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
127 و بر اين [پيامبرى‌] از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من جز بر پروردگار جهانيان نيست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
128 آيا به هر جاى بلندى نشانه‌اى- بنايى بلند- به بازى و بيهودگى بنا مى‌كنيد؟ أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ
129 و كوشكهاى بلند و استوار مى‌سازيد گويى جاويدان مى‌مانيد. وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ
130 و چون به خشم دست مى‌گشاييد مانند گردنكشان [بيرحمانه‌] دست مى‌گشاييد. وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ
131 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
132 و از آن [خداى‌] پروا كنيد كه شما را بدانچه مى‌دانيد كمك و يارى داد وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ
133 شما را به چهارپايان و پسران مدد كرد أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ
134 و به بوستانها و چشمه‌سارها. وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
135 من بر شما از عذاب روزى بزرگ بيمناكم. إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
136 گفتند: براى ما يكسان است چه پند دهى و چه از پنددهندگان نباشى. قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
137 اين جز فرابافته و دروغ پيشينيان نيست. إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
138 و ما هرگز عذاب نخواهيم شد. وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
139 پس او را دروغگو انگاشتند، و آنها را نابود كرديم. همانا در اين نشانه و عبرتى است و بيشترشان مؤمن نبودند. فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
140 و هر آينه پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
141 قوم ثمود نيز فرستادگان را تكذيب كردند. كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
142 آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: آيا [از شرك به خدا] نمى‌پرهيزيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
143 من براى شما پيامبرى امينم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
144 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
145 و بر اين [پيامبرى‌] از شما مزدى نمى‌خواهم. مزد من جز بر پروردگار جهانيان نيست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
146 آيا شما را در آنچه اينجاست- نعمتها- ايمن خواهند گذاشت؟ أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
147 در باغها و چشمه‌سارها؟ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
148 و كشتزارها و خرمابنها كه شكوفه‌اش- يعنى ميوه‌اش- نازك و لطيف است. وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
149 و از كوه‌ها استادانه- يا شادمانه- خانه‌ها مى‌تراشيد. وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
150 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
151 و فرمان گزافكاران را گردن منهيد، وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ
152 آنان كه در زمين تباهكارى مى‌كنند و كار نيك و شايسته نمى‌كنند. الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
153 گفتند: جز اين نيست كه تو از جادوزدگانى قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
154 تو جز آدميى همچون ما نيستى، پس اگر از راستگويانى نشانه‌اى بيار. مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
155 گفت: اين ماده‌شترى است، آن را آبشخورى است و شما را نيز آبشخور روزى دانسته- ديگر- قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
156 و هيچ گزندى بدان مرسانيد كه شما را عذاب روزى بزرگ فراگيرد. وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
157 پس آن را پى كردند- كشتند- آنگاه پشيمان گشتند. فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
158 پس عذاب آنان را فرو گرفت. همانا در اين نشانه و عبرتى است و بيشترشان مؤمن نبودند. فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
159 و هر آينه پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
160 قوم لوط نيز فرستادگان را تكذيب كردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
161 آنگاه كه برادرشان لوط به آنها گفت: آيا [از زشتكارى‌] نمى‌پرهيزيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
162 من براى شما پيامبرى امينم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
163 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
164 و بر اين [پيامبرى‌] از شما مزدى نمى‌خواهم مزد من جز بر پروردگار جهانيان نيست وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
165 چرا از مردم جهان با نران مى‌آميزيد؟! أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ
166 و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده است وا مى‌گذاريد، بلكه شما گروهى تجاوزكاريد. وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
167 گفتند: اى لوط، اگر [از اين سخنان‌] بازنايستى هر آينه از بيرون‌راندگان باشى. قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
168 گفت: من كردار شما را دشمنم قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ
169 پروردگارا، مرا و خاندان مرا از آنچه مى‌كنند رهايى بخش. رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
170 پس او و همه خاندان او را رهانيديم، فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
171 مگر پيرزنى- زن لوط- را كه در بازماندگان بود. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
172 سپس ديگران- بازماندگان- را هلاك كرديم ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
173 و بر آنها سنگبارانى باريديم، پس بد بود باران آن بيم‌كردگان. وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ
174 همانا در اين نشانه و عبرتى است و بيشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
175 و هر آينه پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
176 مردم ايْكه نيز فرستادگان را تكذيب كردند. كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
177 آنگاه كه شعيب به آنان گفت: آيا [از شرك به خدا و نافرمانى او] نمى‌پرهيزيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
178 من براى شما پيامبرى امينم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
179 پس، از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
180 و بر اين [پيامبرى‌] از شما مزدى نمى‌خواهم مزد من جز بر پروردگار جهانيان نيست. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
181 پيمانه را تمام دهيد و از كم‌دهندگان مباشيد أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
182 و با ترازوى راست بسنجيد وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
183 و كالاهاى مردم را مكاهيد و در زمين به تباهكارى مكوشيد. وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
184 و از آن [خداى‌] كه شما و آفريدگان پيشين را بيافريد پروا كنيد. وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
185 گفتند: جز اين نيست كه تو از جادوزدگانى. قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
186 و تو جز آدميى همانند ما نيستى، و هر آينه تو را از دروغگويان مى‌پنداريم. وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
187 اگر از راستگويانى پس پاره‌اى از آسمان را بر ما فرو افكن. فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
188 گفت: پروردگار من بدانچه مى‌كنيد داناتر است. قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
189 پس تكذيبش كردند، آنگاه عذاب روز سايه- ابر سياهى كه از آن آتش مى‌باريد- آنان را فرو گرفت براستى كه آن، عذاب روزى بزرگ بود. فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
190 همانا در اين نشانه و عبرتى است و بيشترشان مؤمن نبودند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
191 و هر آينه پروردگار تو هموست تواناى بى‌همتا و مهربان. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
192 و همانا اين [قرآن‌] فرو فرستاده پروردگار جهانيان است، وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
193 كه روح امين- جبرئيل- آن را فرود آورده است، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
194 بر قلب تو تا از بيم‌دهندگان باشى، عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ
195 به زبان تازى روشن. بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
196 و همانا [ياد و مژده و گواهى‌] آن در نوشته‌هاى پيشينيان هست. وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
197 آيا اين براى آنان نشانه‌اى نبود كه دانايان بنى اسرائيل آن را مى‌دانند؟ أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ
198 و اگر آن وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
199 و وى آن را بر ايشان مى‌خواند، بدان ايمان نمى‌آوردند. فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
200 اينچنين آن را در دلهاى آن بزهكاران راه داديم كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
201 به آن ايمان نمى‌آورند تا آنگاه كه عذاب دردناك را ببينند، لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
202 كه ناگهان و در حالى كه آگاه نباشند بديشان رسد. فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
203 پس گويند: آيا مهلتى به ما خواهند داد؟ فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ
204 آيا به عذاب ما مى‌شتابند؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
205 آيا ديدى- دانستى- كه اگر آنان را سالها برخوردارى دهيم، أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
206 سپس آنچه وعده داده مى‌شدند بديشان آيد، ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ
207 آنچه برخوردارى يافته بودند سودى برايشان [در دفع عذاب‌] نخواهد داشت. مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
208 و [مردم‌] هيچ شهرى را نابود نكرديم مگر آنكه آن را بيم‌دهندگانى بود، وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
209 تا يادآورى و پندى باشد، و ما ستمكار نبوديم. ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
210 و اين قرآن را ديوان فرود نياوردند وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
211 نه آنان را سزد و نه توانند وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
212 همانا آنان از شنيدن [وحى و گفتار فرشتگان‌] دور داشته و بركنارشدگانند. إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
213 پس با خداى يكتا خدايى ديگر مخوان كه آنگاه از عذاب‌شوندگان باشى. فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
214 و خويشاوندان نزديك خود را بيم كن. وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
215 و بال [مِهر و نرمى‌] خويش را براى كسانى از مؤمنان كه تو را پيروى كردند فرود آر. وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
216 پس اگر تو را نافرمانى كنند، بگو: من از آنچه مى‌كنيد بيزارم. فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
217 و بر آن تواناى بى‌همتا و مهربان توكل كن، وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
218 آن كه تو را آنگاه كه [تنها به نماز شب‌] بر مى‌خيزى مى‌بيند، الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
219 و هم گشتن تو را در ميان سجده‌كنان- نماز گزاران-، وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
220 كه اوست شنوا و دانا. إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
221 آيا شما را آگاه كنم كه ديوان بر چه كسى فرود مى‌آيند؟ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
222 بر هر دروغزن بزهكارى فرود مى‌آيند، تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
223 [ديوان‌] شنيدنيها [ى دروغ‌] را القا مى‌كنند و بيشترشان دروغگويند. يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
224 و [پيامبر شاعر نيست، زيرا كه‌] شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند. وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
225 مگر نديده‌اى كه آنان أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
226 و مى‌گويند آنچه نمى‌كنند وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
227 مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى نيك و شايسته كرده و خداى را بسيار ياد كردند و پس از آنكه ستم ديدند كين‌ستانند و آنان كه ستم كردند، زودا كه بدانند به كدام بازگشتگاه بازخواهند گشت. إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
Next Surah An-Naml
;