As-Saffat

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: AbdolMohammad Ayati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: AbdolMohammad Ayati

 Play All
# Translation Ayah
1 سوگند به آن فرشتگان كه براى نيايش صف بسته‌اند، وَالصَّافَّاتِ صَفًّا
2 سوگند به آن فرشتگان كه ابرها را مى‌رانند، فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا
3 سوگند به آن فرشتگان كه ذكر خدا را مى‌خوانند، فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا
4 كه خداى شما خدايى يكتاست. إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ
5 پروردگار آسمانها و زمين است و هر چه در ميان آنهاست. و پروردگار مشرقهاست. رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ
6 ما آسمان فرودين را به زينت ستارگان بياراستيم. إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ
7 و از هر شيطان نافرمان نگه داشتيم. وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ
8 تا سخن ساكنان عالم بالا را نشنوند و از هر سوى رانده شوند. لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ
9 تا دور گردند و براى آنهاست عذابى دايم. دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ
10 مگر آن شيطان كه ناگهان چيزى بربايد و ناگهان شهابى ثاقب دنبالش كند. إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
11 پس، از كافران بپرس كه آيا آفرينش آنها دشوارتر است يا آنچه ما آفريده‌ايم. ما آنها را از گِلى چسبنده آفريده‌ايم. فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ
12 تو در شگفت شدى و آنها مسخره مى‌كنند. بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ
13 و چون به آنها پند داده شود، پند نمى‌پذيرند. وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ
14 و چون آيه‌اى ببينند، از يكديگر مى‌خواهند تا به ريشخندش گيرند. وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ
15 و مى‌گويند: اين چيزى جز جادويى آشكار نيست، وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ
16 آيا وقتى كه ما مُرديم و خاك و استخوان شديم ما را زنده مى‌كنند؟ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
17 يا نياكان ما را؟ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
18 بگو: بلى، و شما خوار و بيچاره مى‌شويد. قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ
19 و آنان خود خواهند ديد كه به يك فرمان همه را زنده مى‌كنند. فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ
20 مى‌گويند: واى بر ما، اين همان روز جزاست. وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ
21 اين همان روز داورى است كه دروغش مى‌پنداشتيد. هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
22 آنان را كه ستم مى‌كردند و همپايگانشان و آنهايى را كه به جاى خداى يكتا مى‌پرستيدند گرد آوريد. احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ
23 همه را به راه جهنم راه بنماييد. مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ
24 و نگه داريدشان، بايد بازخواست شوند. وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ
25 چرا يكديگر را يارى نمى‌كنيد؟ مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
26 نه، امروز همه تسليم‌شوندگانند. بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
27 و آنگاه روى به يكديگر كنند و بپرسند. وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
28 گويند: شما بوديد كه از در نيكخواهى بر ما درمى‌آمديد. قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ
29 گويند: نه، شما ايمان نياورده بوديد. قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
30 ما را بر شما هيچ تسلطى نبود. شما خود مردمانى نافرمان بوديد. وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ
31 گفته پروردگارمان بر ما ثابت شد. اكنون بايد بچشيم. فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ
32 ما شما را گمراه كرديم و خود نيز گمراه بوديم. فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ
33 در آن روز، همه در عذاب شريكند. فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
34 ما با مجرمان چنين مى‌كنيم. إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
35 چون به آنان گفته مى‌شد كه جز خداى يكتا خدايى نيست تكبر مى‌كردند، إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ
36 و مى‌گفتند: آيا به خاطر شاعر ديوانه‌اى خدايانمان را ترك گوييم؟ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ
37 نه، آن پيامبر حق را آورد و پيامبران پيشين را تصديق كرد. بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
38 شما عذاب دردآور را خواهيد چشيد. إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
39 جز در برابر اعمالتان كيفر نخواهيد ديد. وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
40 مگر بندگان مخلص خدا، إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
41 كه آنها راست رزقى معين، أُوْلَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ
42 از ميوه‌ها، و گرامى داشتگانند؛ فَوَاكِهُ وَهُم مُّكْرَمُونَ
43 در بهشتهاى پرنعمت، فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
44 بر تختهايى كه رو به روى هم‌اند. عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
45 و جامى از چشمه خوشگوار ميانشان به گردش درآيد، يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِن مَّعِينٍ
46 سفيد است و نوشندگانش را لذت‌بخش، بَيْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ
47 نه عقل از آن تباهى گيرد و نه نوشنده مست شود. لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ
48 زنانى درشت چشم كه تنها به شوهران خود نظر دارند، همدم آنهايند. وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ
49 همانند تخم مرغهايى دور از دسترس. كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ
50 رو به يكديگر كنند و به گفت و گو پردازند. فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ
51 يكى از آنها گويد: مرا همنشينى بود، قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ
52 كه مى‌گفت: آيا تو از آنها هستى كه تصديق مى‌كنند؟ يَقُولُ أَئِنَّكَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِينَ
53 آيا آنگاه كه مُرديم و خاك و استخوان شديم، كيفرمان مى‌دهند؟ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِينُونَ
54 گويد: مى‌توانيد از بالا بنگريد؟ قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ
55 از بالا بنگرد و او را در ميان آتش دوزخ بيند. فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاء الْجَحِيمِ
56 گويدش: به خدا سوگند، نزديك بود كه مرا به هلاكت افكنى. قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدتَّ لَتُرْدِينِ
57 و اگر موهبت پروردگارم نبود، من نيز از احضارشدگان مى‌بودم. وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
58 آيا ما را مرگى نيست، أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ
59 جز آن مرگ نخستين؟ و ديگر عذابمان نمى‌كنند؟ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
60 هر آينه اين است كاميابى بزرگ. إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
61 عمل‌كنندگان بايد براى چنين پاداشى عمل كنند. لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ
62 آيا خورش را اين بهتر يا درخت زقوم؟ أَذَلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
63 ما آن درخت را براى ابتلاى ستمكاران پديد آورده‌ايم. إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ
64 درختى است كه از اعماق جهنم مى‌رويد، إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ
65 ميوه‌اش همانند سر شياطين است، طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّيَاطِينِ
66 دوزخيان از آن مى‌خورند و شكم انباشته مى‌سازند، فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ
67 و بر سر آن آميزه‌اى از آب سوزان مى‌نوشند. ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ
68 سپس بازگشتشان به همان جهنم است. ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ
69 آنها پدران خود را پيش از خود گمراه يافتند، إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّينَ
70 و بر پى ايشان شتابان مى‌روند. فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
71 و پيش از آنها بيشتر پيشينيان گمراه شدند. وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ
72 و ما بيم‌دهندگانى به ميانشان فرستاديم. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ
73 پس بنگر كه سرانجام آن بيم‌يافتگان چگونه بود. فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ
74 جز بندگان مخلص خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
75 نوح ما را ندا داد و ما چه نيك پاسخ‌دهنده‌اى بوديم. وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
76 او و كسانش را از اندوه بزرگ رهانيديم. وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
77 و فرزندانش را باقى گذاشتيم. وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمْ الْبَاقِينَ
78 و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى نهاديم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
79 سلام بر نوح باد، در سراسر جهان. سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ
80 ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
81 او از بندگان مؤمن ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
82 سپس ديگران را غرقه ساختيم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
83 ابراهيم از پيروان او بود. وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ
84 آنگاه كه با دلى رسته از ترديد روى به پروردگارش آورد. إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
85 به پدرش و قومش گفت: چه مى‌پرستيد؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ
86 آيا به جاى خداى يكتا، خدايان دروغين را مى‌خواهيد؟ أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ
87 به پروردگار جهانيان چه گمان داريد؟ فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
88 نگاهى به ستارگان كرد، فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
89 و گفت: من بيمارم. فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ
90 از او رويگردان شدند و بازگشتند. فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ
91 پنهانى نزد خدايانشان آمد و گفت: چيزى نمى‌خوريد؟ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
92 چرا سخن نمى‌گوييد؟ مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ
93 و در نهان، دستى به قوت بر آنها زد. فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ
94 قومش شتابان نزدش آمدند. فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ
95 گفت: آيا چيزهايى را كه خود مى‌تراشيد مى‌پرستيد؟ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ
96 خداى يكتاست كه شما و هر چه مى‌سازيد، آفريده است. وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
97 گفتند: برايش بنايى برآوريد و در آتشش اندازيد. قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ
98 خواستند تا بدانديشى كنند، ما نيز آنها را زيردست گردانيديم. فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ
99 گفت: من به سوى پروردگارم مى‌روم، او مرا راهنمايى خواهد كرد؛ وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ
100 اى پروردگار من، مرا فرزندى صالح عطا كن. رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ
101 پس او را به پسرى بردبار مژده داديم. فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ
102 چون با پدر به جايى رسيد كه بايد به كار بپردازند، گفت: اى پسركم، در خواب ديده‌ام كه تو را ذبح مى‌كنم. بنگر كه چه مى‌انديشى. گفت: اى پدر، به هر چه مأمور شده‌اى عمل كن، كه اگر خدا بخواهد مرا از صابران خواهى يافت. فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ
103 چون هر دو تسليم شدند و او را به پيشانى افكند، فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ
104 ما ندايش داديم: اى ابراهيم، وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ
105 خوابت را به حقيقت پيوستى. و ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
106 اين آزمايشى آشكارا بود. إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ
107 و او را به ذبحى بزرگ بازخريديم. وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ
108 و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
109 سلام بر ابراهيم. سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ
110 ما نيكوكاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
111 او از بندگان مؤمن ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
112 او را به اسحاق، پيامبرى شايسته، مژده داديم. وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ
113 او و اسحاق را بركت داديم. و از فرزندانشان بعضى نيكوكار هستند و بعضى به آشكارا بر خود ستمكار. وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ
114 ما به موسى و هارون نعمت داديم. وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
115 آن دو و مردمشان را از رنجى بزرگ نجات بخشيديم. وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
116 آنان را يارى داديم تا پيروز شدند. وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
117 و كتابى روشنگرشان داديم. وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ
118 و به راه راست هدايتشان كرديم. وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ
119 و نام نيكشان را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ
120 سلام بر موسى و هارون. سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
121 ما نيكوكاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
122 آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
123 و الياس از پيامبران بود. وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ
124 به مردم خود گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
125 آيا بَعل را به خدايى مى‌خوانيد، و آن بهترين آفرينندگان را وامى‌گذاريد؟ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ
126 پروردگار شما و پروردگار نياكانتان، خداى يكتاست. وَاللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
127 پس تكذيبش كردند و آنان از احضارشدگانند. فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
128 مگر بندگان مخلص خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
129 و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
130 سلام بر خاندان الياس. سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ
131 ما نيكوكاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
132 او از بندگان مؤمن ما بود. إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
133 و لوط از پيامبران بود. وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ
134 او و همه كسانش را نجات داديم. إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
135 مگر پيرزنى كه با مردم شهر بماند. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
136 سپس ديگران را هلاك كرديم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
137 شما بر آنها مى‌گذريد، بامدادان، وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ
138 و شامگاهان. آيا تعقل نمى‌كنيد؟ وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
139 و يونس از پيامبران بود. وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
140 چون به آن كشتى پر از مردم گريخت، إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
141 قرعه زدند و او در قرعه مغلوب شد. فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ
142 ماهى ببلعيدش و او در خور سرزنش بود. فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ
143 پس اگر نه از تسبيح‌گويان مى‌بود، فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ
144 تا روز قيامت در شكم ماهى مى‌ماند. لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
145 پس او را كه بيمار بود به خشكى افكنديم، فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ
146 و بر فراز سرش بوته كدويى رويانيديم. وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ
147 و او را به رسالت بر صد هزار كس و بيشتر فرستاديم. وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ
148 آنها ايمان آوردند و تا زنده بودند، برخورداريشان داديم. فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ
149 از ايشان بپرس: آيا دختران از آن پروردگار تو باشند و پسران از آن ايشان؟ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ
150 آيا وقتى كه ما ملائكه را زن مى‌آفريديم آنها مى‌ديدند؟ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ
151 آگاه باش كه از دروغگوييشان است كه مى‌گويند: أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ
152 خدا صاحب فرزند است. دروغ مى‌گويند. وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
153 آيا خدا دختران را بر پسران برترى داد؟ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ
154 شما را چه مى‌شود؟ چگونه قضاوت مى‌كنيد؟ مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
155 آيا نمى‌انديشيد؟ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
156 يا بر ادعاى خود دليل روشنى داريد؟ أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ
157 اگر راست مى‌گوييد كتابتان را بياوريد. فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
158 و ميان خدا و جنيان خويشاوندى قائل شدند و جنيان مى‌دانند كه احضارشدگانند وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
159 از آن وصف كه مى‌آورند خدا منزه است. سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
160 مگر بندگان مخلص خدا. إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
161 شما و بتانى كه مى‌پرستيد، فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
162 نتوانستيد مفتون بتان كنيد، مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
163 مگر آن كس را كه راهى جهنم باشد. إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
164 و هيچ كس از ما نيست مگر آنكه جايى معين دارد. وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ
165 هر آينه ما صف زدگانيم. وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
166 و هر آينه ما تسبيح‌گويندگانيم. وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
167 اگر چه مى‌گفتند: وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
168 اگر از پيشينيان نزد ما كتابى مانده بود، لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ
169 ما از بندگان مخلص خدا مى‌بوديم. لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
170 آنها به آن كتاب كافر شدند، و زودا كه خواهند فهميد. فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
171 ما در باره بندگانمان كه به رسالت مى‌فرستيم از پيش تصميم گرفته‌ايم، وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
172 كه هر آينه آنان يارى مى‌شوند. إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ
173 و لشكر ما خود غالبند. وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
174 پس تا مدتى از آنها روى بگردان. فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
175 عاقبتشان را ببين، آنها نيز خواهند ديد. وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
176 آيا عذاب ما را به شتاب مى‌طلبند؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
177 چون عذاب به ساحتشان فراز آيد، اين بيم‌داده‌شدگان چه بامداد بدى خواهند داشت. فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ
178 از آنها تا چندى روى بگردان. وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ
179 پس عاقبتشان را ببين، آنها نيز خواهند ديد. وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
180 منزه است پروردگار تو -آن پروردگار پيروزمند- از هر چه به وصف او مى‌گويند. سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ
181 سلام بر پيامبران، وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ
182 و حمد از آن پروردگار جهانيان است. وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
Next Surah Sad
;