As-Saffat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mahdi Elahi Ghomshei
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mahdi Elahi Ghomshei

 Play All
# Translation Ayah
1 قسم به صف زدگان (چون فوج فرشتگان یا نماز گزاران یا سپاه اهل ایمان) که صف آرایی کرده‌اند. وَالصَّافَّاتِ صَفًّا
2 قسم به منع و زجر کنندگان (از عمل معصیت کاران، یا رانندگان ابر و باران). فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا
3 قسم به تلاوت کنندگان ذکر (همه کتب آسمانی یا آیات قرآن). فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا
4 که محققا خدای شما یکی است. إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ
5 همان خدای یکتا که آفریننده آسمانها و زمین است و هر چه بین آنهاست و آفریننده مشرق‌ها (و مغرب‌ها) است. رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ
6 ما نزدیکترین آسمان را به زیور انجم بیاراستیم. إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ
7 و (به شهاب آن انجم) از تسلط هر شیطان سرکش گمراه محفوظ داشتیم. وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ
8 تا شیاطین هیچ از وحی و سخنان فرشتگان عالم بالا نشنوند و از هر طرف به قهر رانده شوند. لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ
9 هم به قهر برانندشان و هم به عذاب دائم (قیامت) گرفتار شوند. دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ
10 جز آنکه کسی (از شیاطین چون خواهد از عالم بالا) خبری برباید هم او را تیر شهاب فروزان تعقیب کند. إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
11 از این منکران قیامت بپرس که آیا خلقت آنها سخت‌تر است یا موجودات (با عظمت) دیگر که ما خلق کرده‌ایم؟ و ما اینان را در اول از گل چسبنده بیافریدیم. فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ
12 بلکه تو (از انکار منکران) تعجب کردی و آنها هم به تمسخر پرداختند. بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ
13 و هر گاه به آنها پند و اندرز دهند هیچ متذکر نمی‌شوند. وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ
14 و چون آیت و معجزی مشاهده کنند باز هم به فسوس و مسخره پردازند. وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
15 و گویند: این خود پیداست که سحری بیش نیست. وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ
16 (و با تعجب و انکار گویند) آیا چون ما مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز زنده و برانگیخته می‌شویم؟ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
17 یا پدران گذشته ما زنده می‌شوند؟! أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
18 بگو: آری شما (و هم پدرانتان) خوار و ذلیل به محشر مبعوث خواهید شد. قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ
19 تنها به یک صیحه (اسرافیل) است که ناگاه همه (زنده شده و از قبرها بر خیزند و عرصه قیامت را) بنگرند. فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ
20 و گویند: ای وای بر ما، این است روز جزای اعمال. وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ
21 این است روز حکم (بر نیک و بد) که شما تکذیب آن می‌کردید. هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
22 (و خطاب شود که) اینک ستمکاران را حاضر کنید با همسران (یا پیروان) و آنچه معبود ایشان بود، احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ
23 که به جز خدا می‌پرستیدند، و همه را به راه دوزخ راه نمایید. مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ
24 و (در موقف حساب) نگاهشان دارید که در کارشان سخت مسئولند. وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ
25 (به آنان خطاب شود که) چرا شما (در دفع عذاب) به یکدیگر نصرت نمی‌کنید؟ مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
26 بلکه در این روز آنها همه سخت تسلیم و ذلیلند. بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
27 و در آن هنگامه برخی از آنان به بعضی دیگر رو نموده (یعنی مرئوسین با رؤسا) سؤال و جواب کنند. وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
28 گویند: شما بودید که از سمت راست (و چپ برای فریب) ما می‌آمدید. قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ
29 آنها جواب دهند (که به ما مربوط نیست) بلکه شما خود ایمان نیاوردید. قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
30 و ما بر شما تسلط و حجتی نداشتیم بلکه شما خودتان طاغی و سرکش مردمی بودید. وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ
31 پس امروز بر همه ما وعده (انتقام) خدایمان حتمی است، و البته عذاب را خواهیم چشید. فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ
32 و ما شما را بدین سبب گمراه کردیم که خود گمراه بودیم. فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ
33 و در آن روز آنها همه در عذاب مشترکند. فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
34 ما چنین از بد کاران انتقام می‌کشیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
35 آنها بودند که چون لا اله الاّ اللّه (کلمه توحید) به ایشان گفته می‌شد (از قبول آن) سرکشی می‌کردند. إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
36 و می‌گفتند: آیا ما به خاطر شاعر دیوانه‌ای دست از خدایان خود برداریم؟! وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ
37 (چنین نیست که آنها پنداشتند) بلکه (محمّد صلی الله علیه و آله پیغمبر بزرگی است که برای تعلیم و هدایت خلق عالم) با برهان روشن حق آمد و (حجت و معجزاتش) صدق پیغمبران پیشین را نیز اثبات کرد. بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
38 شما (که او را تکذیب کردید امروز) عذاب سخت و دردناک خواهید چشید. إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
39 و جز به کردارتان مجازات نمی‌شوید. وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
40 (امروز همه مسئولند) جز بندگان پاک برگزیده خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
41 آنان را (در بهشت ابد) روزی جسمانی و روحانی (بی حساب) معیّن است. أُوْلَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ
42 میوه‌های گوناگون بهشتی، و هم آنها (در آن عالم جاودانی) بزرگوار و محترمند. فَوَاكِهُ وَهُم مُّكْرَمُونَ
43 در آن بهشت پر نعمت متنعّمند. فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
44 بر تختهای عالی رو به روی یکدیگر نشسته‌اند. عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
45 (حور و غلمان) با جام شراب طهور بر آنان دور می‌زنند. يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِن مَّعِينٍ
46 شرابی سپید و روشن که آشامندگان لذت کامل برند. بَيْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ
47 نه در آن می‌خمار و دردسری و نه مستی و مدهوشی است. لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ
48 و در بزم حضورشان حوران زیبا چشمی است که (جز به شوهر خود) به هیچ کس ننگرند. وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ
49 گویی آن حوران (در سفیدی و لطافت) بیضه مکنونند [یعنی تخم شتر مرغ که بسیار خوشرنگ است و شتر مرغ آن را با پر خویش می‌پوشاند تا غبار بر آن ننشیند. (م)]. كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ
50 در آنجا مؤمنان بعضی با بعضی به صحبت روی کنند. فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
51 یکی از آنها گوید: (ای رفیقان بهشتی) مرا (در دنیا) همنشینی (کافر) بود. قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ
52 که با من می‌گفت: آیا تو (وعده‌های بهشت و قیامت را) باور می‌کنی؟ يَقُولُ أَئِنَّكَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِينَ
53 آیا چون مردیم و استخوان ما خاک راه شد باز (زنده شویم و) پاداش و کیفری یابیم؟ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِينُونَ
54 باز (این گوینده بهشتی به رفیقان) گوید: آیا می‌خواهید نظر کنید (و آن رفیق کافر را اینک در دوزخ بنگرید). قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ
55 آن گاه خود بنگرد و او را در میان دوزخ (معذّب) بیند. فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاء الْجَحِيمِ
56 به او گوید: قسم به خدا که نزدیک بود مرا (همچون خود) هلاک گردانی. قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدتَّ لَتُرْدِينِ
57 و اگر نعمت و لطف خدای من (نگهدار) نبود من هم به دوزخ (نزد تو) از حاضر شدگان بودم. وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
58 (و از خوشحالی گوید) آیا دیگر ما را مرگی نخواهد بود؟ أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
59 جز همان مرگ اول (که در دنیا مردیم) و دیگر هیچ رنج و عذابی بر ما نخواهد بود؟ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
60 این است همان سعادت و رستگاری بزرگ. إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
61 آنان که سعی و عملی می‌کنند باید بر مثل این (بهشت جاودانی) کنند (نه بر دنیای دو روزه فانی). لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ
62 آیا این پذیرایی (و مقام عالی) بهتر است یا درخت زقّوم جهنم؟ أَذَلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
63 که آن درخت را ما بلای جان ستمکاران عالم گردانیدیم. إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ
64 آن زقوم به حقیقت درختی است که از بن دوزخ برآید. إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ
65 میوه‌اش (در خباثت) گویی سرهای شیاطین است. طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّيَاطِينِ
66 اهل دوزخ از آن درخت (خباثت) آن طور می‌خورند که شکمها پر می‌سازند. فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
67 پس از خوردن زقّوم دوزخ بر آنها آمیزه‌ای از شراب سوزان خواهد بود. ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ
68 و باز هم رجوعشان به سوی (عذاب دایم) جهنّم است. ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ
69 چرا که آنها پدرانشان را در ضلالت و گمراهی یافتند. إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّينَ
70 و باز از پی آنها شتابان می‌رفتند. فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
71 و قبل از اینان بیشتر پیشینیان هم سخت گمراه بودند. وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ
72 و ما رسولانی برای بیم و پند بر آنها فرستادیم. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ
73 (همه را تکذیب کردند) پس بنگر تا عاقبت کار آن امتهای بیم داده شده (گمراه) به چه (سختی و هلاکت) انجامید. فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ
74 جز بندگان پاک برگزیده خدا (همه هلاک شدند). إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
75 و همانا نوح ما را (بر یاری خود) ندا کرد و ما او را چه نیکو اجابت کردیم. وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
76 و او را با اهل بیتش (و پیروانش) همه را از اندوه و بلای بزرگ (هلاکت غرق) نجات دادیم. وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
77 و نژاد و اولاد او را روی زمین باقی داشتیم. وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمْ الْبَاقِينَ
78 و در میان آیندگان نام نیکویش بگذاشتیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
79 سلام و تحیّت بر نوح (خدا پرست) در میان عالمیان باد. سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ
80 ما نیکوکاران را چنین پاداش می‌دهیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
81 که او به حقیقت از بندگان با ایمان ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
82 آن گاه دیگران را همه غرق دریای هلاک گردانیدیم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
83 و از پیروان نوح (در دعوت به توحید و خدا پرستی) به حقیقت ابراهیم (خلیل) بود. وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ
84 که با قلبی پاک و سالم (از شرک) به سوی پروردگار خویش آمد. إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
85 هنگامی که با پدر (یعنی عموی) خود و قومش گفت: شما به پرستش چه مشغولید؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
86 آیا رواست که به دروغ خدایانی به جای خدای یکتا بر می‌گزینید؟ أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
87 پس در این صورت به خدای جهانیان چه گمان می‌برید (و از قهر و انتقام خدا چگونه نمی‌ترسید). فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
88 آن گاه (ابراهیم تدبیری اندیشید و) به ستارگان آسمان نگاهی کرد. فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
89 و با قومش گفت که من بیمارم (و نتوانم به جشن عید بتان آیم). فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ
90 قوم از او دست کشیده برگشتند (و از بتخانه در پی نشاط عید به باغ و صحرا شتافتند). فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
91 ابراهیم (که بتخانه را خلوت یافت) قصد بتهای آنان کرد و گفت: آیا شما غذا نمی‌خورید؟ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
92 چرا سخن نمی‌گویید؟ (شما چه خدایان بی‌اثر باطلی هستید!) مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ
93 و محکم (با تبر) بر بتان زد (و جز بت بزرگ همه را درهم شکست). فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ
94 قوم (آگه شدند و) با شتاب (از پی انتقام) به سوی او آمدند. فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
95 ابراهیم گفت: آیا رواست که شما چیزی به دست خود بتراشید و آن را پرستش کنید؟ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ
96 در صورتی که شما و آنچه (از بتان) می‌سازید همه را خدا آفریده. وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
97 (قوم حجت و برهانش نشنیدند و) گفتند: باید بر او آتشخانه‌ای بسازید و او را در آتش افکنید. قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ
98 نمرودیان قصد مکر و ستمش کردند ما هم آنان را خوار و نابود ساختیم (و آتش را بر او گلستان کردیم). فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ
99 و ابراهیم (پس از نجات از بیداد نمرودیان به قومش) گفت: من (با کمال اخلاص) به سوی خدای خود می‌روم که البته هدایتم خواهد فرمود. وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ
100 بار الها، مرا فرزند صالحی که از بندگان شایسته تو باشد عطا فرما. رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ
101 پس مژده پسر بردباری به او دادیم. فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ
102 آن گاه که (آن پسر رشد یافت و) با او به سعی و عمل شتافت (یا در جهد و عبادت یا در سعی صفا و مروه با پدر همراه شد) ابراهیم گفت: ای فرزند عزیزم، من در عالم خواب چنین می‌بینم که تو را قربانی (راه خدا) می‌کنم، در این واقعه تو را چه نظری است؟ جواب داد: ای پدر، هر چه مأموری انجام ده که ان شاء اللّه مرا از بندگان با صبر و شکیبا خواهی یافت. فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ
103 پس چون هر دو تسلیم امر حق گشتند و او را (برای کشتن) به روی در افکند. فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ
104 و ما در آن حال (که کارد به گلویش کشید) خطاب کردیم که ای ابراهیم، وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ
105 تو مأموریت عالم رؤیا را انجام دادی (کارد را از گلویش بردار). ما نیکو کاران را چنین نیکو پاداش می‌دهیم. قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
106 این ابتلا همان امتحانی است که (حقیقت حال اهل ایمان را) روشن می‌کند (که در راه خدا از هر چیز می‌گذرند). إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ
107 و بر او (گوسفندی فرستاده و) ذبح بزرگی فدا ساختیم. وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
108 و ثنای او را در میان آیندگان وا گذاردیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
109 سلام و تحیّت خدا بر ابراهیم باد. سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ
110 ما نیکوان را این چنین پاداش نیکو می‌دهیم. كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
111 زیرا او از بندگان با ایمان ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
112 و باز مژده فرزندش اسحاق را که پیغمبری از شایستگان است به او دادیم. وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ
113 و بر ابراهیم و اسحاق برکت و خیر بسیار عطا کردیم، و از فرزندانشان برخی صالح و نیکوکار و برخی دانسته و آشکار به نفس خود ستمکار شدند. وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ
114 و همانا ما بر موسی و هارون منّت گذاردیم. وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
115 و هر دو را با قومشان از بلای بزرگ (فرعونیان) نجات دادیم. وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
116 و آنها را یاری دادیم تا (بر فوعونیان) به حقیقت غالب شدند. وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
117 و به آن دو (پیغمبر) کتاب (تورات) روشن بیان را عطا کردیم. وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ
118 و هر دو را به راه راست (خداپرستی) هدایت کردیم. وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ
119 و برایشان نام نیک در میان آیندگان باقی گذاردیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ
120 سلام و تحیّت بر موسی و هارون باد. سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
121 ما چنین نیکوان را پاداش نیکو می‌دهیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
122 زیرا هر دو از بندگان خاص با ایمان ما بودند. إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
123 و همانا الیاس یکی از رسولان بزرگ خدا بود. وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ
124 وقتی که قومش را گفت: آیا خداترس و پرهیزکار نمی‌شوید (که ترک بت و خود پرستی کنید). إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
125 آیا بت بعل نام را (خدا) می‌خوانید و خدای بهترین آفریننده عالم را ترک می‌گویید؟ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ
126 همان خدایی که آفریننده شما و پدران گذشته شماست (نه بتان جماد). وَاللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
127 قوم الیاس (رسالت) او را تکذیب کردند، بدین سبب (برای انتقام و عذاب به محشر) احضار می‌شوند. فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
128 (و همه هلاک شوند) جز بندگان پاک و برگزیده خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
129 و از او در میان آیندگان نام نیکو باقی گذاردیم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
130 سلام بر الیاس (و آل یاسین) باد. سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ
131 ما نیکوان را چنین پاداش نیکو می‌دهیم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
132 زیرا او از بندگان خاص با ایمان ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
133 و لوط هم یکی از رسولان خدا بود. وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ
134 وقتی که ما (خواستیم قوم او را کیفر کنیم) او و اهل بیتش همه را نجات دادیم. إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
135 به جز پیر زالی (همسر او) که در میان قومی که هلاک شدند باقی ماند. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
136 پس (از نجات لوط و اهلش) دیگران که بدکار بودند همه را هلاک ساختیم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
137 و شما مردم اینک بر دیار ویران قوم لوط می‌گذرید (و خرابه‌های آن را به چشم می‌نگرید) در صبح، وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ
138 و شام، آیا (چشم عبرت نمی‌گشایید و) عقل را کار نمی‌بندید؟ وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
139 و یونس نیز یکی از رسولان بزرگ خدا بود. وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
140 آن گاه که به کشتی پر جمعیتی گریخت (زیرا به قومش وعده عذاب داد و آنها از دل توبه و انابه کردند و خدا رفع عذاب کرد. او به دریای روم گریخت تا نزد قوم خجل و شرمنده نرود). إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
141 (کشتی به خطر افتاد و اهل کشتی معتقد شدند که خطا کاری در میان آنهاست، خواستند قرعه زنند تا خطا کار را به قرعه تعیین کرده و غرق کنند) یونس قرعه زد و به نام خودش افتاد و از مغلوب شدگان (و غرق شوندگان) گردید. فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ
142 و ماهی دریا او را به کام فرو برد و او در خور ملامت بود. فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ
143 و اگر او به ستایش و تسبیح خدا نپرداختی، فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ
144 تا قیامت در شکم ماهی زیست کردی. لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
145 باز او را (پس از چندین روز) از بطن ماهی به صحرای خشکی افکندیم در حالی که بیمار و ناتوان بود. فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ
146 و (در آن صحرا) بر او درختی از کدو رویانیدیم (تا به برگش سایه‌بان و پوشش کند). وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ
147 و او را بر قومی بالغ بر صد هزار یا افزون (به رسالت) فرستادیم. وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
148 و آن قوم چون ایمان آوردند ما هم تا هنگامی معیّن (مدت عمر آن قوم، از نعمت خود) بهره‌مندشان گردانیدیم. فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ
149 پس تو از این مشرکان (که فرشتگان را دختران خدا می‌خوانند) بپرس که آیا خدا را فرزندان دختر است و آنان را پسر؟ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ
150 یا آنکه چون ما فرشتگان را خلق می‌کردیم آنجا حاضر بودند و دیدند که آنها را زن آفریدیم؟ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
151 بدان که اینان (از جهل خود) بر خدا دروغی بسته و می‌گویند. أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
152 خدا را فرزند می‌باشد. البته دروغ می‌گویند. وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
153 آیا خدا دختران را بر پسران برگزید؟ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ
154 چرا چنین جاهلانه حکم می‌کنید؟ مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
155 آیا (با این ادلّه روشن) باز متذکر نمی‌شوید؟ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
156 آیا (برای عقیده باطل خود) دلیل روشنی دارید؟ أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ
157 کتاب و برهان‌تان را بیاورید اگر راست می‌گویید. فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
158 و (فاسدتر از این عقیده آنکه) بین خدا و جنّ نسبت و خویشی برقرار کردند در صورتی که جنّیان می‌دانند که (این عقاید وهم و خرافات است و به محشر برای کیفر) احضار خواهند شد. وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
159 خدا ذات پاکش از این اوصاف که (از جهل) به او نسبت می‌دهند منزّه است (و همه شما مسئولید). سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
160 جز بندگان پاک برگزیده خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
161 که شما و معبودانتان، فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
162 نتوانستید آنها را مفتون و گمراه کنید. مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
163 جز آن کس را که اهل دوزخ است. إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
164 (ای رسول ما، مشرکان را بگو که فرشتگان می‌گویند) هیچ کس از ما فرشتگان نیست جز آنکه او را (در بندگی حق) مقامی معین است. وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ
165 و همه (به فرمان خدا) نیکو صف آراسته‌ایم. وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
166 و دایم به تسبیح و ستایش او مشغولیم. وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
167 و همانا کافران می‌گفتند. وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
168 که اگر نزد ما کتابی از رسولان پیشین بود. لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ
169 ما هم البته از بندگان برگزیده خدا می‌بودیم. لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
170 و (دروغ می‌گفتند، زیرا آن قرآن بزرگ خدا آمد و) به آن کافر شدند و به زودی (کیفر خود را) خواهند دانست. فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
171 و همانا عهد ما در باره بندگانی که به رسالت فرستادیم (چنین در علم ازلی) سبقت گرفته است. وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
172 که البته آنها (بر کافران) فتح و فیروزی یابند. إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ
173 و همیشه سپاه ما (بر دشمن) غالبند. وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
174 پس اینک روی از آنها بگردان تا به وقتی معیّن. فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
175 و (عذاب دنیا و آخرت) آنها را به چشم ببین که آنها هم به زودی (فتح و فیروزی تو را) خواهند دید. وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
176 آیا کافران (به تمسخر، از تو) عذاب ما را با تعجیل می‌طلبند؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
177 (بدانند که) چون عذاب قهر الهی پیرامون دیارشان فرود آید (بر آن کافران شبی بگذرد که) صبح بسیار بدی خواهند داشت. فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ
178 اینک روی از آنها بگردان تا به وقتی معین. وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
179 و (عذاب و ذلّت آنها را) به چشم ببین که آنها هم به زودی (فتح و فیروزی تو را) خواهند دید. وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
180 پاک و منزه است پروردگار تو که خدایی مقتدر و بی‌همتاست و از توصیف (جاهلانه) خلق مبرّاست. سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
181 و سلام و تحیت الهی بر رسولان گرامی او باد. وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ
182 و ستایش مخصوص خداست که آفریننده جهان‌ها و جهانیان است. وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
Next Surah Sad
;