Al-Muminun

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 به راستی مؤمنان رستگار شدند. قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ
2 همان كسانی كه در نمازشان فروتنی دارند. الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ
3 و آنان كه از بیهودگی روی‌گردانند. وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ
4 و همان كسانی كه زكات می‌پردازند. وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ
5 و آنان كه دامان خود را نگه می‌دارند. وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
6 مگر با همسرانشان، یا كنیزانی كه به دست آورده‌اند، پس آنان [در آمیزش با این دو گروه] سرزنش نمی‌شوند. إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
7 پس كسانی که فراتر از این بجویند، آنان [از حدود الهی‌] تجاوز كرده‌اند. فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ
8 و [مؤمنان رستگار] كسانی هستند كه امانت‌ها و پیمان‌های خود را رعایت می‌كنند. وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ
9 و آنان بر نمازهای خود مواظبت دارند. وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ
10 آنان وارثانند، أُوْلَئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ
11 كسانی كه بهشت برین را ارث می‌برند، و در آن جاوِدانه خواهند ماند. الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
12 و همانا ما انسان را از عصاره‌ای از گِل آفریدیم. وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِينٍ
13 سپس او را به صورت نطفه در جایگاهی استوار قرار دادیم. ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ
14 سپس از نطفه، لخته خونی آفریدیم. آن‌گاه لخته خون را پاره گوشتی ساختیم، و پاره گوشت را به صورت استخوان‌هایی درآوردیم، و استخوان‌ها را گوشتی پوشاندیم. سپس آن را آفرینش تازه‌ای دادیم، پس آفرین بر خدا، و پرخیر و بركت است او كه بهترینِ آفرینندگان است. ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ
15 سپس شما بی‌تردید بعد از آن [مراحل،] می‌میرید. ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ
16 آن‌گاه روز قیامت برانگیخته می‌شوید. ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ
17 و همانا ما بالای سر شما، هفت راه [آسمانی] آفریدیم، و ما از خلق [و جهان هستی] غافل نبوده‌ایم. وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ
18 و از آسمان، آبی به اندازه فروفرستادیم، و آن را در زمین جای دادیم. و همانا ما بر [از بین‌] بُردن آن تواناییم. وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ
19 پس به وسیله‌ی آن [آب] برای شما باغ‌هایی از خرما و انگور پدید آوردیم که در آن باغ‌ها برای شما میوه‌های فراوانی است، و از آنها می‌خورید. فَأَنشَأْنَا لَكُم بِهِ جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ لَّكُمْ فِيهَا فَوَاكِهُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ
20 و [نیز زیتون‌،] درختی که از طور سینا می‌روید، [و] روغن و خوراک برای خورندگان به بار می‌آورد. وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِن طُورِ سَيْنَاء تَنبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِّلْآكِلِينَ
21 و برای شما در چهارپایان عبرتی است، از آنچه در درون آنهاست، به شما [شیر] می‌نوشانیم. و در آنها برای شما منافع بسیاری است. و از [گوشت] آنها می‌خورید. وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهَا وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ
22 و بر آنها، و بر کشتی‌ها سوار می‌شوید. وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
23 و همانا نوح را به سوی قومش فرستادیم، پس [به آنها] گفت: «ای قوم من! خداوند [یکتا] را بپرستید. جز او هیچ معبودی برای شما نیست، آیا پروا نمی‌کنید؟» وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ
24 پس اشراف قوم او که کافر شدند، گفتند: «این [نوح] انسانی همانند شماست. او می‌خواهد بر شما برتری جوید. اگر خداوند می‌خواست [برای ما پیامبری بفرستد،] قطعاً فرشتگانی می‌فرستاد. ما چنین چیزی را در میان نیاکان خود نشنیده‌ایم [که بشری ادّعای پیامبری کند!] فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُرِيدُ أَن يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَلَوْ شَاء اللَّهُ لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً مَّا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ
25 او فقط مردی است که مبتلا به [نوعی‌] دیوانگی است. پس تا مدّتی درباره‌ی او صبر کنید. [تا از جنون نجات یابد یا بمیرد.]» إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ
26 نوح گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیب آنان یاری فرما!» قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ
27 پس ما به نوح وحی کردیم: «زیر نظر ما و [مطابق دستور و آموزش و] وحی ما کشتی بساز.» پس همین که فرمان [قهر] ما آمد و [آب از] تنور جوشید، از تمام حیوانات، یک جفت، [نر و ماده،] و [نیز] خانواده‌ات را واردِ کشتی کن، مگر کسی از آنان که پیش‌تر درباره‌ی او سخن به میان آمده [و وعده‌ی هلاکتش داده شده] است. و درباره ستمگران با من سخن مگو، که قطعاً آنان غرق خواهند شد. فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ
28 پس هنگامی که تو و همراهانت بر کشتی سوار شدید، بگو: «حمد و سپاس برای خداوندی است که ما را از گروه ستمگران نجات داد.» فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنتَ وَمَن مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
29 و بگو: «پروردگارا! مرا به جایگاهی خجسته و پر برکت فرودآور، که تو بهترینِ میزبانانی.» وَقُل رَّبِّ أَنزِلْنِي مُنزَلًا مُّبَارَكًا وَأَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ
30 البتّه در این داستان نشانه‌هایی است. و همانا ما آزمایش کننده بودیم. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ وَإِن كُنَّا لَمُبْتَلِينَ
31 سپس بعد از قوم نوح، نسل دیگری پدید آوردیم. ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ
32 و در میان آنان [نیز] پیامبری از خودشان فرستادیم که [به آنان گفت:] «خدا را بپرستید. جز او معبودی برای شما نیست، پس آیا پروا نمی‌کنید؟» فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ
33 و اشرافی از قوم آن پیامبر که کفر ورزیدند و دیدار قیامت را تکذیب کردند، و آنان را در دنیا در ناز و نعمت قرار داده بودیم، [به مردم] گفتند: «این، تنها انسانی مانند شماست. از هر چه می‌خورید، می‌خورد، و از هر چه می‌نوشید، می‌نوشد. وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاء الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ
34 و اگر از بشری همانند خودتان اطاعت کنید، قطعاً زیانکارید. وَلَئِنْ أَطَعْتُم بَشَرًا مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ
35 آیا [او] به شما وعده می‌دهد که وقتی مردید، و خاک، و استخوان‌هایی [پوسیده] شدید، [دیگر بار از قبر] بیرون آورده می‌شوید؟! أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُم مُّخْرَجُونَ
36 [هرگز!] دور است، دور! آنچه به شما وعده می‌دهند. هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ
37 جز این زندگی دنیا، [زندگی‌] دیگری نیست. [برخی] می‌میریم و [برخی دیگر] به دنیا می‌آییم. و ما [هرگز پس از مرگ] برانگیخته نخواهیم شد. إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ
38 او فقط مردی است که بر خدا دروغ می‌بندد. و ما هرگز به او ایمان نخواهیم آورد.» إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ
39 [پیامبرشان] گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیب‌های آنان یاری فرما!» قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ
40 [خداوند] فرمود: «قطعاً به زودی پشیمان خواهند شد.» قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ
41 پس [قهر خدا آمد و] صیحه‌ی مرگبار که سزاوارش بودند، آنان را فراگرفت، و آنان را همچون خاشاکی که بر آب افتد، قرار دادیم، پس گروه ستمگر [از رحمت خدا] دور باد! فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاء فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
42 آن‌گاه پس از [نابودی] این گروه، نسل‌های دیگری پدید آوردیم. ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ
43 هیچ امّتی از سرآمد [عمر] خود، نه پیش می‌افتد و نه پس می‌ماند. مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ
44 سپس پیامبرانمان را پی‌درپی فرستادیم. هر بار که پیامبر هر امّتی، به سراغ قومش آمد، مردم او را تکذیب کردند. آن‌گاه آنان را در پی یکدیگر [به هلاکت] آوردیم، و آنها را [موضوع] افسانه‌ها گرداندیم. پس دور [از رحمت خدا] باد قومی که ایمان نمی‌آورند. ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا كُلَّ مَا جَاء أُمَّةً رَّسُولُهَا كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُم بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُونَ
45 سپس موسی و برادرش هارون را با معجزات و دلیلی روشن فرستادیم، ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
46 به سوی فرعون و اشراف قومش، ولی آنان تکبّر ورزیدند. و آنان مردمی برتری‌جوی و گردنکش بودند. إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ
47 پس گفتند: «آیا ما به دو انسان مانند خودمان ایمان بیاوریم، در حالی که قوم این دو برده‌ی ما بودند؟» فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ
48 پس آن دو را تکذیب کردند، و از هلاک‌شدگان گشتند. فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ
49 و به راستی ما به موسی کتاب دادیم، شاید [قومش] هدایت شوند. وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
50 و ما [عیسی] فرزند مریم و مادرش را معجزه قرار دادیم، و آن دو را در سرزمینی مرتفع که دارای آرامش، امنیت و [آب] گوارا بود، جای دادیم. وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ
51 ای پیامبران! از غذاهای پاکیزه بخورید و کار نیکو کنید. همانا من به آنچه می‌کنید، آگاهم. يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ
52 و البتّه این اُمت شما، اُمت واحدی است، و من پروردگار شمایم؛ پس، از من پروا کنید. وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ
53 امّا مردم، کارشان را در میان خود، به پراکندگی کشاندند، هر گروهی به راهی رفتند، و هر حزب و دسته‌ای به آنچه نزدشان بود، دل خوش کردند. فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ
54 پس آنان را تا مدّتی در گرداب جهلشان واگذار. فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ
55 آیا می‌پندارند آنچه از مال و فرزندان که آنان را بدان یاری می‌رسانیم، أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَبَنِينَ
56 شتاب می‌کنیم که خیرهایی به آنان برسانیم؟ [چنین نیست!] بلکه آنان نمی‌فهمند [مال و فرزند وسیله آزمایش است]. نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ بَل لَّا يَشْعُرُونَ
57 کسانی که از خوف پروردگارشان بیمناکند، إِنَّ الَّذِينَ هُم مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ
58 و آنان که به آیات پروردگارشان ایمان دارند، وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
59 و به پروردگارشان شرک نمی‌ورزند، وَالَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ
60 و کسانی که [در راه خدا] می‌دهند، آنچه را دادند، در حالی که دل‌هایشان ترسان است از این که به سوی پروردگارشان بازمی‌گردند، وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ
61 چنین کسانی در خیرات شتاب می‌ورزند. و همانان هستندکه در [رسیدن به] خیرات از یکدیگر پیشی می‌گیرند. أُوْلَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ
62 و ما هیچ‌کس را جز به مقدار توانش، تکلیف نمی‌کنیم. و نزد ما کتابی است که به حقّ سخن می‌گوید و به آنان هیچ ستمی نمی‌شود. وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَلَدَيْنَا كِتَابٌ يَنطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
63 بلکه دل‌های آنان از این [کتاب] در غَفلَت و بی‌خبری است. و کارهای دیگری جز این دارند که پیوسته آن را انجام می‌دهند. بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِّنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِن دُونِ ذَلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ
64 تا زمانی که مرفّهان [مغرور] را به قهر خود گرفتار سازیم. در این هنگام ناله سر می‌دهند. حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ
65 «امروز ناله نکنید! قطعاً شما از جانب ما یاری نخواهید شد.» لَا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُم مِّنَّا لَا تُنصَرُونَ
66 آیات من پیوسته بر شما تلاوت می‌شد؛ ولی شما روی‌گردانده، به عقب بازمی‌گشتید. قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ تَنكِصُونَ
67 درحالی که نسبت به آن تکبّر می‌ورزیدید، و در شب‌نشینی [خود درباره‌ی آن‌] هَذیان می‌گفتید. مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ
68 آیا آنها در این گفتار نیندیشیدند؟ یا مطالبی [تازه] برای آنان آمده که برای نیاکانشان نیامده است؟ أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءهُم مَّا لَمْ يَأْتِ آبَاءهُمُ الْأَوَّلِينَ
69 یا این که پیامبرشان را نشناختند [و از سوابق او آگاه نیستند]؟ پس برای همین او را انکار می‌کنند؟ أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ
70 یا می‌گویند: «او جنون دارد؟» [چنین نیست!] بلکه او حقّ را برای آنان آورده، امّا بیشترشان [پذیرش] حقّ را خوش ندارند. أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءهُم بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ
71 و اگر حقّ، از هوس‌های آنان پیروی می‌کرد، قطعاً آسمان‌ها و زمین، و کسانی که در آنها هستند، تباه می‌شدند؛ بلکه ما وسیله یادآوری [و بیداری] آنها را برای آنها آورده‌ایم، اما آنان از [قرآنِ] یادآورِ خویش روی‌گردانند. وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ بَلْ أَتَيْنَاهُم بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَن ذِكْرِهِم مُّعْرِضُونَ
72 [ای پیامبر!] آیا تو از آنها مزدی خواسته‌ای؟ با این که پاداش دائمی پروردگارت بهتر است. و او بهترینِ روزی‌دهندگان است. أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
73 و قطعاً تو مردم را به راهی راست دعوت می‌کنی. وَإِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
74 و کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند، از [این‌] راه منحرفند. وَإِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ
75 و اگر به آنها رحم کنیم و بدبختی‌های آنان را برطرف سازیم، [به‌جای هوشیاری و شکرگزاری،] کوردلانه در طغیانشان لجاجت می‌ورزند. وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَكَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
76 و بی‌گمان آنان را به عذاب گرفتار کردیم؛ ولی آنان در برابر پروردگارشان، نه فروتنی کردند و نه زاری می‌کنند. وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا يَتَضَرَّعُونَ
77 [ما هم این سنگ‌دلان را رها می‌کنیم،] تا زمانی که دری از عذاب شدید به روی آنان بگشاییم، [و چنان گرفتار شوند که] ناگهان در آن [عذاب] نومید شوند. حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِيدٍ إِذَا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ
78 و اوست که برای شما گوش و چشم‌ها و دل‌ها آفرید. چه اندک سپاسگزاری می‌کنید! وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ
79 و اوست که شما را در زمین آفرید، و به سوی او محشور می‌شوید. وَهُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
80 و اوست که زنده می‌کند و می‌میراند؛ و رفت و آمد شب و روز از آنِ او [و به دست او] است، پس آیا نمی‌اندیشید؟ وَهُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
81 بلکه [آنان نیز] سخنی همانند گفته‌ی پیشینیان گفتند. بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الْأَوَّلُونَ
82 گفتند: «آیا اگر مردیم، و خاک و استخوان‌هایی [پوسیده] شدیم، آیا ما بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟ قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
83 البتّه به ما و پدرانمان، پیش از این [نیز] این وعده را داده‌اند. این [سخنان و وعده‌ها] جز افسانه‌های پیشینیان نیست.» لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
84 [به این کافران] بگو: «اگر شما می‌دانید، زمین و کسانی که در آن زندگی می‌کنند، از آنِ کیست؟» قُل لِّمَنِ الْأَرْضُ وَمَن فِيهَا إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
85 آنان خواهند گفت: «برای خداست.» بگو: «پس آیا پند نمی‌گیرید؟ [و قدرت او را بر معاد، انکار می‌کنید]؟!» سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
86 بگو: «پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ کیست؟» قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ
87 [باز هم] خواهند گفت: «برای خداست.» بگو: «آیا پروا نمی‌کنید؟» سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ
88 بگو: «اگر می‌دانید، فرمانروایی همه‌ی موجودات به دست کیست؟ او که [به همه] پناه می‌دهد، ولی هیچ‌کس در برابر او پناه ندارد؟» قُلْ مَن بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
89 به زودی خواهند گفت: «برای خداست.» بگو: «پس چگونه [می‌گویید] جادو شده‌اید [و این سخنان سحر و افسون است]؟!» سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ
90 بلکه حقّ را برای آنان آوردیم. و قطعاً آنان دروغ می‌گویند. بَلْ أَتَيْنَاهُم بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
91 خداوند، هرگز فرزندی برای خود نگرفته است، و هیچ معبودی با او نیست. [اگر چنین بود،] قطعاً هر معبودی [برای آنکه تدبیرِ امور کند،] آفریده‌های خود را با خود می‌برد. و بی‌تردید بعضی از خدایان بر بعضی دیگر برتری می‌جستند. خداوند از آنچه وصف می‌کنند، منزّه است. مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَّذَهَبَ كُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
92 او به غیب و شهود، [نهان و آشکار،] آگاه است. و از هر چیزی که برای او شریک می‌گیرند، برتر است. عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ
93 [ای پیامبر!] بگو: «پروردگارا! اگر آنچه را به آنان وعده داده شده، به من نشان دهی، قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ
94 پس پروردگارا! مرا در میان گروه ستمکاران قرار مده» رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
95 و بی‌شک ما می‌توانیم آنچه را به آنان وعده می‌دهیم، به تو نشان دهیم. وَإِنَّا عَلَى أَن نُّرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ
96 [ای پیامبر!] بدی را به بهترین شیوه دور کن! [و در مقام مقابله به مثل مباش!] ما به آنچه [مخالفان] وصف می‌کنند، آگاه‌تریم. ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ
97 و بگو: «پروردگارا! من از وسوسه‌های شیطان‌ها به تو پناه می‌برم. وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ
98 و پناه می‌برم به تو ای پروردگار! از این که آنان نزد من حاضر شوند.» وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ
99 [آنها به کردارهای زشت ادامه می‌دهند،] تا زمانی که مرگ به سراغ یکی از آنان آید، [آن‌گاه] می‌گوید: «پروردگارا! مرا بازگردان! حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ
100 شاید در آنچه از خود به جای گذاشته‌ام، کار نیکی انجام دهم. هرگز!» این سخنی است که می‌گوید، [ولی اگر برگردد، به آن عمل نمی‌کند.] و در پی آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند. لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
101 پس آن‌گاه که در صور دمیده شود، در آن روز، نه میانشان خویشاوندی است، و نه [از حال یکدیگر] می‌پرسند. فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءلُونَ
102 پس کسانی که ترازوهای اعمالشان سنگین [و باارزش] باشد، آنان همان رستگارانند. فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
103 و کسانی که ترازوهای اعمالشان سبک [و بی‌ارزش] باشد، آنان کسانی هستند که سرمایه‌ی وجود خود را از دست داده‌اند و همیشه در جهنّم می‌مانند. وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
104 آتش، صورت آنها را می‌سوزاند. و آنان در دوزخ، چهره‌ای [زشت و] عبوس دارند. تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ
105 [خدا به آنان می‌فرماید:] «آیا آیات من بر شما خوانده نمی‌شد، پس آنها را دروغ می‌شمردید؟» أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
106 می‌گویند: «پروردگارا! شقاوت [و بدبختی] ما بر ما چیره شد. و گروهی گمراه بودیم. قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ
107 پروردگارا! ما را از دوزخ بیرون آور! اگر بار دیگر [به کفر و گناه] بازگشتیم، قطعاً ستمگریم. [و سزاوار عذاب!]» رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ
108 [خداوند] می‌فرماید: در آتش دور و گم شوید، و با من سخن مگویید. قَالَ اخْسَؤُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ
109 [آیا فراموش کردید که] گروهی از بندگان من می‌گفتند: «پروردگارا! ایمان آوردیم، پس ما را ببخش و بر ما رحم کن. و تو بهترینِ رحم‌کنندگانی.» إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ
110 [امّا] شما آنان را به مسخره گرفتید تا آن که [سرگرمی شما به تمسخر آنان‌] یاد مرا از خاطرتان برد، و شما همواره به آنان می‌خندیدید. فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّى أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَكُونَ
111 من امروز به خاطر آن که [مؤمنان در برابر تمسخر شما] صبر کردند، به آنان پاداش دادم. که ایشانند رستگاران. إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ
112 [آن‌گاه] از آنان می‌پرسد: «چقدر در زمین ماندید؟» قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ
113 می‌گویند: «یک روز یا بخشی از یک روز، پس از شمارندگان [خود] بپرس!» قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلْ الْعَادِّينَ
114 می‌فرماید: اگر آگاهی داشتید، می‌دانستید که جز اندکی درنگ نکرده‌اید. قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا لَّوْ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
115 پس آیا می‌پندارید که ما شما را بیهوده آفریده‌ایم؟ و شما به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟ أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ
116 پس برتر است خداوندی که فرمانروای حقّ است. معبودی جز او نیست، او پروردگار عرش گران‌قدر است. فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ
117 و هر کس با خداوند، معبود دیگری را بخواند، هیچ برهانی بر کار خود ندارد. پس قطعاً حساب او نزد پروردگارش خواهد بود. بی‌گمان کافران رستگار نمی‌شوند. وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ
118 و بگو: «پروردگارا! بیامرز و رحم کن که تو بهترینِ رحم‌کنندگانی!» وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ
Next Surah An-Nur
;