Al-Ankabut

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 الف، لام، میم. الم
2 آیا مردم پنداشتند که چون گفتند: «ایمان آوردیم!» [با گفتن این جمله] رها می‌شوند و دیگر مورد آزمایش قرار نمی‌گیرند؟! أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ
3 در حالی که بی‌تردید کسانی را که پیش از ایشان بودند، آزمودیم. قطعاً خداوند کسانی را که راست گفتند، می‌شناسد، و دروغگویان را [نیز] می‌شناسد وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ
4 آیا کسانی که کارهای بد می‌کنند، پنداشته‌اند که بر ما پیشی خواهند گرفت [و از کیفر ما خواهند گریخت]؟ چه بد داوری می‌کنند. أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَن يَسْبِقُونَا سَاء مَا يَحْكُمُونَ
5 آن کس که به دیدار خداوند امید دارد، [در طاعت و عبادت بکوشد، که] بی‌شک زمان معین شده [از سوی‌] خدا [که روز قیامت است،‌] آمدنی است؛ و اوست شنوای دانا. مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
6 و هر کس تلاش کند، پس برای خود می‌کوشد؛ زیرا خداوند از جهانیان بی‌نیاز است. وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ
7 و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، قطعاً لغزش‌های آنان را می‌پوشانیم و بی‌شک بهتر از آنچه عمل می‌کرده‌اند، پاداششان می‌دهیم. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ
8 و به انسان سفارش کردیم که به پدر و مادر خود نیکی کند و اگر آن دو بکوشند تا چیزی را که هیچ دانشی درباره‌ی آن نداری، همتای من قرار دهی، از ایشان اطاعت مکن! بازگشتِ شما به سوی من است، پس شما را از آنچه انجام می‌دادید، آگاه خواهم ساخت. وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِن جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
9 و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، بی‌شک آنان را در زمره‌ی شایستگان درمی‌آوریم. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ
10 و گروهی از مردم کسانی هستند که می‌گویند: «به خداوند ایمان آورده‌ایم!» پس هرگاه در راه خدا آزار ببینند، اذیت و آزار مردم را همچون عذاب الهی [غیر قابل تحمل‌] می‌شمارند [و از ایمان دست برمی‌دارند]، ولی اگر از جانب پروردگارت یاری و پیروزی [برای شما] برسد، قاطعانه می‌گویند: «ما همواره با شما بوده‌ایم، [و در این پیروزی شریکیم]!» آیا خدا به آنچه در سینه‌های جهانیان می‌گذرد، آگاه‌تر نیست؟! وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ
11 و قطعاً خدا کسانی را که ایمان آورده‌اند، می‌شناسد و منافقان را [نیز] می‌شناسد. وَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِينَ
12 و کافران به مؤمنان گفتند: «شما راه ما را پیروی کنید، [اگر گناهی داشته باشد،] ما گناهان شما را بر عهده می‌گیریم.» در حالی که چیزی از گناهانشان را عهده‌دار نیستند؛ قطعاً آنان دروغگویانند. وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَمَا هُم بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُم مِّن شَيْءٍ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
13 بی‌شک آنان هم بار [خطای] خودشان و [هم] بارهای دیگر را با بار خود بر دوش خواهند کشید و مسلّماً در روز قیامت از آنچه به دروغ می‌بافتند، بازخواست خواهند شد. وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَّعَ أَثْقَالِهِمْ وَلَيُسْأَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ
14 و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم، پس در میان آنان، نهصد و پنجاه سال درنگ کرد، [ولی تنها اندکی از مردم ایمان آوردند،] پس طوفان آنان را فراگرفت، در حالی که ستمگر بودند. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ
15 پس او و سرنشینان کشتی را نجات دادیم، و آن [حادثه] را برای جهانیان، نشانه‌ی [عبرت] قرار دادیم. فَأَنجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِينَةِ وَجَعَلْنَاهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ
16 و [یاد کن] ابراهیم را. آن‌گاه که به قومش گفت: «خدا را بپرستید و از او پروا کنید. این برای شما بهتر است، اگر بدانید. وَإِبْرَاهِيمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
17 شما به جای خدا بت‌هایی را می‌پرستید و [در نامگذاری آنها به خدایان و الهه‌ها،] دروغی را می‌سازید. کسانی که به جای خدا می‌پرستید، مالک رزق شما نیستند، پس روزی را نزد خدا بجویید و او را بپرستید و برای او شکرگزاری کنید که به سوی او بازگردانده می‌شوید. إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
18 و اگر [مرا] تکذیب کنید، امّت‌های پیش از شما [نیز پیامبرانشان را] تکذیب کردند. و بر پیامبر جز تبلیغ روشن، [مسئولیتی] نیست.» وَإِن تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِّن قَبْلِكُمْ وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ
19 آیا ندیده‌اند که خداوند چگونه آفرینش را آغاز می‌کند، سپس آن را بازمی‌گرداند؟ البتّه این [کار] بر خداوند آسان است. أَوَلَمْ يَرَوْا كَيْفَ يُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ
20 [ای پیامبر!] بگو: «در زمین بگردید، پس بنگرید که [خداوند] چگونه آفرینش را آغاز کرده است؟ سپس خدا [به همین گونه] جهان آخرت را پدید می‌آورد. همانا خداوند بر هر کاری تواناست. قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ يُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
21 او هر که را بخواهد [و سزاوار ببیند]، عذاب می‌کند، و هر که را بخواهد [و شایسته بداند،] می‌بخشاید. و [همگی] به سوی او بازگردانده می‌شوید. يُعَذِّبُُ مَن يَشَاء وَيَرْحَمُ مَن يَشَاء وَإِلَيْهِ تُقْلَبُونَ
22 و شما هرگز نمی‌توانید [خدا را] ناتوان سازید [و از کیفر او بگریزید]، نه در زمین و نه در آسمان. و برای شما جز خداوند، ولیّ و یاوری نیست.» وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاء وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
23 و کسانی که به آیات خداوند و دیدار او [در قیامت] کفر ورزیدند، آنان از رحمت من نومیدند. و آنانند که برایشان عذابی دردناک خواهد بود. وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَلِقَائِهِ أُوْلَئِكَ يَئِسُوا مِن رَّحْمَتِي وَأُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
24 پس پاسخ قوم ابراهیم تنها این بود که گفتند: «او را بکشید یا بسوزانید!» ولی خداوند او را از آتش [عظیمی که نمرودیان گرد آورده بودند،] نجات داد. همانا در این [ماجرا] برای گروهی که ایمان می‌آورند، نشانه‌هایی [از قدرت خداوند] است. فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
25 و [ابراهیم] گفت: «شما به جای خدا بت‌هایی را برگزیده‌اید که مایه‌ی پیوند و دوستی شما در زندگی دنیا باشد؛ امّا روز قیامت، یکدیگر را انکار می‌کنید و یکدیگر را لعنت خواهید کرد و جایگاه شما آتش است و یاوری نخواهید داشت. وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَّوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُم بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُم بَعْضًا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ
26 پس لوط به ابراهیم ایمان آورد و گفت: «من به سوی پروردگارم روی آورده‌ام که او شکست‌ناپذیر و حکیم است.» فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
27 و اسحاق و [فرزندش] یعقوب را به ابراهیم بخشیدیم و در میان فرزندانش پیامبری و کتاب را قرار دادیم و پاداشِ او را در دنیا عطا کردیم و قطعاً او در آخرت از شایستگان است. وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ
28 و [یاد کن] لوط را آن‌گاه که به قوم خود گفت: «شما به کاری زشت می‌پردازید که هیچ یک از جهانیان پیش از شما انجام نداده است؟! وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ
29 شما به سراغ مردان می‌روید و راه [طبیعی زناشویی] را قطع می‌کنید و در مجالس خود، [آشکارا و بی‌پرده] کارهای ناپسند انجام می‌دهید؟» پس پاسخ قومش تنها این بود که گفتند: «اگر تو از راستگویانی، عذاب خدا را برای ما بیاور!» أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
30 [لوط] گفت: «پروردگارا! مرا در برابر این قوم [فاسد و] تبهکار یاری فرما!» قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ
31 و چون فرستادگان ما [که از فرشتگان بودند،] برای ابراهیم مژده‌ی [تولّد فرزند] آوردند، گفتند: «ما نابود کننده‌ی اهل این آبادی هستیم، زیرا مردم آن همواره ستمگر بوده‌اند.» وَلَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ
32 [ابراهیم] گفت: «لوط در این آبادی است.» فرشتگان گفتند: «ما به کسانی که در اینجا هستند، آگاه‌تریم؛ قطعاً لوط و خاندانش را نجات می‌دهیم، جز زنش که از بازماندگان [در قهر خدا] است.» قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ
33 و هنگامی که فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از آمدنشان بد حال شد و دستش [از حمایت آن فرشتگان در برابر بدکاران] تنگ گردید. [فرشتگان] گفتند: «نترس و غمگین مباش! ما تو و خانواده‌ات را نجات می‌دهیم، مگر زنت، که از بازماندگان [در عذاب] است. وَلَمَّا أَن جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ
34 ما بر اهل این آبادی به خاطر فِسقی که داشتند، عذابی [سخت] از آسمان فروخواهیم ریخت.» إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ
35 و از آن منطقه [غضب شده]، نشانه‌ای روشن [و درس عبرتی،] برای کسانی که می‌اندیشند، باقی گذاشتیم. وَلَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
36 و به سوی [مردم] مَدین، برادرشان شعیب را [به رسالت فرستادیم]؛ پس گفت: «ای قوم من! خدا را بپرستید، و به روز قیامت امیدوار باشید. و در زمین [فتنه‌انگیزی و] فساد نکنید.» وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
37 پس شعیب را تکذیب کردند، [به این سبب،] زلزله [سختی] آنان را فراگرفت، و بامدادان در خانه‌های خود به رو درافتاده [و مرده] بودند. فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ
38 و [قوم] عاد و ثمود را نیز [نابود کردیم]. و بی‌شک [بعضی] از خانه‌های [ویرانه‌ی] آنان برای شما آشکار است. و شیطان عمل‌های [زشت‌] آنان را برایشان آراست، پس آنان را از راه [خدا] بازداشت، در حالی که پیش‌تر [برای شناخت حقّ و باطل] بصیرت داشتند. وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَد تَّبَيَّنَ لَكُم مِّن مَّسَاكِنِهِمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ
39 و قارون و فرعون و هامان را [نیز نابود کردیم]. و به راستی موسی همراهِ دلایلِ روشن [و معجزات] به سوی آنان آمد، [ولی] آنان در زمین تکبّر و سرکشی کردند، و [با این همه] نتوانستند [بر خدا] پیشی گیرند [و از عذاب الهی بگریزند]. وَقَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَلَقَدْ جَاءهُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانُوا سَابِقِينَ
40 پس هر یک [از آنان] را به [کیفر] گناهش گرفتار [عذاب] کردیم، پس بر بعضی از آنان باد شدید ریگ‌افشان فرستادیم. و بعضی از آنان را صیحه‌ی آسمانی [و بانگ مرگبار] فراگرفت. و برخی را در زمین فروبردیم. و بعضی دیگر را غرق کردیم. و چنان نبود که خداوند بر آنان ستم کند، بلکه خودشان بر خود ستم کردند. فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ فَمِنْهُم مَّنْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُم مَّنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَمِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
41 مَثَلِ کسانی که غیر خدا را سرپرست خود برگزیدند، همانند مَثَل عنکبوت است که [برای خود] خانه‌ای ساخته، و البتّه اگر می‌دانستند، سست‌ترینِ خانه‌ها، خانه‌ی عنکبوت است. مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء كَمَثَلِ الْعَنكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
42 خداوند آنچه را غیر از او می‌خوانند، هر چه باشد، می‌داند. او شکست‌ناپذیر و حکیم است. إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
43 و این مثل‌ها را برای مردم می‌زنیم؛ امّا جز دانشمندان و آگاهان، کسی آن را درک نمی‌کند. وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ وَمَا يَعْقِلُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ
44 خداوند آسمان‌ها و زمین را به حقّ آفرید. بی‌گمان در این آفرینش، برای مؤمنان نشانه‌ای قطعی است. خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ
45 آنچه را از کتاب به تو وحی شده، تلاوت کن. و نماز را به‌پادار، که نماز [انسان را] از زشتی‌ها و کارهای ناپسند بازمی‌دارد. و البتّه یاد خدا بزرگ‌تر است. و خداوند آنچه را انجام می‌دهید، می‌داند. اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ
46 و با اهل کتاب، جز با بهترین شیوه، مجادله نکنید، مگر ستمگرانشان. و [به آنان] بگویید: «ما به آنچه بر ما و شما نازل شده، ایمان داریم، و خدای ما و خدای شما یکی است، و ما تسلیم اوییم.» وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنزِلَ إِلَيْنَا وَأُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
47 و این‌گونه، کتاب را بر تو فروفرستادیم. پس [بعضی از] کسانی که کتاب به ایشان دادیم، به آن ایمان می‌آورند، و از این گروه [مشرکان نیز] کسانی به آن ایمان می‌آورند. و جز کافران [کسی] آیات ما را انکار نمی‌کند. وَكَذَلِكَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمِنْ هَؤُلَاء مَن يُؤْمِنُ بِهِ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ
48 و تو پیش از این، هیچ نوشته‌ای را نمی‌خواندی، و آن را با دست خود نمی‌نوشتی، مبادا آنان که در صدد [تکذیب و] ابطال [سخنان] تو هستند، [در وحی بودن و حقّانیت قرآن‌] شک و تردید کنند. وَمَا كُنتَ تَتْلُو مِن قَبْلِهِ مِن كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ
49 بلکه آن [قرآن] آیاتی است روشن که در سینه‌های کسانی که به آنان معرفت داده شده، جای دارد. و فقط ستمگران، آیات ما را انکار می‌کنند. بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ
50 و [کافرانِ بهانه‌جو] گفتند: «چرا بر او از طرف پروردگارش، معجزاتی [مانند عصای موسی] نازل نمی‌شود؟» بگو: «معجزات تنها نزد خداست [و به فرمان او نازل می‌شود، نه به میل دیگران]. و من فقط هشداردهنده‌ای آشکارم.» وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
51 آیا [این معجزه] برای آنان کافی نیست که ما کتاب را بر تو فروفرستادیم تا پیوسته بر آنان تلاوت شود؟ همانا در این کتاب، برای گروهی که ایمان آورند، رحمت، و تذکری قطعی است. أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
52 بگو: «همین بس که خداوند میان من و شما گواه است. آنچه را در آسمان‌ها و زمین است، می‌داند. و کسانی که [به جای حقّ،] به باطل ایمان آوردند و به خدا کفر ورزیدند، آنان همان زیانکارانند.» قُلْ كَفَى بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
53 آنان با شتاب از تو عذاب می‌خواهند. و اگر مهلت معین [برای آنان مقرّر] نبود، قطعاً عذاب به سراغشان می‌آمد، [ولی بدانند] عذاب، ناگهان به سراغشان خواهد آمد، در حالی که از آن غافلند. وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَوْلَا أَجَلٌ مُّسَمًّى لَجَاءهُمُ الْعَذَابُ وَلَيَأْتِيَنَّهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
54 آنان با شتاب از تو عذاب می‌خواهند، و حال آن که جهنّم بر کافران احاطه دارد. يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ
55 روزی که عذاب از بالای سرشان و از زیر پاهایشان آنان را فراگیرد. [در آن روز خداوند] می‌فرماید: «بچشید [جزای] کارهایی را که انجام داده‌اید!» يَوْمَ يَغْشَاهُمُ الْعَذَابُ مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَيَقُولُ ذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
56 ای بندگانِ باایمانِ من! زمین من گسترده است، پس [اگر در سرزمینتان شما را به شرک مجبور می‌کنند، مهاجرت کنید و] تنها مرا بپرستید. يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ
57 هر کسی [طعم] مرگ را می‌چشد! سپس به سوی ما بازگردانده می‌شوید. كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
58 و قطعاً کسانی را که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، در غرفه‌هایی از بهشت جای می‌دهیم که نهرها از زیر آنها جاری است؛ همیشه در آنجا خواهند بود. چه خوب است پاداش عمل‌کنندگان! وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِّنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ
59 کسانی که [در برابر مشکلات] صبر [و استقامت] کردند و بر پروردگارشان توکل می‌کنند. الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
60 و چه بسا جنبنده‌ای که نمی‌تواند روزی خود را تأمین کند. خداست که به او و به شما روزی می‌دهد. و اوست شنوای دانا. وَكَأَيِّن مِن دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
61 و اگر از آنان [که مشرکند،] بپرسی: «چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفرید، و خورشید و ماه را تسخیر کرد؟» حتماً خواهند گفت: «خدا.» پس به کجا منحرف می‌شوند؟ وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ
62 خداوند برای هر کس از بندگانش که بخواهد، روزی را می‌گسترد و یا تنگ می‌کند. همانا خداوند به هر چیزی آگاه است. اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
63 و اگر از آنان [که شرک می‌ورزند،] بپرسی: «چه کسی از آسمان، آبی فرستاد که با آن، زمین را پس از مرگش زنده کرد؟» حتماً خواهند گفت: «خدا.» بگو: «ستایش مخصوص خداست؛ امّا بیشترِ آنان نمی‌اندیشند.» وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ مَوْتِهَا لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ
64 این زندگی دنیا، چیزی جز سرگرمی و بازیچه نیست. و اگر می‌دانستند، زندگی حقیقی، همان سرای آخرت است. وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
65 پس هنگامی که بر کشتی سوار شوند [و خطر را احساس کنند،] خدا را با اخلاص می‌خوانند، [و غیر او را فراموش می‌کنند،] پس همین که [خداوند] آنان را به سوی خشکی رساند و نجات داد، باز به شرک برمی‌گردند. فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ
66 [بگذار] تا به آنچه به آنان داده‌ایم، ناسپاسی کنند و [از لَذّت‌های زودگذر زندگی] بهره‌مند شوند؛ امّا به زودی خواهند فهمید. لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ وَلِيَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
67 آیا ندیدند که ما [شهرشان مکه را] حرمی امن قرار دادیم [که در آن با آسایش و آرامش زندگی می‌کنند]؟ و حال آن که [بیرون از شهر مکه،] مردم از اطرافشان ربوده می‌شوند. پس آیا [با داشتن این نعمت، باز] به باطل ایمان می‌آورند و به نعمت خداوند ناسپاسی می‌ورزند؟ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ
68 و کیست ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ بندد، یا هنگامی که حقّ به سراغش آمد، آن را تکذیب کند؟ آیا در دوزخ برای کافران، جایگاهی نیست؟ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءهُ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْكَافِرِينَ
69 و کسانی که در [راه] ما [خالصانه با نفس خود یا دشمن ما] جهاد کردند، بی‌تردید آنان را به راه‌های خود، راهنمایی می‌کنیم. و همانا خداوند با نیکوکاران است. وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ
Next Surah Ar-Rum
;