Al-Qiyamat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Sayyed Mohammad Reza Safavi

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند یاد می‌کنم به روز رستاخیز. لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ
2 و سوگند یاد می‌کنم به نفس ملامتگر آدمی بر گناه، که مردگان برانگیخته خواهند شد. وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
3 آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان هایش را گردآوری نمی‌کنیم و به او حیات دیگری نمی‌بخشیم؟ أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ
4 چرا، این کار را خواهیم کرد، در حالی که بر مرتب ساختن سرانگشتانش نیز تواناییم. بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ
5 نه آدمی چنین نمی‌پندارد که او را حیاتی دوباره نمی‌بخشیم، بلکه او می‌خواهد آینده عمرش را به فسق و گناه بگذراند، این است که رستاخیز را دروغ می‌شمرد. بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ
6 و از روی مسخره می‌پرسد: روز قیامت کی خواهد بود؟ يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ
7 باید بداند، هنگامی که چشم از شدت وحشت خیره شود. فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
8 و ماه بی نور گردد. وَخَسَفَ الْقَمَرُ
9 و خورشید و ماه گرد آیند [و به همدیگر رسند]، وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
10 آن روز انسان می‌گوید: گریزگاه کجاست؟ يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
11 نه! گریزگاه مجویید، هیچ پناهگاهی وجود ندارد. كَلَّا لَا وَزَرَ
12 آن روز بازگشت همگان فقط به سوی پروردگار تو و قرارگاه تنها در حضور اوست. إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
13 در آن روز انسان را از آنچه پیش فرستاده (کارهای نیک یا بدی که خود کرده) و از آنچه بعد آورده (سنّت‌های پسندیده یا ناپسندی که بر جای نهاده است) آگاه می‌کنند. يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
14 نه، نیازی نیست که او را از کارهایش با خبر کنند، بلکه آدمی به نفس خویش بیناست و می‌داند چه کرده است، بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
15 هر چند عذرهایش را مطرح کند تا عذاب را از خود بگرداند. وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ
16 ای پیامبر، هنگامی که قرآن به تو وحی می‌شود سکوت کن و زبانت را به تلاوت آن حرکت مده تا در خواندن آن شتاب کنی و آنچه را نخوانده‌ایم پیش از ما بخوانی. لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ
17 چرا که برعهده ماست که وحی قرآنی را گرد آوریم و آن را بر تو بخوانیم. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ
18 پس هنگامی که قرائت آن را به پایان رساندیم تو از خواندن آن پیروی کن. فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ
19 وانگهی بیان آن نیز برعهده ماست. ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ
20 چنین نیست که قیامتی در کار نباشد; شما بر این عقیده خود هیچ برهانی ندارید، بلکه از این رو رستاخیز را باور ندارید که سرای زودگذر دنیا را دوست می‌دارید. كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ
21 و سرای جاوید آخرت را رها می‌کنید. وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
22 آن روز که قیامت برپا شود، چهره‌هایی خرسند و شادابند، وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ
23 از همه چیز دل بریده‌اند و تنها به پروردگارشان نگریسته و به او دل بسته‌اند. إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
24 آن روز چهره‌هایی عبوس و درهم کشیده‌اند.‌ وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
25 می‌دانند که عذابی کمرشکن بر آنها تحمیل خواهد شد. تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
26 نه! به دنیا دل مبندید که مرگ به سراغتان خواهد آمد، و چون هنگام مرگ جان به گلوگاه رسد، كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِيَ
27 و اطرافیان حاضر شوند و گفته شود: کیست که او را از مرگ رهایی دهد؟ وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ
28 ولی آن محتضر دریافته است که این زمانِ جدایی است، وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
29 و ساق پاهایش به یکدیگر پیچد (پی در پی تا روز قیامت به او رنج و سختی رسد)، وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
30 آن روز، روزِ رانده شدن به سوی پروردگار توست. إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
31 آن کس که رستاخیز را انکار کرد نه دعوت قرآن را تصدیق کرد و نه نماز گزارد. فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى
32 بلکه آن را دروغ انگاشت و از آن روی برتافت، وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى
33 سپس به سوی کسانش رفت و بر خود می‌بالید. ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى
34 ای منکر حق، این موقعیتی که در آن قرار داری برای تو سزاوارتر است و سزاوارتر. أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى
35 باز هم این موقعیت برای تو سزاوارتر است و سزاوارتر. ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى
36 آیا انسان می‌پندارد که به حال خود رها می‌شود و پس از مرگ زنده نمی‌گردد و کیفر و پاداشی در کار نیست؟ أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى
37 آیا او نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته می‌شود نبود؟ أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى
38 سپس به صورت خون بسته درآمد، آن گاه خدا او را به اندازه آفرید و کامل و موزونش ساخت. ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى
39 و از او دو گونه: مرد و زن پدید آورد. فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى
40 آیا آن خدای بزرگ که آدمیان را نخستین بار آفرید، نمی‌تواند مردگان را زنده کند؟ أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَى
Next Surah Ad-Dahr
;