Ash-Shu'araa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: AbdolMohammad Ayati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: AbdolMohammad Ayati

 Play All
# Translation Ayah
1 طا، سين، ميم. طسم
2 اينهاست آيات اين كتاب روشنگر. تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 شايد، از اينكه ايمان نمى‌آورند، خود را هلاك سازى. لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
4 اگر بخواهيم، از آسمان برايشان آيتى نازل مى‌كنيم كه در برابر آن به خضوع سر فرود آورند. إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ
5 برايشان هيچ سخن تازه‌اى از خداى رحمان نازل نمى‌شود، جز آنكه از اعراض مى‌كنند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ
6 پس تكذيبش كردند. زودا كه خبر آن چيزهايى كه مسخره‌اش مى‌كردند به ايشان برسد. فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
7 آيا به زمين ننگريسته‌اند كه چه قدر از هر گونه گياهان نيكو در آن رويانيده‌ايم. أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
8 در اين عبرتى است ولى بيشترشان مؤمن نبوده‌اند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
9 به راستى پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
10 و پروردگارت موسى را ندا داد كه: اى موسى، به سوى آن مردم ستمكار برو: وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
11 قوم فرعون. آيا نمى‌خواهند پرهيزگار شوند؟ قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ
12 گفت: اى پروردگار من، مى‌ترسم كه دروغگويم خوانند. قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
13 و دل من تنگ گردد و زبانم گشاده نشود. هارون را رسالت ده. وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ
14 و بر من به گناهى ادعايى دارند، مى‌ترسم كه مرا بكشند. وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ
15 گفت: هرگز، آيات مرا هر دو نزد آنها ببريد، ما نيز با شما هستيم و گوش فرا مى‌دهيم. قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ
16 پس نزد فرعون رويد و بگوييد: ما رسول پروردگار جهانيان هستيم، فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
17 كه بنى اسرائيل را با ما بفرستى. أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
18 گفت: آيا به هنگام كودكى نزد خود پرورشت نداديم و تو چند سال از عمرت را در ميان ما نگذارنيدى؟ قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ
19 و آن كار را كه از تو سرزد مرتكب نشدى؟ پس تو كافر نعمتى. وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
20 گفت: آن وقت كه چنان كردم از خطاكاران بودم. قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ
21 و چون از شما ترسيدم گريختم. ولى پروردگار من به من نبوت داد و مرا در شمار پيامبران آورد. فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ
22 و منّت اين نعمت را بر من مى‌نهى كه بنى‌اسرائيل را برده ساخته‌اى؟ وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ
23 فرعون گفت: پروردگار جهانيان چيست؟ قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ
24 گفت: اگر به يقين مى‌پذيريد، پروردگار آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست. قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ
25 به آنان كه در اطرافش بودند، گفت: آيا نشنيديد؟ قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ
26 گفت: پروردگار شما و پروردگار نياكان شما. قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
27 فرعون گفت: اين پيامبرى كه بر شما فرستاده شده، ديوانه است. قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
28 گفت: اوست پروردگار مشرق و مغرب و هر چه ميان آن دوست، اگر تعقل كنيد. قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
29 فرعون گفت: اگر جز من كس ديگرى را به خدايى گيرى به زندانت مى‌افكنم. قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ
30 گفت: حتى اگر معجزه‌اى روشن براى تو آورده باشم؟ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ
31 گفت: اگر راست مى‌گويى، بياورش. قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
32 عصايش را انداخت. به آشكارا اژدهايى شد. فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ
33 و دستش را بيرون آورد. در نظر بينندگان سپيد مى‌نمود. وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ
34 به مهتران قومش كه كنارش بودند گفت: اين مرد جادوگرى داناست. قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
35 مى‌خواهد به جادوى خود شما را از سرزمينتان بيرون كند. چه رأى مى‌دهيد؟ يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
36 گفتند: از او و برادرش مهلت بخواه و كسان به شهرها بفرست. قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
37 تا هر جادوگر دانايى را كه هست نزد تو بياورند. يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ
38 جادوگران را در روزى معين به وعده‌گاه آوردند. فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
39 و مردم را گفتند: آيا شما نيز گرد مى‌آييد؟ وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ
40 تا اگر جادوگران پيروز آمدند همه از آنها پيروى كنيم. لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
41 چون جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: آيا اگر ما پيروز شويم ما را مزدى خواهد بود. فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
42 گفت: آرى، همه از مقربان خواهيد بود. قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
43 موسى به آنها گفت: هر چه مى‌خواهيد بيفكنيد، بيفكنيد. قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ
44 آنان ريسمانها و چوبهاى خود بيفكندند و گفتند: به عزت فرعون كه ما پيروز شديم. فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
45 و موسى عصايش را افكند. ناگاه همه آن دروغهايى را كه ساخته بودند، بلعيد. فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
46 جادوگران به سجده افتادند. فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
47 گفتند: به پروردگار جهانيان ايمان آورديم: قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
48 پروردگار موسى و هارون. رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
49 گفت: آيا پيش از آنكه شما را رخصت دهم ايمان آورديد؟ هرآينه آن مرد، بزرگ شماست كه شما را جادو آموخته است. خواهيد ديد. اكنون دستها و پاهايتان را از چپ و راست خواهم بريد و همه تان را بر دار خواهم كرد. قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
50 گفتند: باكى نيست، ما نزد پروردگارمان باز مى‌گرديم. قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
51 ما اميد مى‌داريم كه پروردگارمان خطاهاى ما را ببخشد كه ما نخستين كسانى هستيم كه ايمان آورديم. إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ
52 و به موسى وحى كرديم كه: شب‌هنگام بندگان مرا بيرون ببر كه از پى شما بيايند. وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
53 و فرعون گردآورندگان سپاه را به شهرها فرستاد. فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
54 كه اينان گروهى اندكند، إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ
55 و ما را به خشم آورده‌اند، وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ
56 و ما همگى آماده پيكاريم. وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ
57 پس ايشان را از باغها و چشمه‌سارها بيرون كرديم، فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
58 و از گنجها و خانه‌هاى نيكو، وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
59 بدين سان همه را به بنى اسرائيل وا گذاشتيم. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
60 فرعونيان به هنگام برآمدن آفتاب از پى آنها رفتند. فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ
61 چون آن دو گروه يكديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: گرفتار آمديم. فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ
62 گفت: هرگز. پروردگار من با من است و مرا راه خواهد نمود. قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
63 پس به موسى وحى كرديم كه: عصايت را بر دريا بزن. دريا بشكافت و هر پاره چون كوهى عظيم گشت. فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
64 و آن گروه ديگر را نيز به دريا رسانديم. وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ
65 موسى و همه همراهانش را رهانيديم. وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ
66 و آن ديگران را غرقه ساختيم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
67 هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
68 هرآينه پروردگار تو پيروزمند و بخشنده است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
69 و داستان ابراهيم را برايشان تلاوت كن. وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ
70 آنگاه كه به پدر و قوم خود گفت: چه مى‌پرستيد؟ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ
71 گفتند: بتانى را مى‌پرستيم و معتكف آستانشان هستيم. قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ
72 گفت: آيا وقتى آنها را مى‌خوانيد صدايتان را مى‌شنوند؟ قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ
73 يا براى شما سود و زيانى دارند؟ أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ
74 گفتند: نه، پدرانمان را ديده‌ايم كه چنين مى‌كرده‌اند. قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
75 گفت: آيا مى‌دانيد كه چه مى‌پرستيده‌ايد، قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
76 شما و نياكانتان؟ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
77 آنها دشمنان منند، ولى پروردگار جهانيان دوست من است: فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
78 آن كه مرا بيافريده سپس راهنماييم مى‌كند، الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
79 و آن كه به من طعام مى‌دهد و مرا سيراب مى‌سازد، وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
80 و چون بيمار شوم شفايم مى‌بخشد، وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
81 و آن كه مرا مى‌ميراند و سپس زنده مى‌كند، وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
82 و آن كه اميد مى‌دارم كه در روز قيامت خطايم را ببخشايد. وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
83 اى پروردگار من، مرا حكمت بخش و مرا به شايستگان بپيوند. رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
84 و ذكر جميل مرا در دهان آيندگان انداز. وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
85 و مرا از وارثان بهشت پرنعمت قرار ده. وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
86 و پدرم را بيامرز كه از گمراهان است. وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
87 و در روز قيامت مرا رسوا مساز: وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
88 روزى كه نه مال سود مى‌دهد و نه فرزندان. يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
89 مگر آن كس كه با قلبى رسته از شرك به نزد خدا بيايد. إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
90 و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك آرند. وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
91 و جهنم را در نظر كافران آشكار كنند. وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
92 به آنها گويند: چيزهايى كه سواى خداى يكتا مى‌پرستيديد، كجايند؟ وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
93 آيا ياريتان مى‌كنند، يا خود يارى مى‌جويند؟ مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ
94 آنها و كافران را سرنگون در جهنم اندازند، فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
95 و همه سپاهيان ابليس را. وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
96 و در حالى كه در جهنم با يكديگر به نزاع پرداخته‌اند، مى‌گويند: قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
97 به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكار بوديم، تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
98 آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌دانستيم. إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
99 و ما را جز مجرمان گمراه نساختند. وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
100 و اكنون ما را شفيعانى نيست. فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ
101 و ما را دوست مهربانى نيست. وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
102 كاش بار ديگر به دنيا باز گرديم تا از مؤمنان گرديم. فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
103 در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
104 هر آينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
105 قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
106 آنگاه كه برادرشان نوح به آنها گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
107 من براى شما پيامبرى امين هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
108 از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
109 من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
110 پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
111 گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان پيرو تو هستند؟ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
112 گفت: دانش من به كارهايى كه مى‌كنند نمى‌رسد. قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
113 اگر مى‌فهميد، حسابشان تنها با پروردگار من است. إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ
114 و من مؤمنان را طرد نمى‌كنم. وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ
115 جز بيم‌دهنده‌اى آشكار نيستم. إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
116 گفتند: اى نوح، اگر بس نكنى، سنگسار مى‌شوى. قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ
117 گفت: اى پروردگار من، قوم من مرا تكذيب مى‌كنند. قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
118 ميان من و آنها راهى برگشاى و مرا و مؤمنان همراه مرا رهايى بخش. فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
119 او و همراهانش را در آن كشتى انباشته، نجات داديم. فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
120 و باقى را غرقه كرديم. ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ
121 هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
122 هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
123 قوم عاد پيامبران را تكذيب كردند. كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ
124 آنگاه كه برادرشان هود گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
125 من براى شما پيامبرى امين هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
126 از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
127 من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
128 آيا بر فراز هر بلندى به بيهودگى برجى برمى‌آوريد؟ أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ
129 و بدين پندار كه همواره زنده‌ايد كوشكهايى بنا مى‌كنيد؟ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ
130 و چون انتقام گيريد چون جباران انتقام مى‌گيريد؟ وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ
131 پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
132 و بترسيد از آن خدايى كه آنچه را كه مى‌دانيد، به شما عطا كرده است. وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ
133 و به شما چارپايان و فرزندان ارزانى داشته است، أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ
134 و باغها و چشمه‌ساران. وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
135 من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم. إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
136 گفتند: براى ما يكسان است كه ما را اندرز دهى يا اندرز ندهى. قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
137 اينها جز همان دروغ و نيرنگ پيشينيان نيست. إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
138 و ما عذاب نخواهيم شد. وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
139 پس تكذيبش كردند و ما آنان را هلاك كرديم. هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
140 هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
141 قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند. كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
142 آنگاه كه برادرشان صالح گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
143 من براى شما پيامبرى امين هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
144 از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
145 من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
146 آيا پنداريد كه شما را در اين نعمتها، ايمن رها مى‌كنند؟ أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
147 در باغها و چشمه‌سارها؟ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
148 و كشتزارها و نخلها با آن شكوفه‌هاى نرم و لطيف؟ وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
149 و شادمانه در كوه‌ها خانه‌هايى مى‌تراشيد؟ وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
150 پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
151 و فرمان اين اسرافكاران را مپذيريد: وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ
152 اينان كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند. الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
153 گفتند: جز اين نيست كه تو را جادو كرده‌اند. قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
154 تو نيز بشرى همانند ما هستى. اگر راست مى‌گويى نشانه‌اى بياور. مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
155 گفت: اين ماده‌شترِ من است. يك روز آب خوردن حق او باشد و يك روز حق شما. قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
156 به آن آسيبى مرسانيد كه عذابِ روزى بزرگ شما را فرومى‌گيرد. وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
157 آن را كشتند و پشيمان شدند. فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
158 پس عذاب آنها فروگرفت. هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
159 هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
160 قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند. كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
161 آنگاه كه برادرشان لوط گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
162 من براى شما پيامبرى امين هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
163 از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
164 من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
165 چرا از ميان مردم جهان با نران مى‌آميزيد؟ أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ
166 و همسرانى را كه پروردگارتان برايتان آفريده است ترك مى‌گوييد؟ نه. شما مردمى متجاوز هستيد. وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
167 گفتند: اى لوط، اگر بس نكنى، از شهر بيرونت مى‌كنيم. قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
168 گفت: من با كار شما دشمنم. قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ
169 اى پروردگار من، مرا و كسانم را از عاقبت عملى كه مى‌كنند رهايى بخش. رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
170 او و همه كسانش را رهانيديم. فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
171 مگر پيرزنى كه خواست بماند. إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
172 سپس ديگران را هلاك كرديم. ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
173 بر آنها بارانى بارانيديم و چه بد بود باران تهديدشدگان. وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ
174 هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
175 هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
176 مردم اَيكه پيامبران را تكذيب كردند. كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
177 آنگاه كه شعيب به آنها گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
178 من براى شما پيامبرى امين هستم. إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
179 از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
180 من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
181 پيمانه را تمام بپردازيد و كم‌فروشى مكنيد. أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
182 و با ترازوى درست وزن كنيد. وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
183 به مردم كم مدهيد و بى‌باكانه در زمين فساد مكنيد. وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
184 از آن كس كه شما و آفريدگان پيش از شما را آفريده است بترسيد. وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
185 گفتند: جز اين نيست كه تو را جادو كرده‌اند. قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
186 تو نيز بشرى همانند ما هستى و مى‌پنداريم كه دروغ مى‌گويى. وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
187 اگر راست مى‌گويى، پاره‌اى از آسمان را بر سر ما انداز. فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
188 گفت: پروردگار من به كارى كه مى‌كنيد داناتر است. قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
189 پس تكذيبش كردند و در آن روز ابرى، عذاب آنان را فرو گرفت. و آن عذاب روزى بزرگ بود. فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
190 هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
191 هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
192 و اين كتاب، نازل شده از جانب پروردگار جهانيان است. وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
193 آن را روح‌الامين نازل كرده است، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
194 بر دل تو، تا از بيم‌دهندگان باشى. عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ
195 به زبان عربى روشن. بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
196 و آن در نوشته‌هاى پيشينيان نيز هست. وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
197 آيا اين نشانه برايشان بسنده نيست كه علماى بنى‌اسرائيل از آن آگاهند؟ أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ
198 اگر آن را بر يكى از عجمان نازل كرده بوديم، وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
199 و بر ايشان مى‌خواندش، بدان ايمان نمى‌آوردند. فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
200 بدين‌سان قرآن را در دلهاى مجرمان راه داديم. كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
201 بدان ايمان نمى‌آورند تا عذاب دردآور را بنگرند. لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
202 و آن عذاب ناگهان و بى‌خبر بر آنان فرود مى‌آيد. فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
203 مى‌گويند: آيا ما را مهلتى خواهند داد؟ فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ
204 آيا به عذاب ما مى‌شتابند؟ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
205 ديدى كه هر چند سالها برخوردارشان ساختيم، أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
206 باز هم عذابى كه به آنها وعده شده بود بر سرشان آمد، ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ
207 آن برخورداريها به حالشان سود نكرد؟ مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
208 ما هيچ قريه‌اى را هلاك نكرديم جز آنكه برايشان بيم‌دهندگانى بودند. وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
209 تا پندشان دهند. زيرا ما ستمكار نيستيم. ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
210 و اين قرآن را شياطين نازل نكرده‌اند. وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
211 آنان نه درخور اين كارند و نه توان آن دارند. وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
212 شياطين را از شنيدن وحى معزول داشته‌اند. إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
213 پس با خداى يكتا خداى ديگرى را مخوان تا مباد در شمار مستحقان عذاب درآيى. فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
214 خويشاوندان نزديكت را بترسان. وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
215 در برابر هر يك از مؤمنان كه از تو پيروى مى‌كند بال فروتنى فرودآر. وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
216 و اگر بر تو عصيان ورزيدند بگو: من از كارهاى شما بيزارم. فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
217 و بر خداى پيروزمند مهربان توكل كن. وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
218 آن كه تو را مى‌بيند آنگاه كه برمى‌خيزى. الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
219 و نماز خواندنت را با ديگر نمازگزاران مى‌بيند. وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
220 هرآينه اوست شنواى دانا. إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
221 آيا شما را آگاه كنم كه شياطين بر چه كسى نازل مى‌شوند؟ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
222 بر هر بسيار دروغگوى گنهكار نازل مى‌شوند. تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
223 گوش فرا مى‌دهند و بيشترينشان دروغگويانند. يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
224 و گمراهان از پى شاعران مى‌روند. وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
225 آيا نديده‌اى كه شاعران در هر واديى سرگشته‌اند؟ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
226 و چيزها مى‌گويند كه خود عمل نمى‌كنند؟ وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
227 مگر آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند و خدا را فراوان ياد كردند و چون مورد ستم واقع شدند انتقام گرفتند. و ستمكاران به زودى خواهند دانست كه به چه مكانى باز مى‌گردند. إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
Next Surah An-Naml
;