Al-Waqi'a

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: AbdolMohammad Ayati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: AbdolMohammad Ayati

 Play All
# Translation Ayah
1 چون قيامت واقع شود، إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ
2 كه در واقع‌شدنش هيچ دروغ نيست، لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ
3 گروهى را خواركننده است و گروهى را برافرازنده. خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ
4 آنگاه كه زمين به سختى بلرزد، إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا
5 و كوه‌ها به تمامى متلاشى شوند، وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا
6 و چون غبارى پراكنده گردند، فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا
7 شما سه گروه باشيد: وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً
8 يكى اهل سعادت. اهل سعادت چه حال دارند؟ فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
9 ديگر، اهل شقاوت. اهل شقاوت چه حال دارند؟ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
10 سه ديگر، آنها كه سبقت جسته بودند و اينك پيش افتاده‌اند. وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ
11 اينان مقرّبانند، أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ
12 در بهشتهاى پرنعمت. فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
13 گروهى از پيشينيان، ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ
14 و اندكى از آنها كه از پى آمده‌اند، وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ
15 بر تختهايى مرصّع، عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ
16 روبروى هم بر آنها تكيه زده‌اند. مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ
17 پسرانى همواره جوان گردشان مى‌چرخند، يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ
18 با قدحها و ابريقها و جامهايى از شرابى كه در جويها جارى است. بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ
19 از نوشيدنش نه سردرد گيرند و نه بيهوش شوند. لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ
20 و ميوه‌هايى كه خود برمى‌گزينند. وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
21 و گوشت پرنده هر چه بخواهند. وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ
22 و حوران درشت چشم، وَحُورٌ عِينٌ
23 همانند مرواريدهايى در صدف. كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ
24 همه به پاداش كارهايى كه مى‌كرده‌اند. جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
25 در آنجا نه سخن لغو شنوند و نه گناه‌آلود. لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا
26 جز يك سخن: سلام، سلام. إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا
27 اما اصحاب سعادت، اصحاب سعادت چه حال دارند؟ وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ
28 در زير درخت سدر بى‌خار، فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ
29 و درخت موزى كه ميوه‌اش بر يكديگر چيده‌شده، وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ
30 و سايه‌اى دايم، وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ
31 و آبى همواره جارى، وَمَاء مَّسْكُوبٍ
32 و ميوه‌اى بسيار، وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ
33 كه نه منقطع مى‌گردد و نه كس را از آن باز دارند. لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ
34 و زنانى ارجمند. وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ
35 آن زنان را ما بيافريديم، آفريدنى. إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء
36 و دوشيزگان ساختيم. فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا
37 معشوق همسران خويشند، عُرُبًا أَتْرَابًا
38 براى اصحاب سعادت. لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ
39 گروهى از پيشينيان، ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ
40 و گروهى كه از پى آمده‌اند. وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ
41 اما اصحاب شقاوت، اصحاب شقاوت چه حال دارند؟ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ
42 در باد سموم و آب جوشانند. فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ
43 در سايه‌اى از دود سياه، وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ
44 نه سرد و نه خوش، لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
45 اينان پيش از اين در ناز و نعمت بودند. إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ
46 و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند. وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ
47 و مى‌گفتند: آيا زمانى كه ما مُرديم و خاك و استخوان شديم باز هم ما را زنده مى‌كنند، وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
48 يا نياكان ما را؟ أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
49 بگو: همه را، آنان كه از پيش بوده‌اند و آنها كه از پى‌شان آمده بودند، قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ
50 همه در وعده‌گاه آن روز معين خواهند بود. لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
51 آنگاه شما اى گمراهان تكذيب‌كننده، ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ
52 از درختان زقّوم خواهيد خورد. لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ
53 و شكمهاى خود را از آن پر خواهيد كرد. فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
54 و بر سر آن آب جوشان خواهيد نوشيد. فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ
55 چنان مى‌نوشيد كه شتر تشنه آب مى‌نوشد. فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ
56 اين است غذايشان در روز جزا. هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ
57 ما شما را آفريده‌ايم؛ پس چرا تصديق نمى‌كنيد؟ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ
58 آيا آن منى را كه برون مى‌ريزيد ديده‌ايد؟ أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ
59 آيا شما او را مى‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟ أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ
60 ما مرگ را بر شما مقدر ساختيم و ناتوان از آن نيستيم كه‌ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
61 به جاى شما قومى همانند شما بياوريم و شما را به صورتى كه از آن بى‌خبريد از نو بيافرينيم. عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ
62 شما از آفرينش نخست آگاهيد؛ چرا به يادش نياوريد؟ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ
63 آيا چيزى را كه مى‌كاريد ديده‌ايد؟ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ
64 آيا شما مى‌رويانيدش يا ما روياننده‌ايم؟ أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ
65 اگر مى‌خواستيم خاشاكش مى‌ساختيم تا در شگفت بمانيد. لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ
66 گويند: ما ثروت بر باد دادگانيم؛ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ
67 ما بى‌نصيب ماندگانيم. بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
68 آيا آبى را كه مى‌نوشيد ديده‌ايد؟ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ
69 آيا شما آن را از ابر فرو مى‌فرستيد يا ما فرو فرستنده‌ايم؟ أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ
70 اگر مى‌خواستيم آن را تلخ مى‌گردانيديم. پس چرا سپاس نمى‌گوييد؟ لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ
71 آيا آن آتشى را كه مى‌افروزيد ديده‌ايد؟ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ
72 آيا درختش را شما آفريده‌ايد يا ما آفريننده‌ايم؟ أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ
73 ما آن را هشدارى و براى مسافران رهنورد، متاعى ساختيم. نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ
74 به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى. فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
75 پس سوگند به غروبگاه ستارگان. فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ
76 و اين سوگندى است -اگر بدانيد- بزرگ. وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ
77 هر آينه، اين قرآنى است گرامى‌قدر، إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ
78 در كتابى مكنون. فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ
79 كه جز پاكان دست بر آن نزنند. لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ
80 نازل شده از جانب پروردگار جهانيان است. تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ
81 آيا اين سخن را دروغ مى‌انگاريد؟ أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ
82 و نصيب خود را در دروغ انگاشتن آن قرار مى‌دهيد؟ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ
83 پس چرا آنگاه كه جان به گلوگاه رسد، فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ
84 و شما در اين هنگام مى‌نگريد، تكذيب نمى‌كنيد؟ وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ
85 ما از شما به او نزديك‌تريم ولى شما نمى‌بينيد. وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ
86 اگر قيامت را باور نداريد، فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ
87 اگر راست مى‌گوييد، بازش گردانيد. تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
88 اما اگر از مقربان باشد، فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ
89 براى اوست آسايش و روزى و بهشت پرنعمت. فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ
90 و اما اگر از اصحاب سعادت باشد: وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ
91 پس تو را از اصحاب سعادت سلام است. فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ
92 و اما اگر از تكذيب‌كنندگان گمراه باشد، وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ
93 به آب جوشان مهمانش كنند، فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ
94 و به دوزخش درآورند. وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ
95 اين سخن سخنى راست و يقين است. إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ
96 پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى. فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
Next Surah Al-Hadid
;