As-Saffat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Abolfazl Bahrampour
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Abolfazl Bahrampour

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به صف بستگان، صفى [عظيم‌] وَالصَّافَّاتِ صَفًّا
2 و سوگند به نهى كنندگان كه به سختى طرد مى‌كنند فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا
3 و سوگند به تلاوت كنندگان ذكر (و آيات الهى) فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا
4 كه قطعا معبود شما يگانه است إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ
5 پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه ميان آنهاست و پروردگار مشرق‌هاست رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ
6 ما آسمان نزديك‌تر را به زيور اختران آراستيم إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ
7 و [آن را] از هر شيطان سركشى محفوظ داشتيم وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ
8 [به طورى كه‌] نمى‌توانند به [سخن‌] ساكنان عالم بالا گوش فرا دهند، و از هر سويى پرتاب مى‌شوند لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ
9 با شدت به عقب رانده مى‌شوند، و برايشان عذابى پيوسته است دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ
10 مگر كسى كه [از سخن بالاييان‌] چيزى بربايد كه شهابى سوراخ كننده دنبالش مى‌كند إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
11 پس [از مشركان‌] بپرس: آيا آنها از لحاظ آفرينش سخت‌ترند يا كسانى كه [از فرشتگان و غيره‌] خلق كرده‌ايم؟ آنها را از گلى چسبنده پديد آورديم [كه ضعيفند] فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ
12 بلكه [تو از انكارشان‌] تعجب مى‌كنى، و آنها استهزا مى‌كنند بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ
13 و چون به آنها پند داده شود پند نمى‌گيرند وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ
14 و چون آيتى ببينند آن را به مسخره مى‌گيرند وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
15 و مى‌گويند: اين جز سحرى آشكار نيست وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ
16 آيا چون مرديم و خاك و استخوان‌هايى شديم، به راستى دوباره زنده مى‌شويم أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
17 و آيا نياكان ما نيز [زنده مى‌شوند] أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
18 بگو: آرى، و شما [زنده مى‌شويد] در حالى كه خوار خواهيد بود قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ
19 پس آن تنها يك صيحه است و بس، و به ناگاه همه آنها [برخيزند و] بنگرند فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ
20 و مى‌گويند: واى بر ما! اين روز جزاست وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ
21 اين همان روز داورى است كه تكذيبش مى‌كرديد هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
22 [اى فرشتگان!] گرد آوريد ظالمان و همگنانشان و آنچه را كه پرستش مى‌كردند احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ
23 [آرى آنچه را] جز خدا [مى‌پرستيدند گرد آوريد] و به راه جهنم هدايتشان كنيد مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ
24 و آنها را نگه داريد كه بازخواست خواهند شد وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ
25 شما را چه شده است كه يكديگر را يارى نمى‌كنيد مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
26 بلكه امروز آنها تسليم شدگانند بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
27 و روى به يكديگر كنند و از هم بپرسند وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
28 گويند: [پس چه شد؟] شما كه از در نيكخواهى سراغ ما مى‌آمديد قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ
29 [مستكبران‌] مى‌گويند: [نه،] بلكه شما [خودتان‌] مؤمن نبوديد قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
30 و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود، بلكه شما خود مردمى طغيانگر بوديد وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ
31 پس وعده‌ى پروردگارمان بر ما محقق شد و اكنون بايد [عذاب را] بچشيم فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ
32 پس شما را گمراه كرديم، زيرا خودمان نيز گمراه بوديم فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ
33 پس بى‌ترديد [همه‌] ايشان در آن روز در عذاب مشتركند فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
34 [آرى‌] ما با مجرمان چنين مى‌كنيم إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
35 چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى‌شد: خدايى جز خداى يگانه نيست تكبر مى‌ورزيدند إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
36 و مى‌گفتند: آيا ما خدايان خويش را براى گفته شاعرى مجنون رها كنيم وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ
37 بلكه او حق را آورده و پيامبران را تصديق كرده است بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
38 بى‌ترديد، شما چشنده‌ى عذاب دردناك خواهيد بود إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
39 و جز در برابر آنچه مى‌كرديد جزا نمى‌يابيد وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
40 مگر بندگان خالص شده‌ى خدا إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
41 كه آنها رزقى معين دارند أُوْلَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ
42 [انواع‌] ميوه‌ها و آنها گرامى داشتگانند فَوَاكِهُ وَهُم مُّكْرَمُونَ
43 در باغ‌هاى پرنعمت فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
44 بر تخت‌هايى رو به روى هم عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
45 جامى از شراب طهور بر آنان مى‌گردانند يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِن مَّعِينٍ
46 شرابى سپيد و روشن كه براى نوشندگان لذّت بخش است بَيْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ
47 نه در آن تباهى عقل است و نه از آن مست مى‌شوند لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ
48 و در كنارشان دلبرانى درشت چشم است كه [به همسران خود] چشم دوزند وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ
49 [سيمين تن‌] گويى تخم ماكيانند كه در پوشش نهاده‌اند كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ
50 رو به يكديگر كنند و از همديگر پرس و جو كنند فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
51 گوينده‌اى از آنها مى‌گويد: راستى من [در دنيا] همنشينى داشتم قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ
52 [كه به من‌] مى‌گفت: آيا واقعا تو [هم‌] از باور دارندگانى يَقُولُ أَئِنَّكَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِينَ
53 آيا وقتى مرديم و خاك و استخوان شديم آيا واقعا [زنده شده‌] مجازات مى‌شويم أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِينُونَ
54 گويد: آيا شما سر بلند مى‌كنيد ببينيد [او كجاست‌] قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ
55 پس سر بلند مى‌كند و او را در وسط آتش مى‌بيند فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاء الْجَحِيمِ
56 مى‌گويد: به خدا سوگند چيزى نمانده بود كه مرا به هلاكت اندازى قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدتَّ لَتُرْدِينِ
57 و اگر رحمت پروردگارم نبود، بى‌ترديد من نيز از احضار شدگان [در آتش‌] بودم وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
58 [و از روى شوق مى‌گويد:] آيا ما را ديگر مرگى نيست أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
59 جز همان مرگ نخستين ما؟ و ما عذاب نخواهيم شد إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
60 به راستى اين همان كاميابى بزرگ است إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
61 براى اين (رقم نعمت‌ها) بايد اهل عمل بكوشند لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ
62 آيا اين براى پذيرايى بهتر است يا درخت زقوم أَذَلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
63 همانا ما آن [درخت‌] را براى ستمگران، عذاب قرار داده‌ايم إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ
64 [و] آن درختى است كه در اعماق جهنم مى‌رويد إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ
65 ميوه‌اش گويى سرهاى ديوان است طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّيَاطِينِ
66 پس [دوزخيان‌] حتما از آن مى‌خورند و شكم‌ها را از آن پر مى‌كنند فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
67 سپس براى ايشان بر روى آن [زقوم‌] مخلوطى از آب جوشان است ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ
68 سپس بازگشتشان بى‌گمان به جانب آتش دوزخ است ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ
69 همانا آنها پدران خود را گمراه يافتند إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّينَ
70 و [با اين حال‌] با سرعت در پى آنها كشانده مى‌شوند فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
71 و البته پيش از آنها بيشتر پيشينيان گمراه شدند وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ
72 و حال آن كه ما هشدار دهندگانى در ميانشان فرستاديم وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ
73 پس ببين فرجام هشدار داده شدگان چگونه شد فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ
74 به استثناى بندگان خالص شده‌ى خدا إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
75 و همانا نوح ما را ندا داد و چه نيكو اجابت كننده بوديم وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
76 و او و كسانش را از آن محنت بزرگ رهانيديم وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
77 و [تنها] نسل او را باقى گذاشتيم وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمْ الْبَاقِينَ
78 و در ميان آيندگان [آوازه‌ى نيك‌] او را بر جاى نهاديم وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
79 درود بر نوح در ميان جهانيان سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ
80 ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
81 به راستى او از بندگان مؤمن ما بود إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
82 سپس ديگران را غرق كرديم ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
83 و بى‌گمان، ابراهيم از پيروان او بود وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ
84 آن‌گاه كه با دلى پاك به [پيشگاه‌] پروردگارش روى آورد إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
85 چون به پدر و قوم خود گفت: [اينها] چيست كه مى‌پرستيد إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
86 آيا غير از خداوند خدايان دروغين را مى‌خواهيد أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
87 پس به پروردگار جهانيان چه گمان داريد فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
88 پس نظرى به ستارگان افكند فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
89 و گفت: من بيمارم [و با شما به مراسم عيد نمى‌آيم‌] فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ
90 پس از او روى گرداندند و برگشتند فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
91 پس مخفيانه به سوى خدايانشان رفت و [به ريشخند] گفت: چرا چيزى نمى‌خوريد فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
92 شما را چه شده كه سخن نمى‌گوييد مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ
93 پس مخفيانه با دست راست ضربتى بر سر آنها كوفت [و آنها را در هم شكست‌] فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ
94 پس [قومش‌] شتابان به سوى او روى آوردند فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
95 [ابراهيم‌] گفت: آيا آنچه را كه [با دست خود] مى‌تراشيد، مى‌پرستيد قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ
96 حال آن كه خداوند هم شما را آفريده و هم آنچه را كه مى‌سازيد وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
97 گفتند: برايش بنايى بسازيد و او را در جهنمى [از آتش‌] افكنيد قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ
98 پس طرحى براى [نابودى‌] او ريختند ولى ما آنها را پست و [مغلوب‌] ساختيم فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ
99 و [ابراهيم‌] گفت: من به سوى پروردگارم روانم، زودا كه هدايتم كند وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ
100 [اى‌] پروردگار من! مرا [فرزندى‌] از شايستگان عطا كن رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ
101 پس پسرى بردبار را به او مژده داديم فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ
102 و چون او همراه پدر به [سنّ‌] كار و كوشش رسيد، گفت: اى پسرك من! من پيوسته در خواب مى‌بينم كه تو را سر مى‌برم. بنگر كه رأى تو چيست؟ گفت: اى پدر من! آنچه را دستور يافته‌اى انجام ده، اگر خدا بخواهد مرا از صابران خواهى يافت فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ
103 پس وقتى هر دو [بر اين كار] تسليم شدند و پسر را به پيشانى بر خاك افكند فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ
104 او را ندا داديم كه اى ابراهيم وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ
105 حقا كه خوابت را تحقق بخشيدى. ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
106 به راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ
107 و او را در ازاى قربانى بزرگ بازخريديم وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
108 و در [ميان‌] آيندگان براى او [آوازه‌ى نيك‌] بر جاى نهاديم وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
109 سلام بر ابراهيم سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ
110 اين چنين نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
111 در حقيقت، او از بندگان مؤمن ما بود إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
112 و او را به اسحاق، پيامبرى از صالحان بشارت داديم وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ
113 و بر او و بر اسحاق بركت داديم، و از فرزندانشان برخى نيكوكارند و برخى آشكارا بر خود ستمكارند وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ
114 و به راستى به موسى و هارون موهبت داديم وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
115 و آن دو و قومشان را از محنتى بزرگ نجات داديم وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
116 و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
117 و آن دو را كتاب روشنگر داديم وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ
118 و هر دو را به راه راست هدايت كرديم وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ
119 و براى آن دو در [ميان‌] آيندگان [نام نيك‌] بر جاى نهاديم وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ
120 سلام بر موسى و هارون سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
121 به راستى ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
122 آن دو از بندگان مؤمن ما بودند إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
123 و به راستى الياس از فرستادگان [ما] بود وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ
124 هنگامى كه به قوم خود گفت: آيا پروا نمى‌داريد إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
125 آيا بت «بعل» را مى‌پرستيد و بهترين آفرينندگان را وا مى‌گذاريد أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ
126 خدا را [ترك مى‌كنيد] كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست وَاللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
127 اما او را تكذيب كردند و قطعا آنها از احضار شدگانند فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
128 مگر بندگان خالص شده‌ى خدا إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
129 و براى او در [ميان‌] آيندگان [آوازه‌ى نيك‌] بر جاى نهاديم وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
130 سلام بر الياس سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ
131 ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مى‌دهيم إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
132 همانا او از بندگان مؤمن ما بود إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
133 و البته لوط [نيز] از پيامبران بود وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ
134 آن‌گاه كه او و همه كسانش را نجات داديم إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
135 جز پيرزنى را كه در ميان باقى ماندگان [در عذاب‌] بود إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
136 سپس ديگران را هلاك نموديم ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
137 و در حقيقت شما بر [آثار] آنان صبحگاهان مى‌گذريد وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ
138 و نيز شامگاهان. آيا تعقل نمى‌كنيد وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
139 و همانا يونس از زمره‌ى فرستادگان بود وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
140 آن‌گاه كه به سوى كشتى پر [از جمعيت‌] بگريخت إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
141 پس [يونس با سرنشينان كشتى‌] قرعه انداخت و خود از باختگان شد فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ
142 [او را به دريا افكندند] و ماهى او را لقمه كرد، در حالى كه او ملامتگر [خويش‌] بود فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ
143 پس اگر او از تسبيح گويان نبود فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ
144 قطعا تا روزى كه برانگيخته مى‌شوند، در شكم آن [ماهى‌] مى‌ماند لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
145 پس او را در حالى كه ناخوش بود به خشكى انداختيم فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ
146 و بر بالاى [سر] او بوته كدويى رويانديم وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ
147 و او را به سوى صد هزار نفر يا بيشتر [به پيامبرى‌] فرستاديم وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
148 پس ايمان آوردند و تا مدت زمانى برخوردارشان كرديم فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ
149 پس، از ايشان بپرس، آيا دختران براى پروردگار تو و پسران براى آنهاست فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ
150 آيا فرشتگان را مؤنث آفريديم و آنها ناظر بودند أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
151 آگاه باش كه اينان از دروغ پردازيشان مى‌گويند أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
152 خدا فرزند آورده است. در حالى كه آنها قطعا دروغگويند وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
153 آيا [خدا] دختران را بر پسران ترجيح داده است أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ
154 شما را چه شده؟ چگونه داورى مى‌كنيد مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
155 چرا متذكر نمى‌شويد أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
156 يا دليل روشنى [در اختيار] داريد أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ
157 پس كتابتان را بياوريد اگر راست مى‌گوييد فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
158 و ميان خدا و جنّ‌ها خويشاوندى انگاشتند و حال آن كه جنيان نيك دانسته‌اند كه خود احضار شونده‌اند وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
159 خدا منزه است از آنچه توصيف مى‌كنند سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
160 مگر بندگان خالص شده‌ى خدا إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
161 در واقع شما [مشركان‌] و آنچه مى‌پرستيد فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
162 نمى‌توانيد بر ضد آن [هدف الهى‌] فتنه‌انگيز باشيد مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
163 مگر كسى را كه به آتش وارد شدنى است إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
164 و هيچ يك از ما [فرشتگان‌] نيست مگر اين كه براى او مقام [و موقعيتى‌] معين است وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ
165 و البته ما [براى اطاعت خدا] به صف ايستاده‌ايم وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
166 و بى‌ترديد ما جملگى تسبيح گويان او هستيم وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
167 و [مشركان‌] به تأكيد مى‌گفتند وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
168 اگر پندنامه‌اى از پيشينيان نزد ما بود لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ
169 قطعا بندگان خالص شده‌ى خدا مى‌شديم لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
170 ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند پس به زودى خواهند دانست فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
171 و قطعا وعده‌ى [نصرت‌] ما براى بندگان فرستاده شده‌ى ما از پيش مسلم شده است وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
172 كه آنان حتما [از طرف ما] يارى شدگانند إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ
173 و سپاه ما بى‌ترديد همانها پيروزند وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
174 پس [اى محمد!] تا مدتى از آنان [كافران‌] روى بگردان [تا فرمان جهاد آيد] فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
175 [عاقبت‌] آنها را بنگر كه به زودى [آنها نيز] خواهند ديد وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
176 آيا به عذاب ما عجله مى‌كنند أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
177 پس وقتى [عذاب ما] به آستانه آنها فرود آيد، صبحگاه بيم داده شدگان بد خواهد بود فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ
178 و از ايشان تا مدتى روى بگردان وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
179 و [عاقبتشان را] بنگر كه به زودى [آنها نيز] خواهند ديد وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
180 منزه است پروردگار تو، صاحب عزت و بزرگى، از آنچه وصف مى‌كنند سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
181 و سلام بر فرستادگان وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ
182 و ستايش، ويژه‌ى خداوند، پروردگار جهانيان است وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
Next Surah Sad
;