Al-Hijr

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Mohsen Gharaati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Mohsen Gharaati

 Play All
# Translation Ayah
1 الف لام را. آن است آیات کتاب [آسمانی] و قرآن روشن و روشنگر. الَرَ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ
2 چه بسا کسانی که کفر ورزیدند، آرزو دارند که ای کاش مسلمان بودند. رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ كَانُواْ مُسْلِمِينَ
3 آنان را [به حال خود] رها کن تا بخورند و بهره‌مند شوند و آرزوها سرگرمشان کند. پس به زودی [نتیجه‌ی این بی‌تفاوتی‌ها را] خواهند فهمید. ذَرْهُمْ يَأْكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
4 و ما اهل هیچ قریه‌ای را هلاک نکردیم، مگر آن که برای آن [کارنامه و] کتابی معلوم بود. وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلاَّ وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ
5 هیچ اُمتی از اَجَل خود نه پیش می‌افتد و نه پس می‌ماند. مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ
6 و کافران گفتند: «ای کسی‌که [ادعا داری] ذکر [الهی] بر او نازل شده، به یقین تو دیوانه‌ای. وَقَالُواْ يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ
7 اگر از راستگویانی، چرا فرشتگان را پیش ما نمی‌آوری؟» لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
8 [غافل از آن که] ما فرشتگان را جز بر اساس حق نمی‌فرستیم و در آن صورت دیگر کفار مهلت داده نمی‌شوند. [و قهرِ الهی، آنان را خواهد گرفت.] مَا نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَا كَانُواْ إِذًا مُّنظَرِينَ
9 به راستی ما خود، قرآن را نازل کردیم و ما خود، آن را نگاه‌داریم‌. إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
10 و همانا ما پیش از تو، در میان اقوام و گروه‌های پیشین [نیز پیامبرانی] فرستادیم. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الأَوَّلِينَ
11 و هیچ پیامبری برایشان نمی‌آمد، مگر آن که به استهزای او می‌پرداختند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ
12 این‌گونه ما [برای اتمام حجّت،] قرآن را در دل‌های مجرمان راه می‌دهیم. كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
13 [امّا] آنان به آن ایمان نمی‌آورند و سنّت کفّار پیشین نیز این‌گونه بوده است. لاَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ
14 و اگر از آسمان دری بر روی آنان می‌گشودیم تا از آن بالا روند، وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاء فَظَلُّواْ فِيهِ يَعْرُجُونَ
15 قطعاً می‌گفتند: «در حقیقت ما چشم‌بندی شده‌ایم، بلکه ما قومی جادو شده‌ایم.» لَقَالُواْ إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ
16 و ما در آسمان برج‌هایی قرار دادیم و آن را برای بینندگان آراستیم. وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ
17 و آنها را از [دسترس] هر شیطان رانده‌شده‌ای، حفظ کردیم. وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ
18 مگر آن که دزدانه گوش فراداد، که شهابی روشن او را دنبال نمود. إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ
19 و زمین را گستراندیم و در آن کوه‌های استوار افکندیم و در آن از هر چیزِ سنجیده و به اندازه‌ای، رویاندیم. وَالأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ
20 و در آن زمین، برای شما و آن که شما روزی‌دهنده او نیستید، وسیله‌ی زندگی قرار دادیم. وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ
21 و هیچ چیز نیست مگر آن که منابع و گنجینه‌های آن نزد ماست. و ما جز به مقدار معین فرونمی‌فرستیم.‌ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ
22 و بادها را برای بارور ساختن [ابرها و گیاهان] فرستادیم و از آسمان آبی نازل کردیم، پس شما را بدان سیراب نمودیم، در حالی که شما ذخیره‌کننده‌ی آن نیستید، و توان آن را هم ندارید. لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ
23 و البتّه این ماییم که زنده می‌کنیم و می‌میرانیم. و ماییم که [بعد از مرگِ همه، می‌مانیم و] وارث می‌شویم. وَإنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ
24 و بدون شک، ما به پیشینیان از شما علم داریم و به آیندگان نیز آگاهیم. وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ
25 و همانا پروردگار توست که همه‌ی آنان را محشور خواهد کرد، زیرا که او حکیم و علیم است. وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ
26 و به راستی ما [نخستین] انسان را از گِلِ خشکیده‌ای [همچون سفال] که از گِلِ بدبوی [تیره رنگی] گرفته شده بود، آفریدیم. وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ
27 و قبل از انسان، جنّ را از آتشی سوزان و نافذ آفریدیم. وَالْجَآنَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ
28 و [یاد کن] آن‌گاه که پروردگارت به فرشتگان گفت: «همانا من بشری را از گِلی خشکیده، سیاه و بدبو خلق می‌کنم. وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ
29 پس هرگاه معتدل و استوارش ساختم و از روح خود در او دمیدم، سجده‌کنان پیش او بیفتید.» فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ
30 پس فرشتگان همگی با هم و یک‌سره سجده کردند، فَسَجَدَ الْمَلآئِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ
31 جز ابلیس که از بودنِ با سجده‌کنان، خودداری ورزید. إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ
32 [خداوند] فرمود: «ای ابلیس! تو را چه شده که همراه سجده‌کنان نیستی؟» قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ
33 [ابلیس] گفت: «من این‌گونه نیستم که برای بشری که او را از گِلی خشکیده، سیاه و بدبو آفریده‌ای، سجده کنم.» قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ
34 [خداوند] فرمود: «پس از صف فرشتگان خارج شو که همانا تو رانده شده‌ای. قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ
35 و البتّه تا روز جزا بر تو لعنت خواهد بود.» وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ
36 [ابلیس] گفت: «پروردگارا! پس مرا تا روزی که مردم برانگیخته شوند، مهلت بده!» قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
37 [خداوند] فرمود: «همانا تو از مهلت‌یافتگانی. قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ
38 [امّا نه تا روز قیامت، بلکه] تا روزی که وقت آن معلوم است.» إِلَى يَومِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
39 [ابلیس] گفت: «پروردگارا! به سبب آن که مرا گمراه ساختی، من هم در زمین [بدی‌ها را] برایشان می‌آرایم و همه را فریب خواهم داد. قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَلأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ
40 مگر [آن‌] بندگانت را که خالص‌شدگانند.» إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ
41 [خداوند] فرمود: «این [اخلاص و نجات مخلَصین] راه مستقیمی است که خود بر عهده دارم. قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ
42 همانا برای تو بر بندگان [برگزیده‌ی] من تسلطّی نیست، مگر بر گمراهانی که تو را پیروی کنند. إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ
43 و البته دوزخ وعده‌گاه همگی آنهاست. وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ
44 هفت در دارد، برای هر در بخشی از آن گمراهان تقسیم شده‌اند.» لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ
45 همانا پرهیزکاران در باغ‌ها و [کنار] چشمه‌سارانند. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
46 [به آنان خِطاب می‌شود:] «با سلامت و امنیت به باغ‌ها وارد شوید.» ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِينَ
47 و ما هرگونه کینه‌ای را در سینه‌های آنان برکنده‌ایم، [در نتیجه آنان] برادرانه بر تخت‌ها روبروی یکدیگرند. وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
48 در آنجا هیچ‌گونه رنجی به آنان نمی‌رسد، و از آنجا بیرون رانده نمی‌شوند. لاَ يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ
49 [ای پیامبر!] به بندگانم خبر ده که من بسیار بخشنده و مهربانم. نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
50 و البته عذاب من نیز همان عذاب دردناک است. وَ أَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الأَلِيمَ
51 و آنان را از [داستان] مهمانان ابراهیم خبر ده. وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِ بْراَهِيمَ
52 آن‌گاه که بر او وارد شدند و سلام کردند. [ابراهیم] گفت: «ما از شما بیمناکیم!» إِذْ دَخَلُواْ عَلَيْهِ فَقَالُواْ سَلامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ
53 گفتند: «مترس! ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم.» قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ
54 ابراهیم گفت: «آیا با این که پیریِ من فرارسیده، مرا چنین بشارتی می‌دهید؟ پس به چه چیز [عجیبی] بشارت می‌دهید!» قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ
55 [فرشتگان] گفتند: «ما تو را به حقیقت بشارت دادیم، پس از ناامیدان مباش!» قَالُواْ بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ
56 [ابراهیم] گفت: «جز گمراهان چه کسی از رحمت پروردگارش مأیوس می‌شود؟» قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ
57 سپس گفت: «ای فرستادگان [الهی]! کار شما چیست؟» قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
58 گفتند: «ما به سوی قومی تبهکار فرستاده شده‌ایم [تا آنان را هلاک کنیم]. قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
59 مگر خاندان لوط که ما آنان را نجات می‌دهیم. إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ
60 مگر همسرش را که مقدّر کرده‌ایم از بازماندگان [در شهر و نابودشوندگان‌] باشد.» إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ
61 پس چون فرستادگان [الهی] به سراغ خاندان لوط آمدند، فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ
62 [لوط] گفت: «شما گروهی ناشناس هستید!» قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
63 [فرشتگان] گفتند: «در واقع ما آنچه را [از نزول عذاب که] درباره‌اش تردید داشتند، برای تو آورده‌ایم. قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ
64 و ما به حقّ نزد تو آمده‌ایم و قطعاً ما راستگویانیم. وَأَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ
65 پس خاندانت را پاسی از شب [گذشته] حرکت بده و خودت از پشت سرشان برو و هیچ‌یک از شما [به پشت سرش] توجّه نکند. به آنجا که مأمور شده‌اید، بروید.» فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ
66 و به لوط این امر حتمی را رساندیم که ریشه این گروهِ [تبهکار]، صبحگاهان قطع شده است. وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ
67 و اهل شهر شادی‌کنان [برای تعرض به مهمانان به سوی خانه لوط] آمدند. وَجَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ
68 لوط گفت: «اینان مهمانان منند، آبروی مرا نبرید. قَالَ إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ
69 و از خدا پروا کنید و مرا خوار و شرمنده مسازید.» وَاتَّقُوا اللّهَ وَلاَ تُخْزُونِ
70 آنها گفتند: «آیا ما تو را از [مهمان کردن] مردم منع نکردیم؟» قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ
71 [لوط] گفت: «اگر شما قصد کاری [درست] دارید، اینها دختران منند. [با آنان ازدواج کنید و از آلودگی بپرهیزید.]» قَالَ هَؤُلاء بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ
72 [ای پیامبر!] به جان تو سوگند! که آنان در مستی خود سرگردان بودند. لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ
73 پس به هنگام طلوع آفتاب، صیحه‌ای مرگبار آنان را فراگرفت. فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ
74 پس آن شهر را زیر و رو کردیم و بر آنان سنگ‌هایی از گِلِ سخت باراندیم. فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ
75 همانا در این [سرگذشت]، برای اشارت‌فهمان و تیزبینان، نشانه‌هایی روشن است. إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ
76 و [ویرانه‌های] آن سرزمین، [هنوز] در کنار راه [کاروان‌ها] پا برجاست. وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقيمٍ
77 همانا در این ماجرا برای مؤمنان نشانه‌ای روشن است. إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤمِنِينَ
78 و به راستی اهالی سرزمین اَیکه [نیز] ستمگر بودند. وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ
79 پس از آنان انتقام گرفتیم. و همانا [شهرهای ویران شده‌ی] این دو منطقه، در برابر چشمان شما آشکار است. فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ
80 و [قوم ثمود که] اهالی حِجر [بودند] نیز، پیامبران را تکذیب کردند. وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ
81 و ما آیات خود را به آنان ارائه دادیم، ولی آنها از آیات ما روی‌گردان شدند. وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ
82 و آنان، خانه‌هایی امن در دل کوه‌ها می‌تراشیدند. وَكَانُواْ يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ
83 [امّا سرانجام] صیحه [مرگبار]، صبحگاهان آنان را فراگرفت. فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ
84 و آنچه به دست آورده بودند، به کارشان نیامد. فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ
85 و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آنهاست، جز به حق نیافریدیم. و قطعاً ساعت قیامت آمدنی است، پس [ای پیامبر!] به نیکویی [از لغزش‌ها] صرف نظر کن. وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ
86 به راستی پروردگار تو همان آفریدگار داناست. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ
87 و به یقین ما هفت [آیه از سوره حمد با نزولِ] دوباره، و قرآن بزرگ را به تو دادیم. وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ
88 [ای پیامبر!] به آنچه که ما با آن گروه‌هایی از کفار را کامیاب کرده‌ایم، چشم مدوز. و بر آنان اندوه مخور و بال محبت خویش را برای مؤمنان فروگستر. لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ
89 و بگو: «من، همان هشداردهنده‌ی روشنگرم!» وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ
90 [ما بر آنها عذابی می‌فرستیم،] همان‌گونه که بر تجزیه‌کنندگان [آیات الهی] فرستادیم. كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى المُقْتَسِمِينَ
91 آنان که قرآن را قطعه قطعه کردند. [آنچه به سودشان بود گرفتند، و آنچه نبود، رها کردند.] الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ
92 پس به پروردگارت سوگند، ما از همه آنان بازخواست خواهیم کرد، فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِيْنَ
93 از آنچه انجام می‌داده‌اند. عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ
94 پس آنچه را بدان مأمور شده‌ای، آشکار کن و از مشرکان روی گردان. فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ
95 همانا ما [شرّ] استهزاکنندگان را از تو بازداشته‌ایم. إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ
96 همانان که معبود دیگری را در کنار خداوند قرار می‌دهند. پس به زودی حقیقت را خواهند فهمید. الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللّهِ إِلـهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْمَلُونَ
97 [ای پیامبر!] البتّه ما می‌دانیم که سینه‌ات به خاطر آنچه می‌گویند، تنگ می‌شود. وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ
98 پس [برای تقویت خود،] پروردگارت را با سپاس و ستایش، به پاکی یاد کن و از سجده‌کنندگان باش. فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ
99 و پروردگارت را پرستش کن، تا امر یقینیِ [مرگ] بر تو فرارسد. وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ
Next Surah An-Nahl
;