Al-Hijr

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: AbdolMohammad Ayati
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: AbdolMohammad Ayati

 Play All
# Translation Ayah
1 الف، لام، را. اين است آيات كتاب و قرآن روشنگر. الَرَ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ
2 بسا كه كافران آرزو كنند كه اى‌كاش مسلمان مى‌بودند. رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ كَانُواْ مُسْلِمِينَ
3 واگذارشان تا بخورند و بهره‌ور شوند و آرزو به خود مشغولشان دارد، زودا كه خواهند دانست. ذَرْهُمْ يَأْكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
4 هيچ قريه‌اى را هلاك نكرديم، مگر آنكه زمانى معلوم داشت. وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلاَّ وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ
5 هيچ امتى از اجل خويش نه پيش مى‌افتد و نه پس مى‌ماند. مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ
6 و گفتند: اى مردى كه قرآن بر تو نازل شده، حقا كه تو ديوانه‌اى. وَقَالُواْ يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ
7 اگر راست مى‌گويى، چرا فرشتگان را براى ما نمى‌آورى؟ لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
8 ما فرشتگان را جز به حق نازل نمى‌كنيم و در آن هنگام ديگر مهلتشان ندهند. مَا نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَا كَانُواْ إِذًا مُّنظَرِينَ
9 ما قرآن را خود نازل كرده‌ايم و خود نگهبانش هستيم. إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
10 و ما رسولان خود را پيش از تو به ميان اقوام پيشين فرستاده‌ايم. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الأَوَّلِينَ
11 هيچ پيامبرى بر آنها مبعوث نشد، جز آنكه مسخره‌اش كردند. وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ
12 راهش را در دل مجرمان اينچنين مى‌گشاييم. كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
13 به آن ايمان نمى‌آورند و سنت پيشينيان چنين بوده است. لاَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ
14 اگر بر ايشان از آسمان درى بگشاييم كه از آن بالا روند، وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاء فَظَلُّواْ فِيهِ يَعْرُجُونَ
15 گويند: چشمان ما را جادو كرده‌اند، بلكه ما مردمى جادوزده هستيم. لَقَالُواْ إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ
16 و هرآينه در آسمان برجهايى آفريديم و براى بينندگانشان بياراستيم. وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ
17 و از هر شيطان رجيمى حفظشان كرديم. وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ
18 مگر آنكه دزدانه گوش مى‌داد و شهابى روشن تعقيبش كرد. إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ
19 و زمين را گسترديم و در آن كوه‌هاى عظيم افكنديم. و از هر چيز به شيوه‌اى سنجيده در آن رويانيديم. وَالأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ
20 و معيشت شما و كسانى را كه شما روزى‌دهشان نيستيد، در آنجا قرار داديم. وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ
21 هر چه هست خزاين آن نزد ماست و ما جز به اندازه‌اى معين آن را فرو نمى‌فرستيم. وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ
22 و بادهاى آبستن‌كننده را فرستاديم، و از آسمان آبى نازل كرديم و شما را بدان سيراب ساختيم و شما را نرسد كه خازنان آن باشيد. لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ
23 هرآينه ما هستيم كه زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بعد از همه باقى مى‌مانيم. وَإنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ
24 و مى‌دانيم چه كسانى از شما از اين پيش رفته‌اند و چه كسانى واپس مانده‌اند. وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ
25 و پروردگار تو همه را محشور مى‌گرداند، زيرا اوست كه حكيم و داناست. وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ
26 ما آدمى را از گل خشك، از لجن بويناك آفريديم. وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ
27 و جن را پيش از آن از آتش سوزنده بى‌دود آفريده بوديم. وَالْجَآنَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ
28 و پروردگارت به فرشتگان گفت: مى‌خواهم بشرى از گل خشك، از لجن بويناك بيافرينم. وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ
29 چون آفرينشش را به پايان بردم و از روح خود در آن دميدم، در برابر او به سجده بيفتيد. فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ
30 فرشتگان همگى سجده كردند، فَسَجَدَ الْمَلآئِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ
31 مگر ابليس كه سرباز زد كه با سجده‌كنندگان باشد. إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ
32 گفت: اى ابليس، چرا تو از سجده‌كنندگان نبودى؟ قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ
33 گفت: من براى بشرى كه از گل خشك، از لجن بويناك آفريده‌اى سجده نمى‌كنم. قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ
34 گفت: از آنجا بيرون شو كه مطرود هستى. قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ
35 تا روز قيامت بر تو لعنت است. وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ
36 گفت: اى پروردگار من، مرا تا روزى كه دوباره زنده مى‌شوند مهلت ده. قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
37 گفت: تو در شمار مهلت‌يافتگانى. قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ
38 تا آن روزى كه وقتش معلوم است. إِلَى يَومِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
39 گفت: اى پروردگار من، چون مرا نوميد كردى، در روى زمين بديها را در نظرشان بيارايم و همگان را گمراه كنم، قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَلأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ
40 مگر آنها كه بندگان با اخلاص تو باشند. إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ
41 گفت: راه اخلاص راه راستى است كه به من مى‌رسد. قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ
42 تو را بر بندگان من تسلطى نيست، مگر بر آن گمراهانى كه تو را پيروى كنند. إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ
43 و جهنم ميعادگاه همه است. وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ
44 هفت در دارد و براى هر در گروهى از آنان معين شده‌اند. لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ
45 پرهيزگاران در بهشتها، كنار چشمه‌سارانند. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
46 به سلامت و ايمنى داخل شويد. ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِينَ
47 هر كينه‌اى را از دلشان بركنده‌ايم، همه برادرند، بر تختها روبه‌روى همند. وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
48 هيچ رنجى به آنها نمى‌رسد و از آنجا بيرونشان نرانند. لاَ يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ
49 به بندگانم خبر ده كه من آمرزنده و مهربانم، نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
50 و عذاب من عذابى دردآور است. وَ أَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الأَلِيمَ
51 و از مهمانان ابراهيم خبر دارشان كن. وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِ بْراَهِيمَ
52 آنگاه كه بر او داخل شدند و گفتند: سلام. ابراهيم گفت: ما از شما مى‌ترسيم. إِذْ دَخَلُواْ عَلَيْهِ فَقَالُواْ سَلامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ
53 گفتند: مترس، ما تو را به پسرى دانا بشارت مى‌دهيم. قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ
54 گفت: آيا مرا بشارت مى‌دهيد با آنكه پير شده‌ام؟ به چه چيز بشارتم مى‌دهيد؟ قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَى أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ
55 گفتند: به حق بشارتت داديم، از نوميدان مباش. قَالُواْ بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ
56 گفت: جز گمراهان چه كسى از رحمت پروردگارش نوميد مى‌شود؟ قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ
57 گفت: اى رسولان، كار شما چيست؟ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ
58 گفتند: ما بر سر مردمى گنهكار فرستاده شده‌ايم. قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ
59 مگر خاندان لوط، كه همه را نجات مى‌دهيم، إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ
60 جز زنش را كه مقرر كرده‌ايم كه از باقى‌ماندگان باشد. إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ
61 چون رسولان نزد خاندان لوط آمدند، فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ
62 لوط گفت: شما بيگانه‌ايد. قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
63 گفتند: نه، چيزى را كه در آن شك مى‌كردند آورده‌ايم. قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ
64 ما تو را خبر راست آورده‌ايم و ما راستگويانيم. وَأَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ
65 چون پاسى از شب بگذرد، خاندان خود را بيرون ببر. و خود از پى آنها رو و نبايد هيچ يك از شما به عقب بنگرد. به هر جا كه فرمانتان داده‌اند برويد. فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ
66 و براى او حادثه را حكايت كرديم كه چون صبح فرارسد ريشه آنها بركنده شود. وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ
67 اهل شهر شادى‌كنان آمدند. وَجَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ
68 گفت: اينان مهمانان منند، مرا رسوا مكنيد. قَالَ إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ
69 از خداوند بترسيد و مرا شرمسار مسازيد. وَاتَّقُوا اللّهَ وَلاَ تُخْزُونِ
70 گفتند: مگر تو را از مردم منع نكرده بوديم؟ قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ
71 گفت: اگر قصدى داريد، اينك دختران من هستند. قَالَ هَؤُلاء بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ
72 به جان تو سوگند كه آنها در مستى خويش سرگشته بودند. لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ
73 چون صبح طالع شد آنان را صيحه فروگرفت. فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ
74 شهر را زيروزبر كرديم و بارانى از سجيل بر آنان بارانيديم. فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ
75 در اين عبرتهاست براى پژوهندگان. إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ
76 و آن شهر اكنون بر سر راه كاروانيان است. وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقيمٍ
77 و مؤمنان را در آن عبرتى است. إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤمِنِينَ
78 مردم ايكه نيز ستمكار بودند. وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ
79 از آنان انتقام گرفتيم و شهرهاى آن دو قوم آشكارا بر سر راهند. فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ
80 مردم حجر نيز پيامبران را به دروغ نسبت دادند. وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ
81 آيات خويش را بر آنان رسانيديم ولى از آن اعراض مى‌كردند. وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ
82 خانه‌هاى خود را تا ايمن باشند در كوه‌ها مى‌كندند. وَكَانُواْ يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ
83 صبحگاهان آنان را صيحه فروگرفت. فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ
84 كردارشان از آنان دفع بلا نكرد. فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ
85 آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آنهاست جز به حق نيافريده‌ايم. و بى‌ترديد قيامت فرا مى‌رسد. پس گذشت كن، گذشتى نيكو. وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ
86 هرآينه پروردگار تو آفريننده‌اى داناست. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ
87 ما سبع‌المثانى و قرآن بزرگ را به تو داديم. وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ
88 اگر بعضى از مردان و زنانشان را به چيزى بهره‌ور ساخته‌ايم تو بدان نگاه مكن. و غم آنان را مخور. و در برابر مؤمنان فروتن باش. لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ
89 و بگو: من بيم‌دهنده‌اى روشنگرم. وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ
90 همانند عذابى كه بر تقسيم‌كنندگان نازل كرديم: كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى المُقْتَسِمِينَ
91 آنان كه قرآن را به اقسام تقسيم كرده بودند. الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ
92 به پروردگارت سوگند كه همه را بازخواست كنيم، فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِيْنَ
93 به خاطر كارهايى كه مى‌كرده‌اند. عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ
94 به هر چه مأمور شده‌اى صريح و بلند بگو و از مشركان رويگردان باش. فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ
95 ما مسخره‌كنندگان را از تو باز مى‌داريم؛ إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ
96 آنان كه با الله خداى ديگر قائل مى‌شوند. پس به زودى خواهند دانست. الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللّهِ إِلـهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْمَلُونَ
97 و مى‌دانيم كه تو از گفتارشان دلتنگ مى‌شوى. وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ
98 به ستايش پروردگارت تسبيح كن و از سجده‌كنندگان باش. فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ
99 و پروردگارت را بپرست، تا لحظه مرگت فرا رسد. وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ
Next Surah An-Nahl
;