Al-Qalam

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: AbdolMohammad Ayati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: AbdolMohammad Ayati

 Play All
# Translation Ayah
1 نون، سوگند به قلم و آنچه مى‌نويسند. ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
2 كه تو، به فضل پروردگارت، ديوانه نيستى. مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ
3 و تو راست پاداشى پايان‌ناپذير. وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ
4 و تو راست خُلقى عظيم. وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ
5 زودا كه تو ببينى و آنها نيز ببينند، فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ
6 كه ديوانگى در كدام يك از شماست. بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ
7 هر آينه پروردگار تو بهتر مى‌داند چه كسى از طريق او گمراه گشته، كه او به ره‌يافتگان داناتر است. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
8 پس، از تكذيب كنندگان، اطاعت مكن. فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ
9 دوست دارند كه نرمى كنى تا نرمى كنند. وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ
10 از هر فرومايه‌اى كه بسيار سوگند مى‌خورد، پيروى مكن: وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ
11 عيبجويى كه براى سخن‌چينى اينجا و آنجا مى‌رود، هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ
12 بازدارنده از خير، متجاوز گناهكار، مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
13 خشن‌مردى، ناشناخته نسب، عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ
14 بدان جهت كه صاحب مال و فرزند است، أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ
15 چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: اساطير پيشينيان است. إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
16 زودا كه بر بينى‌اش داغ گذاريم. سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ
17 ما آنها را آزموديم، چنان كه صاحبان آن بستانها را آزموديم. آنگاه كه قسم خوردند كه فردا بامداد ميوه‌ها را خواهند چيد. إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ
18 و ان شاء اللّه نگفتند. وَلَا يَسْتَثْنُونَ
19 پس شب‌هنگام كه به خواب بودند آفتى از آسمان آمد، فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ
20 و بستانها سياه شد. فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ
21 و سحرگاهان يكديگر را ندا دادند: فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ
22 اگر مى‌خواهيد ميوه بچينيد، بامدادان به كشتزار خود برويد. أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ
23 به راه افتادند و آهسته مى‌گفتند: فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ
24 كه امروز نبايد بينوايى به بستان شما درآيد. أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ
25 صبحگاهان بدين آهنگ كه مى‌توانند بينوا را منع كنند بيرون شدند. وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ
26 چون بستانهاى خود را ديدند گفتند: راه را گم كرده‌ايم. فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ
27 نه، ما از حاصل محروم شده‌ايم. بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
28 نيكمردشان گفت: شما را نگفتم؛ چرا خدا را تسبيح نمى‌گوييد؟ قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ
29 گفتند: منزه است پروردگار ما، ما ستمكار بوديم. قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
30 پس زبان به ملامت يكديگر گشودند. فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ
31 گفتند: واى بر ما، ما مردمى سركش بوده‌ايم، قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ
32 باشد كه پروردگار ما در عوض، چيزى بهتر از آن ما را ارزانى دارد. ما به پروردگار خود روى آورده‌ايم. عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ
33 اينچنين است عذاب. و اگر بدانند، عذاب آخرت بزرگ‌تر است. كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
34 براى پرهيزگاران در نزد پروردگارشان بستانهايى است پرنعمت. إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ
35 آيا با تسليم‌شدگان چون مجرمان رفتار مى‌كنيم؟ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ
36 شما را چه مى‌شود؟ چسان داورى مى‌كنيد؟ مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
37 آيا شما را كتابى است كه از آن مى‌خوانيد؟ أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ
38 و هر چه اختيار كنيد در آن هست؟ إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
39 يا با ما پيمانى كه به روز قيامت كشد بسته‌ايد؛ كه به هر چه حكم كنيد حق شما باشد؟ أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ
40 از ايشان بپرس كدام يكشان ضامن چنين پيمانى است؟ سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ
41 يا آنها را بتانى است؟ اگر راست مى‌گويند بتان خود را بياورند. أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ
42 روزى كه آن واقعه عظيم پديدار شود و آنها را به سجود فرا خوانند، ولى نتوانند. يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ
43 وحشت در چشمانشان پيداست، ذلت بر آنها چيره شده است. پيش از اين نيز آنها را در عين تندرستى به سجده فراخوانده بودند. خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ
44 پس مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مى‌كنند واگذار تا اندك‌اندك، چنان كه درنيابند، فروگيريمشان. فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ
45 و به آنها مهلت دهم. هر آينه مكر من مكرى استوار است. وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ
46 يا از آنان مزدى طلبيده‌اى و اكنون از اداى آن در رنجند؟ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ
47 يا علم غيب مى‌دانند و آنهايند كه مى‌نويسند؟ أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ
48 در برابر فرمان پروردگارت صابر باش و چون صاحب ماهى مباش كه با دلى پراندوه ندا در داد. فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ
49 اگر نعمت پروردگارش نبود، در عين بد حالى به صحرايى بى‌آب و گياه مى‌افتاد. لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ
50 پس پروردگارش او را برگزيد و در زمره صالحانش آورد. فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ
51 و كافران چون قرآن را شنيدند نزديك بود كه تو را با چشمان خود به سر درآورند و مى‌گويند كه او ديوانه است، وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ
52 و حال آنكه قرآن براى جهانيان جز اندرزى نيست. وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ
Next Surah Al-Haqqa
;